Folsom Prison ή σωφρονιστική τραγουδοποιία

[minimaltone]

Give My Love To Rose


13 Ιανουαρίου 1968

Σαν σήμερα το 1968 ηχογραφείται ένα ζωντανό album (κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα) από τον Johny Cash. Τη διαφορά κάνει το ακροατήριο. Οι βαρυποινίτες της φυλακής Φόλσομ. Ο «άντρας με τα μαύρα» είχε ξανακάνει ζωντανές εμφανίσεις μπροστά σε φυλακισμένους. Ωστόσο, αυτή ήταν η πρώτη φόρα που ένας δίσκος ηχογραφήθηκε μέσα στις φυλακές.





Εκμεταλλευόμενος τις αλλαγές που έγιναν στην εταιρεία Columbia και παλεύοντας για ένα δυναμικό comeback σε μια καριέρα που είχε πάρει την κατιούσα, ο Cash μπόρεσε να προωθήσει την ιδέα που είχε να ηχογραφήσει έναν ζωντανό δίσκο μέσα σε φυλακές, έχοντας συνοδοιπόρους του την μετέπειτα γυναίκα του June Carter, τον Carl Perkins, τους Tennessee Three, Luther Perkins, W.S. Holland και Marshall Grant.



Ο δίσκος περιέχει κάποια από τα διαμάντια της δισκογραφίας του τραγουδιστή που απέκτησε το προσωνύμιο του ανθρώπου με τα μαύρα, με πρώτο και καλύτερο το «Folsom Prison Blues» που διηγείται την ιστορία ενός φυλακισμένου.

Για την όχι και τόσο φωτεινή πλευρά της Αμερικής, τραγούδια περήφανα, συμπονετικά για τον άνθρωπο που περιμένει να εκτελεστεί και αναφέρεται στα τελευταία 25 λεπτά της ζωής του («25 minutes to go»).

Ο δίσκος είναι ένα θαυμάσιο δείγμα τραγουδοποιίας του απλού ανθρώπου. Ακούγοντας το ξανά και ξανά δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις την υπεροχή αυτή φωνή και να το προτείνεις ανεπιφύλακτα για ακρόαση. Έχει την ικανότητα να μεταπηδά από σοβαρά θέματα σε άκρως χιουμορίστικα που σε κάνουν να χαμογελάς (Dirty old egg sucking dog).

Φώτης Λαμπρόπουλος
http://tvxs.gr/news/moysiki/folsom-prison-i-proti-synaylia-poy-ixografithike-zontana-se-fylaki


Johnny Cash Folsom Prison Documentary

 

[MaxHeadroom]

Τεράστιος τραγουδιστής και από αυτούς που επηρέασαν όσο λίγοι την πορεία της σύγχρονης μουσικής...

Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με τ'όνομά τους, και παρά την ειλικρινή συμπάθεια που έτρεφε για τους φυλακισμένους, το προφίλ του "φυλακόβιου" ήταν περισσότερο θέμα μάρκετινγκ: ο Johny Cash ποτέ δεν πέρασε πάνω από μια νύχτα στη φυλακή -κι αυτό για ασήμαντα πλημμελήματα- ενώ αρκετές φορές τον έσωσε το γεγονός ότι ήταν ένας σταρ, από χειρότερα μπλεξίματα με το νόμο λόγω της μακροχρόνιας εξάρτησής του στα ναρκωτικά.

Λένε πάντως ότι αν δεν κάνεις λάθος, δε θα μάθεις. Ο Johny Cash και έκανε πολλά και τ'αναγνώρισε -πραγματικός βίος και πολιτεία. Την επιτομή της ζωής του την τραγούδησε ο ίδιος σ'ένα από τα κύκνεια άσματά του, το Hurt, που λες και οι Nine Inch Nails το έγραψαν ειδικά γι'αυτόν. RIP Johny...

 

[Bhutia]

Η αποθάρρυνση των δισκογραφικών γιά τις ζωντανές ηχογραφήσεις συναυλιών ήταν κοινός τόπος. Τα στελέχη απεχθάνονταν την πιθανότητα μη εμπορεύσιμων εκτελέσεων,εξαιτίας τεχνικών δυσκολιών από τα μέσα εκείνης της εποχής.

Το εγχείρημα πραγματοποιήθηκε τελικά χάρη στη σθεναρή υποστήριξη του Bob Johnstone-τότε παραγωγού του Dylan.Προηγήθηκαν πρόβες επί ένα διήμερο.Τη συναυλία άνοιξαν ο Carl Perkins και οι Statler Brothers. Το κομμάτι "Greystone Chapel" στον επίλογο-αφιερωμένο στο παρεκκλήσι της φυλακής- είχε γραφτεί από παρόντα τρόφιμο και κατέληξε στα χέρια του Cash το προηγούμενο βράδυ της ζωντανής εκτέλεσης,χάρη στη μεσολάβηση του πάστορα του σωφρονιστικού ιδρύματος.

Εξαιτίας του ιδιάζοντος χώρου όπου έγινε η συναυλία,οι κρατούμενοι-φοβούμενοι προστριβές με το σωφρονιστικό προσωπικό- απέφευγαν την έντονη ενεργή συμμετοχή σε στίχους συναφείς προς τις πράξεις που τους είχαν οδηγήσει εκεί και τις συνθήκες διαβίωσής τους.Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα που συνόδευαν στίχους όπως ΄΄I shot a man in Reno / Just to Watch him Die΄΄ προστέθηκαν εκ των υστέρων στη μίξη από τον ίδιο τον Johnstone.

Το "Folsom" στάθηκε άλμπουμ ΄΄ολικής επαναφοράς΄΄ γιά τη δημοφιλία και την καριέρα του καλλιτέχνη. Στην ψυχεδελική υπερβατικότητα που διακατείχε τη μουσική δημιουργία κατά το δεύτερο μισό των 60s ο Cash τόλμησε να προτάξει μουσικά θέματα κατοικούμενα από πατημένους σκληρά στη γη αντιήρωες.Στις avant-garde ηλεκτρικές ανταρσίες αντέταξε αιχμηρές κοινωνικές πραγματικότητες και πιεστικά ζητήματα. Στον ουμανιστικό ιδεαλισμό αντιπαρέθεσε την κεκτημένη...τραχύτητα.

Η προκύπτουσα μουσική ενδεδυμένη το κάντρυ ιδίωμα,διαπνεόταν από σαρδόνιο χιούμορ (΄΄Early one morning making the rounds / I took a shot of cocaine / and I shot my woman down...΄΄-"Cocaine Blues") που έβρισκε απήχηση στις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.Υπό την περσόνα τροβαδούρου του υποκόσμου και την εμπειρία των δικών του νομικών περιπετειών,ο καλλιτέχνης συναισθανόταν καθημερινούς χαρακτήρες ερημωμένους από τα λάθη τους,εμπνέοντας μιά επιθυμία διόρθωσης κι εξιλέωσης,επεκτεινόμενες και στο μέσο άνθρωπο με τα δικά του ελαφρύτερα αμαρτήματα.

Η...΄΄φυλακόβια εποποιία΄΄ κλιμακώθηκε με το μεταγενέστερο "San Quentin" συνεχίζοντας με νέα επεισόδια τη δεκαετία του 70.Η αδυναμία του Cash να επιδιορθώσει τον κόσμο έφερε αναπόφευκτο κορεσμό στην ευαισθητοποίησή του προς τα παραστρατημένα μέλη του.Έστρεψε τότε μιά νέα ανθρωπιστική ματιά στα δικαιώματα των γηγενών αμερικανών Ινδιάνων....

 

[ntetari2009]

Αρε Τζονυ μεγαλη λατρεια κ αδυναμια! Θυμαμαι μια φορα οταν ημουν Αυστρια ειχα παει να παραλαβω ενα διευθυντη απτο αεροδρομιο καρααμερικανο κ μου καθοδον μου πεταει το θεικο... " δε πιστευω να χεις Τζονυ Κας" στο αυτοκινητο.
Και η απαντηση μου.... "εχεις καποιο cd κατα νου που θες" η θηκη ειναι κατω απτο καθισμα" !!

Περιττο να σας πω ποιος τον πηγε πισω στο αεροδρομιο οταν εφευγε χαχαχααα..... Τη προαγωγη ακομα τη περιμενω παντως....