Pink Floyd - The Endless River: Ένα Ποτάμι που γυρίζει.... πίσω

[VLASSIS-S]

 

[freaklight]

Δυστυχώς θα συμφωνησω και εγω με την σειρα μου. Ultra απογοήτευση. Αδιάφορο... :-(

 

[tparlos]

Για μένα -που είμαι και fan- έχει καθαρά συλλεκτική αξία: Ο τελευταίος δίσκος των Pink Floyd. Αν δεν ήταν δικό τους δεν θα ασχολούμαστε μ' αυτό. Εναλλακτικά θα μπορούσε να είναι bonus disc σε μία deluxe edition του The Division Bell (και λόγω χρονολογίας των εγγραφών).

Μετά από πολλές ακροάσεις του δίσκου -προσεκτικές και μη- αναθεωρώντας την αρχική μου εκτίμηση θα συμφωνήσω με την κριτική αυτή:
"Το άλμπουμ σε γενικές γραμμές, ακούγεται πολύ εύκολα όμως είναι δύσπεπτο αρχικά λόγω του ότι υπάρχει ο ενθουσιασμός και η αναμονή. Ακούγοντας το δεύτερη φορά πιο προσεκτικά αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι γίνεται. Με τις επόμενες ακροάσεις σιγά σιγά ο συναισθηματικός φορτισμός αρχίζει να φεύγει και μπαίνεις σταδιακά στη διαδικασία να αντιλαμβάνεσαι πιο ξεκάθαρα τι ακριβώς είναι αυτό που ακούς.
Περνώντας ένα – ένα τα στάδια αυτά, μπαίνεις στο τραίνο που λέγεται PinkFloyd, ανάβεις και δυο κεράκια, κλείνεις τα φώτα και ξεκινάς να ταξιδεύεις χαλαρωμένος πάνω στις ατέλειωτες ράγες με οδηγό τη πολυδιάστατη υπέροχη (για άλλη μια φορά) μουσική του, με φόντο τα ηχοχρώματα του αδικοχαμένου Ricky και το αιώνιο ποτάμι δίπλα, σε έναν δρόμο χωρίς τέλος, αρχή, στάσεις και γυρισμό, υποκλινόμενος για άλλη μια φορά στο μεγαλείο τους. Η επιλογή είναι μονόδρομος και το εισιτήριο χωρίς επιστροφή.
Προτείνεται ανεπιφύλακτα για κάθε οπαδό του progressive/ art rock, σε κάθε φίλο της ψυχεδέλειας, σε κάθε σκεπτόμενο νου, σε όσους έχουν καλλιτεχνικές ανησυχίες και φυσικά σε όσους αγαπούν τον αυτοσχεδιασμό και σέβονται την τέχνη που λέγεται μουσική. Οι PinkFloyd, βγάλανε άλλη μία δισκάρα, απολαύστε το και αφήστε τις σκέψεις περί Waters γιατί ο μοναδικός χαμένος στο τέλος, θα είναι ο ίδιος σας ο εαυτός."
και αυτή:
"Φαντάζει αδιανόητο το έργο που είχαν όσοι ασχολήθηκαν με τη δημιουργία του "The Endless River". Με μόνο υλικό τα σκόρπια παιξίματα των Gilmour, Mason, Wright έπρεπε να δημιουργήσουν κάτι που όχι μόνο να μοιάζει με Pink Floyd αλλά να μπορεί και να μην προσβάλλει, αν όχι να μεγαλώσει, τον μύθο τους. Το ότι τελικά τα κατάφεραν πρέπει να πηγάζει σίγουρα από το όραμα του Gilmour και την απόλυτη συναίσθηση του «τι σημαίνει Pink Floyd» όλων των εμπλεκομένων. Πηγάζει όμως περισσότερο από τη σχεδόν μυστικιστική ένωση που οι τρεις αυτοί μουσικοί είχαν και που όταν ήταν μαζί σχηματοποιούνταν σε κάτι το ανυπέρβλητο ακόμα και για τους ίδιους. «The sum of our parts», όπως τραγουδάει ο Gilmour στο πολύ όμορφο "Louder Than Words", τη συγκινητική εξομολόγηση που τελικά, παρά τους ενδοιασμούς όλων μας, αποτελεί ένα ταιριαστό φινάλε στη ζωή των Pink Floyd. Ένα τραγούδι που, μπορεί οι Gilmour και Mason να μην το ομολογήσουν ποτέ, αλλά σαφέστατα περιλαμβάνει ανάμεσα στις γραμμές του και τον Waters, ανοίγοντας το σύνολο στον πραγματικό του κύκλο. Σε απόλυτη αντιστοιχία, και το "The Endless River" ποιοτικά είναι ανώτερο από το άθροισμα των μερών του. Οι ποιοτικοί, συναισθηματικοί και συμβολικοί παράγοντες που βαρύνουν το έργο αυτό είναι τόσοι πολλοί που μία γραμμική προσέγγιση στην αξιολογική τοποθέτησή του στη δισκογραφία των Pink Floyd είναι πρακτικά αδύνατη. Εξάλλου, τελικά, δε μετριούνται όλα με τα καντάρια. Για τους γρήγορους όμως, αυτούς που θα ήθελαν μία σαφή πρόταση των δέκα λέξεων που θα κρατήσουν ως συμπέρασμα, το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί είναι πως το "The Endless River" σίγουρα ΔΕΝ είναι στους χειρότερους δίσκους των Pink Floyd. Και αυτό από μόνο του ήδη λέει πολλά."
Δηλαδή οι προσδοκίες μου/μας από αυτό το δίσκο ήταν πολλές και σε πρώτη/δεύτερη ακρόαση δεν τις εκπλήρωσε. Ίσως αναμέναμε ένα πιο εντυπωσιακό κύκνειο άσμα. Όταν όμως κάποιος τον ακούσει περισσότερες φορές, τον απολαμβάνει για αυτό που είναι, ανεξάρτητα από το πώς προήλθε: Ένα ακόμα άλμπουμ των Pink Floyd (κι ας είναι το τελευταίο).

 

[Bhutia]

http://www.rocktime.gr/index.php?view=view_albums&option=kritikes&item=1415730948&lang=el

http://www.rocking.gr/reviews/album/Pink-Floyd---The-Endless-River/5803/

Χωρίς να σχολιάζω την ετυμηγορία,τρόποι διατύπωσης όπως οι ανωτέρω έχουν ωθήσει τον υποφαινόμενο να προβαίνει στις δικές του κριτικές.αφού προτιμώ το αεροπλάνο αντί του... σιδηροδρόμου.

Spoiler

Aτέλειωτα...χασμουρητά

 

[Gojakla]

Αυτά τα κείμενα/κριτικές με υποψιάζουν πάντα πως πρόκειται για πληρωμένη διαφήμιση.
Απορώ επίσης... αυτός που το έγραψε (αν το έγραψε και δεν του δόθηκε έτοιμο απο κανά μαρκετινγκ τμήμα εταιρίας), ήταν φαν του συγκροτήματος;
Έχει έστω παρακολουθήσει τη διακογραφία τους λιιιιγο βαθύτερα απο το ξύσιμο της επιφάνειας;
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά το να συγκρίνουμε το endless river με τις μπαρετ εποχές και ψυχεδελικές μέρες της μπάντας, εμένα μου χτυπάει κουδουνάκια, μου γυρνάει τα ματάκια και μου φέρνει και λίγο εμετούλη. Για τον γράφοντα του άρθρου βεβαίως.

Σας εζάλισα;

 

[tparlos]

Αυτά τα κείμενα/κριτικές με υποψιάζουν πάντα πως πρόκειται για πληρωμένη διαφήμιση.
Απορώ επίσης... αυτός που το έγραψε (αν το έγραψε και δεν του δόθηκε έτοιμο απο κανά μαρκετινγκ τμήμα εταιρίας), ήταν φαν του συγκροτήματος;
Έχει έστω παρακολουθήσει τη διακογραφία τους λιιιιγο βαθύτερα απο το ξύσιμο της επιφάνειας;
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά το να συγκρίνουμε το endless river με τις μπαρετ εποχές και ψυχεδελικές μέρες της μπάντας, εμένα μου χτυπάει κουδουνάκια, μου γυρνάει τα ματάκια και μου φέρνει και λίγο εμετούλη. Για τον γράφοντα του άρθρου βεβαίως.

Σας εζάλισα;

http://www.rocktime.gr/index.php?view=view_albums&option=kritikes&item=1415730948&lang=el

http://www.rocking.gr/reviews/album/Pink-Floyd---The-Endless-River/5803/

Χωρίς να σχολιάζω την ετυμηγορία,τρόποι διατύπωσης όπως οι ανωτέρω έχουν ωθήσει τον υποφαινόμενο να προβαίνει στις δικές του κριτικές.αφού προτιμώ το αεροπλάνο αντί του... σιδηροδρόμου.

Spoiler

Aτέλειωτα...χασμουρητά

Σαφώς και οι παντός είδους δημοσιευμένες κριτικές δύνανται να είναι εν μέρει ή συνολικά κατευθυνόμενες και πολλές φορές υπερβολικές στην έκφραση.
Σαφώς επίσης δεν τίθεται θέμα σύγκρισης του άλμπουμ με αυτά της Μπάρετ εποχής, άλλωστε τα χωρίζει σχεδόν μισός αιώνας...
Αυτό που ήθελα να θίξω και νομίζω ότι γράφεται κάπου και σε αυτές, (διάλεξα τις τελευταίες παραγράφους) είναι ότι πρέπει να κριθεί αυτόνομα σαν μουσικό έργο και όχι ανάλογα με τις προσδοκίες μας από αυτό και σίγουρα όχι με την πρώτη -συναισθηματικά φορτισμένη λόγω της προσμονής- ακρόαση.
Και σίγουρα δεν είναι η κορυφαία τους στιγμή (πώς θα μπορούσε άλλωστε).

Spoiler

Υπάρχουν και οι ρομαντικοί που προτιμούν το τρένο...

 

[Bhutia]

Σαφώς και οι παντός είδους δημοσιευμένες κριτικές δύνανται να είναι εν μέρει ή συνολικά κατευθυνόμενες και πολλές φορές υπερβολικές στην έκφραση.
Σαφώς επίσης δεν τίθεται θέμα σύγκρισης του άλμπουμ με αυτά της Μπάρετ εποχής, άλλωστε τα χωρίζει σχεδόν μισός αιώνας...
Αυτό που ήθελα να θίξω και νομίζω ότι γράφεται κάπου και σε αυτές, (διάλεξα τις τελευταίες παραγράφους) είναι ότι πρέπει να κριθεί αυτόνομα σαν μουσικό έργο και όχι ανάλογα με τις προσδοκίες μας από αυτό και σίγουρα όχι με την πρώτη -συναισθηματικά φορτισμένη λόγω της προσμονής- ακρόαση.
Και σίγουρα δεν είναι η κορυφαία τους στιγμή (πώς θα μπορούσε άλλωστε).

Spoiler

Υπάρχουν και οι ρομαντικοί που προτιμούν το τρένο...

Spoiler

Για να τους...πατήσει;

 

[JimFromAndros]

Τον δισκο τελικα τον ακουσα..... και είναι καλός..... αρπαχτή μεν καλός δε

 

[Κυριακου Γιαννηs]

Tον ακουσα για 3η φορα μπας και αλλαξω γνωμη,αλλα δεν.......

 

[Iron_Mask]

To γεγονός και μόνο οτι αυτή η κυκλοφορία αποτελείται από τα leftovers του Division Bell με έχει κάνει να μην το ακούσω ακόμη. Κάποια στιγμή που θα βρεθώ στη διάθεση, θα το ακούσω.

 

[wizzy]

Επιτέλους, το παρέλαβα σήμερα! Το Σ/Κ έχει ακρόαση.

 

[wizzy]

Έχει αρκετό καιρό που το άκουσα - επανειλημμένως.

Θα το χαρακτήριζα πολύ μέτριο έως αδιάφορο. Εάν κυκλοφορούσε "κάτω" από τα ονόματα των συντελεστών, μπορεί να το χαρακτήριζα "καλό". Αλλά εφόσον επέλεξαν να το κυκλοφορήσουν "κάτω" από το όνομα των Pink Floyd, περίμενα πολύ περισσότερα πράγματα.

Κάποιος πιο πάνω το χαρακτήρισε "αρπαχτή". Δεν θα διαφωνήσω - δυστυχώς. Εάν μοχθούσαν λίγο παραπάνω στις συνθέσεις, στους στίχους και στις ενορχηστρώσεις - με άλλα λόγια, ετοίμαζαν κανονικά τραγούδια, άρα και κανονικό δίσκο, βασιζόμενο στα όποια απομεινάρια από το "Division Bell", θα μου άφηνε σαφώς καλύτερη εντύπωση. Αυτό που άκουσα, δυστυχώς, δεν διαφέρει πολύ από συρραφή μελωδιών χωρίς ουσιαστική προσπάθεια συνταιριάσματός τους, με το όλο αποτέλεσμα να αποπνέει μια αίσθηση "άντε, να τελειώνουμε και με αυτό, όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα μπορούμε". Λυπάμαι, αλλά αυτή η κυκλοφορία δεν είναι "Pink Floyd" και δεν θα έπρεπε να προωθείται ως τέτοια.