- Μηνύματα
- 18.045
- Reaction score
- 60.003
Η παταγώδης παρουσία των συνθετητών και της drum machine διαπερνά το House ιδίωμα του Chicago, δημιουργώντας-σε συνδυασμό με την ισοπέδωση των δυναμικών αντιθέσεων- μουσικό ανάλογο μιάς επιτηδευμένης ανορθογραφίας.
Η αισθητική ανασκολόπιση εισβάλλει χωρίς χρονοτριβή υπό τις ευλογίες των... Daft Punk-με την επιμέλειά τους να εκτείνεται σε δύο ακόμα κομμάτια.Οι κοπτικές επεμβάσεις του παραγωγού Rick Rubin δεν επιτρέπουν όμως στον ακροατή να κουραστεί,αλλά ούτε και να προλάβει να δημιουργήσει οικεία ζώνη άνεσης.
Τα στιχουργικά θέματα φλυαρούν ασύστολα ανάμεσα σε κοινωνική καταστροφολογία και αυτοσαρκαστική έπαρση,παράγοντες που αποτρέπουν ακόμα περισσότερο τον εγκλιματισμό του ακροατή.
Τα ελκυστικά sample και η εκφραστικότητα από τους συμπράττοντες καλλιτέχνες (όπως ο Justin Vernon και ο Chief Keef στο "Hold my Liquor") στέκονται ως αντίποδας στη λυρική δυσλεξία του πρωταγωνιστή.
Κατά τη διαδρομή από το αρχικό μέχρι το τελικό κομμάτι,ο Kanye West φαντάζει ολοένα και περισσότερο διαμαρτυρόμενος χωρίς...αιτία-αλλά με μπόλικες...αφορμές,αφού στοχεύει την κατακραυγή και το χλευασμό προς καταστάσεις τις οποίες ενστερνίζεται πρώτος απ'όλους ο ίδιος.
Είναι αυτή η μουσική οργή και χαοτική αυτοαναίρεση του καλλιτέχνη που τον διαχωρίζει από έναν κοινό φαφλατά,αφού εκθέτει εν τέλει την πιό άβολη πραγματικότητα γιά όλους.
Στο "Blood on the Leaves" δειγματίζει τη διασκευή από τη Nina Simone στο κλασσικό "Strange Fruit" της Billie Holliday ως πρόλογο σε μιά εξιστόρηση συναισθηματικής έκπτωσης.Παράταιρο τόλμημα εξαρχής, αποκτά σταδιακά ολοένα και ισχυρότερο νόημα.Ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι θεμελιωμένος πάνω σε καθεστώς υποκρισίας και η μουσική δημιουργία δεν θα μπορούσε ποτέ να εξαιρεθεί από αυτό.
Last edited:
