The social dilemma (Netflix)

[diskohead]

Εξαιρετικό ντοκ του νετφλιξ, για τις ορατές, αλλά κυρίως τις αόρατες συνέπειες της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Συνίσταται η θέαση του κυρίως από εφήβους, ή και από ανυποψιαστους ενηλίκους.

The Social Dilemma | Netflix Official Site

This documentary-drama hybrid explores the dangerous human impact of social networking, with tech experts sounding the alarm on their own creations.

www.netflix.com

 

[symos]

Και κυρίως από γονείς, να προσθέσω εγώ...

 

[melina]

 

[diskohead]

Ενδιαφέρων αντίλογος, τον διάβασα με προσοχή. Σε αρκετά σημεία με βρίσκει σύμφωνο, όμως ο αρθρογράφος δείχνει να ξεχνάει αφενός το target group του ντοκιμαντέρ (δεν είναι τυχαίο ότι πρωταγωνιστής της δραματοποίησης είναι ένας έφηβος), αφετέρου τη διάρκεια αυτού. Είναι προφανές ότι πρόκειται για μία παραγωγή που στοχεύει κατά κύριο λόγο στους "ανυποψίαστους", όπως έγραψα αρχικά, καθώς και σε ανθρώπους προεφηβικής ή εφηβικής ηλικίας, που, όπως αναφέρεται, είναι και η πρώτη γενιά που γεννιέται με μία οθόνη στο χέρι. Ο γιος μου, για παράδειγμα, το βρήκε πολύ ενδιαφέρον, και όταν τον ρώτησα τι του άρεσε, μου απάντησε πως ήξερε από το σχολείο ότι δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όμως το ντοκιμαντέρ τού έδωσε να καταλάβει και το γιατί. Θα σταματήσει να τα χρησιμοποιεί; Φυσικά και όχι, άλλωστε το ίδιο δηλώνουν και οι συμμετέχοντες στις συνεντεύξεις. Όμως ο σπόρος της αμφιβολίας και η αυξημένη προσοχή στη χρήση τους αποτελούν σεβαστό κέρδος από την παρακολούθηση.

Όσο για το αν το ντοκιμαντέρ προχωράει σε προτάσεις, που αποτελεί κύρια ένσταση του αρθρογράφου,νομίζω ότι διέλαθε της προσοχής του η συνεχής επίκληση των συμμετεχόντων στη διαχείριση των μέσων αυτών με γνώμονα τον χρήστη και όχι τους οργανισμούς. Ακούγεται γενικόλογο, και αντιλαμβάνομαι ότι ο αρθρογράφος επιθυμούσε έναν τρόπον τινά "δεκάλογο", σαν τους τρεις νόμους του Ασίμοφ για τα ρομπότ, αλλά στην πράξη αποτελεί μία ξεκάθαρη κατευθυντήρια γραμμή που θα χρησίμευε σαν κοινός παρανομαστής για τη λήψη αποφάσεων σχετικών με τη διαχείριση των μέσων αυτών.

 

[melina]

Το είδα χθες.
Διαφωνώ σε πολλά σημεία των σχολίων του Δρανδάκη αλλά δεν έχω χρόνο να τα πάω ένα ένα. Νομίζω ότι τα βλέπει τα πράγματα κυρίως από την πλευρά του software engineer.

Γενικά η ταινία είναι καλή γιατί δίνει με απλό τρόπο να καταλάβει και ο πλέον ανυποψίαστος χρήστης, και προφανώς τα παιδιά, το επιχειρηματικό μοντέλο των πλατφορμών δικτύωσης.
Το άλλο που παρουσιάζει εύγλωττα, και είναι το big issue για μένα, είναι ο εθισμός στη χρήση των social media. Αυτό είναι θέμα που εν τέλει άπτεται της υγείας, προσωπικής και δημόσιας. Η προσωπική ευθύνη του καθενός είναι πρώτη από όλα και ιδίως για τα παιδιά του αλλά θα έβλεπα και κάποιου είδους ρύθμιση, δεν ξέρω τι. Για παράδειγμα όταν καταδείχτηκε ότι οι μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους και στις εθνικές είναι εν δυνάμει υπεύθυνες για τροχαία ατυχήματα απαγορεύτηκαν.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους και μάλλον δεν θίχτηκε σε ικανοποιητικό βαθμό στην ταινία είναι το μέγεθος της κλίμακας. Κάθε φορά που ο άνθρωπος ήρθε αντιμέτωπος με το καινούργιο δημιουργήθηκαν προβλήματα προσαρμογής άλλοτε πραγματικά και άλλοτε ανούσια, συντηρητικές κραυγές ακούστηκαν και τέλος πάντων με τον τρόπο του ο καθένας και η κοινωνία στο σύνολο αφομοίωσε και προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, παίρνοντας το χρόνο της. Η μεγάλη διαφορά τώρα έγκειται στο μέγεθος της κλίμακας κάθε παραμέτρου. Να μιλήσουμε για όγκο πληροφορίας; Για ταχύτητα πληροφορίας; Για το πλήθος χρηστών; Για τη συμμετοχή σε όλο αυτό ατόμων μικρής ηλικίας χωρίς διαμορφωμένο χαρακτήρα; Όλα αυτά είναι τόσο διαφορετικά από οτιδήποτε αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν (μην κάθομαι τώρα να αναφέρω παραδείγματα) που και τρομάζει, και απρόβλεπτο - χαοτικό είναι, και οι συνέπειες τεράστιες είναι και μαζικές, που εύλογα προκαλεί ανησυχία και είναι απλοϊκό κατά τη γνώμη μου να παρομοιάζουμε τους σκεπτικιστές, τους ανησυχούντες, τους κρούοντες το καμπανάκι ως σύγχρονους λουδήτες.

 

[costas EAR]

Το είδα, και μάλιστα στα 15' το σταμάτησα, φώναξα τα παιδιά μου και το πήγα από την αρχή να το δούνε όλα.

Και μένα μου άρεσε, παρά τις μερικές τζάμπα ιστορίες - μάλλον αποτυχημένες και πολύ απλοϊκές, αλλά νομίζω πως ο προβληματισμός θα τους/μας κάνει καλό.