- Μηνύματα
- 559
- Reaction score
- 1
Πριν λίγους μήνες, απέκτησα για δεύτερη φορά ένα από τα καλύτερα phono stages που είχα ποτέ στην κατοχή μου, το πολυαγαπημένο μου Sonic Frontiers SFP-1. Η φωτογραφία που βλέπετε, είναι τραβηγμένη λίγες ημέρες πριν περάσω στο τελευταίο στάδιο αναβάθμισης για να το κάνω Signature, σύμφωνα πάντα με τις υποδείξεις του μεγάλου Chris Johnson.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Με το SFP-1 συμβίωσα για ένα διάστημα περίπου 5 μηνών και κάποια στιγμή αποφάσισα να το πουλήσω αποσκοπώντας στην αγορά ενός BAT VK-P5 με τις ισορροπημένες εξόδους, από τις οποίες ήλπιζα ότι θα αποκομίσω αυτό το "κάτι παραπάνω" σε gain που αναζητούν όλοι όσοι αρέσκονται στις χαμηλοέξοδες κεφαλές κινητού πηνίου.
Δυστυχώς, το BAT δεν κατάφερε να μου δώσει το "κέρδος" που αναζητούσα, ενώ ταυτόχρονα μου στέρησε τα ηχητικά χαρακτηριστικά του αγαπημένου μου SFP-1. Από εκείνη την στιγμή λοιπόν, μπήκα σε ένα κυκεώνα αλλαγών και πειραματισμών, γνωρίζοντας ένα αρκετά μεγάλο αριθμό από phono stages, εκ των οποίων μερικά έπαιζαν "παπάδες", κάποια άλλα απέδιδαν σχετικά αδιάφορα και μερικά δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν ούτε στο 1/4 των χρημάτων τους.
Πιστεύω ότι το καλύτερο από όλα αυτά, με μεγάλη διαφορά κιόλας, ήταν το A.S.R. Basis Phono που εδώ και τόσο καιρό με έχει βάλει κυριολεκτικά "στην πρίζα" για να κινηθώ προς την απόκτηση του μεγαλύτερου και αρκετά ακριβότερου του αδερφού. - Κλείνω την παρένθεση. -
Επανερχόμενος λοιπόν στο θέμα, δεν σας κρύβω ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα, είχα φορέσει την στολή παραλλαγής και την είχα "στημένη" περιμένοντας υπομονετικά σαν sniper, την στιγμή που το εξαιρετικό αυτό μηχάνημα θα ξανάκανε την εμφάνιση του στις σελίδες των αγγελιών και στα ράφια των "προς πώληση" μηχανημάτων. Όπως και έγινε.
Πριν από λίγους μήνες λοιπόν, κατάφερα να αποκτήσω για δεύτερη φορά το αγαπημένο μου SFP-1 και να διορθώσω ένα από τα πολλά λάθη μου σε αυτή την τόσο ευχάριστη περιπλάνηση στο κόσμο του Hi Fi.
Αυτή τη φορά όμως, είχα πάρει την απόφαση να προχωρήσω σε όλα τα στάδια των αναβαθμίσεων που είχαν προταθεί κατά καιρούς για το συγκεκριμένο μηχάνημα, έχοντας βέβαια ως "μπούσουλα" την βασική αναβάθμιση με την ονομασία "Signature", την οποία σύστηνε ο ίδιος ο κατασκευαστής της συσκευής και πλέον ιδιοκτήτης του καλύτερου κατά την γνώμη μου διαδυκτιακού καταστήματος υλικών και ανταλλακτικών, του γνωστού Parts Connexion.
Οι υποδείξεις του κυρίου Johnson τηρήθηκαν κατά γράμμα, ενώ υπήρξαν και αρκετά στάδια του κυκλώματος στα οποία χρησιμοποίησα την elite των υλικών, ξεπερνώντας κατά πολύ ακόμα και τα είδη υψηλά standards που υπαγόρευε ο κατασκευαστής. Μια από τις πιο ακριβές αλλαγές αφορούσε την αντικατάσταση των βασικών λυχνιών του κυκλώματος με τις 2 Mullard CV 6DJ8/6922 και τις 2 Gold Aero 12AT7A Gold Grade, ενώ εξίσου "τσουχτερές" ήταν και οι αλλαγές α) των εσωτερικών καλωδιώσεων με χάλκινα πολύκλωνα καλώδια καθαρότητας 6Ν, β) των film-capacitors του σήματος και της τροφοδοσίας με Dynamic Caps και Solen MKP και γ) οι αλλαγές πολλών αντιστάσεων, με αντιστάσεις υψηλής ακριβείας Kiwame και Tantalum (όπου μπορούσα). Σε αυτό, με βοήθησε και ο φίλος Μανώλης Τζωρτζάκης.
Όσον αφορά τα αποτελέσματα, πρωτίστως θα ήθελα να επικεντρώσω στον λόγο του σήματος προς τον θόρυβο (S/N), που όπως γνωρίζετε αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των λαμπάτων phono stages. Εδώ λοιπόν, θα έλεγα ότι τα αποτελέσματα μετά την αναβάθμιση ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά, αφού το πλέον αναβαθμισμένο SFP-1 προσέγγισε τα επίπεδα θορύβου των εκπληκτικά αθόρυβων Plinius Μ-14 και Krell Reference Phono, αποδίδοντας με τέτοια διαύγεια και καθαρότητα που θα ζήλευαν πολλά και πανάκριβα τρανζιστοράτα phono stages της αγοράς.
Ένα άλλο εξίσου σημαντικό ηχητικό χαρακτηριστικό που προέκυψε μετά την αναβάθμιση, ήταν η αισθητή διεύρυνση του φάσματος των συχνοτήτων, από το είδη ευρύ συχνοτικό φάσμα του "μαμίσιου" SFP-1. Από ότι θυμάμαι, ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους είχα αγαπήσει το SFP-1, ήταν η ευρεία απόκριση των συχνοτήτων, αλλά και η - σπάνια για λαμπάτο phono stage - ισορροπία του σε ολόκληρο το εύρος των συχνοτήτων. Πλέον, το αναβαθμισμένο SFP-1 αποκρίνεται ακόμα καλύτερα και ακόμα πιο ισορροπημένα, προσδίδοντας ένα ξεχωριστό πλούτο στον ήχο του συστήματος και βοηθώντας το να αποδώσει τις μεγάλες ορχήστρες και γενικώς τα δύσκολα έργα με χαρακτηριστική άνεση και ρώμη.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα ηχητικά προτερήματα για τα οποία διακρίθηκε η μεγάλη αυτή "σχεδίαση" του κυρίου Johnson, μπορώ να πω ότι παρ' όλες τις τροποποιήσεις, παρέμειναν ανέπαφα.
Υ.Γ.: Κύριοι, επειδή πέρασα ένα μήνα δύσκολο από πλευράς επαγγελματικών υποχρεώσεων, σκοπεύω για αυτό το τριήμερο να... μην σηκώσω βελόνα από τα βινύλια. Όποιος λοιπόν έχει όρεξη... καλοδεχούμενος.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Με το SFP-1 συμβίωσα για ένα διάστημα περίπου 5 μηνών και κάποια στιγμή αποφάσισα να το πουλήσω αποσκοπώντας στην αγορά ενός BAT VK-P5 με τις ισορροπημένες εξόδους, από τις οποίες ήλπιζα ότι θα αποκομίσω αυτό το "κάτι παραπάνω" σε gain που αναζητούν όλοι όσοι αρέσκονται στις χαμηλοέξοδες κεφαλές κινητού πηνίου.
Δυστυχώς, το BAT δεν κατάφερε να μου δώσει το "κέρδος" που αναζητούσα, ενώ ταυτόχρονα μου στέρησε τα ηχητικά χαρακτηριστικά του αγαπημένου μου SFP-1. Από εκείνη την στιγμή λοιπόν, μπήκα σε ένα κυκεώνα αλλαγών και πειραματισμών, γνωρίζοντας ένα αρκετά μεγάλο αριθμό από phono stages, εκ των οποίων μερικά έπαιζαν "παπάδες", κάποια άλλα απέδιδαν σχετικά αδιάφορα και μερικά δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν ούτε στο 1/4 των χρημάτων τους.
Πιστεύω ότι το καλύτερο από όλα αυτά, με μεγάλη διαφορά κιόλας, ήταν το A.S.R. Basis Phono που εδώ και τόσο καιρό με έχει βάλει κυριολεκτικά "στην πρίζα" για να κινηθώ προς την απόκτηση του μεγαλύτερου και αρκετά ακριβότερου του αδερφού. - Κλείνω την παρένθεση. -
Επανερχόμενος λοιπόν στο θέμα, δεν σας κρύβω ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα, είχα φορέσει την στολή παραλλαγής και την είχα "στημένη" περιμένοντας υπομονετικά σαν sniper, την στιγμή που το εξαιρετικό αυτό μηχάνημα θα ξανάκανε την εμφάνιση του στις σελίδες των αγγελιών και στα ράφια των "προς πώληση" μηχανημάτων. Όπως και έγινε.
Πριν από λίγους μήνες λοιπόν, κατάφερα να αποκτήσω για δεύτερη φορά το αγαπημένο μου SFP-1 και να διορθώσω ένα από τα πολλά λάθη μου σε αυτή την τόσο ευχάριστη περιπλάνηση στο κόσμο του Hi Fi.
Αυτή τη φορά όμως, είχα πάρει την απόφαση να προχωρήσω σε όλα τα στάδια των αναβαθμίσεων που είχαν προταθεί κατά καιρούς για το συγκεκριμένο μηχάνημα, έχοντας βέβαια ως "μπούσουλα" την βασική αναβάθμιση με την ονομασία "Signature", την οποία σύστηνε ο ίδιος ο κατασκευαστής της συσκευής και πλέον ιδιοκτήτης του καλύτερου κατά την γνώμη μου διαδυκτιακού καταστήματος υλικών και ανταλλακτικών, του γνωστού Parts Connexion.
Οι υποδείξεις του κυρίου Johnson τηρήθηκαν κατά γράμμα, ενώ υπήρξαν και αρκετά στάδια του κυκλώματος στα οποία χρησιμοποίησα την elite των υλικών, ξεπερνώντας κατά πολύ ακόμα και τα είδη υψηλά standards που υπαγόρευε ο κατασκευαστής. Μια από τις πιο ακριβές αλλαγές αφορούσε την αντικατάσταση των βασικών λυχνιών του κυκλώματος με τις 2 Mullard CV 6DJ8/6922 και τις 2 Gold Aero 12AT7A Gold Grade, ενώ εξίσου "τσουχτερές" ήταν και οι αλλαγές α) των εσωτερικών καλωδιώσεων με χάλκινα πολύκλωνα καλώδια καθαρότητας 6Ν, β) των film-capacitors του σήματος και της τροφοδοσίας με Dynamic Caps και Solen MKP και γ) οι αλλαγές πολλών αντιστάσεων, με αντιστάσεις υψηλής ακριβείας Kiwame και Tantalum (όπου μπορούσα). Σε αυτό, με βοήθησε και ο φίλος Μανώλης Τζωρτζάκης.
Όσον αφορά τα αποτελέσματα, πρωτίστως θα ήθελα να επικεντρώσω στον λόγο του σήματος προς τον θόρυβο (S/N), που όπως γνωρίζετε αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των λαμπάτων phono stages. Εδώ λοιπόν, θα έλεγα ότι τα αποτελέσματα μετά την αναβάθμιση ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά, αφού το πλέον αναβαθμισμένο SFP-1 προσέγγισε τα επίπεδα θορύβου των εκπληκτικά αθόρυβων Plinius Μ-14 και Krell Reference Phono, αποδίδοντας με τέτοια διαύγεια και καθαρότητα που θα ζήλευαν πολλά και πανάκριβα τρανζιστοράτα phono stages της αγοράς.
Ένα άλλο εξίσου σημαντικό ηχητικό χαρακτηριστικό που προέκυψε μετά την αναβάθμιση, ήταν η αισθητή διεύρυνση του φάσματος των συχνοτήτων, από το είδη ευρύ συχνοτικό φάσμα του "μαμίσιου" SFP-1. Από ότι θυμάμαι, ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους είχα αγαπήσει το SFP-1, ήταν η ευρεία απόκριση των συχνοτήτων, αλλά και η - σπάνια για λαμπάτο phono stage - ισορροπία του σε ολόκληρο το εύρος των συχνοτήτων. Πλέον, το αναβαθμισμένο SFP-1 αποκρίνεται ακόμα καλύτερα και ακόμα πιο ισορροπημένα, προσδίδοντας ένα ξεχωριστό πλούτο στον ήχο του συστήματος και βοηθώντας το να αποδώσει τις μεγάλες ορχήστρες και γενικώς τα δύσκολα έργα με χαρακτηριστική άνεση και ρώμη.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα ηχητικά προτερήματα για τα οποία διακρίθηκε η μεγάλη αυτή "σχεδίαση" του κυρίου Johnson, μπορώ να πω ότι παρ' όλες τις τροποποιήσεις, παρέμειναν ανέπαφα.
Υ.Γ.: Κύριοι, επειδή πέρασα ένα μήνα δύσκολο από πλευράς επαγγελματικών υποχρεώσεων, σκοπεύω για αυτό το τριήμερο να... μην σηκώσω βελόνα από τα βινύλια. Όποιος λοιπόν έχει όρεξη... καλοδεχούμενος.
