- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 50
Kρητικές μαντινάδες στο πιο έγκυρο περιοδικό ποίησης των ΗΠΑ!
Τις είχε στείλει ο Γ. Βιτώρος στο Νίκο Παπανδρέου ο οποίος τις μετέφρασε με την A. Stallings
Κρητικές μαντινάδες δημοσιεύθηκαν σε ένα από τα πιο έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά των Ηνωμένων Πολιτειών, το Poetry magazine!
Πρόκειται για μαντινάδες διαφόρων δημιουργών απʼ όλη την Κρήτη, τις οποίες διέσωσε και κατά καιρούς είχε στείλει ο Γιώργος Βιτώρος στο Νίκο Παπανδρέου. Ο γνωστός συγγραφέας πήρε την πρωτοβουλία να τις μεταφράσει μαζί με την ποιήτρια Alicia Stallings κι έτσι δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό.
Μάλιστα, όπως ενημερώθηκε ο κ.Βιτώρος από τον κ.Παπανδρέου, υπάρχει η σκέψη να κυκλοφορήσει και ένα βιβλίο με μαντινάδες στα αγγλικά και στα ελληνικά. Σχολιάζοντας αυτή την εξέλιξη ο κ.Βιτώρος λέει «Το Poetry magazine είναι το πιο έγκυρο περιοδικό ποίησης στις ΗΠΑ και αυτό από μόνο του δίνει ένα τεράστιο βήμα στη μαντινάδα νʼ ακουστεί».
Ο ίδιος προσθέτει ότι η Alicia Stallings μεταφράζει και τον Ερωτόκριτο στα αγγλικά με ρίμα και ομοικαταληξία. «Θεωρώ ότι όλα αυτά είναι μια μεγάλη τιμή για την ποίηση και για την Κρήτη και θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο Παπανδρέου» καταλήγει ο Γ.Βιτώρος.
Oρισμένες από τις μαντινάδες που δημοσιεύονται στο περιοδικό είναι οι παρακάτω:
Μανώλης Πασπαράκης (τυφλός)
Εμέ η καρδιά μου δεν γελά, αν κάνει και παιχνίδια
Οι νύχτες μου είναι σκοτεινές, οι μέρες μου τα ίδια.
My heart, it doesnʼt fool me, even with the games it plays:
All my nights are dark, but thatʼs the same with all my days.
**
Γιάννης Παυλάκης
Για ξάνοιξε γύρου-γύρου πόσα δένδρα ανθισμένα
Κι έχεις σε κουφαλιάρικο τα νιάτα σου δωσμένα.
Τake a look around you when the trees are all in bloom,
And wonder why youʼve chosen that old desiccated broom.
Μηδέν του κόσμου τʼάπαντα, μηδέν του κόσμου ο βιος
Απʼ το μηδέν εις το μηδέν δουλεύει αιωνίως.
The everything of the world is zero, the life of the world is naught;
It is from nothing to nothing that eternity is wrought.
Το μονοπάτι της ζωής σʼένα γκρεμό τελειώνει
και απούʼ χει στη ψυχή φτερά ανοίγει και γλιτώνει.
The is a sheer cliff at the end of the foot-path of our lives,
But he whose soul possesses wings unfurls them and survives.
Αριστείδης Χαιρέτης (Γιαλάφτης)
**
Ο κόσμος είναι μια χουφθιά σαν βρίνεται κοντά μου
Μεγάλος κι απροπάτηχτος σαν βρίνεται μακριά μου
The world is something I can handle when sheʼs in my clasp
But when sheʼs far away, it is too huge for me to grasp.
Αν μάζευα τα δάκρυα από μικρός που κλαίω
Θαʼχα δική μου θάλασσα στα κύματα να πλέω.
Ifʼd saved all the tears from when I first began to weep,
Iʼd have a sea by now and I could float upon the deep.
Γιάννης Δερμιτζάκης
**
Χαμήλωσε τους κλώνους σου, σού το ζητώ κανίσκι (aw a gift, favor)
Γιατί, μικρό μου, τσι κορφές ο κεραυνός τσι βρίσκει.
Lower your branches, little one. This favorʼs all I seek,
Because when lightning strikes, my dear, it always finds the peak.
Ανδρέας Παπυράκης
**
Πέντε χιλιάδες όνειρα έπλασα κάθε ώρα
μα έβρεξε απότομα και τα επήρε η μπόρα.
Five thousand dreams I fashioned every hour of every day,
But then along came wind and rain to sweep them all away.
Βαθιά που ο ήλιος δεν περνά, ούτε φεγγάρι πιάνει
του πρέπει για να κατοικεί όποιος αγάπη χάνει.
Deep underground where no sun rises, no moon shines above,
That is the place where he must dwell, the man who loses love.
