- Μηνύματα
- 10.188
- Reaction score
- 62
Μ’ αρέσουν τα παιχνίδια τρόμου. Από την εποχή του Alone in the Dark (του πρώτου βέβαια), μέχρι του Resident Evil και του Silent Hill, δεν σας κρύβω ότι τα έχω τερματίσει όλα, άλλα με θεμιτούς, άλλα με «αθέμιτους» τρόπους!! Έτσι, μόλις είδα στα ράφια το Siren Blood Curse, μπήκα στον πειρασμό! Δεν γινόταν να μην το πάρω. Έτσι και έγινε. Το αγόρασα, ασχολήθηκα αρκετά μαζί του και θα σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου!
ΙΣΤΟΡΙΑ - ΣΕΝΑΡΙΟ
Η ιστορία του παιχνιδιού έχει να κάνει με διαφορετικές παρέες στον ίδιο τόπο, σε ένα απομακρυσμένο χωριό, χαμένο εδώ και 30 χρόνια κάπου στην Ιαπωνία. Η ιστορία αρχίζει με μία ομάδα δημοσιογράφων, που άθελά της κινηματογραφεί μια τελετή ανθρωποθυσίας στο φαινομενικά εγκαταλελειμμένο χωριό. Αμέσως μετά σε μεταφέρει σε άλλο σημείο του χωριού, όπου χειρίζεσαι το ένα νεαρό, που προσπαθεί να γλυτώσει από ένα Shibito, δηλαδή ζόμπι στα Ιαπωνικά! Η δράση έχει ήδη αρχίσει!! Δεν θέλω να σας πω τι γίνεται στο παιχνίδι, για να μην σας χαλάσω την έκπληξη. Αντίθετα με τα υπόλοιπα παιχνίδια τρόμου, που πάνω κάνω ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις, εδώ ξεκινάς κυνηγημένος και με χίλιες δυο απορίες. Καθώς προχωράς το παιχνίδι, ξετυλίγεις σιγά σιγά το νήμα του μυστηρίου για το τι γίνεται στο χωριό και πως δένουν οι χαρακτήρες. Το παιχνίδι χωρίζεται σε 12 Main Chapters, και το καθένα σε πολλά υποchapter. Το πρωτότυπο είναι ότι το έχουν σκηνοθετήσει έτσι, ώστε να μοιάζει με σειρά τρόμου, που παίζει στην TV. Μόλις τελειώσεις δηλαδή κάποιο Chapter, σου δείχνει με φευγαλέες σκηνές τι θα γίνει στο «επόμενο επεισόδιο».
Γραφικά:
Για να πω την αλήθεια, τα γραφικά με στενοχώρησαν λίγο. Ίσως έχει συνηθίσει και το μάτι μου σε παιχνίδια σαν το Drake’s Fortune και έχω γίνει απαιτητικός!! Εμένα μου θύμησαν πάντως PS2 στα καλύτερά του και λίγο κάτι παραπάνω. Οι χαρακτήρες, χωρίς να στερούνται λεπτομέρεια, σου δίνουν την αίσθηση ότι αποτελούνται από λίγα πολύγωνα. Τα background επίσης θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο λεπτομερή. Τα σώζει βέβαια το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι υπερβολικά σκοτεινό, με αποτέλεσμα να κρύβονται οι ατέλειες. Τα Shibito, ενώ άλλα είναι τρομακτικά και καλοσχεδιασμένα, άλλα είναι σκέτη απογοήτευση, όπως ο αστυνομικός στην αρχή, που νομίζεις ότι τον έκαναν copy – paste από παιχνίδι προηγούμενης γενιάς!! Κουραστικό είναι το γεγονός ότι ορισμένα σημεία είναι τόσο σκοτεινά, πού εύκολα αποπροσανατολίζεσαι και εύκολα μπορείς να χάσεις κάποιο αντικείμενο, επειδή δεν το είδες. Το καλό τους είναι ότι σε βάζουν όμως στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και σου προκαλούν το φόβο, πράγμα, που είναι και το ζητούμενο σε παιχνίδια αυτής της κατηγορίας.
Ήχος:
Ατμοσφαιρική μουσική, ταιριαστή με το θέμα βρίσκει κανείς στο παιχνίδι. Οι διάλογοι των πρωταγωνιστών κρίνονται καλοί και δεν είναι ψεύτικοι, σε βάζουν στο «κλίμα». Όλα τα λεφτά είναι οι κραυγές και τα γέλια των Shibito. Πραγματικά, όταν τα βλέπεις δεν σου κάνουν αίσθηση, αλλά, όταν τ’ ακούς, σου κόβεται το αίμα!!! Ο ήχος δεν έχει κάτι άλλο το αξιοσημείωτο, πέρα του ότι κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και συμβάλει τα μάλα για να μπει ο gamer στην ατμόσφαιρα.
Gameplay:
Σκοπός του παιχνιδιού είναι να τελειώσεις το Chapter. Από την αρχή όμως σου δείχνει τις προθέσεις του και δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια αντίδρασης! Δεν μπαίνεις σε ένα χώρο δηλ, γαζώνεις τα ζόμπι και καθάρισες προς το παρών. Τα Shibito κινούνται συνέχεια, σε ψάχνουν και σε κυνηγούν. Πρέπει να σκέφτεσαι συνέχεια, να κινείσαι προσεχτικά, να τους στήνεις παγίδες για να τα καθυστερείς και να προσπαθείς να περνάς αθόρυβα, χωρίς να σε ακούσουν. Γιατί αν σε βρουν, πρέπει να βρεις ή κάτι βαρύ να τα σκοτώσεις, ή κάπου να κρυφτείς, πράγμα όχι και τόσο εύκολο!!!
Εδώ θέλω να αναφέρω και ορισμένα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Πέρα από το κινούμαι – μαζεύω – σκοτώνω των περισσότερων του είδους, οι δημιουργοί του φρόντισαν να το εμπλουτίσουν με ορισμένα πολύ ενδιαφέρονται χαρακτηριστικά. Ένα εξ’ αυτών είναι οι ιδιότητα των χαρακτήρων να μπαίνουν στο μυαλό άλλων χαρακτήρων, ακόμα και των Shibito και να βλέπουν μέσα από τα μάτια τους!! Αυτό γίνεται με το χωρισμό της οθόνης στη μέση. Αριστερά είναι η δράση, δεξιά βλέπεις τι βλέπουν οι άλλοι. Είναι ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό για τρείς λόγους: Βοηθάει να κλειδώνεις σε κάποιον χαρακτήρα, ώστε να μην τον ψάχνεις, όταν πρέπει να τον ακολουθήσεις (είπαμε είναι σκοτεινό το παιχνίδι και τον χάνεις πολύ εύκολα). Μπορείς, βλέποντας μέσα από τα μάτια των Shibito να δεις, που βρίσκονται εκείνη την ώρα και αν μπορούν να σε δουν, ώστε να κρυφτείς καλύτερα. Τρίτον, όταν σε βλέπει το Shibito, χωρίζεται η οθόνη στα 2 και από τη μια χειρίζεσαι το χαρακτήρα σου και από την άλλη βλέπεις πότε το Shibito σε χάνει από το οπτικό σου πεδίο, αυξάνοντας κατακόρυφα την αγωνία!!! Άλλο χαρακτηριστικό είναι το next step assistant, Που όταν το ενεργοποιείς σου λέει βήμα βήμα την επόμενη κίνηση, που πρέπει να κάνεις. Πολύ χρήσιμο χαρακτηριστικό επίσης, αν παίζεις το παιχνίδι για πρώτη φορά!!
Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό είναι η εναλλαγή σε 1rst person με το πάτημα του δεξιού μοχλού, που σε βοηθάει να ζουμάρεις σε πράγματα στο βάθος!!
Στον τομέα της δράσης, χρησιμοποιείς για να αμυνθείς από τις επιθέσεις διάφορα αντικείμενα, που βρίσκεις στο δρόμο σου. Μπορείς να χτυπάς τα Shibito και με γροθιές. Αλλά είναι καθαρά για να μπορείς να τρέξεις, αν κάπου σε στριμώξουν. Αν περιμένεις να τα σκοτώσεις, πλακώνοντας τα στο ξύλο, το σίγουρο είναι ότι θα σε ανταμείψει με ένα Game Over!!! Υπάρχει μεγάλη πληθώρα αντικειμένων για να τα «φιλοδωρήσεις»!! Από μπουκάλια, φτυάρια, σωλήνες, μέχρι και περίστροφα και καραμπίνες.
Η κίνηση και ο χειρισμός δεν έχουν να αναδείξουν κάτι σημαντικό και κρίνονται ικανοποιητικά. Η κίνηση του χαρακτήρα γίνεται με το αριστερό μοχλό, η κάμερα με το δεξί. Από κει και πέρα τα φτερά χρησιμεύουν για να πυροβολείς, για λειτουργίες «μέσα από τα μάτια του άλλου» κλπ.
Οι γρίφοι περιορίζονται στο να βρεις κάποιο χώρο, που σου υποδεικνύει το next step assistant να κάνεις συνδυαστική δουλειά με κάποιον άλλο χαρακτήρα για να βρεις – πας – σκοτώσεις κάτι κλπ κλπ.
ΓΕΝΙΚΑ:
Νομίζω ότι το παιχνίδι μπορεί περήφανα να φέρνει τον τίτλο του Survival Horror. Σκοτεινό, τρομαχτικό, χρειάζεται να στροφάρει το μυαλό σου για να πειβιώσεις. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πετάχτηκα από τον καναπέ μου, επειδή βρέθηκα ξαφνικά μούρη με μούρη με ένα Shibito!! Για τους μυημένους, η ατμόσφαιρα θα σας θυμίσει Sillent Hill, αλλά προς θεού μην το θεωρήσετε αντιγραφή!! Έχει το δικό του χαρακτήρα!! Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα προσεγμένο παιχνίδι με γενναίες ποσότητες αίματος και προσφέρει απλόχερα τρόμο, όπως ξέρουν να προσφέρουν καλά οι Ιάπωνες. Να είχε και λίγο καλύτερα γραφικά….
Γραφικά: 6/10
Ήχος: 7/10
Gameplay: 8/10
Γενικά: 7/10
Ατμόσφαιρά: 9/10
ΙΣΤΟΡΙΑ - ΣΕΝΑΡΙΟ
Η ιστορία του παιχνιδιού έχει να κάνει με διαφορετικές παρέες στον ίδιο τόπο, σε ένα απομακρυσμένο χωριό, χαμένο εδώ και 30 χρόνια κάπου στην Ιαπωνία. Η ιστορία αρχίζει με μία ομάδα δημοσιογράφων, που άθελά της κινηματογραφεί μια τελετή ανθρωποθυσίας στο φαινομενικά εγκαταλελειμμένο χωριό. Αμέσως μετά σε μεταφέρει σε άλλο σημείο του χωριού, όπου χειρίζεσαι το ένα νεαρό, που προσπαθεί να γλυτώσει από ένα Shibito, δηλαδή ζόμπι στα Ιαπωνικά! Η δράση έχει ήδη αρχίσει!! Δεν θέλω να σας πω τι γίνεται στο παιχνίδι, για να μην σας χαλάσω την έκπληξη. Αντίθετα με τα υπόλοιπα παιχνίδια τρόμου, που πάνω κάνω ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις, εδώ ξεκινάς κυνηγημένος και με χίλιες δυο απορίες. Καθώς προχωράς το παιχνίδι, ξετυλίγεις σιγά σιγά το νήμα του μυστηρίου για το τι γίνεται στο χωριό και πως δένουν οι χαρακτήρες. Το παιχνίδι χωρίζεται σε 12 Main Chapters, και το καθένα σε πολλά υποchapter. Το πρωτότυπο είναι ότι το έχουν σκηνοθετήσει έτσι, ώστε να μοιάζει με σειρά τρόμου, που παίζει στην TV. Μόλις τελειώσεις δηλαδή κάποιο Chapter, σου δείχνει με φευγαλέες σκηνές τι θα γίνει στο «επόμενο επεισόδιο».
Γραφικά:
Για να πω την αλήθεια, τα γραφικά με στενοχώρησαν λίγο. Ίσως έχει συνηθίσει και το μάτι μου σε παιχνίδια σαν το Drake’s Fortune και έχω γίνει απαιτητικός!! Εμένα μου θύμησαν πάντως PS2 στα καλύτερά του και λίγο κάτι παραπάνω. Οι χαρακτήρες, χωρίς να στερούνται λεπτομέρεια, σου δίνουν την αίσθηση ότι αποτελούνται από λίγα πολύγωνα. Τα background επίσης θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο λεπτομερή. Τα σώζει βέβαια το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι υπερβολικά σκοτεινό, με αποτέλεσμα να κρύβονται οι ατέλειες. Τα Shibito, ενώ άλλα είναι τρομακτικά και καλοσχεδιασμένα, άλλα είναι σκέτη απογοήτευση, όπως ο αστυνομικός στην αρχή, που νομίζεις ότι τον έκαναν copy – paste από παιχνίδι προηγούμενης γενιάς!! Κουραστικό είναι το γεγονός ότι ορισμένα σημεία είναι τόσο σκοτεινά, πού εύκολα αποπροσανατολίζεσαι και εύκολα μπορείς να χάσεις κάποιο αντικείμενο, επειδή δεν το είδες. Το καλό τους είναι ότι σε βάζουν όμως στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και σου προκαλούν το φόβο, πράγμα, που είναι και το ζητούμενο σε παιχνίδια αυτής της κατηγορίας.
Ήχος:
Ατμοσφαιρική μουσική, ταιριαστή με το θέμα βρίσκει κανείς στο παιχνίδι. Οι διάλογοι των πρωταγωνιστών κρίνονται καλοί και δεν είναι ψεύτικοι, σε βάζουν στο «κλίμα». Όλα τα λεφτά είναι οι κραυγές και τα γέλια των Shibito. Πραγματικά, όταν τα βλέπεις δεν σου κάνουν αίσθηση, αλλά, όταν τ’ ακούς, σου κόβεται το αίμα!!! Ο ήχος δεν έχει κάτι άλλο το αξιοσημείωτο, πέρα του ότι κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και συμβάλει τα μάλα για να μπει ο gamer στην ατμόσφαιρα.
Gameplay:
Σκοπός του παιχνιδιού είναι να τελειώσεις το Chapter. Από την αρχή όμως σου δείχνει τις προθέσεις του και δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια αντίδρασης! Δεν μπαίνεις σε ένα χώρο δηλ, γαζώνεις τα ζόμπι και καθάρισες προς το παρών. Τα Shibito κινούνται συνέχεια, σε ψάχνουν και σε κυνηγούν. Πρέπει να σκέφτεσαι συνέχεια, να κινείσαι προσεχτικά, να τους στήνεις παγίδες για να τα καθυστερείς και να προσπαθείς να περνάς αθόρυβα, χωρίς να σε ακούσουν. Γιατί αν σε βρουν, πρέπει να βρεις ή κάτι βαρύ να τα σκοτώσεις, ή κάπου να κρυφτείς, πράγμα όχι και τόσο εύκολο!!!
Εδώ θέλω να αναφέρω και ορισμένα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Πέρα από το κινούμαι – μαζεύω – σκοτώνω των περισσότερων του είδους, οι δημιουργοί του φρόντισαν να το εμπλουτίσουν με ορισμένα πολύ ενδιαφέρονται χαρακτηριστικά. Ένα εξ’ αυτών είναι οι ιδιότητα των χαρακτήρων να μπαίνουν στο μυαλό άλλων χαρακτήρων, ακόμα και των Shibito και να βλέπουν μέσα από τα μάτια τους!! Αυτό γίνεται με το χωρισμό της οθόνης στη μέση. Αριστερά είναι η δράση, δεξιά βλέπεις τι βλέπουν οι άλλοι. Είναι ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό για τρείς λόγους: Βοηθάει να κλειδώνεις σε κάποιον χαρακτήρα, ώστε να μην τον ψάχνεις, όταν πρέπει να τον ακολουθήσεις (είπαμε είναι σκοτεινό το παιχνίδι και τον χάνεις πολύ εύκολα). Μπορείς, βλέποντας μέσα από τα μάτια των Shibito να δεις, που βρίσκονται εκείνη την ώρα και αν μπορούν να σε δουν, ώστε να κρυφτείς καλύτερα. Τρίτον, όταν σε βλέπει το Shibito, χωρίζεται η οθόνη στα 2 και από τη μια χειρίζεσαι το χαρακτήρα σου και από την άλλη βλέπεις πότε το Shibito σε χάνει από το οπτικό σου πεδίο, αυξάνοντας κατακόρυφα την αγωνία!!! Άλλο χαρακτηριστικό είναι το next step assistant, Που όταν το ενεργοποιείς σου λέει βήμα βήμα την επόμενη κίνηση, που πρέπει να κάνεις. Πολύ χρήσιμο χαρακτηριστικό επίσης, αν παίζεις το παιχνίδι για πρώτη φορά!!
Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό είναι η εναλλαγή σε 1rst person με το πάτημα του δεξιού μοχλού, που σε βοηθάει να ζουμάρεις σε πράγματα στο βάθος!!
Στον τομέα της δράσης, χρησιμοποιείς για να αμυνθείς από τις επιθέσεις διάφορα αντικείμενα, που βρίσκεις στο δρόμο σου. Μπορείς να χτυπάς τα Shibito και με γροθιές. Αλλά είναι καθαρά για να μπορείς να τρέξεις, αν κάπου σε στριμώξουν. Αν περιμένεις να τα σκοτώσεις, πλακώνοντας τα στο ξύλο, το σίγουρο είναι ότι θα σε ανταμείψει με ένα Game Over!!! Υπάρχει μεγάλη πληθώρα αντικειμένων για να τα «φιλοδωρήσεις»!! Από μπουκάλια, φτυάρια, σωλήνες, μέχρι και περίστροφα και καραμπίνες.
Η κίνηση και ο χειρισμός δεν έχουν να αναδείξουν κάτι σημαντικό και κρίνονται ικανοποιητικά. Η κίνηση του χαρακτήρα γίνεται με το αριστερό μοχλό, η κάμερα με το δεξί. Από κει και πέρα τα φτερά χρησιμεύουν για να πυροβολείς, για λειτουργίες «μέσα από τα μάτια του άλλου» κλπ.
Οι γρίφοι περιορίζονται στο να βρεις κάποιο χώρο, που σου υποδεικνύει το next step assistant να κάνεις συνδυαστική δουλειά με κάποιον άλλο χαρακτήρα για να βρεις – πας – σκοτώσεις κάτι κλπ κλπ.
ΓΕΝΙΚΑ:
Νομίζω ότι το παιχνίδι μπορεί περήφανα να φέρνει τον τίτλο του Survival Horror. Σκοτεινό, τρομαχτικό, χρειάζεται να στροφάρει το μυαλό σου για να πειβιώσεις. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πετάχτηκα από τον καναπέ μου, επειδή βρέθηκα ξαφνικά μούρη με μούρη με ένα Shibito!! Για τους μυημένους, η ατμόσφαιρα θα σας θυμίσει Sillent Hill, αλλά προς θεού μην το θεωρήσετε αντιγραφή!! Έχει το δικό του χαρακτήρα!! Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα προσεγμένο παιχνίδι με γενναίες ποσότητες αίματος και προσφέρει απλόχερα τρόμο, όπως ξέρουν να προσφέρουν καλά οι Ιάπωνες. Να είχε και λίγο καλύτερα γραφικά….
Γραφικά: 6/10
Ήχος: 7/10
Gameplay: 8/10
Γενικά: 7/10
Ατμόσφαιρά: 9/10
