NAD C 390DD

[nikk]

NAD C 390DD

The NAD C 390DD is not only a new concept in amplification, but also in audio system architecture. First introduced in the now famous NAD M2 Direct Digital Amplifier, Direct Digital technology has been praised for its transparent, dynamic and detailed sound quality. Like the M2, the C 390DD has no analogue stages in the signal path, keeping music in the digital domain right up to the speaker outputs. All preamp functions are executed in the digital domain without the phase shift, noise and distortion that plagues all analogue designs regardless of price or pedigree. Its 35-bit architecture and 108MHz master clock also make Direct Digital one of the most accurate DAC technologies available.

http://www.theabsolutesound.com/articles/nad-c-390dd-direct-digital-integrated-amplifier-tas-224/

http://www.digitalaudioreview.net/2012/07/nad-c-390dd-powered-dac-amplifier-review-part-1/

http://www.digitalaudioreview.net/2012/08/nad-c-390dd-powered-dac-amplifier-review-part-2/

φαινεται πολυ ενδιαφερον μηχανακι,
αν μπορει καποιος να μας πει περισσοτερα για τον τροπο λειτουργιας του και τις διαφορες με ενα class d (κ.α.) θα το εκτιμουσαμε ιδιεταιρως

 

[gemus]

Απάντηση: NAD C 390DD

http://www.whathifi.com/review/c390dd

Ένας σύνδεσμος για τεστ του μηχανήματος.

 

[Gojakla]

Απάντηση: NAD C 390DD

Με αρέ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ αυτή η κατεύθυνση....
Θα ήθελα δλδ δυνατό/ποιοτικό ενισχυτή, αξιόλογο DAC και να μπορεί να διαβάζει από ασύγχρονη USB όλους τους εξ. δίσκους ανεξαρτήτως χωρητικότητας και μέχρι τα 24/192!

Πολλά θέλω, ε?

 

[dapost]

Re: Απάντηση: NAD C 390DD

http://www.whathifi.com/review/c390dd

Ένας σύνδεσμος για τεστ του μηχανήματος.

Το review αυτό είναι απλά αστείο για ένα μηχάνημα με τις καινοτομίες και δυνατότητες του NAD C 390DD

 

[eyebee]

Χαιρετώ την παρέα, παρακολουθώ το φόρουμ πολύ καιρό αλλά δεν είχα γράψει μέχρι τώρα.

Αναβιώνω το νήμα για να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιος που να έχει τον ενισχυτή αυτόν, γιατί με ενδιαφέρει και δεν υπάρχει κάπου για ακρόαση (ούτε στον αντιπρόσωπο, που τον φέρνει μόνο με παραγγελία). Θα ήθελα, αν βρεθεί πρόθυμος ιδιοκτήτης, να μοιραστεί τις εντυπώσεις του.

 

[eyebee]

Ξανα-μανα-επανέρχομαι για έναν απλό λόγο: εδώ και ενάμιση μήνα περίπου είμαι κάτοχος ενός C390DD.

Μετά από αρκετή υπομονή και αναμονή, πέτυχα έναν demo από γνωστό αγγλικό μαγαζί σε πολύ καλή τιμή στο ebay. Καθώς απ’ ό,τι φαίνεται ο ενισχυτής είναι σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα, είπα να γράψω δυο λόγια --παρότι το μοντέλο καταργήθηκε πλέον από τη NAD, χωρίς μάλιστα να αντικατασταθεί ακριβώς. Η NAD αναδιοργάνωσε τις σειρές της, περιορίζοντας τις αμιγώς ψηφιακές σχεδιάσεις στη σειρά Masters. Οπότε, ενώ τυπικά ο αντικαταστάτης του C390DD είναι ο (φθηνότερος) C388, ο κοντινότερος "συγγενής" του είναι ο Μ32 (αν και χρησιμοποιούν διαφορετικά τσιπάκια και τελικά στάδια, η βασική ιδέα της μετατροπής του PCM σε PWM χωρίς κανένα αναλογικό στάδιο διατηρείται, ενώ οι καινούριοι ενισχυτές της Classic είναι «απλοί» class D --έχουν δηλαδή DAC και αναλογικό προενισχυτικό στάδιο).

Ο λόγος που έψαχνα τον συγκεκριμένο ενισχυτή είναι επειδή συνδυάζει μια σειρά χαρακτηριστικών που είχα ανάγκη, μια και ο χώρος μου και τα ηχεία μου (Monitor Audio Silver 10) είναι μεσαιο-μεγάλα και ο προηγούμενος ενισχυτής μου, ένας Densen B-110, όσο κι αν τον αγαπούσα, έδειχνε τα όριά του. Τα χαρακτηριστικά που έψαχνα εναγωνίως ήταν:

1) Μεσαιο-μεγάλη ισχύς: η NAD δίνει >150W στο κανάλι (κατά την προσφιλή της συνήθεια, τόσο στα 8 όσο και στα 4 Ohm) με τα δύο κανάλια οδηγούμενα σε όλο το φάσμα των συχνοτήτων και για παραμόρφωση <0.005%, αλλά δυναμική (στιγμιαία) ισχύ >350W για φορτίο 4 Ohm.

2) Παραμετρικός ψηφιακός ισοσταθμιστής (έστω και βασικός, χειροκίνητος και μόνο στα μπάσα): ο χώρος μου προκαλεί «φούσκωμα περίπου 10dB (!) στα 90Ηz, δηλ. αρκετά ψηλά στο φάσμα και αρκετά μεγάλο σε ένταση για να καταστρέφει μεγάλο μέρος των σύγχρονων ιδίως ηχογραφήσεων.

3) Πλήρης εξοπλισμός: σειρά ψηφιακών εισόδων-εξόδων (από 2 coax και optical συν μια AES/EBU στα 24/192, μία USB στα 24/96), δύο USB υποδοχές για απευθείας αναπαραγωγή από μέσα αποθήκευσης, επεκτασιμότητα με modules, μεταξύ των οποίων ένα (που ο συγκεκριμένος φορούσε) με αναλογικές εισόδους (μία balanced, μία single-ended) και phono stage (MM και MC, χωρίς όμως δυνατότητα ρυθμίσεων). Το μόνο που λείπει είναι μια έξοδος για ακουστικά, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω την «πριβέ» ακρόαση κι έτσι δεν μου λείπει.

4) Αρκετές ευκαιρίες στην αγορά demo/μτχ, σε αντίθεση με τους πιο ακριβούς και made in Denmark ενισχυτές της Lyngdorf, που αποτελούσαν επίσης στόχο αλλά είναι πιο δυσεύρετοι και ακριβοί (και όχι τόσο καλά εξοπλισμένοι, με την εξαίρεση του EQ που είναι πολύ πιο εξελιγμένο).

Μ' αυτά και μ' αυτά, αποφάσισα να αγοράσω τον ενισχυτή "στα κουφά" (ο Λάιος έφερνε μόνο παραγγελία και δεν είχε το μοντέλο ούτε για δείγμα), αν η τιμή ήταν σωστή. Περίμενα αρκετά, αλλά τελικά μου έκατσε.

Η ποιότητα κατασκευής είναι καλύτερη από ό,τι περίμενα: το κουτί δεν έχει κορυφαία υλικά μεν, αλλά είναι πολύ καλά φινιρισμένο και όλες οι μπόρνες και τα χειριστήρια έχουν πολύ θετική, στιβαρή αίσθηση. Πρώτη δουλειά μόλις τον συνέδεσα, ήταν να χρησιμοποιήσω το EQ που διαθέτει και να διορθώσω τα 90Hz (-10dB με «στενό» Q). Η σιγουριά μου για τη ρύθμιση προερχόταν από πειραματισμούς μου με το APO Equalizer των Windows (τα 90Hz είχαν εντοπιστεί ως προβληματικά με τη χρήση test tones). Άψογα.

Πρώτες εντυπώσεις για τον ήχο: ουδετερότητα, απόλυτη ησυχία, λεπτομέρεια, απαλότητα, δυναμισμός. Η ισχύς δεν είναι «φιγουρατζίδικη», εκφράζεται ως ισορροπία ανάμεσα στην άνεση και τον απόλυτο έλεγχο. Όλα είναι τόσο-όσο, σταθερά στη θέση τους, και σαν αυτό να γίνεται εύκολα, χωρίς προσπάθεια, απλά είναι εκεί. Περιττό να πω ότι αυτό το θεωρώ μέγα προσόν. Στη δική μου περίπτωση, που τόσο τα ΜΑ είναι πολύ δυναμικά όσο και ο χώρος μου είναι πολύ «ζωντανός», η ουδετερότητα και η (αυτό)κυριαρχία του C390DD (που στήνει την εικόνα στο επίπεδο των ηχείων και προς τα πίσω) έχει ταιριάξει ιδανικά. Στην αρχή το μπάσο μου φαινόταν πολύ άπαχο και κάπως ρηχό και… λίγο, ώσπου πριν κάνα-δυο βδομάδες μου ‘κοψε, έψαξα το σχετικό μενού και ανακάλυψα ότι ήταν ενεργοποιημένο το crossover για το subwoofer! Όταν το απενεργοποίησα, το μπάσο απέκτησε βάθος και σώμα και τα Silver 10 ακούγονται πια όπως πρέπει: πραγματικά μεγάλα και πενταδιάφανα. Γενικώς, με αφορμή το πάθημά μου, είμαι βέβαιος πως όσα reviews ή σχόλια σε φόρα (λίγα, τα περισσότερα είναι διθυραμβικά) κάνουν λόγο για «έλλειψη δυναμικών» ή «ψηφιακό ήχο» κ.λπ., την έχουν πατήσει με κάποια τέτοιου είδους ρύθμιση. Ας πούμε, μία πολύ κρίσιμη ρύθμιση, για τα πρίμα αυτή τη φορά, είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη να ταιριάξει το υπερηχητικό ψηφιακό φίλτρο (που επηρεάζει τα πρίμα μετά το 10-12Κ περίπου) με την εμπέδηση των ηχείων του σε εκείνη την περιοχή. Μία λάθος ρύθμιση εκεί μπορεί να δώσει είτε πολύ σκοτεινά/μουντά πρίμα, είτε πολύ «ψηφιακά». Στα 4 Ohm, προσωπικά απολαμβάνω έκταση, λεπτομέρεια και ζωντάνια χωρίς τραχύτητα.

Δεν έκατσα να κάνω σύγκριση μεταξύ των εισόδων, δεν είμαι reviewer και όλο αυτό μου φαίνεται λίγο ψυχαναγκαστικό. Ούτε με τον Densen έκανα απευθείας αντιπαράθεση, είναι σαφές πως ο C390DD είναι ανώτερο μηχανάκι ως θα όφειλε, τόσο λόγω ισχύος όσο και λόγω αφαίρεσης πολλών κρίκων από την αλυσίδα όταν ακούει κανείς ψηφιακά (DAC, καλωδίων κλπ). Οι Καναδοί έχουν αδιαφορήσει για το DSD (ακόμα και στα νέα τους μοντέλα), κάτι που καθόλου δεν με νοιάζει, κι ένας λόγος είναι πως το BluOS είναι MQA-ready και η αρθρωματική λογική, που η NAD εγκαινίασε με τον C390DD και συνεχίζει, διασφαλίζει την αναβαθμισιμότητα του μηχανήματος.

Ένα σχόλιο για το phono stage. Απ’ τη μια, ακούγεται πολύ καλά –καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα- μάλλον χάρη στην απόλυτη ησυχία του ψηφιακού κυκλώματος. Απ’ την άλλη, κάνει Α/D μετατροπή μόλις στα 48KHz (24bit βέβαια), τη στιγμή που η single-ended αναλογική είσοδος είναι στα 192ΚHz, άρα έχει προδιαγραφές να παίξει ακόμα καλύτερα με κάποιον καλό εξωτερικό προενισχυτή. Αυτό που κυρίως με παραξένεψε είναι που παίζει σε χαμηλή ένταση, περίπου -10dB από τις άλλες εισόδους, παρότι η κεφαλή μου είναι ΜΜ. Σε σχετικό ερώτημά μου στο support της NAD, μου απάντησαν ότι δεν γίνεται τίποτε, καθώς μπορεί να ρυθμιστεί το gain της συγκεκριμένης εισόδου, αλλά μόνο προς τα κάτω: υποθέτω ότι τα 3,6mV της κεφαλής που έχω (Clearaudio Maestro Wood) είναι λιγότερα απ’ όσα είχαν κατά νου στη NAD για κεφαλές ΜΜ. Κι αυτό βέβαια δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα, καθώς το ποτενσιόμετρο έχει αρκετό περιθώριο ακόμα κι έτσι, και δεν ακούγεται το παραμικρό «φύσημα» σε οποιαδήποτε ένταση.

Η μόνη μου επιφύλαξη έχει να κάνει με την αξιοπιστία γενικώς των αμιγώς ψηφιακών μηχανημάτων που η λειτουργία τους εξαρτάται περισσότερο από software παρά από υλικά εξαρτήματα. Αλλά, οκέι, οψόμεθα.

 

[sv1se]

Ξανα-μανα-επανέρχομαι για έναν απλό λόγο: εδώ και ενάμιση μήνα περίπου είμαι κάτοχος ενός C390DD.

Μετά από αρκετή υπομονή και αναμονή, πέτυχα έναν demo από γνωστό αγγλικό μαγαζί σε πολύ καλή τιμή στο ebay. Καθώς απ’ ό,τι φαίνεται ο ενισχυτής είναι σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα, είπα να γράψω δυο λόγια --παρότι το μοντέλο καταργήθηκε πλέον από τη NAD, χωρίς μάλιστα να αντικατασταθεί ακριβώς. Η NAD αναδιοργάνωσε τις σειρές της, περιορίζοντας τις αμιγώς ψηφιακές σχεδιάσεις στη σειρά Masters. Οπότε, ενώ τυπικά ο αντικαταστάτης του C390DD είναι ο (φθηνότερος) C388, ο κοντινότερος "συγγενής" του είναι ο Μ32 (αν και χρησιμοποιούν διαφορετικά τσιπάκια και τελικά στάδια, η βασική ιδέα της μετατροπής του PCM σε PWM χωρίς κανένα αναλογικό στάδιο διατηρείται, ενώ οι καινούριοι ενισχυτές της Classic είναι «απλοί» class D --έχουν δηλαδή DAC και αναλογικό προενισχυτικό στάδιο).

Ο λόγος που έψαχνα τον συγκεκριμένο ενισχυτή είναι επειδή συνδυάζει μια σειρά χαρακτηριστικών που είχα ανάγκη, μια και ο χώρος μου και τα ηχεία μου (Monitor Audio Silver 10) είναι μεσαιο-μεγάλα και ο προηγούμενος ενισχυτής μου, ένας Densen B-110, όσο κι αν τον αγαπούσα, έδειχνε τα όριά του. Τα χαρακτηριστικά που έψαχνα εναγωνίως ήταν:

1) Μεσαιο-μεγάλη ισχύς: η NAD δίνει >150W στο κανάλι (κατά την προσφιλή της συνήθεια, τόσο στα 8 όσο και στα 4 Ohm) με τα δύο κανάλια οδηγούμενα σε όλο το φάσμα των συχνοτήτων και για παραμόρφωση <0.005%, αλλά δυναμική (στιγμιαία) ισχύ >350W για φορτίο 4 Ohm.

2) Παραμετρικός ψηφιακός ισοσταθμιστής (έστω και βασικός, χειροκίνητος και μόνο στα μπάσα): ο χώρος μου προκαλεί «φούσκωμα περίπου 10dB (!) στα 90Ηz, δηλ. αρκετά ψηλά στο φάσμα και αρκετά μεγάλο σε ένταση για να καταστρέφει μεγάλο μέρος των σύγχρονων ιδίως ηχογραφήσεων.

3) Πλήρης εξοπλισμός: σειρά ψηφιακών εισόδων-εξόδων (από 2 coax και optical συν μια AES/EBU στα 24/192, μία USB στα 24/96), δύο USB υποδοχές για απευθείας αναπαραγωγή από μέσα αποθήκευσης, επεκτασιμότητα με modules, μεταξύ των οποίων ένα (που ο συγκεκριμένος φορούσε) με αναλογικές εισόδους (μία balanced, μία single-ended) και phono stage (MM και MC, χωρίς όμως δυνατότητα ρυθμίσεων). Το μόνο που λείπει είναι μια έξοδος για ακουστικά, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω την «πριβέ» ακρόαση κι έτσι δεν μου λείπει.

4) Αρκετές ευκαιρίες στην αγορά demo/μτχ, σε αντίθεση με τους πιο ακριβούς και made in Denmark ενισχυτές της Lyngdorf, που αποτελούσαν επίσης στόχο αλλά είναι πιο δυσεύρετοι και ακριβοί (και όχι τόσο καλά εξοπλισμένοι, με την εξαίρεση του EQ που είναι πολύ πιο εξελιγμένο).

Μ' αυτά και μ' αυτά, αποφάσισα να αγοράσω τον ενισχυτή "στα κουφά" (ο Λάιος έφερνε μόνο παραγγελία και δεν είχε το μοντέλο ούτε για δείγμα), αν η τιμή ήταν σωστή. Περίμενα αρκετά, αλλά τελικά μου έκατσε.

Η ποιότητα κατασκευής είναι καλύτερη από ό,τι περίμενα: το κουτί δεν έχει κορυφαία υλικά μεν, αλλά είναι πολύ καλά φινιρισμένο και όλες οι μπόρνες και τα χειριστήρια έχουν πολύ θετική, στιβαρή αίσθηση. Πρώτη δουλειά μόλις τον συνέδεσα, ήταν να χρησιμοποιήσω το EQ που διαθέτει και να διορθώσω τα 90Hz (-10dB με «στενό» Q). Η σιγουριά μου για τη ρύθμιση προερχόταν από πειραματισμούς μου με το APO Equalizer των Windows (τα 90Hz είχαν εντοπιστεί ως προβληματικά με τη χρήση test tones). Άψογα.

Πρώτες εντυπώσεις για τον ήχο: ουδετερότητα, απόλυτη ησυχία, λεπτομέρεια, απαλότητα, δυναμισμός. Η ισχύς δεν είναι «φιγουρατζίδικη», εκφράζεται ως ισορροπία ανάμεσα στην άνεση και τον απόλυτο έλεγχο. Όλα είναι τόσο-όσο, σταθερά στη θέση τους, και σαν αυτό να γίνεται εύκολα, χωρίς προσπάθεια, απλά είναι εκεί. Περιττό να πω ότι αυτό το θεωρώ μέγα προσόν. Στη δική μου περίπτωση, που τόσο τα ΜΑ είναι πολύ δυναμικά όσο και ο χώρος μου είναι πολύ «ζωντανός», η ουδετερότητα και η (αυτό)κυριαρχία του C390DD (που στήνει την εικόνα στο επίπεδο των ηχείων και προς τα πίσω) έχει ταιριάξει ιδανικά. Στην αρχή το μπάσο μου φαινόταν πολύ άπαχο και κάπως ρηχό και… λίγο, ώσπου πριν κάνα-δυο βδομάδες μου ‘κοψε, έψαξα το σχετικό μενού και ανακάλυψα ότι ήταν ενεργοποιημένο το crossover για το subwoofer! Όταν το απενεργοποίησα, το μπάσο απέκτησε βάθος και σώμα και τα Silver 10 ακούγονται πια όπως πρέπει: πραγματικά μεγάλα και πενταδιάφανα. Γενικώς, με αφορμή το πάθημά μου, είμαι βέβαιος πως όσα reviews ή σχόλια σε φόρα (λίγα, τα περισσότερα είναι διθυραμβικά) κάνουν λόγο για «έλλειψη δυναμικών» ή «ψηφιακό ήχο» κ.λπ., την έχουν πατήσει με κάποια τέτοιου είδους ρύθμιση. Ας πούμε, μία πολύ κρίσιμη ρύθμιση, για τα πρίμα αυτή τη φορά, είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη να ταιριάξει το υπερηχητικό ψηφιακό φίλτρο (που επηρεάζει τα πρίμα μετά το 10-12Κ περίπου) με την εμπέδηση των ηχείων του σε εκείνη την περιοχή. Μία λάθος ρύθμιση εκεί μπορεί να δώσει είτε πολύ σκοτεινά/μουντά πρίμα, είτε πολύ «ψηφιακά». Στα 4 Ohm, προσωπικά απολαμβάνω έκταση, λεπτομέρεια και ζωντάνια χωρίς τραχύτητα.

Δεν έκατσα να κάνω σύγκριση μεταξύ των εισόδων, δεν είμαι reviewer και όλο αυτό μου φαίνεται λίγο ψυχαναγκαστικό. Ούτε με τον Densen έκανα απευθείας αντιπαράθεση, είναι σαφές πως ο C390DD είναι ανώτερο μηχανάκι ως θα όφειλε, τόσο λόγω ισχύος όσο και λόγω αφαίρεσης πολλών κρίκων από την αλυσίδα όταν ακούει κανείς ψηφιακά (DAC, καλωδίων κλπ). Οι Καναδοί έχουν αδιαφορήσει για το DSD (ακόμα και στα νέα τους μοντέλα), κάτι που καθόλου δεν με νοιάζει, κι ένας λόγος είναι πως το BluOS είναι MQA-ready και η αρθρωματική λογική, που η NAD εγκαινίασε με τον C390DD και συνεχίζει, διασφαλίζει την αναβαθμισιμότητα του μηχανήματος.

Ένα σχόλιο για το phono stage. Απ’ τη μια, ακούγεται πολύ καλά –καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα- μάλλον χάρη στην απόλυτη ησυχία του ψηφιακού κυκλώματος. Απ’ την άλλη, κάνει Α/D μετατροπή μόλις στα 48KHz (24bit βέβαια), τη στιγμή που η single-ended αναλογική είσοδος είναι στα 192ΚHz, άρα έχει προδιαγραφές να παίξει ακόμα καλύτερα με κάποιον καλό εξωτερικό προενισχυτή. Αυτό που κυρίως με παραξένεψε είναι που παίζει σε χαμηλή ένταση, περίπου -10dB από τις άλλες εισόδους, παρότι η κεφαλή μου είναι ΜΜ. Σε σχετικό ερώτημά μου στο support της NAD, μου απάντησαν ότι δεν γίνεται τίποτε, καθώς μπορεί να ρυθμιστεί το gain της συγκεκριμένης εισόδου, αλλά μόνο προς τα κάτω: υποθέτω ότι τα 3,6mV της κεφαλής που έχω (Clearaudio Maestro Wood) είναι λιγότερα απ’ όσα είχαν κατά νου στη NAD για κεφαλές ΜΜ. Κι αυτό βέβαια δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα, καθώς το ποτενσιόμετρο έχει αρκετό περιθώριο ακόμα κι έτσι, και δεν ακούγεται το παραμικρό «φύσημα» σε οποιαδήποτε ένταση.

Η μόνη μου επιφύλαξη έχει να κάνει με την αξιοπιστία γενικώς των αμιγώς ψηφιακών μηχανημάτων που η λειτουργία τους εξαρτάται περισσότερο από software παρά από υλικά εξαρτήματα. Αλλά, οκέι, οψόμεθα.

Τον κοιταζα κι εγώ αυτόν τον ενισχυτή για την οδηγηση των Silver 8. Τελικα λίγο το ότι πρέπει να παραγγελθεί ebay (και αν τον βρεις) λιγο το μέγεθος που δεν χωράει στο χωρο μου, προχωρησα στην παραγγελια του τελικου XTZ edge A2-300, τον οποίο και περιμενω.
Το direct digital concept φαίνεται πάντως πολύ ενδιαφέρον. Η Nad το χρησιμοποιεί στον dac/pre C510 τον οποίο εξεταζω σαν επόμενη αγορά για λειτουργία με τον XTZ. Βεβαια έτσι εχουμε pcm->pwm->analog->pwm->ενισχυση->analog, δηλαδή επειλεον μετατροπές σε σχεση με τον c390DD, ο οποιος λογικα θα ακούγεται καλύτερα.