- Μηνύματα
- 5.784
- Reaction score
- 14
πατέρας, της γενιάς του Πολυτεχνείου, κάθεται στο σαλόνι του
σπιτιού
του
μαζί με τον
10χρονο γιο του και το νεώτερο βλαστάρι της οικογένειας, ένα
μωρό 1
έτους.
Κάποια
στιγμή αποφασίζει να εξηγήσει στον "μεγάλο" τι σημαίνουν όλα
όσα
ακούγονται για τις
κοινωνικές τάξεις, την αντιπαλότητά τους και τον ρόλο της
εξουσίας
> στη
> > ζωή
μας.
"Κοίτα παιδί μου", του λέει, "η κοινωνία είναι όπως η
οικογένεια.
> Στην
δική μας
οικογένεια για παράδειγμα, εγώ είμαι το κεφάλαιο. Αυτός δηλαδή
που
κερδίζει και φέρνει
τα χρήματα. Η μητέρα σου είναι η κυβέρνηση, αυτή αποφασίζει που
και
πώς
θα
τα
ξοδέψουμε. Η υπηρέτρια είναι η εργατική τάξη. Εσύ παιδί μου
είσαι ο
λαός".
- "Το μωρό πατέρα τι είναι", ρωτάει ο γιος, "ο λαουτζίκος";
- "Όχι παιδί μου, το μωρό είναι το μέλλον του λαού", απαντάει ο
> πατέρας.
Η ώρα έχει περάσει και πάνε όλοι για ύπνο. Κάποια στιγμή, αργά
τα
μεσάνυχτα, το μωρό
τα έχει "κάνει" και κλαίει με λυγμούς. Κανένας δεν σηκώνεται να
το
ησυχάσει. Ο γιος,
σηκώνεται, χτυπάει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονέων του.
Τίποτα!
Μισανοίγει την
πόρτα και βλέπει την μητέρα του να κοιμάται
ατάραχη φορώντας ωτοασπίδες. Ο πατέρας πουθενά. Πηγαίνει προς
την
κουζίνα > και από την
μισάνοιχτη πόρτα βλέπει τον πατέρα του να "πηδ*ει" την
υπηρέτρια.
Φεύγει
αθόρυβα και
από εκεί πλήρως απογοητευμένος και επιστρέφει στο δωμάτιό του.
Το πρωί, αναφέρει στον πατέρα του το βραδινό περιστατικό με το
κλάμα
του
μωρού.
- "Να σου εξηγήσω γιε μου", λέει ο πατέρας.
"?σε, άσε πατέρα κατάλαβα", του απαντάει ο γιος. "Το κεφάλαιο
"πηδ*ει"
την εργατική
τάξη, η κυβέρνηση κοιμάται του καλού καιρού, ο λαός φωνάζει,
αλλά
δεν
τον
ακούει
κανείς και το μέλλον του λαού παραμένει σκατωμένο !!!
:mrgreen:
