The Black Dahlia

[Cinemusic - Ανδρεας]

Μία ιστορία έρωτα, διαφθοράς, άπληστων συμφερόντων και αμαρτίας εκτυλίσσεται παράλληλα με την προσπάθεια διαλεύκανσης του βάναυσου φόνου μίας νεαρής στάρλετ του Χόλιγουντ. Η αληθινή ιστορία της δολοφονίας της "Μαύρης Ντάλιας" (που μέχρι σήμερα δεν έχει διαλευκανθεί) συντάραξε και καθήλωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947 και παραμένει συγκλονιστική ακόμα και τώρα.

Δύο αστυνομικοί, ο Λι Μπλάνσαρντ και ο Μπάκι Μπλέιχερτ αναλαμβάνουν την έρευνα γύρω από τη δολοφονία της νεαρής ηθοποιού Ελίζαμπεθ Σορτ. Καθώς βυθίζονται όλο και περισσότερο στο μυστήριο του αποτρόπαιου εγκλήματος, ο ένας από τους δύο μαθαίνει ότι η φίλη του μπορεί να είχε σχέσεις με το θύμα, ενώ σύντομα θα ανακαλύψουν ότι η διαφθορά βρίσκεται μέσα στις τάξεις της αστυνομίας.

Ο Θρύλος της Μαύρης Ντάλιας
Εδώ και 60 χρόνια η ιστορία της Μαύρης Ντάλιας έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για συγγραφείς, δημοσιογράφους και καλλιτέχνες. Η φρικαλεότητα του εγκλήματος έχει προκαλέσει αναζητήσεις και αναλύσεις σχετικά με την διαβολική πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Η ιστορία αυτή επίσης ήταν μία καλή προειδοποίηση για όλες τις wannabe στάρλετ που ονειρεύονταν μια λαμπερή καριέρα στο Χόλιγουντ γιατί μιλούσε για μία συνηθισμένη νεαρή κοπέλα που ήθελα απλά να γίνει σταρ. Το όνομά της ήταν Ελίζαμπεθ "Μπέτι" Σορτ και ήταν μία 22-χρονη ηθοποιός από την Ανατολική Ακτή. Στις 15 Ιανουαρίου 1947 βρέθηκε νεκρή και κατακρεουργημένη σε μία αλάνα στο κέντρο του Λος Άντζελες. Γυμνή, κομμένη στη μέση, τα όργανά της είχαν αφαιρεθεί, ενώ η αιματηρή της εικόνα ήταν τόσο αποτρόπαιη που οι φωτογραφίες της δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Ο δολοφόνος την ξυλοκόπησε, τη σοδόμισε και χάραξε το στόμα της με μαχαίρι από το ένα αυτί στο άλλο, ώστε να σχηματίζει ένα αρρωστημένο χαμόγελο. Οι ψεύτικες κατηγορίες και ομολογίες ήταν άπειρες, ενώ η δολοφονία της Μπέτι Σορτ παραμένει ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα όλων των εποχών.
Σαράντα χρόνια μετά το φόνο, ο Τζέιμς Έλροϊ ("L.A Confidential", "American Tabloid") έγραψε το "The Black Dahlia", ένα best-seller μυστηρίου για τον φόνο της Μπέτι με φόντο το L.A του μεταπολέμου. Με το βιβλίο αυτό ο Έλροϊ ήλπιζε κατά κάποιον τρόπο ότι θα κατάφερνε να ξορκίσει τους δαίμονες από τον στραγγαλισμό της μητέρας του.

Αρχικά την ταινία επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Ντέιβιντ Φίντσερ, ο οποίος όμως αποχώρησε από το project.
Η off-screen φωνή του σκηνοθέτη που καθοδηγεί την Μπέτι κατά τη διάρκεια ενός δοκιμαστικού ανήκει στον ίδιο τον σκηνοθέτη της ταινίας, Μπράιαν Ντε Πάλμα.
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Σόφια της Βουλγαρίας τον Απρίλιο του 2005.

Σκηνοθεσία:Μπράιαν Ντε Πάλμα
Σενάριο: Τζος Φρίντμαν
Βιβλίο:Τζέιμς Έλροϊ
Ηθοποιοί: Τζος Χάρτνετ, Σκάρλετ Γιοχάνσον, Άαρον Έκχαρτ, Χίλαρι Σουάνκ, Μία Κίρσνερ, Μάικ Σταρ, Φιόνα Σο
Μουσική: Μαρκ Ίσαμ

Στους Κινηματογράφους από 5/10

 

[Cine Gear]

κυκλοφορει σε dvd και στην χωρα μας απο την odeon για οσους δεν την ειδαν στον κινηματογραφο.

 

[dream_GR]

η ομορφιά της Σκαρλετ Γιοχάνσον είναι τόσο παλαιού τύπου που είμαι σίγουρος του Καφάτου του φέρνει θύμισες απο την εποχή της ποτο-απαγόρευσης, απο όπου και του έμεινε το "Τικ" της Κοκακόλας!!

ΥΓ ομορφη ταινία 8/10 της δίνω

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: The Black Dahlia

Τελικά το είδατε;
Αν ναι πείτε μου και σε μενα τι καταλάβατε γιατι εγω επαθα βραχυκύκλωμα.
Ζήτω το La εμπιστευτικό.
Μπα δεν βλεποταν

 

[Stergios Giotas]

Βαρετό, ανούσιο, άνευρο, δήθεν με χαοτικό σενάριο και κάκκιστες ερμηνείες. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι την συγκεκριμένη ταινία την υπογράφει ο Ντε Πάλμα. Μόνο η Μία Κίρσνερ που υποδυόταν τη Μαύρη Ντάλια διεσώθη κάπως, καταφέρνοντας να αιχμαλωτίσει κάτι από το απόκοσμο του χαρακτήρα.

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Θεατρικο στησιμο!
Μου αρεσε πολυ!:cool_4:

 

[KATERINAKI]

μου αρεσε πολυ...

η εποχη, η υποθεση...οι χαρακτηρες....ο καθενας ειχε απο καποιο στοιχειο που τον καθιστουσε ξεχωριστο...μυστηριο και αγωνια και φυσικα ο καταλυτικος ρολος της γυναικας....μου κρατησε αμειωτο το ενδιαφερον μεχρι το τελος και δεν με κουρασε καθολου....

 

[unforgiven]

Μπα...
Άσε που δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται αν δεν κρατάς σημειώσεις (η περίπτωση να είμαι εντελώς ηλίθιος παίζει σοβαρά, αλλά τουλάχιστον θα έχω παρέα τον Cinemusic :happy_8: ). Άσε που ήταν βαρετό και άνευρο. Αλλά γιατί έπαιζαν όλοι σαν αγγούρια; Καλή η ατμόσφαιρα, αλλά δεν φτάνει.
Τα λεφτά μας πίσω! 2€ είναι αυτά! :happy_8:

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Re: The Black Dahlia

Μπα...
Άσε που δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται αν δεν κρατάς σημειώσεις (η περίπτωση να είμαι εντελώς ηλίθιος παίζει σοβαρά, αλλά τουλάχιστον θα έχω παρέα τον Cinemusic :happy_8: ).

χαχαχαχα
:happy_5::happy_5::happy_5::happy_5: