- Μηνύματα
- 3.092
- Reaction score
- 666
Τετάρτη 15 και την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου
Συναυλία Fado
Ωρα: 21.30
Την Τετάρτη 15 και την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου ο Λυκαβηττός γίνεται καράβι και μας ταξιδεύει στην χώρα των θαλασσοπόρων και των εξερευνητών. Στην Πορτογαλία και τα υγρά σοκάκια της Λισσαβόνας, στην Πορτογαλία της Αμάλια Ροντρίγκες...
Ελάτε στον μαγικό κόσμο του Fado, το φημισμένο Πορτογαλικό τραγούδι (Fado σημαίνει μοίρα), είναι τραγούδι της ψυχής χωρίς μικρόφωνο με τη συνοδεία κιθάρων.
Θα το γνωρίσουμε μέσα από την μαγική φωνή της Κριστίνα Μπράνκο και αρκετών ακόμα μουσικών και τραγουδιστών που θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν αποσπάσματα από την καριέρα της Αμάλια Ροντρίγκες.
Σκοπός του αφιερώματος που αποτελεί μια ολοκληρωμένη παράσταση κι έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, είναι να παρουσιαστούν διάφορες φάσεις της ζωής και της καριέρας της μεγάλης ντίβας της Πορτογαλίας που συνέδεσε την ζωή της με το Fado. Συγκεκριμένα θα τραγουδήσουν η Κριστίνα Μπράνκο, η Τζοάνα Αμεντοέϊρα, η Μαρία Αμέλια Προένκα, αλλά και η αδελφή της Αμάλια Ροντρίγκες, η Σελέστ Ροντρίγκες σε μια ίσως από τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς.
Λίγα λόγια για το Fado?
Η κοινή γλώσσα της αφρικανικής διασποράς ήταν πάντα το blues. Το blues, όμως, που δεν νοείται ως καθαρό μουσικό ιδίωμα αλλά ως πάμπολλες εκδοχές μιας γλώσσας που εξέφρασε την ιστορία αυτής της διασποράς: Από τη ψυχή εκείνων που ως σκλάβοι υποχρεώθηκαν να οικοδομήσουν τον Νέο Κόσμο μέχρι όσους αναγκάστηκαν να ζήσουν στα ερείπια που άφησε πίσω του το τέλος της αποικιοκρατίας. Τα blues του Μισισιπή, το κουβανέζικο son, το αφροπερουβιάνικο lando, η τζαμαϊκανική reggae, το βραζιλιάνικο saudade, η morna του Πράσινου Ακρωτηρίου, το νιγηριανικό juju και το πορτογαλέζικο fado είναι μερικές από τις μουσικές εκφάνσεις που μοιάζουν μέσα στη διαφορετικότητά τους. Παρά το γεγονός ότι η Πορτογαλία εγκατέλειψε και τις τελευταίες αποικίες της στην Αφρική στα μέσα της δεκαετίας του '70, η παρακμή της ως αποικιοκρατικής δύναμης μετράει από τα μέσα του 19ου αιώνα. Στα 1822 έχασε την Βραζιλία. Το fado έκανε την ανεπίσημη πρεμιέρα του ελάχιστα χρόνια αργότερα μέσα από το τραγούδι της Μαρία Σεβέρα, στην Αλφάμα, μια από τις πιο κακόφημες, φτωχές και υποβαθμισμένες γειτονιές της Λισσαβόνας. Το τραγούδι αυτό ακούστηκε στην αρχή σαν ένα "θυελλώδες ερωτικό τραγούδι" και πολεμήθηκε ως επικίνδυνο για τα χρηστά ήθη της εποχής. Το fado όμως δεν ήταν παρά το απόσταγμα της καλλιτεχνικής έκφρασης μιας υπό διαμόρφωση κοινωνίας που άρχιζε να πληρώνει τη μεγαλομανία της αποικιοκρατίας. Οι κουλτούρες των αποικιών έπαιρναν κατά ένα τρόπο την εκδίκησή τους. Αυτή η καινούργια μουσική που κρατούσε μέσα της κρυμμένα τα χρώματα της μουσικής των αποικιών έδενε τέλεια με την τεράστια λογοτεχνική παράδοση της μητρόπολης, μια παράδοση που πολλές από τις πρώην αφρικανικές αποικίες χρησιμοποίησαν ως όπλο στη διάρκεια των απελευθερωτικών τους αγώνων. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού οι πολιτισμοί αυτοί είχαν συμβιώσει για περισσότερο από πέντε αιώνες. Η επίσημη εμφάνιση του fado έγινε το 1910 τη χρονιά που πραγματοποιήθηκε η πρώτη ηχογράφηση στη Λισαβώνα. Είκοσι χρόνια αργότερα σε ηλικία είκοσι χρόνων η μεγάλη Αμάλια Ροντρίγκες θα αρχίσει την καριέρα της στα σοκάκια της Αλφάμα συνθέτοντας τη μέχρι τότε παράδοση αυτής της τόσο πολυσυζητημένης αστικής μουσικής έκφρασης. Οι ηχογραφήσεις της (κάτι που δεν πρόλαβε να αφήσει η Μαρία Σεβέρα) αλλά και οι συμμετοχές της σε δεκάδες ταινίες θα την κάνουν κεντρική φυσιογνωμία όχι μόνο του fado αλλά και της σύγχρονης πορτογαλικής μουσικής. Η βαθιά γνώση της παράδοσης, αλλά και οι νεωτεριστικές της απόψεις θα γίνουν η πηγή έμπνευσης για τις καινούργιες φωνές του fado. Η Misia, η Dulce Pontes αλλά και η Cristina Branco συνέχισαν το δρόμο που άνοιξε η Αμάλια Ροντρίγκες, και κατάφεραν να κρατήσουν το fado έξω από τα στενά σύνορα της Πορτογαλίας.
Συναυλία Fado
Ωρα: 21.30
Την Τετάρτη 15 και την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου ο Λυκαβηττός γίνεται καράβι και μας ταξιδεύει στην χώρα των θαλασσοπόρων και των εξερευνητών. Στην Πορτογαλία και τα υγρά σοκάκια της Λισσαβόνας, στην Πορτογαλία της Αμάλια Ροντρίγκες...
Ελάτε στον μαγικό κόσμο του Fado, το φημισμένο Πορτογαλικό τραγούδι (Fado σημαίνει μοίρα), είναι τραγούδι της ψυχής χωρίς μικρόφωνο με τη συνοδεία κιθάρων.
Θα το γνωρίσουμε μέσα από την μαγική φωνή της Κριστίνα Μπράνκο και αρκετών ακόμα μουσικών και τραγουδιστών που θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν αποσπάσματα από την καριέρα της Αμάλια Ροντρίγκες.
Σκοπός του αφιερώματος που αποτελεί μια ολοκληρωμένη παράσταση κι έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, είναι να παρουσιαστούν διάφορες φάσεις της ζωής και της καριέρας της μεγάλης ντίβας της Πορτογαλίας που συνέδεσε την ζωή της με το Fado. Συγκεκριμένα θα τραγουδήσουν η Κριστίνα Μπράνκο, η Τζοάνα Αμεντοέϊρα, η Μαρία Αμέλια Προένκα, αλλά και η αδελφή της Αμάλια Ροντρίγκες, η Σελέστ Ροντρίγκες σε μια ίσως από τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς.
Λίγα λόγια για το Fado?
Η κοινή γλώσσα της αφρικανικής διασποράς ήταν πάντα το blues. Το blues, όμως, που δεν νοείται ως καθαρό μουσικό ιδίωμα αλλά ως πάμπολλες εκδοχές μιας γλώσσας που εξέφρασε την ιστορία αυτής της διασποράς: Από τη ψυχή εκείνων που ως σκλάβοι υποχρεώθηκαν να οικοδομήσουν τον Νέο Κόσμο μέχρι όσους αναγκάστηκαν να ζήσουν στα ερείπια που άφησε πίσω του το τέλος της αποικιοκρατίας. Τα blues του Μισισιπή, το κουβανέζικο son, το αφροπερουβιάνικο lando, η τζαμαϊκανική reggae, το βραζιλιάνικο saudade, η morna του Πράσινου Ακρωτηρίου, το νιγηριανικό juju και το πορτογαλέζικο fado είναι μερικές από τις μουσικές εκφάνσεις που μοιάζουν μέσα στη διαφορετικότητά τους. Παρά το γεγονός ότι η Πορτογαλία εγκατέλειψε και τις τελευταίες αποικίες της στην Αφρική στα μέσα της δεκαετίας του '70, η παρακμή της ως αποικιοκρατικής δύναμης μετράει από τα μέσα του 19ου αιώνα. Στα 1822 έχασε την Βραζιλία. Το fado έκανε την ανεπίσημη πρεμιέρα του ελάχιστα χρόνια αργότερα μέσα από το τραγούδι της Μαρία Σεβέρα, στην Αλφάμα, μια από τις πιο κακόφημες, φτωχές και υποβαθμισμένες γειτονιές της Λισσαβόνας. Το τραγούδι αυτό ακούστηκε στην αρχή σαν ένα "θυελλώδες ερωτικό τραγούδι" και πολεμήθηκε ως επικίνδυνο για τα χρηστά ήθη της εποχής. Το fado όμως δεν ήταν παρά το απόσταγμα της καλλιτεχνικής έκφρασης μιας υπό διαμόρφωση κοινωνίας που άρχιζε να πληρώνει τη μεγαλομανία της αποικιοκρατίας. Οι κουλτούρες των αποικιών έπαιρναν κατά ένα τρόπο την εκδίκησή τους. Αυτή η καινούργια μουσική που κρατούσε μέσα της κρυμμένα τα χρώματα της μουσικής των αποικιών έδενε τέλεια με την τεράστια λογοτεχνική παράδοση της μητρόπολης, μια παράδοση που πολλές από τις πρώην αφρικανικές αποικίες χρησιμοποίησαν ως όπλο στη διάρκεια των απελευθερωτικών τους αγώνων. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού οι πολιτισμοί αυτοί είχαν συμβιώσει για περισσότερο από πέντε αιώνες. Η επίσημη εμφάνιση του fado έγινε το 1910 τη χρονιά που πραγματοποιήθηκε η πρώτη ηχογράφηση στη Λισαβώνα. Είκοσι χρόνια αργότερα σε ηλικία είκοσι χρόνων η μεγάλη Αμάλια Ροντρίγκες θα αρχίσει την καριέρα της στα σοκάκια της Αλφάμα συνθέτοντας τη μέχρι τότε παράδοση αυτής της τόσο πολυσυζητημένης αστικής μουσικής έκφρασης. Οι ηχογραφήσεις της (κάτι που δεν πρόλαβε να αφήσει η Μαρία Σεβέρα) αλλά και οι συμμετοχές της σε δεκάδες ταινίες θα την κάνουν κεντρική φυσιογνωμία όχι μόνο του fado αλλά και της σύγχρονης πορτογαλικής μουσικής. Η βαθιά γνώση της παράδοσης, αλλά και οι νεωτεριστικές της απόψεις θα γίνουν η πηγή έμπνευσης για τις καινούργιες φωνές του fado. Η Misia, η Dulce Pontes αλλά και η Cristina Branco συνέχισαν το δρόμο που άνοιξε η Αμάλια Ροντρίγκες, και κατάφεραν να κρατήσουν το fado έξω από τα στενά σύνορα της Πορτογαλίας.
