Harman/Kardon AVR-255 Review
Με την έλευση των νέων μέσων αναπαραγωγής βίντεο, όπως Blu-Ray και HD-DVD έκαναν την εμφανισή τους και τα νέα πολυκάναλα Format ήχου τα οποία αποτελούν την εξέλιξη των Dolby Digital και DTS που γνωρίσαμε από το γνωστό μας πλέον DVD.
Τα νέα αυτά Format προέρχονται πάλι από τις γνωστές εταιρίες του χώρου, την Dolby Laboratories και την Digital Theater Systems (DTS). Το Dolby TrueHD και το DTS-HD Master Audio είναι τα νέα τους δημιουργήματα που προσφέρουν πολυκάναλο ήχο υψηλής ευκρίνειας έως και 24Bit/192KHz (στο DTS-MA μόνο σε Stereo Mode -24/96 σε Multichannel), ενώ διαθέτουν μη απωλεστική συμπίεση δεδομένων, με αποτέλεσμα κατά την αποκωδικοποιησή τους να έχουμε τον αρχικό ασυμπίεστο ήχο υψηλής ποιότητας. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με τον ήχο των DVD Audio (MLP). Από τα παραπάνω χαρακτηριστικά των νέων αυτών Format ήχου καθώς και από το Bitrate τους (18Mbit/s-Dolby TrueHD, 24.5Mbit/s-DTS-MA) καταλαβαίνουμε ότι η μεταφορά τους είναι αδύνατη μέσω του πρωτοκόλλου SPDIF (Coaxial, Optical, AES/EBU) το οποίο υποστηρίζει maximum σε δικάναλη λειτουργία έως και 24Bit/192KHz που με έναν απλό υπολογισμό προκύπτει ότι φτάνει περίπου τα 9.2Mbit/s (192 Samples το δεπτερόλεπτο x 24 Bit x 2 κανάλια = 9.216Mbit/s.
Το πρόβλημα αυτό του Bandwidth ήρθε να λύσει η γνωστή πλέον σε όλους μας, θύρα HDMI (High Definition Multimedia Interface) που συναντάμε σε όλες τις σύγχρονες τηλεοράσεις και βιντεοπροβολείς. Η έκδοση 1.3 του πρωτοκόλλου HDMI επιτρέπει την μεταφορά του Dolby TrueHD και του DTS-MA stream σε πολυκάναλους ενισχυτές AV με δυνατότητα αποκωδικοποίησης των νέων αυτών Format.
Τέτοιοι ενισχυτές έκαναν την εμφανισή τους στην αγορά πριν ένα χρόνο περίπου (π.χ. ONKYO TX-SR605). Ένας τέτοιος ενισχυτής είναι και ο Harman/Kardon AVR-255 που αγόρασα πριν λίγες μέρες και θα προσπαθήσω να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου στην συνέχεια δίνοντας βάρος κυρίως στον τομέα του ήχου. Γεγονός είναι ότι τώρα που μπήκαμε στην εποχή του High Definition δεν με ενδιαφέρει και τόσο (προσωπική άποψη) το upscaling SD σημάτων. Εξάλλου τα τελευταία Players, ακόμα και τα φθηνά κάνουν καλή δουλειά στον τομέα αυτό.
Ο AVR-255 είναι το εισαγωγικό μοντέλο της Harman/Kardon που έχει τη δυνατότητα αποκωδικοποίησης των νέων Format ήχου. Βέβαια όταν μιλάμε για Harman/Kardon πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ακόμα και τα εισαγωγικά της μοντέλα δεν μπορείς να τα συγκρίνεις με τα αντίστοιχα εισαγωγικά του ανταγωνισμού αφού διαφέρουν στην τιμή αλλά και την ποιότητα φυσικά.
Ο AVR-255 αν και προσιτός δεν είναι καθόλου «φτηνιάρικος», κάτι που φαίνεται από τη στιγμή που τον βγάζεις από το κουτί αλλά και από το ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο και θα αναλύσω στις επόμενες γραμμές του παρόντος κειμένου.
Ανοίγοντας το κουτί, κάποιος θα βρει μέσα το απαραίτητο τηλεχειριστήριο, 4 μπαταρίες AAA, το μικρόφωνο για το Calibration των ηχείων, μια κεραία Loop για τα μεσαία και μια κεραία-καλώδιο για τα FM.
Αν και εισαγωγικό μοντέλο, ο συγκεκριμένος ενισχυτής ενσωματώνει Scaler βασισμένο στο Torino Chip της γνωστής μας Faroudja.
Οπότε εκτός από Video Switching μας δίνει και δυνατότητες Upconvert (μετατροπή αναλογικών σημάτων βίντεο Composite, S-Video και Component σε ψηφιακή HDMI) αλλά και Upscale σε ανάλυση έως και 1920 x 1080 προοδευτικής σάρωσης (1080p). Επιπλέον και αναμενόμενο μιας και προορίζεται για Blu-Ray/HD-DVD, υποστηρίζει και το κινηματογραφικό Format 1080p/24fps αυτών των δίσκων.
Από εισόδους εικόνας υψηλής ανάλυσης, διαθέτει 3 θύρες HDMI και 2 Component, ενώ από εξόδους διαθέτει 1 θύρα HDMI και 1 Component. Φυσικά δεν λείπουν και οι κλασικές θύρες Composite (5-In/1-Out) και S-Video (5-In/1-Out).
Από εισόδους ήχου ο ενισχυτής διαθέτει 3 x Optical, 2 x Coaxial, 5 x Analog Stereo, 1 x 3.5mm Stereo Jack για MP3 Player και 1 x 7.1 Analog Multichannel. Από εξόδους ήχου διαθέτει 1 x Coaxial, 2 x Stereo και 1 x 7.1 Analog Multichannel.
Επιπλέον διαθέτει και θύρα Serial (RS232) για έλεγχο του ενισχυτή από αντίστοιχο σύστημα ελέγχου αλλά και για μελλοντικά Software Upgrades.
Να επισημάνω ότι ο AVR-255 δεν διαθέτει Phono Stage, οπότε όποιος διαθέτει πικάπ που θέλει να συνδέσει πάνω του, πρέπει να προμηθευτεί εξωτερικό προενισχυτή PHONO.
Σημαντική δυνατότητα των σύγχρονων ενισχυτών καθώς και του AVR-255 είναι η καταχώριση όλων των εισόδων εικόνας και ήχου σε οποιαδήποτε πηγή θελήσουμε. Π.χ. επιλέγοντας την είσοδο DVD μπορούμε να ορίσουμε ότι η είσοδος βίντεο θα είναι η Component 1 και η είσοδος ήχου η Optical 3.
Στις εξόδους των ηχείων έχουμε 7 ζεύγη εξόδων από τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν όλα σε περίπτωση 6.1/7.1 setup ηχείων ή μόνο τα 5 ζεύγη σε setup 5.1 και τα άλλα 2 ζεύγη να δώσουν ήχο σε άλλο δωμάτιο του σπιτιού (δυνατότητα Multiroom).
Ωραία όλα τα παραπάνω και ευπρόσδεκτα, αλλά το σημαντικότερο απ’όλα είναι το αποτέλεσμα που μπορεί να μας δώσει ένα μηχάνημα. Η Harman/Kardon υποστηρίζει ότι σε σχέση με τον ανταγωνισμό τα μοντέλα της διαθέτουν στιβαρά τροφοδοτικά και Wide Bandwidth Power Amp Modules που καλύπτουν το εύρος 10Hz-100KHz και άλλα καλούδια που τα περισσότερα βέβαια είναι Marketing Tricks. Αν και για το μετασχηματιστή του τροφοδοτικού μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι ευμεγεθής για την κατηγορία του ενισχυτή μιας και οι γρίλιες εξαερισμού είναι πολλές και φαίνεται με άνεση το εσωτερικό του.
Αφού τοποθέτησα λοιπόν το κομψό και Minimal θηριάκι των 14 κιλών στο Rack με τον υπόλοιπο οπτικοακουστικό εξοπλισμό, σύνδεσα τα ηχεία (Wharfedale 8.4 front/8 center/8.2 rear/2 x Sub Cambridge Soundworks THX), το γνωστό μας Playstation 3 σε μια είσοδο HDMI, το CD Player Harman/Kardon HD970 σε μια αναλογική είσοδο και την Full HD τηλεόραση SHARP Aquos LC-37XD1E στην έξοδο HDMI. Ανάβω την τηλεόραση και το PS3 και τελευταία τον ενισχυτή ο οποίος αναγνώρισε αυτομάτως την ανάλυση της TV και ρυθμίστηκε μόνος του σε σήμα εξόδου 1080p.
Αμέσως μετά τοποθέτησα το μικρόφωνο στην θέση ακρόασης και πήγα στο αντίστοιχο μενού του EZset-EQ για το αυτόματο Calibration των ηχείων. Αφού περίμενα 5 λεπτά ακούγοντας τα test tones του ενισχυτή σε κάποια φάση τελείωσε και μου είχε επιλογή να δω τα Settings που είχε κάνει ή και να αλλάξω κάτι.
Απ’ότι είδα είχε αναγνωρίσει σωστά τα μεγέθη των ηχείων και είχε τις σωστές αποστάσεις από τη θέση ακρόασης. Ωραία είπα, το σύστημα δουλεύει σωστά…
Επιτέλους έφτασε η στιγμή που περίμενα! Να δω πως ακούγεται ο καινούριος μου ενισχυτής…
Ξεκίνησα με πολυκάναλο πρόγραμμα και στην αρχή με ταινία.
Βάζω στο PS3 το Blu-ray Casino Royale και ρυθμίζω το PS3 να βγάζει Multichannel PCM ήχο.
Πατάω Play, επιλέγω 5.1 Uncompressed ήχο, και η ταινία αρχίζει! Από τις πρώτες σκηνές κιόλας αρχίζω και καταλαβαίνω τις διαφορές με τον παλιό ενισχυτή και το απλό Dolby Digital. Στη συνέχεια όταν άρχισε η δράση στην ταινία μένω έκπληκτος από τον ήχο! Δεν περίμενα ποτέ τέτοια Surround αίσθηση από τέτοιο στήσιμο στα ηχεία (τα πίσω ηχεία κολητά στον τοίχο να γυρισμένα στο πλάι του ακροατή) καθώς και ειδικά από Budget ηχεία. Τέλεια αίσθηση διαλόγων με πολύ καλή εστίαση, άψογος διαχωρισμός τον καναλιών και δυναμικά που ειλικρινά ΔΕΝ περίμενα.
Ο ενισχυτής έχει «τσαμπουκά» και αυτό γίνεται αισθητό στα απότομα ξεσπάσματα του Soundtrack της ταινίας που ακούς κάτι εκρήξεις (και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο LFE track) με απίστευτη ατάκα και έλεγχο ακόμα και σε υψηλές εντάσεις. Επίσης στις υψηλές συχνότητες είναι πλούσιος και αναλυτικός χωρίς να κουράζει ή να "ξυρίζει" προκειμένου να εντυπωσιάσει σε σκηνές δράσης. Πραγματικά η Surround εικόνα που φτιάχνει είναι απίστευτη και συνάμα τονικά ισορροπημένη.
Δεύτερη δοκιμή σε πολυκάναλο ήχο έγινε με το SACD των Pink Floyd (Dark Side Of The Moon) μέσω της HDMI και με μετατροπή από το PS3 του DSD σήματος σε πολυκάναλο PCM 5.1 ανάλυσης 24Bit /176KHz.
H ακρόαση ξεκινάει με το γνωστό χτύπο της καρδιάς του πρώτου κομματιού (Speak to me) όπου για ακόμα μια φορά καταλαβαίνεις το χαμηλό να σε χτυπάει στο στομάχι με ατάκα και έλεγχο…μετά μπαίνει το Breathe σαν συνέχεια του Speak to me και αρχίζεις και αναρωτιέσαι αν αυτός ο δίσκος είναι δυνατόν να έχει ηχογραφηθεί το 1973 (άσχετα με το remaster του SACD) …Ακούγοντας το "Time" των Floyd με την ατμοσφαιρική εισαγωγή σου κάνει εντύπωση για ακόμα μια φορά το άριστο Surround Feeling που δίνει ο ενισχυτής, τα πρίμα που δεν έχουν ίχνος σκληράδας και το μπάσο όπως πάντα γεμάτο και στακάτο...μέχρι που ακούς τον Gilmour να λέει..."Ticking away the moments that make up a dull day, you fritter and waste the hours in an off hand way..." και εντυπωσιάζεσαι ακόμα μια φορά από την καθαρότητα και γλυκύτητα της φωνής καθώς και από τις κιθάρες και τον τρόπο που ακούγονται...δεν ξέρω ίσως είναι και ο εντυπωσιασμός από την αίσθηση που δίνουν τα πολυκάναλα προγράμματα.
