Hard Candy

[Andrew]

HARD CANDY / ΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Εκείνος είναι ένας τριαντατετράχρονος φωτογράφος που του αρέσουν οι μικρές, οχι φυσικά μόνο για να τις φωτογραφίζει. Εκείνη λεει οτι είναι δεκατέσσερα, αλλά μοιάζει μεγαλύτερη - κυρίως σε διανοητικό επίπεδο. Γνωρίζονται μεσω Διαδύκτιου και κανονίζουν να συναντηθούν. Η καθόλου αθώα έφηβη τον παρασύρει μέχρι το ίδιο του το σπίτι...Λίγο αργότερα εκείνος βρίσκεται χειροπόδαρα δεμένος και βασανίζεται απο την "παιδίσκη" για να ομολογήσει μια σειρά απο παιδοφιλικά εγκλήματα.

Kυκλοφορει απο την ΗΟLLYWOOD ENTERTAINMENT

H ταινια ειναι παρα πολυ καλη.
Τουλαχιστον εμενα με ενθουσιασε.
Καταρχην η προσεγγιση ενος τοσο ευαισθητου θεματος.
Η ταινια μοιαζει με φαρσα.
Ειναι στιγμες που ξεχνιεσαι και συμπασχεις με το "τερας".
Και τοτε ο σκηνοθετης σε επαναφερει στην πραγματικοτητα ξετυλιγοντας την ιστορια
κανοντας σε να νιωσεις ακομα πιο ασχημα που ενιωσες οικτο γι αυτον τον "ανθρωπο".
Η ψυχολογικη βια ειναι εντονη οπως εντονες ειναι και οι εναλλαγες των συναισθηματων που προκαλει ο σκηνοθετης
ακριβως για να μας οδηγησει σιγα σιγα εκει που θελει.
Πισω απο αυτην την ταινια Εκδικησης κρυβεται το οτι τετοιοι ανθρωποι δεν ειναι αξιοι οικτου και συμπονιας .
Δεν ειναι και τιποτα καινουργιο θα πει καποιος και θα χει και δικιο.
Ο τροπος ομως που φτανει ειναι ανατρεπτικος ,ειναι εξυπνος και ισοπεδωτικος.
Στο τελος μεσα απο αυτο το παιχνιδι του θυτη-θυματος και θυματος-θυτη
οποιαδηποτε αμφιβολια εχει καταβαραθρωθει.
Στην ουσια ο σκηνοθετης "απονευρωνει" τον θεατη με δοσεις λογικης και συναισθηματων σε συνθηκες εντονης ψυχολογικης βιας αναποδα δομημενες
και με τοση διαστροφη οση και η θεματολογια του.
Τα προσωπα των ηρωων ειναι ιδανικα.
Παιζουν και αυτα το ρολο τους αυτη την διαστροφικη φαρσα εκδικησης .
Ταινια που εκτος απο το σεναριο και την σκηνοθεσια μεγαλο ειδικο βαρος εχουν και οι ερμηνειες των 2 πρωταγωνιστων.
Και οι 2 τους τα καταφερνουν περιφημα.
Η εφηβη -σκυλα -αγγελος εκδικησης -"θυμα" θυτης ψυχρη υπολογιστρια με καυστικη ειρωνια και ψυχροτητα
που την συναντας συνηθως σε ρολους "κακων" σοκαρει με την αναισθησια της.
Κι ομως αν σκεφτει κανεις ποσες αλλες εφηβες χρειαστηκε να θυσιασουν την αθωοτητα τους
τοτε καταλαβαινεις πως φτανει ενα παιδι -εστω και συμβολικα μεσα απο το προσωπο της Hayley - να αναγκαστει να μεγαλωσει βιαια.
στον αντιποδα "το τερας" που καθε αλλο παρα τερας δεν ειναι -οπτικα - ,
ο "θυτης" θυμα με τα συναισθηματικα ξεσπασματα
-αλλα υποκριτικα,αλλα με κομματια αληθειας??? αλλα λογω ψυχολογικης βιας -
που βγαζουν σιγα,σιγα,σιγα πραγματα που και ο ιδιος δεν θελει η κανει πως δεν θελει να ξερει.
Ο μηχανισμος αμυνας του "θυματος" ειναι τοσο ισχυρος και δυνατος
που μονο με ισχυρες δοσεις σοκ βγαινουν στην επιφανεια
"μαυρες αληθειες" και κρυμμενες καλα πτυχες του "αλλου" του εαυτου.
Η προσεγγιση ομως και η οπτικη γωνια του θεματος
ειναι αυτα που εχουν την μεριδα του λεοντος στην αξια αυτης της ταινιας .
Αυτο το upside down θα αδειασει οποιαδηποτε αναστολη μεσα μας σαν θεατες ,
σε περιπτωση που καποιος απο μας ειχε εστω και το παραμικρο ιχνος οικτου η συμπονιας γι΄αυτους τους "ανθρωπους".

Αν σας πω ΤΩΡΑ οτι δεν μου αρεσε ,θα με πιστεψετε ???:happy_9:

 

[babis-gap]

.




Αν σας πω ΤΩΡΑ οτι δεν μου αρεσε ,θα με πιστεψετε ???:happy_9:

Γι αυτό τον λόγο (που δεν σου άρεσε) δεν θα μας αναλύσεις το έργο, έτσι;