Oυδέτερη Τονικότητα ηχείων, πως ορίζεται;

[iannos]

Σε πολλά τέστ ηχείων στον περιοδικό τύπο διαβάζουμε για ηχεία τονικά ουδέτερα. Στην πράξη πως κατάλαβαίνουμε ότι ένα ηχείο διαθέτει αυτή την αρετή;

Θέλω να πω όταν ένα ηχείο δεν ξεφεύγει κραυγαλέα σε κάποια περιοχή πως μπορούμε να μην το χαρακτηρίσουμε ουδέτερο τονικά; Όταν συγκρίνουμε δύο ηχεία πως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το ένα ουδέτερο και το άλλο όχι; :?:

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Όπως πολύ σωστά αναφέρεις ένα ηχείο θεωρείται ουδέτερα τονικό όταν δεν υπερτονίζει καμμία περιοχή του ακουστού φάσματος. Άρα δεν φτάνει το να μην τονίζει "κραυγαλέα" μια περιοχή του φάσματος, θα πρέπει να είναι απολύτως ακριβές σε όλο το φάσμα...

Τώρα για να μπορέσεις να χαρακτηρίσεις κάτι ουδέτερο, ο μόνος τρόπος που γνωρίζω είναι με προσεκτικές ακροάσεις σε υλικό που γνωρίζεις πάρα πολύ καλά. Μάλιστα όσο πιο έντονες συχνοτικές διακυμάνσεις υπάρχει στο υλκό αυτό τόσο μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα. Μόνο έτσι μπορείς να είσαι σίγουρος.

Φυσικά μην περιμένεις η κρίση σου να είναι απόλυτη και να συμφωνούν όλοι μαζί σου. Από την στιγμή που ο ήχος είναι κάτι υποκειμενικό όλες οι κρίσεις είναι υποκειμενικές.

Όταν συγκρίνεις 2 ηχεία το να βρεις το πιο είναι τονικά ουδέτερο είναι σχετικά εύκολο. Απλά εμπιστεύσου την ακοή σου...

 

[Gebreselassie]

Αυτοί οι ορισμοί σηκώνουν πολύ νερό...

Ουσιαστικά αυτό που λέει ο Σπύρος είναι. Είναι πολύ σχετικό βέβαια το αν κάποιος μπορεί με μια απλή ακρόαση να μιλήσει με ασφάλεια για το αν η απόκριση ενός ηχείου είναι ιδανική, (όχι ως προς τις δυνατότητες σε αναπαραγωγή συχνοτήτων αλλά ως προς την ένταση με την οποία αναπαράγει την κάθε μια). Αυτό προϋποθέτει αρκετή εμπειρία από τον ακροατή και εκτός από το ότι θα πρέπει να έχει στην ακουστική μνήμη του ένα "αποδεδειγμένα" ουδέτερο ηχείο, θα πρέπει να έχει μάθει να ακούει έτσι για να ξεχωρίζει τα λάθη...

Ένα ουδέτερο τονικά ηχείο, σου δίνει την αίσθηση της ισορροπίας και παίζει μουσική χωρίς ακρότητες (κυρίως στις εφετζήδικες συχνότητες δηλαδή μπάσσα και πρίμα). Ταυτόχρονα γίνεται ξεκούραστο και θα διαπιστώσει κανείς ότι μπορεί με δαύτο να ακούει μουσική για πολλές πολλές ώρες.

Μερικές φορές βέβαια, ακόμη και οι κατασκευαστές πολύ καλών τονικά ηχείων, εντέχνως μπορεί να μην ακολουθήσουν την τονική ισορροπία που λέμε με ακρίβεια για πολλούς λόγους. Για π.χ. ένα ηχείο βάσης με ένα peak γύρω στους 45-55 κύκλους, μπορεί σε ένα μέτριο χώρο να σου δώσει την αίσθηση ότι παίζει μπάσσα για να σου ρίξει το σπίτι, (αν ακουστεί με υλικό που δεν γνωρίζεις καλά). Αυτό βέβαια δεν θα αναιρέσει το γεγονός ότι το ηχείο μπορεί να παίζει καλά, αν η απόκρισή του στο υπόλοιπο φάσμα είναι η απόλυτη ευθεία.

Τα αυτιά μας όμως δεν είναι μετρητικά όργανα. Τοιουτοτρόπως δεν μπορεί κανείς να είναι 100% σίγουρος αν δεν ζήσει καμιά βδομάδα με ένα ηχείο. Προφανώς ο πολύς κόσμος ακολουθεί τον δρόμο της λογικής και... το μετράει με κάτι ωραία μικροφωνάκια, ενδεχομένως και μπεριγκεράκια κλπ κλπ ψηφιακές αηδίες....


p.s. Τώρα για την συχνότητα με την οποία χρησιμοποιείται ο όρος, βαφτίζοντας τονικά ουδέτερα, ηχεία που μόνο ουδέτερα δεν είναι, ας μην μιλήσω καλύτερα...

 

[Αντώνης K.]

Τέτοια ηχεία είναι αυτά που έχουν δυνατότητες αναπαραγωγής ενός μεγάλου μέρους από το ακουστικό φάσμα. Είναι ικανά σε μετρήσεις να παίξουν σε μεγάλες στάθμες σε χαμηλές μεσαίες και υψηλές συχνότητες.

Στις ακροάσεις δεν βροντοφωνάζουν τις ικανότητες τους αλλά ακούγονται ισορροπημένα βελούδινα, και το πιο σημαντικό δίχως να κουράζουν.

Με αυτά τα ηχεία όσο περισσότερο συμβιώνεις μαζί τους τόσο τα εκτιμάς.

 

[g.kar]

Ουδέτερα ηχεία δεν υπάρχουν και δεν έχουν κατασκευαστεί ακόμα από τον άνθρωπο. Το πρόβλημα των σχεδιαστών είναι κυρίως το μηχανικό. Προσπαθούμε όλοι να παράγουμε ηχητικά κύματα μιμούμενοι την κίνηση του μηχανικού πιστονιού ή την κίνηση μιας ηλεκτροστατικής μεμβράνης. Πρωτόγονα πράγματα δηλαδή.

Τα μουσικά όργανα δεν λειτουργούν σαν πιστόνια ούτε σαν παλλόμενες μεμβράνες.
Επομένως ο όρος ουδέτερα ηχείο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Αυτό που υπάρχει, είναι το να είναι ένα ηχείο πιο ουδέτερο από ένα άλλο. Αυτό μετριέται πολυ εύκολα σε μία ανηχοϊκή αίθουσα. Επομένως η ουδετερότητα είναι μια σχετική παράμετρος.

Συνήθως ένα ηχείο που θεωρείται monitor οφείλει να έχει και ουδέτερο ήχο.
Ενα σχετικά ουδετερο ηχείο διατηρεί ομαλή απόκριση συχνότητας (είναι δηλαδή flat) ώς προς το πλάτος του αναπαραγόμενου σήματος (ένταση) και ως προς τη φάση και με ελάχιστη παραμόρφωση.

Ολα τα ηχεία σήμερα απλά δημιουργούν ένα ηχητικό εφέ που καμία σχέση δεν έχει με τον ήχο που παράγουν τα μουσικά όργανα.
Σημείωση: Παρόμοια προβλήματα έχουν και τα μικρόφωνα.