phono stages - Μετρήσεις

[Ν.Κ.]

σχετικα με τα παρακάτω ήθελα τα φωτα σας ( αυτοφωτοι και ετεροφωτοι )

• Distortion ( 20Ηz - 20kHz). Απ ότι κατάλαβα μιλάμε για παραμόρφωση με βάση το εύρος συχνοτήτων. Λογικά όσο πιο πολύ πλησιάζει στο μηδέν τόσο το καλύτερο, ποιος θέλει παραμόρφωση άλλωστε. Η ερώτηση είναι αν παίζει ρόλο η καμπύλη της παραμόρφωσης, δηλαδή το είδος της καμπύλης.
• Frequency Response. Απόκριση σε σχέση με την συχνότητα που απ ότι καταλαβαίνω το ιδανικό θα πρέπει να είναι ευθεία γραμμή στα 0db. αν για παράδειγμα στις χαμηλές συχνότητες υπάρχει ένα φουσκωμα στην καμπύλη της ταξεως του 1db σημαίνει τονισμένα μπάσα?
• S/N Ratio. Λόγος σήματος προς θόρυβο. Λογικά όσο πιο μεγάλος είναι ο λόγος τόσο το καλύτερο. ως θόρυβο τι εννοεί? ως νούμερο υπάρχει κάποιο όριο κατώτατο κάτω από το οποίο την έχουμε άσχημα?

Ευχαριστώ

 

[Costas Coyias]

Η μορφή της καμπύλης παραμόρφωσης ως προς τη συχνότητα παίζει κάποιο ρόλο, και λέω απλώς κάποιον, επειδή, συνήθως, οι προενισχυτές phono είναι ως επί το πλείστον στερεάς κατάστασης, κι ακόμη περισσότερο υλοποιημένοι με τελεστικούς ενισχυτές, οπότε οι παραμορφώσεις είναι αρκούντως μικρές. Πάντως, και μικρές να είναι, δίνουν μια -συνήθως ασήμαντη- ιδιαίτερη χροιά στον ήχο της συσκευής.

Ένα φούσκωμα της τάξης του 1dB στις χαμηλές συχνότητες μπορεί να σημαίνει αυξημένο μπάσο, αλλά μπορεί να μη σημαίνει και τίποτε το ιδιαίτερο. Εξαρτάται από την έκταση του φουσκώματος, δηλαδή το εύρος του ακουστικού φάσματος στο οποίον υπάρχει αυτό το φούσκωμα. Αλλιώς ακούγεται ένα στιγμιαίο φούσκωμα στους 70Hz, που ανεβαίνει και σβήνει γρήγορα, κι αλλιώς κάποιο άλλο, που εκτείνεται σε κάποιο εύρος 30 - 300Hz. Σε άμεση σύγκριση Α-Β, το δεύτερο κερδίζει τις εντυπώσεις, καθώς δίνει έναν υποκειμενικά ευχάριστο όγκο, μια "ζεστασιά" στον ήχο. Συνήθως, ένα εκτεταμένο φούσκωμα οφείλεται σε ανακρίβεια της ισοστάθμισης RIAA, μια προδιαγραφή μάλλον σημαντική.

Ως "θόρυβος" εννοείται ο εγγενής ηλεκτρ(ον)ικός θόρυβος του κυκλώματος, ο οποίος οφείλει να είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο ανά το ακουστικό φάσμα, ώστε να εκλαμβάνεται υποκειμενικά ως λευκός τοιούτος ("φύσημα"). Αν ο θόρυβος σε κάποια συχνότητα προεξάρχει σημαντικά έναντι του υπολοίπου φάσματος, ακούγεται ως "βόμβος" και υποκειμενικά ενοχλεί (πολύ) περισσότερο. Δοθέντος ότι, στην καλύτερη περίπτωση, ο λόγος σήματος προς θόρυβο σε έναν καλοκατασκευασμένο, καινούργιο δίσκο είναι το πολύ 55dB, ένας προενισχυτής phono MC οφείλει να έχει λόγο θορύβου τουλάχιστον 60-65dB, ενώ λειτουργώντας με μικρότερο κέρδος, ως προενισχυτής ΜΜ, μπορεί άνετα να επιτυγχάνει λόγο σήματος προς θόρυβο ακόμη και πάνω από 80dB.

Μιλώντας για θόρυβο, δεδομένου του πόσο μικρή είναι η τάση μιας κεφαλής MC χαμηλής εξόδου και του πόση ενίσχυση χρειάζεται για να έρθει σε λογαριασμό, καθώς και -από την άλλη μεριά- της καθολικής επικράτησης της σύνδεσης balanced στα μικρόφωνα, είναι πραγματικά απίστευτο το κόλλημα των κατασκευαστών και των πάσης ηλικίας και βαλαντίου χαϊφιντελάδων μ' αυτά τα ελεεινά, επίχρυσα βύσματα RCA. Σαν να εντυπωσιάζεις ημιαγρίους της Αφρικής με καθρεφτάκια ένα πράμα...