- Μηνύματα
- 196
- Reaction score
- 0
[imgl]http://www.avsite.gr/vb/attachment.php?attachmentid=14396&stc=1&d=1214130756[/imgl]Ταινια
Αφού ασχοληθήκαμε – ο Ανδρέας δηλαδή- με τον Paul Verhoeven στο Βlack Book (2006), ας συνεχίσουμε με κάτι παλιότερο, αλλά πιο αντιπροσωπευτικό σαν δείγμα του Αμερικανολλανδού σκηνοθέτη. Και το λέμε αυτό γιατί το όνομά του έγινε γνωστό με τον RoboCop (1987) και το Total Recall (1990), ταινίες επιστημονικής φαντασίας οι οποίες απέσπασαν ευνοϊκά σχόλια μεν χωρίς να κάνουν όμως ανάλογη πορεία στις αίθουσες η πρώτη ($49 ) σε αντίθεση με τη δεύτερη που τη σήκωσε ο πρωταγωνιστής της Arnold Schwarzenegger ($117). Το μεγάλο hit βέβαια ήρθε αμέσως μετά, με το Basic Instinct (1992) και…..μέχρι εκεί. Το Showgirls (1995) έκανε πολλούς να πουν: «τι διάολο έπαθε; τον στράβωσε η επιτυχία;» και έτσι γυρνάει ξανά σε γνώριμα μονοπάτια με το Starship Troopers (1997) και το 2000 σκηνοθετεί τον Kevin Bacon και την Elisabeth Shue και πάλι σε Sci-Fi ταινία, με φωτογράφο τον γερόλυκο Jost Vacano -Das Boot (1981), με μουσική του Jerry G και σε παραγωγή Allan Cameron -Tomorrow Never Dies (1997). Όλα τα εχέγγυα δηλαδή για καλή επιτυχία.
Kαι όπως φαίνεται τα κατάφερε. Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό. Δηλαδή, όταν ένα έργο έχει ρυθμό τέτοιο που δεν πλατειάζει, δεν κάνει κοιλιά, και ας μη σε «καθηλώνει» το στοίχημα το κερδίζει. Και τι εφέ ήταν αυτά!!! Δικαίως και πήρε το Oscar σπίτι της η ομάδα του William Aldridge (Stuart Little (1999) / Star Trek (2009) ναι! 2009, η νέα ΗD version που ετοιμάζει ο G.Lucas).
Την ταινία την πήρε στη πλάτη του ο Kevin Bacon συνεπικουρούμενος από τον Josh Brolin ο οποίος δείχνει το ταλέντο του που τον έφτασε στο No Country for Old Men (2007) και του χρόνου στο ……Terminator 4 (2009). Η Elisabeth Shue μέτρια έως κακή ή καλύτερα …από-γοητευτική.
Πάμε στην υπόθεση τώρα, η οποία πραγματεύεται την ικανότητα της επιστήμης να κάνει το ανθρώπινο σώμα αόρατο, μέσα από ένα πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από το αμερικανικό πεντάγωνο. Όπως όμως κάθε φορά που πας να το «παίξεις» Θεός στη θέση του Θεού, στο τέλος κάτι «στραβώνει» και σιγά-σιγά όλα πάνε στο βρόντο, έτσι και εδώ, η ταινία εξελίσσεται από επιστημονική φαντασία σε θρίλερ κλειστού χώρου, κλιμακώνοντας την ένταση σκηνή προς σκηνή. Και εδώ είναι που η μαεστρία του Jost Vacano –είπαμε… Das Boot!- αναλαμβάνει να ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη. Στο στοιχείο τους και οι δύο, σκηνοθέτης και φωτογράφος δίνουν ρεσιτάλ ρυθμού χωρίς λάθη και υπερβολές.
Η ταινία γενικά δεν έχει εκτός αυτή του φινάλε άλλες εξάρσεις, βλέπεται ευχάριστα, δεν σε τσιτώνει σαν θρίλερ τρόμου, αλλά δεν σου περνάει και σπουδαία μηνύματα, π.χ. για την παρέμβαση της Επιστήμης στα χωράφια Άλλων κ.λ.π. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός του δημιουργού του έργου.
Σε HD[imgr]http://www.avsite.gr/vb/attachment.php?attachmentid=14397&stc=1&d=1214130800[/imgr]
Σαν ποιότητα μεταφοράς σε BD αγγίζει το τέλειο. Πεντακάθαρη εικόνα, φωτεινή και λαμπερή, με σωστά χρώματα, χορταίνει το μάτι. Πολύ καλή δουλειά.
Ο ήχος απ την άλλη, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο χωρίς να είναι κακός. Άφθονα μπάσα στη μεγάλη έκρηξη του τέλους. Μετρημένη χρήση περιφερειακών, δεν υπήρχε και λόγος για παραπάνω.
Ο Jerry Goldsmith σε απλά καλές στιγμές, στερείται μεν έμπνευσης δεν προδίδει όμως χάρη στην εμπειρία του το αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι το Hollow Man αξίζει να το δει κανείς μόνο και μόνο για να αναρωτηθεί «που θα φτάσουν με αυτά τα FX οι κερατάδες!;» Όχι πως η ταινία περιορίζεται σ αυτά και μετά το χάος. Είναι αυτό που λέμε τίμια πρόταση έργου. Απ όλους τους συντελεστές. Οι οποίοι δεν είναι ούτε καινούργιοι ούτε τυχαίοι στο χώρο. Αν θέλετε λοιπόν μια καλογυρισμένη sci-fi ταινία για το βράδυ, να την δείτε και να …ξεσκοτιστείτε, αυτή είναι ότι πρέπει.
-Ρε Θεέ, δε με ‘κανες αόρατο μια ώρα, να την τσακώσω να της δείξω εγώ ποιανού τα φοράει…..
Θείος Κώστας, τρείς μήνες πριν βγεί το διαζύγιo, ... εις βάρος του!
Starring: Kevin Bacon, Elisabeth Shue, Josh Brolin, Greg Grunberg, Kim Dickens
Directed by: Paul Verhoeven
Produced by: Marion Rosenberg, Douglas Wick, Alan Marshall
Αφού ασχοληθήκαμε – ο Ανδρέας δηλαδή- με τον Paul Verhoeven στο Βlack Book (2006), ας συνεχίσουμε με κάτι παλιότερο, αλλά πιο αντιπροσωπευτικό σαν δείγμα του Αμερικανολλανδού σκηνοθέτη. Και το λέμε αυτό γιατί το όνομά του έγινε γνωστό με τον RoboCop (1987) και το Total Recall (1990), ταινίες επιστημονικής φαντασίας οι οποίες απέσπασαν ευνοϊκά σχόλια μεν χωρίς να κάνουν όμως ανάλογη πορεία στις αίθουσες η πρώτη ($49 ) σε αντίθεση με τη δεύτερη που τη σήκωσε ο πρωταγωνιστής της Arnold Schwarzenegger ($117). Το μεγάλο hit βέβαια ήρθε αμέσως μετά, με το Basic Instinct (1992) και…..μέχρι εκεί. Το Showgirls (1995) έκανε πολλούς να πουν: «τι διάολο έπαθε; τον στράβωσε η επιτυχία;» και έτσι γυρνάει ξανά σε γνώριμα μονοπάτια με το Starship Troopers (1997) και το 2000 σκηνοθετεί τον Kevin Bacon και την Elisabeth Shue και πάλι σε Sci-Fi ταινία, με φωτογράφο τον γερόλυκο Jost Vacano -Das Boot (1981), με μουσική του Jerry G και σε παραγωγή Allan Cameron -Tomorrow Never Dies (1997). Όλα τα εχέγγυα δηλαδή για καλή επιτυχία.
Kαι όπως φαίνεται τα κατάφερε. Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό. Δηλαδή, όταν ένα έργο έχει ρυθμό τέτοιο που δεν πλατειάζει, δεν κάνει κοιλιά, και ας μη σε «καθηλώνει» το στοίχημα το κερδίζει. Και τι εφέ ήταν αυτά!!! Δικαίως και πήρε το Oscar σπίτι της η ομάδα του William Aldridge (Stuart Little (1999) / Star Trek (2009) ναι! 2009, η νέα ΗD version που ετοιμάζει ο G.Lucas).
Την ταινία την πήρε στη πλάτη του ο Kevin Bacon συνεπικουρούμενος από τον Josh Brolin ο οποίος δείχνει το ταλέντο του που τον έφτασε στο No Country for Old Men (2007) και του χρόνου στο ……Terminator 4 (2009). Η Elisabeth Shue μέτρια έως κακή ή καλύτερα …από-γοητευτική.
Πάμε στην υπόθεση τώρα, η οποία πραγματεύεται την ικανότητα της επιστήμης να κάνει το ανθρώπινο σώμα αόρατο, μέσα από ένα πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από το αμερικανικό πεντάγωνο. Όπως όμως κάθε φορά που πας να το «παίξεις» Θεός στη θέση του Θεού, στο τέλος κάτι «στραβώνει» και σιγά-σιγά όλα πάνε στο βρόντο, έτσι και εδώ, η ταινία εξελίσσεται από επιστημονική φαντασία σε θρίλερ κλειστού χώρου, κλιμακώνοντας την ένταση σκηνή προς σκηνή. Και εδώ είναι που η μαεστρία του Jost Vacano –είπαμε… Das Boot!- αναλαμβάνει να ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη. Στο στοιχείο τους και οι δύο, σκηνοθέτης και φωτογράφος δίνουν ρεσιτάλ ρυθμού χωρίς λάθη και υπερβολές.
Η ταινία γενικά δεν έχει εκτός αυτή του φινάλε άλλες εξάρσεις, βλέπεται ευχάριστα, δεν σε τσιτώνει σαν θρίλερ τρόμου, αλλά δεν σου περνάει και σπουδαία μηνύματα, π.χ. για την παρέμβαση της Επιστήμης στα χωράφια Άλλων κ.λ.π. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός του δημιουργού του έργου.
Σε HD[imgr]http://www.avsite.gr/vb/attachment.php?attachmentid=14397&stc=1&d=1214130800[/imgr]
Σαν ποιότητα μεταφοράς σε BD αγγίζει το τέλειο. Πεντακάθαρη εικόνα, φωτεινή και λαμπερή, με σωστά χρώματα, χορταίνει το μάτι. Πολύ καλή δουλειά.
Ο ήχος απ την άλλη, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο χωρίς να είναι κακός. Άφθονα μπάσα στη μεγάλη έκρηξη του τέλους. Μετρημένη χρήση περιφερειακών, δεν υπήρχε και λόγος για παραπάνω.
Ο Jerry Goldsmith σε απλά καλές στιγμές, στερείται μεν έμπνευσης δεν προδίδει όμως χάρη στην εμπειρία του το αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι το Hollow Man αξίζει να το δει κανείς μόνο και μόνο για να αναρωτηθεί «που θα φτάσουν με αυτά τα FX οι κερατάδες!;» Όχι πως η ταινία περιορίζεται σ αυτά και μετά το χάος. Είναι αυτό που λέμε τίμια πρόταση έργου. Απ όλους τους συντελεστές. Οι οποίοι δεν είναι ούτε καινούργιοι ούτε τυχαίοι στο χώρο. Αν θέλετε λοιπόν μια καλογυρισμένη sci-fi ταινία για το βράδυ, να την δείτε και να …ξεσκοτιστείτε, αυτή είναι ότι πρέπει.
-Ρε Θεέ, δε με ‘κανες αόρατο μια ώρα, να την τσακώσω να της δείξω εγώ ποιανού τα φοράει…..
Θείος Κώστας, τρείς μήνες πριν βγεί το διαζύγιo, ... εις βάρος του!
Starring: Kevin Bacon, Elisabeth Shue, Josh Brolin, Greg Grunberg, Kim Dickens
Directed by: Paul Verhoeven
Produced by: Marion Rosenberg, Douglas Wick, Alan Marshall
ΤΑΙΝΙΑ 8,5/10
ΕΙΚΟΝΑ 9/10
ΗΧΟΣ 7/10
ΕΙΚΟΝΑ 9/10
ΗΧΟΣ 7/10
δες την ξανά. Θα αποκομίσεις άλλη εντυπωση και πιστευω πως δεν θα χάσεις.
