dcure
Επαγγελματίας
- Μηνύματα
- 786
- Reaction score
- 357
Ο θρύλος δίπλα στην μοντέρνα έκδοσή του!
Είναι από τις σπάνιες φορές που μπορεί κάποιος να συγκρίνει στο χώρο του δύο όμοια μοντέλα τις ίδιας εταιρίας και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία είπα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.
Κάτοχος εδώ και κάποιους μήνες του Spendor SP-2/3 r2,εξάντλησα όλες τις παραμέτρους βελτίωσης και χωροτοποθέτησης, έμαθα τον ήχο του με άλλα λόγια. Έλα όμως που μία πρόταση για συν-ακρόαση του Spendor D7 ενός φρέσκου μοντέλου με πολύ καλές προοπτικές και γραφόμενα, ήρθε να ταράξει την <<ησυχία>> μου!; Έτσι και έγινε…..
Η πρώτη μου επαφή με τον καινούργιο παίχτη ήταν εντυπωσιακή. Εξαιρετική ποιότητα κατασκευής, εύκολο στην τοποθέτηση, βλέπε στενή μπάφλα, δεν επηρεάζεται από τους πίσω τοίχους, πιθανότατα λόγω σχεδίασης, το χαμηλό παραμένει εκεί, γεμάτο κι σφιχτό ακόμη και στους 10πόντους από τον πίσω τοίχο, καθαρά Αγγλική σχολή για όσους πιστούς.
Αυτό που πραγματικά με άφησε άφωνο είναι η τεράστια εικόνα, ένας διαχωρισμός που σε παραθέτει σε υλοποιήσεις πολύ ακριβότερες και η λεπτομέρεια χωρίς να σε κουράζει. Η δε μεσαία περιοχή κινείται στα γνωστά μονοπάτια της εταιρίας. Απλά πράγματα φτιαγμένα με πολύ μεράκι και δουλειά, που πολλοί κατασκευαστές ζηλεύουν! Τα ηχεία δοκιμάστηκαν σε συνθήκες τρανσίστορ και λάμπας, ανταποκρίνονται άμεσα στις αλλαγές, οδηγήθηκαν απίστευτα και γέμισαν τον μεγάλο χώρο μου 40τμ με single ended 18watts( βλέπετε στις φωτό που ακολουθούν).
Όλα καλά αλλά τι θα γίνει με τον <<γερόλυκό>> πώς παίζει δίπλα- δίπλα με το νέο αίμα;
Εδώ είναι η στιγμή που πραγματικά αξίζει κανείς να γευτεί.
Επειδή μέρες άκουγα με τα D7 το αυτί είχε συνηθίσει να ακούει σε αυτό το στυλ. Βάζοντας λοιπόν ακριβώς δίπλα τα SP-2/3r2 στη αρχή ξαφνιάστηκα, νόμιζα ότι κάτι λείπει!; Αναρωτήθηκα… ωχ! σε τι μπελάδες πάλι μπαίνω; Λίγο τα πρίμα πιο <<μουντά;>> λίγο το χαμηλό διαφορετικό, με το D7 το καταλαβαίνεις στα πόδια , ενώ με το 2/3 το αισθάνεσαι πιο ψηλά και πιο γεμάτο, βλέπε ηχείο βάσεως με thin wall constructions. Οι μεσαίες όμως του κλασικού είναι απαράμιλλες! ΄Ολο το συναίσθημα και η ροή της μουσικής κυρίαρχες ,σχολή Spendor που δεν έχει ξεπεραστεί!
Στο D7 τα μεσαία είναι λίγο πιο πίσω από την κλασική σειρά. Τα 2/3 παίζουν όπως τα μουσικά ακουστικά όργανα , τα D7 πιο δυναμικά και αναλυτικά. Αυτό όμως που αρχικά στην κλασική σειρά σε ξενίζει και βέβαια πάντοτε σε άμεση αντιπαράθεση διαδικασίας Α-Β με την καινούργια σειρά, πολύ σύντομα σου φεύγει διότι σε παρασέρνει αυτή η μοναδικότητα της ροής της μουσικής που εκπέμπουν ή η μουσικότητα που κάποιοι την ονομάζουν.
Τελειώνοντας καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η καινούργια σειρά φτιάχτηκε για ανθρώπους που δεν θα ήθελαν να ασχοληθούν και να προβληματιστούν ιδιαίτερα με τα ηχεία τους δηλ. σύγχρονο σχεδιασμό και χρώματα, εύκολη τοποθέτηση, όχι βάσεις ψάξιμο κτλ, εύκολη οδήγηση και ηχητικά που δείχνει να ταιριάζει σε ευρύτερο κοινό και γούστα. Από την άλλη υπάρχει η κλασική σειρά που για την Spendor όλα εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν! Και βεβαίως ότι το γονίδιο υπάρχει και στίς δύο σειρές, κάτι που λίγες εταιρίες μπορούν να το καταφέρουν. Η προσωπική σφραγίδα δηλαδή είναι παρόν!
Αυτά! εύχομαι σε όλους Καλές Γιορτές με υπέροχες μουσικές και ακροάσεις.
Είναι από τις σπάνιες φορές που μπορεί κάποιος να συγκρίνει στο χώρο του δύο όμοια μοντέλα τις ίδιας εταιρίας και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία είπα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.
Κάτοχος εδώ και κάποιους μήνες του Spendor SP-2/3 r2,εξάντλησα όλες τις παραμέτρους βελτίωσης και χωροτοποθέτησης, έμαθα τον ήχο του με άλλα λόγια. Έλα όμως που μία πρόταση για συν-ακρόαση του Spendor D7 ενός φρέσκου μοντέλου με πολύ καλές προοπτικές και γραφόμενα, ήρθε να ταράξει την <<ησυχία>> μου!; Έτσι και έγινε…..
Η πρώτη μου επαφή με τον καινούργιο παίχτη ήταν εντυπωσιακή. Εξαιρετική ποιότητα κατασκευής, εύκολο στην τοποθέτηση, βλέπε στενή μπάφλα, δεν επηρεάζεται από τους πίσω τοίχους, πιθανότατα λόγω σχεδίασης, το χαμηλό παραμένει εκεί, γεμάτο κι σφιχτό ακόμη και στους 10πόντους από τον πίσω τοίχο, καθαρά Αγγλική σχολή για όσους πιστούς.
Αυτό που πραγματικά με άφησε άφωνο είναι η τεράστια εικόνα, ένας διαχωρισμός που σε παραθέτει σε υλοποιήσεις πολύ ακριβότερες και η λεπτομέρεια χωρίς να σε κουράζει. Η δε μεσαία περιοχή κινείται στα γνωστά μονοπάτια της εταιρίας. Απλά πράγματα φτιαγμένα με πολύ μεράκι και δουλειά, που πολλοί κατασκευαστές ζηλεύουν! Τα ηχεία δοκιμάστηκαν σε συνθήκες τρανσίστορ και λάμπας, ανταποκρίνονται άμεσα στις αλλαγές, οδηγήθηκαν απίστευτα και γέμισαν τον μεγάλο χώρο μου 40τμ με single ended 18watts( βλέπετε στις φωτό που ακολουθούν).
Όλα καλά αλλά τι θα γίνει με τον <<γερόλυκό>> πώς παίζει δίπλα- δίπλα με το νέο αίμα;
Εδώ είναι η στιγμή που πραγματικά αξίζει κανείς να γευτεί.
Επειδή μέρες άκουγα με τα D7 το αυτί είχε συνηθίσει να ακούει σε αυτό το στυλ. Βάζοντας λοιπόν ακριβώς δίπλα τα SP-2/3r2 στη αρχή ξαφνιάστηκα, νόμιζα ότι κάτι λείπει!; Αναρωτήθηκα… ωχ! σε τι μπελάδες πάλι μπαίνω; Λίγο τα πρίμα πιο <<μουντά;>> λίγο το χαμηλό διαφορετικό, με το D7 το καταλαβαίνεις στα πόδια , ενώ με το 2/3 το αισθάνεσαι πιο ψηλά και πιο γεμάτο, βλέπε ηχείο βάσεως με thin wall constructions. Οι μεσαίες όμως του κλασικού είναι απαράμιλλες! ΄Ολο το συναίσθημα και η ροή της μουσικής κυρίαρχες ,σχολή Spendor που δεν έχει ξεπεραστεί!
Στο D7 τα μεσαία είναι λίγο πιο πίσω από την κλασική σειρά. Τα 2/3 παίζουν όπως τα μουσικά ακουστικά όργανα , τα D7 πιο δυναμικά και αναλυτικά. Αυτό όμως που αρχικά στην κλασική σειρά σε ξενίζει και βέβαια πάντοτε σε άμεση αντιπαράθεση διαδικασίας Α-Β με την καινούργια σειρά, πολύ σύντομα σου φεύγει διότι σε παρασέρνει αυτή η μοναδικότητα της ροής της μουσικής που εκπέμπουν ή η μουσικότητα που κάποιοι την ονομάζουν.
Τελειώνοντας καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η καινούργια σειρά φτιάχτηκε για ανθρώπους που δεν θα ήθελαν να ασχοληθούν και να προβληματιστούν ιδιαίτερα με τα ηχεία τους δηλ. σύγχρονο σχεδιασμό και χρώματα, εύκολη τοποθέτηση, όχι βάσεις ψάξιμο κτλ, εύκολη οδήγηση και ηχητικά που δείχνει να ταιριάζει σε ευρύτερο κοινό και γούστα. Από την άλλη υπάρχει η κλασική σειρά που για την Spendor όλα εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν! Και βεβαίως ότι το γονίδιο υπάρχει και στίς δύο σειρές, κάτι που λίγες εταιρίες μπορούν να το καταφέρουν. Η προσωπική σφραγίδα δηλαδή είναι παρόν!
Αυτά! εύχομαι σε όλους Καλές Γιορτές με υπέροχες μουσικές και ακροάσεις.
