The Decemberists - The Crane Wife

[Andrew]

The Decemberists - The Crane Wife

The Crane Wife =Η σύζυγος γερανός

"Μια μέρα καθώς ένας ταλαίπωρος Γιαπωνέζoς γυρίζει στο φτωχικό του
βρίσκει ένα γερανό χτυπημένο από ένα τόξο.
Τον μαζεύει και το περιθαλπτει και στη συνέχεια το αφήνει ελεύθερο...
Στη συνέχεια εμφανίζεται μια γυναίκα στο κατώφλι του,
την οποία τελικά ερωτεύεται και παντρεύονται.
Η ζωή τους είναι δύσκολη
και η γυναιίκα προσφέρεται να φτιάξει μεταξωτά ρούχα ,τα οποία θα πουλά
υπό τον όρο να μην την δει ποτέ να τα φτιάχνει ο σύζυγος της.
Για αρκετό καιρό ζουν μια πλούσια ζωή
αλλα ο σύζυγος γίνεται όλο και πιο άπληστος
και η υγεία της γυναίκας του όλο και κλονίζεται.
Τότε αποφασίζει να κατασκευάσει ο ίδιος τα ρούχα
και σπάει τη συμφωνία,
και κρυφά βλέπει τη γυναίκα του όταν εργάζεται.
Τότε βλέπει ότι η γυναίκα του έιναι ένας γερανός
που βγάζει τα φτερά του και φτιάχνει τα ρούχα!
Η γυναίκα του τον κατάλαβε
και πέταξε χωρίς ποτέ να γυρίσει πίσω... "

Η παραπανω ιστορια αποτελεσε πηγη εμπνευσης για την δημιουργια του The Crane Wife.



Τους Decemberists δεν τους ηξερα καθολου.
Τους εμαθα απο τον φαρμακοποιο της γειτονιας μου
με αφορμη ενα T-Shirt των RATM. (Γεια σου Γιαννη :happy_4: ).
Δεν ειναι καινουργια κυκλοφορια (2006) ,ομως πριν την PJ ,
ηταν το CD που εβγαλε τον Μanu απο την μονιμη θεση στο player του αυτοκινητου.

Ολο το CD ειναι εκπληκτικο.
O Ο Colin Meloy εχει μια μελωδικη φωνη ,
το καθε τραγουδι σε παρασερνει στον ρυθμο του
και δεν καταλαβαινεις σε ποιο track εισαι
και ποτε τελείωσε και ξαναρχισε το CD.
Μελωδιες, μουσικες φορμες ,διαρκεια τραγουδιων
(κυμαινεται απο 3,5 min εως 12 min)
που εναλλασονται αλλα παραλληλα ειναι τοσο δεμενα μεταξυ τους
οπως σε ενα concept album.

The Crane Wife 3, The Island , O Valencia!, The Perfect Crime No.2,
Summersong, Shankill Butchers, Sons & Daughters
οι καλυτερες στιγμες του Crane Wife.
Ομως αν ξανακουσω το CD παλι ,
μπορει να βαλω στο favorite list
και τα υπολοιπα τραγουδια που αφησα απ΄εξω.
Τοσο καλο. :cool_4:

The Decemberists – The Crane Wife


Tracklist

1. The Crane Wife 3
2. The Island: Come And See/The Landlord's Daughter/You'll Not Feel The Drowning
3. Yankee Bayonet (I Will Be Home Then)
4. O Valencia!
5. The Perfect Crime #2
6. When The War Came
7. Shankhill Butchers
8. Summersong
9. The Crane Wife 1 and 2
10. Sons and Daughters

Στο επισημο site τους www.decemberists.com μπορειτε να ακουσετε δειγματα απο τα τραγουδια του The Crane Wife.

 

[Andrew]

"Διαπράττοντας μια μορφή μικρής προσβολής
στο μεγαλύτερο λάτρη των Decemberists ανά την ελληνική επικράτεια, Γιώργο Γεωργούση,
και με τον ενθουσιασμό για το νέο κατόρθωμά τους,
θα επιχειρήσω να τον αντικαταστήσω ξεκινώντας από το συμπέρασμα:
To "The Crane Wife", η πρώτη τους δουλειά για πολυεθνική εταιρία, τυγχάνει να είναι και η καλύτερή τους.
Εκεί που περιμέναμε ένα άλμπουμ "αγχωμένο" ή "συμβιβασμένο",
το ίδιο πετά άνετα με το δημιουργικό indie-folk διαστημόπλοιό τους,
με ένα παραγεμισμένο οπλοστάσιο μουσικών ιδεών, συνθέσεων και στίχων
που τόσο συμπαγές δε βρίσκει κανείς σε καμία σύγχρονη μπάντα.

Κυριολεκτικά, οι Decemberists βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κορυφή,
όχι μόνο της δικής τους δημιουργικής εξέλιξης, αλλά και του χώρου στον οποίο κινούνται.
Με μουσική που πλέον φεύγει από τα indie-pop-neo-folk σταγανά,
γίνεται πιο θεατρική, αρπάζει το κλασικό ροκ και συμπλέει με το prog-rock,
αλλά πάντα ακούγεται τόσο μα τόσο accessible, σημερινή, δραματική, συγκινητική, κολλητική
χάρη στο ταλέντο τους να γράφουν συνθετικά διαμάντια.
Όπως το "The Island, Come and See, The Landlord's Daughter,
You'll Not Feel The Drowning", ένα pop-prog έπος που φέρνει στο μυαλό ακόμα και τους πρώιμους Genesis,
αλλά παραμένει ταυτόχρονα σημερινό
και που στιχουργικά βρίσκεται στα πρότυπα του The Tain EP,
βασισμένο σε ένα παραδοσιακό ιαπωνέζικο μύθο...

Ο στίχος είναι επίσης και πάλι το δυνατό σημείο του κουιντέτο από το Portland:
καταστραμένες σχέσεις αγάπης, συνομωσίες εγκλημάτων,
ένα μακάβριο νανούρισμα που προειδοποιεί τα παιδιά για τους δολοφόνους εκ των ιρλανδών καθολικών,
καθιστούν το The Crane Wife μια μοναδική εμπειρία
όχι μόνο για το αφοσιωμένο κοινό τους από το 2001,
αλλά για κάθε λάτρη της καλής μουσικής.
Οι πρώτοι θα χαμογελάσουν με ικανοποίηση για το πιο γεμάτο και εξηλεκτρισμένο ήχο,
οι δεύτεροι θα ανακαλύψουν ίσως την πιο ξεχωριστή μπάντα του ανεξάρτητου κιθαριστικού χώρου σήμερα..."

Του Τασου Βογιατζή απο το www.avopolis.gr



"Συνειδητά, όλα τα ανεξάρτητα διαδικτυακά και έντυπα περιοδικά,
έχουν την τάση να ανακαλύπτουν τις καλύτερες ανεξάρτητες μπάντες,
οι οποίες ανήκουν σε μικρές εταιρίες και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,
να χτυπούν τις πόρτες των μεγάλων εταιριών και να παρουσιάζουν στους εκάστοτε υπευθύνους τα 'ευρήματά τους'.
Όταν πλέον πέσουν οι μεγαλοϋπογραφές, τα ίδια αυτά περιοδικά,
περιμένουν στη γωνία για να πυροβολήσουν την παλιά τους αγάπη,
που πλέον έχει μετατραπεί σε άσπονδο εχθρό,
για να κλείσει έτσι όμορφα, απλά και μεθυσμένα ο φαύλος κύκλος της (απο)ανεξαρτοποίησης.
Μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι και οι Decemberists, οι οποίοι πάντοτε,
ενδόμυχα ίσως, ήθελαν να αποδεσμευτούν από τις ανεξάρτητες εταιρείες τους.

Το βασικό προτέρημα του Colin Meloy, του οδηγού του άρματος των Decemberists,
είναι ότι δεν έγινε γνωστός μέσα σε μια νύχτα,
όπως τόσοι άλλοι που μας περιτριγυρίζουν τόσα χρόνια.
Από το 2002 και κάθε χρόνο μέχρι σήμερα, μας πρόσφερε και από μια κυκλοφορία τους.
Έντονη η αίσθηση του χιούμορ του, όπως διάφορες θεατρικές φωτογραφίσεις της μπάντας,
είτε ντυμένοι μεξικάνοι είτε με τη στρατιωτική φορεσιά του νότου της εποχής του εμφυλίου
αλλά και με τις ίδιες τις κυκλοφορίες τους,
με διάφορους (αυτο)σαρκαστικούς στίχους ή με τους τίτλους των άλμπουμ
όπως στο πρώτο τους EP "Five Songs", ενώ περιείχε έξι τραγούδια...
Το περσινό "Picaresque", για πολλούς ήταν ο δίσκος της χρονιάς
και σίγουρα το εισητήριο τους για την Capitol,
αφού φάνηκε πως ο κόσμος φάνηκε να θέλει να ακούσει
πως θα ακούγονταν οι πρώιμοι Belle And Sebastian
αν κατάγονταν από τον αμερικάνικο νότο.
Κάπως έτσι πάνω κάτω...

Και όμως το παρανοϊκό αλλά συνάμα ταλαντούχο μυαλό του Meloy,
μας αφήνει κατάπληκτους για άλλη μια φορά,
υπογράφοντας (όλα τα τραγούδια ο ίδιος)
τον πιο 'δύσκολο' δίσκο των Decemberists
αλλά και τον πρώτο σε πολυεθνική...
Και εκεί που όλοι περιμέναμε ένα δίσκο που το μεγαλύτερο κομμάτι να μην ξεπερνάει τα τέσσερα λεπτά,
εκείνος υπογράφει δύο τραγούδια που εκτείνονται πάνω από τα έντεκα...
Εκεί που όλοι περιμέναμε να είναι ο πιο ανάλαφρος και ακουστικός δίσκος που έχουν κάνει μέχρι τώρα,
εκείνος παραμέρισε τους τρίλεπτους ποπ ύμνους του και όπλισε τις ηλεκτρικές τους κιθάρες
και τις εκπυρσοκρότησε με ομοβροντία.
Εκεί που όλοι περιμέναμε να μιλάνε τα τραγούδια για καινούργιες ή χαμένες αγάπες,
εκείνος πρόσθεσε πολέμους, φαντάρους και εγκλήματα, με φόντο την Ιαπωνία.
Εκεί που όλοι περιμέναμε να ακουστεί πιο αμερικάνος από ποτέ,
εκείνος με απίστευτη απλότητα και ευκολία
ξεσκόνησε όλους τους δίσκους του Donovan αλλά και των Who
και έφτιαξε τον πιο βρετανικό του άλμπουμ.
Μάλλον, έπραξε αυτό που πάντα ήθελε να κάνει, όταν θα του δινόταν η ευκαιρία,
γιατί όχι, να γίνει παγκοσμίως γνωστός.
Να κάνει δηλαδή, απλώς, αυτό που θέλει... πάλι...

Ο δίσκος γενικώς χαρακτηρίζεται από μια ελαφριά προοδευτική χροιά,
αντίστοιχη με εκείνη των 70's.
Η δωδεκάλεπτη σουϊτα 'The Island' που χωρίζεται σε τρια υπομέρη,
'Come and See', 'The Landlord's Daughter', 'You'll Not Feel the Drowning'
(στο τελευταίο μέρος υπάρχει μια τεράστια έκρηξη διαφόρων κρουστών και πλήκτρων,
που οδηγεί το κομμάτι σε καλλιτεχνική ονείρωξη),
μας φέρνει στο μυαλό τις αντίστοιχες σουϊτες των Strawbs
και των Emerson, Lake and Palmer, σε σύγχρονη εναλλακτική μορφή.
Δεν θα επεκταθώ όμως, στα υπόλοιπα κομμάτια, το βρίσκω ανούσιο...
Είναι τόσο πολυσυλλεκτικά, διαφορετικά μεταξύ τους,
αλλά και περίτεχνα δεμένα το ένα με το άλλο,
με τέτοια μαεστρία που θα χαρακτήριζα τον δίσκο concept, χωρίς να είναι,
σαν ένα εξηντάλεπτο έργο, σε δέκα ομοκεντρικά μέρη
και η μυθική φωνή της Laura Veirs στα φωνητικά, όπου χρειάστηκε,
να μαγεύει το πίσω μέρος του μυαλού μας.

Οι Δεκεμβριανοί αν και στις αρχές του Οκτώβρη, έκλεισαν τη χρονιά τους,
με τον καλύτερο τρόπο, να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις,
εκ των προτέρων, στις ανάλογες λίστες με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς,
πείθοντας ότι δεν ξεπουλήθηκαν, τολμώντας με θράσος να αποδείξουν τη μουσική τους αξία,
ενώ παράλληλα να κερδίσουν περισσότερο κόσμο μέσω της πολυεθνικής.
Δεν θα κλείσω την κριτική με καμιά πομπώδη έκφραση,
δεν έχω να πω τίποτε άλλο εκτός από το κλασικό :
"ακούστε τους", αν και με την παρούσα κατάσταση,
είναι το μόνο σίγουρο πως αυτό θα γίνει φέτος, είτε το θέλετε, είτε όχι."

Του Θάνου Σταυριανάκη απο το www.mic.gr

"Επιτέλους ο καιρός πέρασε και έφτασε η μέρα
για την νέα κυκλοφορία αυτού του τόσο μεγάλου
και ταυτόχρονα μικρού συγκροτήματος.
Η παρέα του αστείρευτου όπως φαίνεται ταλέντου
που ακούει στο όνομα Colin Meloy επέστρεψε μετά από ένα χρόνο
και κάτι από την τελευταία της δουλειά.
Χωρίς να μας αφήσουν να πάρουμε ανάσα μας βομβαρδίζουν επίσημα από το 2002 με υπέροχες δουλειές ειτε με την μορφή Lp είτε με την μορφή Ep.

Μην ψάχνετε να βρείτε καμιά Kill Rock Stars, καμία Rough Trade και γενικά καμιά ανεξάρτητη εταιρία.
Κάποιο “έξυπνο” μυαλό τους πήρε χαμπάρι και τους τσίμπησε στην Capitol.
Το ύφος των Decemberists δεν μου ταιριάζει σε τέτοιο Label
οπότε σκέφτομαι ότι θα αλλάξουν το ένα, θα αλλάξουν το άλλο, πάνε και αυτοί.
Τι χαζός που ήμουν.
Είναι τόσο εύκολο ο Meloy να πει όχι σε ότι όμορφο έχει κάνει μέχρι τώρα
και να το γυρίσει στο μοδάτο; Φυσικά και όχι.

Το The Crane Wife είναι ένας μαγικός δίσκος.
Είναι πέρα και πάνω από κάθε τι συνηθισμένο.
Σίγουρα δεν είναι τόσο προσβάσιμος και ομαλός όπως θα περιμέναμε λόγω της πολυεθνικής.
Από την άλλη δεν είναι και τόσο κοντά με τις υπόλοιπες κυκλοφορίες.
Έχει αρκετά περισσότερα δυνατά σημεία σε σχέση με αυτά που έχουνε παρουσιάσει μέχρι σήμερα.
Στιχουργικά πάντα είχανε περίεργες ιστορίες να εκτυλίσσονται στα κομμάτια τους,
τραγούδια αγάπης και γενικά απολαυστικά κατεβατά.
Όπως μπόρεσα να μάθω μέσα διαδικτύου το Crane Wife είναι μια παλιά ιαπωνική ιστορία
της οποίας μια κόπια έπεσε στα χέρια του Meloy και είπε να καταπιαστεί μαζί της.
Το αποτέλεσμα αυτής της σκέψης είναι δέκα υπέροχα τραγούδια
με μικρές και μεγάλες διάρκειες, από τρία μέχρι και σχεδόν δεκατρία λεπτά.

Δεν ξέρω αν ο δίσκος αρέσει με την πρώτη ακρόαση,
ειδικά για αυτούς που τους γνωρίζουν μέσα από αυτή την δουλειά.
Απλά δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία και αυτός ο indie pop rock δίσκος θα σας ανταμείψει στα σίγουρα.
Λέτε τώρα που πήγαν σε πολυεθνική να τους δούμε και Ελλάδα;
Σε ανεξάρτητη εταιρία το εισιτήριο θα ήταν κάτω των 52 ευρώ
και αυτό είναι πρόβλημα πλέον για την χώρα μας, για να δούμε."

Του Δημήτρη Παπαδόπουλου απο το www.tranzistor.gr



"Και έκαναν τη μεγάλη τους κίνηση…
Η μετάβασή τους σε μεγάλη δισκογραφική εταιρία (Capitol),
μετά το πολύ καλό τους άλμπουμ-‘Picaresque’ (2005)
- έφερε την πιο σπουδαία τους μουσική κατάθεση μέχρι σήμερα (The Crane Wife)
και μια αναγνώριση που πλέον ξεφεύγει από τους ψιθύρους στους μικρούς, φιλικούς, τους κύκλους.
Σύμφωνοι, είναι περίεργο να φανταστεί κανείς την Capitol
να φαντάζεται αύξηση των κερδών της στη θέα μια κολεκτίβας από το Πόρτλαντ,
βαθιάς επηρεασμένης από τη Βρετανική folk,
που δημιουργεί μελωδικές ταπετσαρίες με τη βοήθεια ακορντεόν και μπουζουκιού,
ντύνεται με ρούχα του μεσοπολέμου και συχνά επανερμηνεύει τον Mόρισεϊ.
Κι όμως, οι δυναμικές αυτής της μπάντας αυξάνονται και πληθύνονται στο τέταρτο και παρόν τους άλμπουμ.
Συναθροίζουν τη στιχουργική τους σε μια παράξενη μάζα από θεομπαίχτες και καθάρματα,
στρατιώτες, εγκληματίες, αντεροβγάλτες μωρών και εραστές,
αυτή τη φορά όμως με περισσότερους άσους στο μανίκι τους…
Το The Crane Wife αναβλύζει από ένα εντυπωσιακό συνονθύλευμα ήχων,
προκειμένου να ντύσει τις φανταστικές ιστορίες του Κόλιν Μελόι (ιθύνοντα του σχήματος):
σύνηθες στίγμα folk-rock, ακόρντα που παραπέμπουν σε Led Zeppelin στο "When The War Came",
ανατριχιαστικές μελωδίες στο "Shankill Butchers",
ιρλανδέζικα progressive στοιχεία στο "The Island",
το οποίο και ξυπνά αόριστα μνήμες από την "Τρικυμία" του Σαίξπηρ στα 12 λεπτά διάρκειας.
Βασισμένο σε μια παραδοσιακή ιαπωνική ιστορία για ένα γερανό (το πτηνό, μη μπερδεύεστε),
ένα τόξο και μια όμορφη γυναίκα,
το άλμπουμ αποκαλύπτει μια σειρά παράξενων ιστοριών, που δύσκολα διαλευκάνονται,
με το κύριο χαρακτηριστικό τους να είναι η απόλυτη απαισιοδοξία. Χαρακτηριστικά, στο ντουέτο "Yankee Bayonet",
μια πολύ ωραία γέφυρα, που είναι και πολύ τραγική (! αλλά και αφηγηματική (!;!),
απεικονίζοντας τους εραστές που χωρίζονται για πάντα εξαιτίας του πολέμου
και καταλήγει –λογικά- μες στην δυστυχία,
με τον Μελόι να παριστάνει το περιπλανώμενο πνεύμα ενός νεκρού στρατιώτη,
ενώ η Λόρα Βίρς κάνει την αγαπημένη του που άφησε πίσω.
Επαναλαμβανόμενη μαυρίλα στα "O Valencia!" και "The Perfect Crime 2",
στο "When The War Came", μυρίζει πυρίτιδα, πολεμικά εμβατήρια
αλλά και Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Για πρώτη φορά,
οι ηχητικές επιλογές έχουν την ίδια βαρύτητα με την εφευρετική στιχουργική του Μελόι,
ως γόρδιος δεσμός του σχήματος, φτιάχνοντας τους χαρακτήρες των τραγουδιών,
τόσο παραμυθένιους όσο και πραγματικούς,
με το πεπρωμένο να διαγράφει την πορεία τους:
οι στρατιώτες πολεμούν και ονειρεύονται να γυρίσουν σπίτι τους,
ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουν,
οι εραστές αγαπούν απελπισμένα και πεθαίνουν τραγικά.
Ιστορίες και χαρακτήρες με τη μουσική να βρίσκεται εκεί,
όχι για να υπάρξει απλώς, αλλά για να τους ζωντανέψει.
Βασικοί πρωταγωνιστές του ήχου, πλην των φωνητικών,
η κιθάρα (Κρις Φανκ), τα ντραμς (Έζρα Χόλμπρουκ), το μπάσο (Νέιτ Κουέιρι) και το ακορντεόν (Τζένι Κόνλι),
επενδύουν σε μοτίβα που ενίοτε θυμίζουν Waterboys, άλλοτε R.E.M., κάπου ενδιάμεσα Belle & Sebastian,
σε μερικά σημεία Who και Deep Purple.
Το βασικό είναι ότι δε θυμίζουν κάτι συγκεκριμένα,
διαμορφώνοντας έτσι μια ξεχωριστή ταυτότητα.
Αυτή των Decemberists.
Top Tracks: "The Island", "Shankill Butchers", "The Crane Wife Pts 1 & 2"

Της Μαρως Αγγελοπουλου απο το www.pop-rock.gr

 

[Andrew]

O Valencia

[youtube]7b2BzZySARo[/youtube]

You belong to the gang
And you say you can't break away
But I'm here with my hands on my heart

Our families can't agree
I'm your brother's sworn enemy
But I'd shout out my love to the stars

So await for the stone on your window, your window
Await by the car and we'll go, we'll go

When first we laid eyes
I swore to no compromise
'Til I felt my caress
On your skin

Well how soon we were betrayed!
Your sister gave us away
And your father came all
Unhinged

So await for the stone on your window, your window
Await by the car and we'll go, we'll go,

But O Valencia!
With your blood still warm on the groud

Valencia!
And I swear to the stars I'll burn this whole city down

All I heard was the shout
Of your brother calling me out
And you ran like a fool
To my side

Well, the shot it hit hard
And your frame went limp in my arms
And an oath of love
Was your dying cry

So await for the stone on your window, your window
Await by the car and we'll go, we'll go

But O Valencia!
With your blood still warm on the groud
Valencia!
And I'll burn this whole city down

Valencia!
With your blood getting cold on the groud
Valencia!
And I swear to the stars I'll burn this whole city down






Yankee Bayonet (I Will Be Home Then)

[youtube]0CqzpnF0bVo[/youtube]

Soldier: Heart carved tree trunk, Yankee Bayonet
A sweetheart left behind

Girl: Far from the hills and the sea-swaled Carolinas
That's where my true love lies

Soldier: Look for me when the sun-bright swallow
Sings upon the birch bow high

Girl: But you are in the ground with the wolves and the weevils
All a-chew on your bones so dry

But when the sun breaks to no more bullets and battlecries
Then will you make a grave? For I will be home then
I will be home then
I will be home then
I will be home then
Then

Girl: When I was a girl how the hills of Oconee
Made a seam to hem me in

Soldier: And there at the fair when our eyes caught, careless,

Got my heart right pierced by a pin

Soldier: But O did you see all the dead of Manassas
All the bellies and the bones and the bile?

Girl: No, I lingered here with the blankets barren
And my own belly big with child

But when the sun breaks to no more bullets and battlecries
Then will you make a grave? For I will be home then
I will be home then
I will be home then
I will be home then

Soldier: And stems and bones and stone walls too
Could keep me from you
The skein of skin is all too few
To keep me from you

Soldier and Girl: But O my love though our bodies may be parted
Though our skin may not touch skin
Look for me with the sun-bright sparrow
I will come on the breath of the wind






Summersong

[youtube]xw0hbImm2IM[/youtube]

Rambling, where to begin?
I tasted summer on your peppery skin
Been saved, the warm of the waves
I felt a slip into a watery grave

My girl, linen and curls
Lips parting like a flag all unfurled
She's grand, the bend of her hand
Digging deep into the sweep of the sand

And summer arrives with a length of light
And summer blows away and quietly gets swallowed by a wave

Waylaid, the din of the day

Boats bobbing in the blue of the bay
In deep, far beneath
All the dead sailors slowly slipping to sleep

My girl, linen and curls
Lips parting like a flag all unfurled
She's grand, the bend of her hand
Digging deep into the sweep of the sand

And summer arrives with a length of light
And summer blows away and quietly gets swallowed by a wave
It gets swallowed by a wave
It gets swallowed by a wave
It gets swallowed by a wave

 

[Andrew]

The Crane Wife pt.1

[youtube]xJoI3wyghWs[/youtube]

It was a cold night
And the snow lay 'round
I pulled my coat tight
Against it falling down
And the sun was all...
And the sun was all down
And the sun was all...
And the sun was all down

I am a poor man
I haven't wealth nor fame
I have my two hands
and a house to my name
And the winter's so...
And the winter's so long
And the winter's so...
And the winter's so long

And all the stars were crashing 'round
As I laid eyes on what I'd found

It was a white crane
It was a helpless thing
Upon a red stain
With an arrow in its wing
and it called and cried...
and it called and cried so
and it called and cried...
and it called and cried so

And all the stars were crashing 'round
As I laid eyes on what I'd found

My crane wife
My crane wife
My crane wife
My crane wife

And now I helped her
And now I dressed her wounds
And now I held her
Beneath the rising moon
And she stood to fly...
And she stood to fly away
And she stood to fly...

And she stood to fly away

And all the stars were crashing 'round
As I laid eyes on what I'd found

My crane wife
My crane wife
My crane wife
My crane wife

My crane wife arrived at my door in the moonlight
All starbright and tongue-tied I took her in
We were married and bells rang sweet for our wedding
And our bedding was ready and we fell in

Sound the keening bell
And see it's painted red
Soft as fontanelle
The feathers in the thread
And all I ever meant
To do was to keep you
My crane wife
My crane wife
My crane wife

We were poorly, our fortunes fading hourly
And how she loved me, she could bring it back
But I was greedy, I was vain and I forced her to weaving
On a cold loom in a closed room, down the hall

Sound the keening bell
And see it's painted red
Soft as fontanelle
The feathers in the thread
And all I ever meant
To do was to keep you
My crane wife
My crane wife
My crane wife

There's a bend in the wind
And it rakes at my heart
There is blood in the thread
And it rakes at my heart
My crane wife




Shankhill Butchers :cool_1:

[youtube]jI1OaD_Tqyk[/youtube]

The Shankill butchers ride tonight
You better shut your windows tight
They're sharpening their cleavers and their knives
And taking all their whiskey by the pint

'Cause everybody knows
If you dont mind your mother's words
A wicked wind will blow
Your ribbons from your curls
Everybody moan, everybody shake
The Shankill Butchers want to catch you awake

They used to be just like me and you
They used to be sweet little boys
But something went horribly askew
Now killing is their only source of joy

'Cause everybody knows
If you dont mind your mother's words
A wicked wind will blow

Your ribbons from your curls
Everybody moan, everybody shake
The Shankill Butchers want to catch you awake

The Shankill Butchers on the rise
They're waiting 'til the dead of night
They're picking at their fingers with their knives
And wiping off their cleavers on their thighs

'Cause everybody knows
If you dont mind your mother's words
A wicked wind will blow
Your ribbons from your curls
Everybody moan, everybody shake
The Shankill Butchers want to catch you
The shankill Butchers want to cut you
The Shankill Butchers want to catch you awake
Awake
Awake
Awake




The Crane Wife pt.3

[youtube]dzhUCxXvJbU[/youtube]

And under the boughs unbowed
All clothed in a snowy shroud
She had no heart so hardened
All under the boughs unbowed

Each feather it fell from skin
'Til threadbare, she grew thin
How were my eyes so blinded?
Each feather it fell from skin


And I will hang my head, hang my head low
And I will hang my head, hang my head low

A grey sky, a bitter sting
A raincloud, a crane on the wing
All out beyond horizon, oh
A grey sky, a bitter sting

And I will hang my head, hang my head low
And I will hang my head, hang my head low

 

[Andrew]

Sons & Daughters

[youtube]Tnill2uj2Gw[/youtube]

When we arrive, sons & daughters
We'll make our homes on the water
We'll build our walls of aluminum
We'll fill our mouths with cinnamon now

These currents pull us 'cross the border
Steady your boats, arms to shoulder
'Til tides are pulled our hull aground
Making this calm harbor now home

Take up your arms, sons and daughters
We will arise from the bunkers
By land, by sea, by dirigible
We'll leave our tracks untraceable now

When we arrive, sons & daughters
We'll make our homes on the water
We'll build our walls of aluminum
We'll fill our mouths with cinnamon now

When we arrive, sons & daughters
We'll make our homes on the water
We'll build our walls of aluminum
We'll fill our mouths with cinnamon now

When we arrive, sons & daughters
We'll make our homes on the water
We'll build our walls of aluminum

We'll fill our mouths with cinnamon now

When we arrive, sons & daughters
We'll make our homes on the water
We'll build our walls of aluminum
We'll fill our mouths with cinnamon now

Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away
Hear all the bombs, they fade away




The Perfect Crime 2

[youtube]fzKY1MmQZFc[/youtube]

Sing, muse, of passion of the pistol
Sing, muse, of the warning by the whistle
A night so dark in the waning
A dawn obscured by slate-sky raining

Five and twenty burglars by the reservoir
A teenage lookout on the signal tower
The mogul's daughter in hog-tie
The mogul fingers the wrong guy, all right

It was a perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect crime

It was a perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, the perfect crime

It was the perfect crime

The bagman's quaking at the fingers
The hand-off glance a little lingers
A well-dressed man in the crosshairs
A shot rings out from somewhere upstairs



It was a perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect crime

It was a perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, the perfect crime

It was the perfect crime

It was like a ticker-tape parade
When the plastique on the safe was blown away
And we all gazed from eye to eye
As we mouthed our silent goodbyes

The valley's sleeping like a bastard
It stinks of slumbering disaster
Two words are spoke on the tap-wire
The agent's ploy finds a sure-fire backfire

It was a perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect crime

It was a perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, the perfect crime

It was a perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect,
perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect,
perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect,
perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect, perfect,
the perfect crime.




Recording The Crane Wife Part 1

[youtube]cOT3pQg_m_Q[/youtube]



Recording The Crane Wife Part 2

[youtube]oVfwUmVEhJA[/youtube]

 

[Dimitris Doc]

Απάντηση: The Decemberists - The Crane Wife

Ευχάριστο δισκάκι , οπωσδήποτε πιό πάνω από τον μέσο όρο της σύγχρονης παραγωγής , με καλές μελωδίες και πολλά σημεία να φαίρνουν στον νου τις ένδοξες ημέρες του progressive προ 30ετίας , αφού τα οργανικά περάσματα τους παραπέμπουν ευθέως σε ELP και λοιπούς της εποχής εκείνης . Καλή προσπάθεια .

 

[jbagasas]

Χαιρομαι που σου αρεσαν andrew ,και η παρουσιαση σου αψογη 11 :bravo: