''The Phantom of the Opera'' and '' Love never dies''

[Fedra]

Απάντηση: Re: ''The Phantom of the Opera'' and '' Love never dies''

Πάντως οφειλώ να ομολογήσω ότι οι ερμηνίες των Sarah Βrightman και Michael Crawford είναι εξαιρετικές...

Πολύ καλό ήταν και το δίδυμο Ramin Karimloo - Gina Beck

 

[Bhutia]

Απάντηση: ''The Phantom of the Opera'' and '' Love never dies''

Ίσως.. αλλά δεν βρίσκω το λόγο ύπαρξης συνέχειας, γιατί στην ουσία νίκησε η οικειοθελής αγάπη ανάμεσα στους δύο νέους, άσχετα αν το φάντασμα την έχασε.
Δηλ θα πρέπει όπωσδήποτε να δικαιωθεί το φάντασμα και όχι η αγάπη των δύο νέων? Λέω τώρα...Δεν νομίζω στη νουβέλα να υπήρχαν υπόνοιες για κάποια συνέχεια όπως ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών για παράδειγμα:108:
Τώρα ο Χάρυ Πότερ είναι κάτι άλλο...:142:

Σκέφτομαι αλήθεια αν οι θεατές/ακροατές έχουν καταλάβει το νόημα αυτού του έργου (του πρωταρχικού) και για ποιό λόγο γράφτηκε η νουβέλα αυτή.
Τελικά πιστεύετε ότι υπήρχε κάποιο ''ηθικό δίδαγμα'' δηλ απλά γράφτηκε για την τέρψη και μόνο του κοινού η υπήρχε βαθύτερο νόημα?
Κάτι ανησυχίες που έχω σήμερα:114:

Η φυσική δυσμορφία του ήρωα δεν είναι παρά μιά μεταφορά γιά την ψυχική δυσμορφία που μπορεί να κρύβεται ακόμα και στα ομορφότερα πλάσματα του κόσμου.Πρόκειται γιά μιά παραλλαγή του μύθου με την ΄΄Ωραία και το Τέρας΄΄ που επαναλαμβάνεται και σε παγκόσμιας αναγνώρισης λογοτεχνικά έργα,όπως η ΄΄Παναγία των Παρισίων΄΄ του Βίκτωρος Ουγκώ.
Όλες οι αρχετυπικές ιστορίες έχουν ήδη γραφτεί και η τέχνη συνίσταται στον τρόπο που ο δημιουργός θα τις επαναδιατυπώσει ώστε ν'αντανακλούν την εκάστοτε εποχή ανανεώνοντας την επίδρασή τους στη συλλογική συνείδηση.
Στη συγκεκριμένη ιστορία,έχουμε έναν ιδανικό αντι-ήρωα ο οποίος διαθέτει όλα τα εχέγγυα γιά να γίνει αντιπαθής,μολαταύτα-σαν ο συγγραφέας ν'αμφέβαλλε κι ο ίδιος γιά το πόσο κακός ταίριαζε στο δημιούργημά του να είναι-εξιλεώνεται από τη στιγμή που αποκτά επίγνωση της πραγματικής αντί της επιφανειακής ασχήμιας του και το κοινό συμπάσχει τελικά μαζί του.
Ο φαινομενικός επίλογος υπάρχει ακριβώς γιά να τέρψει το ΄΄κοινό΄΄,ικανοποιώντας τις επιταγές της ΄΄πολιτικής ορθότητας΄΄.Όσο γιά το Φάντασμα,είναι καταδικασμένο να μη χάσει ποτέ την πραγματική αιώνια αγαπημένη του που δεν είναι άλλη από τη Mουσική...Φέρνει έτσι στο μυαλό τους δημιουργούς κι άλλων έργων που έχουν μείνει αθάνατα παρακινώντας μας σε ταξίδι από τα Τάρταρα στα Ηλύσια Πεδία της Ψυχής.
το ΄΄Φάντασμα της Όπερας΄΄ έχει καταγραφεί στη συνείδησή μου ως κλασσική μουσική,οπότε ο παραλληλισμός με τον οποίο ολοκληρώνω την απάντηση εκτίθεται σαν αυτόνομο θέμα σε κείνο το τμήμα,υπό τον τίτλο "Μπετόβεν Ενάτη Συμφωνία:Άγγελοι και Διάβολοι":612: