Όπου έχεις την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις xlr σε πραγματικό balanced σήμα προτίμησε την. Τώρα για ψευδοbalanced καταστάσεις εξαρτάται από την ποιότητα της υλοποίησης. Η rca είναι η τελευταία λύση από πλευράς ποιότητας...
Δημήτρη, η αντικειμενική αξία της ισορροπημένης σύνδεσης συνίσταται στη διαχείριση του σήματος χωριστά για τη θετική και την αρνητική ημιπερίοδο, καθ' όλη τη διαδρομή του, από την πηγή έως το τελικό στάδιο του ενισχυτή. Επιπροσθέτως, ένας σημαντικότατος λόγος, για τον οποίο χρησιμοποιούνται ισορροπημένες συνδέσεις είναι η εγγενής αναισθησία τους στο θόρυβο, κάτι που μπορεί πολύ εύκολα να συμβεί κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας ή μιας ηχογράφησης, όταν το μήκος καλωδίου που παρεμβάλλεται μεταξύ του μικροφώνου και της κονσόλας μπορεί να είναι ακόμη και πάνω από 100 μέτρα, ενώ άλλα τόσα μπορεί να είναι το μήκος του καλωδίου από την κονσόλα στους ενισχυτές των ηχείων. Αλλά για μήκος καλωδίου ενός μέτρου, που χρησιμοποιείται υπό οικιακές συνθήκες, το πρόβλημα είναι απλώς αστείο.
Άρα, εάν το CD player διαθέτει ισορροπημένη έξοδο, και ο προενισχυτής σου διαθέτει τέτοιου είδους είσοδο και είναι πλήρως ισορροπημένος έως την έξοδό του, και ο τελικός είναι επίσης της ίδιας τοπολογίας, και αμφότεροι δεν είναι λαμπάτοι, τότε έχει κάποιο νόημα να αξιοποιήσεις αυτού του είδους τη σύνδεση.
Βεβαίως, εάν ψυχολογικά αισθάνεσαι πιο άνετα με τις ισορροπημένες συνδέσεις, μπορείς σε κάθε περίπτωση να τις χρησιμοποιείς, χωρίς πρόβλημα.
Να συμπληρωσω επισης οτι οι ισοροπημενες συνδεσεις χρησιμοποιουνται περισσοτερο για μεταφορα σηματος χαμηλης εντασης (π.χ. μικροφωνο προς κονσολα) και οχι τοσο για σηματα line, επειδη αν περασει θορυβος στο χαμηλο σημα του μικροφωνου θα ακουστει, ενω στο line ο θορυβος θα εχει σιγουρα πολυ μικροτερο πλατος απο το καθαρο σημα....
Η balanced συνδεσμολογία χρησιμοποιείται κυρίως στον επαγγελματικό χώρο και γενικότερα από τους επαγγελματίες που θέλουν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Εννοείται ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα αγόαζαν ποτέ εξωτικά και πανάκριβα καλώδια αντίστοιχα με αυτά που χρησιμοποιούνται από τους ερασιτέχνες στο HiFi ή HiEnd.
Η άποψη η δική μου είναι ότι όταν οι δύο συσκευές που θέλουμε να συνδέσουμε μεταξύ τους διαθέτουν και οι δύο true balanced κύκλωμα και XLR βύσματα εισόδου/εξόδου τότε πρέπει να χρησιμοποιούντα μόνον αυτά.
Μην ξεχνάτε ότι ακόμα και 1 μ. καλώδιο μπορεί να λειτουργήσει και σαν κεραία. Τα true balanced καλώδια οφείλουν να ακυρώσουν τον κοινό θόρυβο (common) που περνάει μέσα στους δύο αγωγούς από το περιβάλλον. με μία απλή πρόσθεση του ανεστραμένου και του μη ανεστραμένου σήματος. 5 βάλε μείον 5 = μηδεν.
Απλή λογική.
Η πραγματικότα
Εν ολίγοις, αυτό που καθιστά τις λάμπες μη ενδεδειγμένη λύση για την υλοποίηση ισορροπημένης ενίσχυσης του σήματος, έγκειται στο γεγονός, ότι αυτές είναι εκ φύσεως ασταθείς. Ακόμη και εάν δύο λάμπες ανήκουν στην ίδια παρτίδα παραγωγής (στο ίδιο lot), δεν είναι σίγουρο ότι θα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, καθώς θα έχουν κάποιες διαφορές στην απόδοση. Βέβαια, αυτό συμβαίνει και με τα διακριτά τρανζίστορ, πράγμα που οδηγεί πολλούς στη διαδικασία «ταιριάσματος», τόσο των λυχνιών όσο και των τρανζίστορ, ανάλογα με το κύκλωμα για το οποίο προορίζονται. Όμως, η ηλεκτρική συμπεριφορά του τρανζίστορ είναι ασύγκριτά πιο σταθερή, σε σχέση με αυτή της λάμπας, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή, που η διάρκεια ζωής του πρώτου είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή της δεύτερης. Ενδεικτικά, ένας αθροιστής του ENIAC, (που λειτουργούσε με λάμπες, οι κυριότερες των οποίων ήταν οι 6L6, 6SN7 και 6SL7), χρειαζόταν αντικατάσταση λυχνιών περίπου κάθε χρόνο -χώρια οι έκτακτες βλάβες, ενώ ένας επεξεργαστής με τρανζίστορ, ας πούμε ένας Pentium 4, μπορεί να ζήσει έως και πάνω από 50 χρόνια, ίσως ακόμη και 100 χρόνια.
Απότοκο αυτής της ασταθούς συμπεριφοράς της λάμπας είναι το φαινόμενο, δύο ίδιες λάμπες, προερχόμενες από την ίδια παρτίδα, δηλαδή ταιριασμένες, λειτουργώντας με τον ίδιο τρόπο, να παρουσιάζουν διαφορετικό ρυθμό γήρανσης, και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ακόμη και μετά την παρέλευση ενός μήνα από την έναρξη λειτουργίας τους. Αυτό το γεγονός, φυσικά, θα έχει ως αποτέλεσμα τη διαφορετική ενίσχυση του σήματος που περνάει απ’ αυτές. Αυτό το φαινόμενο είναι ο κανόνας.
Εάν, λοιπόν, μια ενισχυτική διάταξη, ας πούμε ένας πλήρως ισορροπημένος (fully balanced) προενισχυτής, είναι υλοποιημένη με λάμπες, τότε ο θόρυβος που θα παραλάβει στην είσοδό του από το interconnect καλώδιο που προηγείται, θα ενισχυθεί μεν από τις δύο πλευρές του σήματος, (την ορθή και την ανεστραμμένη), αλλά κατά διαφορετικό ποσοστό, με αποτέλεσμα αυτός ο θόρυβος να μην ακυρωθεί στην έξοδο, αλλά να αναπαραχθεί, καταλήγοντας στα ηχεία, τον εγγραφέα, ή το δέκτη του ακροατή και του τηλεθεατή. Αυτό είναι κάτι απλώς απαράδεκτο, σε κάθε περίπτωση. Βέβαια, αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται και στους ισορροπημένους ενισχυτές στερεάς κατάστασης, αλλά και πάρα πολύ μικρότερο βαθμό. Άλλωστε, αυτό το χαρακτηριστικό, που αναφέρεται ως common mode rejection ratio (λόγος απόρριψης), είναι από τα πλέον βασικά ποιοτικό κριτήριο που χαρακτηρίζει μια ισορροπημένη συσκευή, ειδικά για μια επαγγελματική εγκατάσταση, όπως ένα στούντιο ηχογραφήσεων, ή ένας ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός σταθμός, όπου ο θόρυβος είναι ο υπ’ αριθμόν 1 εχθρός.
Η άποψή μου
Βεβαίως, στην αγορά κυκλοφορούν και κάποιες -λίγες- λαμπάτες, πλήρως ισορροπημένες συσκευές, αλλά, για τους παραπάνω αντικειμενικούς λόγους, είναι σαφώς προτιμότερο να τις αφήσει κανείς στην ησυχία τους να σκονίζονται, και να αγοράσει κάτι άλλο.
εχω ενα σετακι plenius οποιος θελει το ακουει και κρινει περα απο αυτο ποιος εχει interconect μεγαλυτερα του 1.5 μ οκ Οπως επισεις αν ειναι real balance or real πιρπιτσολι
ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ RCA ΑΠΟ TO ΧLR ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΩ ΤΟ GRAAF ΜΕ ΤΟ CONCONANCE ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Ο ΕΝΙΣΧΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ KAI FULL BALANCED ΚΑΙ ΤΟ CD PLAYER ΤΟ ΙΔΙΟ