Kef 201/2 Reference on review

[Costas Coyias]

KEF 201/2

La petite anglaise est ici


Να λοιπόν που έχει ο καιρός γυρίσματα. Πάνε 30 χρόνια από τότε που η Kef έβλεπε την άσπονδη φίλη της να της αντιγράφει την αρχιτεκτονική των ξεχωριστών θαλάμων του θρυλικού 105, πράγμα που έφερε στο φως ένα ηχείο που –και εκείνο- είχε για όνομα έναν αριθμό: 801. Έτσι, ήταν σειρά της να ανταποδώσει, παίρνοντας την ιδέα του κυρτωμένου κόντρα πλακέ που «αγκαλιάζει» τον ατρακτοειδή θάλαμο του mid range, για να παρουσιάσει τη σειρά Reference, η οποία ήδη διάγει τη δεύτερη περίοδό της.

 

[Costas Coyias]

Tεχνική περιγραφή

Το μοντέλο 201/2 που εξετάζουμε εδώ είναι ο βενιαμίν της κορυφαίας σειράς Reference της Kef, η οποία αριθμεί επτά μοντέλα, τρία ηχεία δαπέδου, δύο ηχεία για χρήση ως κεντρικά σε σύστημα οικιακού κινηματογράφου, ένα μοντέλο για χρήση σε θέση surround και το εν λόγω μοντέλο, που είναι ηχείο βάσης. Πρόκειται για υλοποίηση τριών δρόμων – τριών μεγαφώνων, με φόρτιση οπής. Οι διαστάσεις του είναι της τάξης των 42x25x40 (ύψος x πλάτος x βάθος), και ζυγίζει περί τα 12 κιλά. Όπως βλέπετε και στην εικόνα, το woofer είναι ονομαστικής διαμέτρου 6,5 ιντσών, με κώνο από χαρτί και συνθετικές ίνες. Το μεγάφωνο αυτό φέρει κλειστό dust cap, ενώ ο εξωτερικός δακτύλιος της ανάρτησής του είναι από λάστιχο. Το μεγάφωνο είναι στερεωμένο με 6 βίδες, οι μισές από τις οποίες είναι άμεσα προσβάσιμες για να στηρίζουν την εξωτερική πλαστική στεφάνη, η οποία σχηματίζει μια πολύ ρηχή χοάνη, ζευγνύοντας το μεγάφωνο ακουστικά και αισθητικά με την πρόσοψη της μπάφλας. Αυτό συμβαίνει διότι το woofer είναι βιδωμένο στο εσώτερο φύλλο της μπάφλας, επάνω στο οποίο είναι κολλημένο ένα πρόσθετο φύλλο, με καμπυλωμένες τις κατακόρυφες ακμές του, ενώ η όλη ξυλοκατασκευή είναι επικαλυμμένη με καπλαμά καρυδιάς. Πέραν αυτού του φινιρίσματος, ο κατασκευαστής παρέχει τρία ακόμη φινιρίσματα.

 

[Costas Coyias]

Της ιδίας ονομαστικής διαμέτρου είναι και το mid range που εδράζεται πάνω από το woofer. Το μεγάφωνο αυτό φέρει κώνο μορφοποιημένο από κάποιο λείο πολυμερές υλικό. Στο κέντρο του, σε ομοαξονική θέση, είναι τοποθετημένο το tweeter, που είναι ένας τυπικής μορφής μεταλλικός θόλος, του οποίου η απόκριση εκτείνεται έως τους 60KHz. Όπως είναι φυσικό, αυτή η αρχιτεκτονική προσδίδει στο σύστημα μιαν ιδιάζουσα συμπεριφορά, όσον αφορά την απόκριση και διασπορά του tweeter, πράγμα που έχει ληφθεί υπ’ όψιν στη σχεδίαση του cross over. Προσωπικά, ουδέποτε θα επέλεγα τη φόρτιση ενός tweeter με κόρνα που πάλλεται, αλλά υπάρχουν και άλλοι που ορκίζονται για την ηχητική συνοχή αυτής της προσέγγισης. Όλα τα μεγάφωνα φέρουν μαγνητική θωράκιση, καθιστώντας το ηχείο κατάλληλο για χρήση κοντά σε συσκευή απεικόνισης με σωλήνα Braun, αν και το προφίλ των πελατών στους οποίους απευθύνεται το ηχείο, είναι απίθανο να ασχολείται ακόμη –εν έτει 2008- με συσκευή απεικόνισης αυτής της τεχνολογίας.

 

[Costas Coyias]

Όπως φαίνεται και στην εικόνα, ο πλαστικός σωλήνας του reflex είναι τοποθετημένος σε κατακόρυφη θέση και εκπνέει προς τα επάνω, όντας καλυμμένος με ένα ηχοπερατό υφασμάτινο κάλυμμα που δεν μου ενέπνευσε και καμιά σοβαρή εμπιστοσύνη, όσον αφορά την αντοχή του. Το mid είναι τοποθετημένο σε θέση τέτοια, ώστε να εξέχει της επάνω επιφάνειας της καμπίνας, και καλύπτεται με αυτό το καμπυλωμένο κάλυμμα, το οποίο είναι χρωματικά δεμένο με τα μεγάφωνα.

 

[Costas Coyias]

Στην πίσω –κυρτή- απόληξη του ηχείου φιλοξενείται μια χούφτα με τρία ζεύγη ακροδεκτών άριστης ποιότητας, οι οποίοι προέρχονται από τη WBT και δέχονται είτε μπανάνα, είτε δίχαλο, είτε γυμνό καλώδιο. Από αυτές τις τρεις λύσεις, την καλύτερη ποιότητα επαφής προσφέρει το γυμνό καλώδιο, αλλά οι μεγάλοι, επίχρυσοι, κατακίτρινοι, λαμπυρίζοντες ακροδέκτες φωνάζουν για μεγάλη χαϊεντίλα, οπότε… Ο κατασκευαστής προσφέρει τα ηχεία με βραχυκυκλωτήρες και των δύο ειδών, καθώς, όπως βλέπετε και στην εικόνα, ο κλάδος των υψηλών συνδέεται με τον κλάδο των μεσαίων συχνοτήτων με γυμνό καλώδιο ικανότατης διατομής, ενώ αμφότεροι οι κλάδοι είναι συνδεδεμένοι με τον κλάδο των χαμηλών με μπανάνα και δίχαλο. Αν σας γεννάται απορία για το ταπεινό λευκό καλωδιάκι που φαίνεται στην εικόνα, αυτό ήταν μια πρόχειρη λύσης της στιγμής, καθώς το προϋπήρξαν καλώδιο – βραχυκυκλωτήρας με τη μπανάνα και το δίχαλο είναι κακής ποιότητας, προφανώς κατασκευασμένο από κινέζικα πόδια, (ούτε καν κινέζικα χέρια). Και δια το πιστόν του λόγου μου, δείτε την ακόλουθη εικόνα. Μάλιστα, κατά τα πρώτα λεπτά λειτουργίας των ηχείων, καθώς το ένα βουβάθηκε ψηλά, έψαχνα να βρω για ποιο λόγο συνέβη αυτό, και τελικά έφταιγε το καλωδιάκι – βραχυκυκλωτήρας. Όπως μπορείτε να δείτε στην εικόνα, την ίδια τύχη είχε και ο άλλος βραχυκυκλωτήρας του ενός από τα δύο ηχεία. Η τοποθέτηση του καλωδίου στο δίχαλο ήταν τόσο πρόχειρη, τόσο χαλαρή, ώστε αυτό μπορούσε να αφαιρεθεί πολύ εύκολα, ακόμη και από ένα μικρό παιδί.

 

[Costas Coyias]

Επάνω από τους ακροδέκτες κατοικοεδρεύουν τρεις jumpers, που κάνουν το πήδημά τους βιδωτό, (Τουτάτη μου, τι γράφω βραδιάτικα). Πρόκειται κατ’ ουσίαν για βραχυκυκλωτήρες που κλείνουν το σχετικό κύκλωμά τους όντας βιδωμένοι, συνδέοντας το μεταλλικό σπείρωμα της φωλιάς τους με τον ακροδέκτη στο κέντρο του πάτου, όπως συμβαίνει και στις ηλεκτρολογικές ασφάλειες τήξης. Ο ένας από αυτούς (low freq adjust) χρησιμεύει για τον υποβιβασμό της απόκρισης κατά 2dB από τους 350Hz και κάτω, ενώ οι τέσσερις συνδυασμοί των άλλων δύο επενεργούν στην απόκριση από τα 2KHz και άνω, με τιμές -0.75dB, flat, +0.75 και 1.5dB. Αυτή η προσέγγιση δημιουργεί έναν σχετικό πονοκέφαλο, θυμίζοντας motherboard του 1995, διότι, αν αφήσεις τις τάπες σε μια συγκεκριμένη ρύθμιση για αρκετό καιρό, άντε μετά να θυμηθείς ποια ρύθμιση αντιπροσωπεύει ο τρέχων συνδυασμός, και πού έχεις καταχωνιάσει το manual των ηχείων για να τον εξακριβώσεις. Βέβαια, όλα αυτά μπρος στo κάλλος και το χαϊεντο-χρυσο-κιτρινο-λαμπύρισμα που έχουν αυτές οι τάπες, χαλάλι…

 

[Costas Coyias]

Το κύκλωμα του crossover καταλαμβάνει ολόκληρο τον πάτο της καμπίνας του ηχείου, και είναι στερεωμένο σε πλακέτα άριστης ποιότητας, κομμένης στο σχήμα του πάτου. Τα εξαρτήματα είναι τυπικά καλής ποιότητας, καθώς οι κλάδοι του υψιπερατού και του άνω τμήματος του ζωνοδιαβατού δικτυώματος υλοποιούνται με πηνία αέρος και πυκνωτές καλής ποιότητας, ενώ στις χαμηλές συχνότητες συναντούμε ηλεκτρολυτικούς πυκνωτές και οπλισμένα πηνία. Οι αντιστάσεις είναι ικανής ισχύος, δοθέντων των μεγεθών που καλείται να διαχειρισθεί το ηχείο, αλλά τα πηνία θα έπρεπε να είναι υλοποιημένα με σύρμα μεγαλύτερης διατομής, ενώ λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την τιμή του ηχείου, θα έπρεπε να μην ήταν τίποτε λιγότερο από πηνία τύπου foil. Οι καλωδιώσεις είναι εσφαλμένα υπερβολικές όσον αφορά το διηλεκτρικό τους, και θα έπρεπε να είναι υλοποιημένες με συνεστραμμένα ζεύγη μεγαλύτερης διατομής και χωρίς δεύτερη, εξωτερική μόνωση, η οποία δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, ούτε καν αυτόν του εντυπωσιασμού του πελάτη, εκεί που βρίσκεται. Όπως φαίνεται και στις εικόνες, η καμπίνα του ηχείου υλοποιεί ενιαίο θάλαμο που φορτίζει το woofer, ενώ το mid έχει δικό του, προκατασκευασμένο αυτόνομο θάλαμο. Τα τοιχώματα στο κάτω μέρος της καμπίνας φέρουν μάλλον φτωχή απορρόφηση, η οποία κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να εκτείνεται και στο πίσω μέρος, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ο σχετικός χώρος στερείται παραλλήλων επιφανειών.

Εξωτερικά, η πλευρική και η επάνω επιφάνεια της καμπίνας είναι καπλαμαρισμένη με φύλλο καρυδιάς –στα ηχεία της δοκιμής- και λουστραρισμένη με πολύ μεγάλη επιμέλεια, δίνοντας ένα πραγματικά έξοχο αισθητικό αποτέλεσμα. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί πως η όλη κατασκευή δεν φέρει ξυλόβιδες, καθώς οι βίδες σφίγγουν με αντικριστό φυτευτό παξιμάδι, προσφέροντας εξαιρετική στήριξη, κάτι που για την Kef είναι κανόνας εδώ και δεκαετίες. Εξαίρεση αποτελεί η στήριξη της πλακέτας του cross over, η οποία όμως δεν υπομένει κανένα μηχανικό φορτίο. Τέλος, ας σημειωθεί εμφατικά πως η πλευρική επιφάνεια της καμπίνας υλοποιείται από ένα κυρτωμένο φύλλο κόντρα πλακέ, στις ακμές του οποίου είναι στερεωμένη η μπάφλα, μια λύση α-λα B&W, που προσδίδει στην καμπίνα εξαιρετική ακαμψία, με αποτέλεσμα την παντελή έλλειψη κουτίλας κατά τη λειτουργία του ηχείου.

Το ηχείο δεν φέρει στην κάτω πλευρά του κάποιου είδους υποδοχή τοποθέτησης ακίδων ή άλλου είδους στήριξης, ενώ συνοδεύεται από ένα καλαίσθητο αντιολισθητικό παρέμβυσμα, που μπορεί να τοποθετηθεί από κάτω, προσδίδοντάς του μιαν ελαφρά κλίση προς τα πίσω. Βέβαια, ένας μερακλής ιδιοκτήτης δεν θα σταματούσε εκεί, καθώς θα μπορούσε να τοποθετήσει στην κάτω πλευρά τις ανάλογες υποδοχές, ώστε να βιδώσει το ηχείο σε κάποια βάση. Το υφασμάτινο κάλυμμα της μπάφλας κουμπώνει μόνο σε δύο σημεία, και η ποιότητα της εφαρμογής του είναι μάλλον φτωχή, ενώ επιπροσθέτως ο σκελετός του είναι κατασκευασμένος από MDF, και έτσι δεν μπορεί να πλυθεί. Σε περίπτωση που νομίζετε ότι γίνομαι πολύ ψείρας, έχω να σας πω πως όλα τα καλύμματα της άσπονδης φίλης της Kef φέρουν πλαστικό σκελετό και πλένονται, κάτι μάλλον αναγκαίο από καιρού εις καιρόν, ειδικά εάν το ηχείο λειτουργεί σε καπνιστικό περιβάλλον.

 

[Costas Coyias]

Τα ηχεία φέρουν κοινό αριθμό σειράς, καθώς πωλούνται κατά ζεύγη, και κάθε ζεύγος είναι συναρμολογημένο εξ ολοκλήρου από ένα άτομο, το οποίο υπογράφει και το ατομικό φύλλο ελέγχου, (check list), που τα συνοδεύει στη συσκευασία τους. Από ηλεκτρικής άποψης, όπως φαίνεται στην εικόνα, η καμπύλη της απόκρισης δεν επαληθεύει την προδιαγραφή ευαισθησίας, καθώς στο μεγαλύτερο τμήμα της, και μάλιστα εκεί που περιέχεται το μέγιστο αντιληπτικό ερέθισμα του ακροατή, το ηχείο κινείται γύρω από τα 84dB (η μπλε γραμμή είναι δική μου προσθήκη), και ως τέτοιο πρέπει να το λογαριάζετε, ασχέτως των ισχυρισμών του κατασκευαστή. Επομένως και με βάση τις προδιαγραφές του, δεχόμενο ισχύ 150W, ως ζεύγος είναι σε θέση να επιτύχει μέγιστη στάθμη της τάξης των 105dB σε απόσταση 3 μέτρων, επίδοση ικανοποιητική από κάθε άποψη. Άλλωστε, δεδομένου και του όγκου του, το ηχείο δεν συνιστάται για χρήση από μεγαλύτερη απόσταση ακρόασης. Τέλος, τα ηχεία προδιαγράφονται με ονομαστική αντίσταση 8Ω, η οποία κατά δήλωση του κατασκευαστή δεν πέφτει κάτω από τα 4Ω, οπότε μάλλον δεν θα ήταν κακή ιδέα να τα εκλάβετε 6ωμα.

 

[Costas Coyias]

Μέσα στη συσκευασία θα βρείτε ένα καλαίσθητο, περιεκτικό και επεξηγηματικό βιβλίο οδηγιών σε μέγεθος Α4, αλλά μόνο στην Αγγλική, καθώς επίσης και ένα CD ROM με το βιβλίο οδηγιών σε ηλεκτρονική μορφή, σε διάφορες γλώσσες, αλλά όχι και στα Ελληνικά, (περίεργο ε; ). Η τεκμηρίωση αυτή είναι κοινή για ολόκληρη τη σειρά Reference. Επίσης, θα βρείτε και μερικές εξτρά τάπες, για την περίπτωση που χάσετε αυτές που είναι βιδωμένες στα ηχεία.

 

[Costas Coyias]

Ακούγοντας...

 

[Costas Coyias]

Ακούγοντας…

Δοθέντος ότι, σε σχέση με τον πρόγονό του, η οπή του reflex έχει μεταναστεύσει από τη μπάφλα στο πίσω άκρο της οροφής του ηχείου, η τοποθέτηση του 201/2 απαιτεί κάποια μεγαλύτερη απόσταση από τον πίσω τοίχο, κάτι που εκ των πραγμάτων είναι περισσότερο κρίσιμο σε σχέση με την απόσταση από τους πλαϊνούς. Επιπλέον, οι δυνατότητές του επιβάλλουν κάποια λογική απόσταση ακρόασης, όχι μεγαλύτερη από 3 μέτρα, πράγματα που τηρήθηκαν και κατά την τοποθέτηση των ηχείων στο χώρο μου. Πέραν αυτών, απλώς και μόνον λόγω της αρχιτεκτονικής του, το ηχείο ενδείκνυται να τοποθετηθεί με το κέντρο του midrange στο ύψος των αυτιών του ακροατή, ενώ πολύ καλό αποτέλεσμα θα πάρετε και εάν το τοποθετήσετε σε χαμηλότερο ύψος, αλλά με την ανάλογη κλίση προς τα πίσω, ώστε να σας «κοιτάζει» ευθέως. Ίσως ανιχνεύσετε πως αυτός ο τρόπος το βοηθήσει και λίγο στην απόκριση των χαμηλών. Καθ’ όλη τη διάρκεια των ακροάσεων, τα ηχεία συνδέθηκαν με διάφορα καλώδια καλής ποιότητας, τυπικής έως και πολύ μεγάλης διατομής, με μήκος περί τα 2 μέτρα, τερματισμένα τόσο σε μπανάνα όσο και γυμνά, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω κάποια αξιοσημείωτη επίδραση στον ήχο του ηχείου.

Από ηλεκτρικής άποψης, η μορφή της καμπύλης εμπέδησης προδίδει ένα ηχείο εύκολο στην οδήγηση, με το τίμημα αυτής της ευκολίας να εντοπίζεται στην ευαισθησία. Από τα πρώτα λεπτά ακρόασης φαίνεται πως το 201/2 είναι ένα ηχείο αναίσθητο, καθώς η στάθμη «αργεί» να ανέλθει, σε σύγκριση με τα ηχεία της τυπικά συνήθους ευαισθησίας των 88 – 90dB. Παρά τις μικρές διαστάσεις του, το 201/2 είναι ένα ηχείο που απαιτεί ενισχυτή της τάξης των 100W και άνω, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σε ικανή στάθμη. (Τους τριαντάρηδες λαμπάτους ενισχυτές μάλλον θα πρέπει να τους ξεχάσετε).
Ακούγοντας τα ηχεία, το πρώτο πράγμα που επεδίωξα να εξακριβώσω ήταν η οπή ανάκλασης, η οποία, ως διαπίστωσα, είναι ορθά υλοποιημένη, καθώς δεν παρουσιάζει το σχετικό «φύσημα» που χαρακτηρίζει τις υπερβολικά μικρές οπές, σε ανάλογες σχεδιάσεις. Αντιθέτως, η οπή των 201/2 λειτουργεί σωστά, δίνοντας την εντύπωση ότι το μπάσο που βγάζουν προέρχεται από ηχεία μεγαλυτέρου όγκου. Στο μέσο και άνω τμήμα του φάσματος, τα πράγματα είναι το ίδιο ευχάριστα, καθώς τα ηχεία αποδίδουν ένα ομαλό, χωρίς χρωματισμούς ηχητικό αποτέλεσμα. Επίσης, όπως ανέφερα και παραπάνω, ο τρόπος με τον οποίο είναι κατασκευασμένη η καμπίνα δεν αφήνει περιθώρια για χρωματισμούς κουτίλας.

Θέτοντας το μεγάφωνο χαμηλών εκτός λειτουργίας, το αντιληπτικό αποτέλεσμα που μπόρεσα να αποκομίσω ακούγοντας φωνή, πιάνο και μπαντονεόν, είναι πως τα άλλα δύο μεγάφωνα είναι σωστά συζευγμένα, χωρίς κενά, και αυτό άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, δεδομένου του πολύπλοκου και μελετημένου κροσόβερ.

Στη συνέχεια, οδηγώντας τα ηχεία σε στάθμη μεσαία προς υψηλή, το αποτέλεσμα ήταν μάλλον φυσικό και αναμενόμενο, καθώς το μικρό γούφερ δεν είναι βέβαια σε θέση να ακολουθήσει τα υπόλοιπα δύο μεγάφωνα, υπενθυμίζοντας σαφώς το μέγεθός του, καθώς επίσης και το μέγεθος της καμπίνας. Έτσι, σε υψηλή στάθμη, τα ηχεία χάνουν τη σαφήνειά τους χαμηλά, ενώ δεν είναι σε θέση να αναπτύξουν και την ανάλογη στάθμη. Εκτός αυτού, θα μπορούσα να επισημάνω πως η κεφαλή των μεσαίων – υψηλών με αυτά τα δύο ομόκεντρα μεγάφωνα μπορεί να βελτιωθεί, όσον αφορά κυρίως το μεγάφωνο μεσαίων, καθώς χάνει τη σαφήνειά της και αρχίζει να χρωματίζει σχετικά νωρίς, εκεί που μεγάφωνα του ανταγωνισμού εξακολουθούν να δίνουν ένα πιο ισορροπημένο αποτέλεσμα. Αυτό μπορεί ίσως να είναι υποκειμενική και μόνον αντίληψη του ακροατή, καθώς το ηχείο «αδειάζει» χαμηλά.

Τελικά, το Kef 201/2 είναι ένα ηχείο με πάρα πολύ καλό ήχο σε χαμηλές – μέσες στάθμες, αποδίδοντας ένα ηχητικό αποτέλεσμα με ευγενικό και ομοιογενή χαρακτήρα. Η κατασκευή και η εμφάνιση της καμπίνας του είναι εξαιρετικής ποιότητας, κάτι που ανακλάται στην υψηλή του τιμή, 5250€, ενώ δεν λείπουν και κάποιες υπερβολές εντυπωσιασμού, όπως η δυνατότητα τριπλοκαλωδίωσης, αλλά και χαλαρής επέμβασης στην καμπύλη της απόκρισής του. Προσωπικά, θεωρώ πως φέρει επάξια τον λογότυπο της Kef, ενώ θα εκτιμούσα πολύ κάποιες ηλεκτρομηχανικές βελτιώσεις στο μεγάφωνο μεσαίων, που θα βελτιώσουν την ήδη υψηλή απόδοση του ηχείου έτι περαιτέρω.

Εάν με ρωτήσετε αν θα το αγόραζα, απαντώ ευθέως πως όχι. Ο όγκος και ο προορισμός του ηχείου δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την τιμή με την οποία τοποθετήθηκε στην αγορά, αλλά αυτό βέβαια είναι μια προσωπική εκτίμηση, και τίποτε παραπάνω.