- Μηνύματα
- 25.113
- Reaction score
- 20.613
Χμ, αυτό το "χλαμύδα του αυτοκράτορα" μου έρχεται κάπως, μου θυμίζει τα κορακοδημοτικίστικα του στυλ "ο Ξενοφώντας του Ξενοφώντα", αλλά τέλος πάντων, άλλο θέλω να σας πω.
Βρήκα εδωνάς παραδίπλα ένα λινκ και διάβασα τί λέει εκειπέρα ο άνθρωπος, και μου ήρθε κάπως - και πρώτα-πρώτα ο τίτλος, "Τα ψηφιακά με τον πιο αναλογικό ήχο". Τί έκανε δηλαδή; Έβαλε το Tubular Bells (μια ηχογράφηση του 1972), και μάλιστα σε DSD (το δεύτερο δεν αναιρεί το πρώτο), κι αμέσως μετά κάτι άλλο με ένα μικρό προκλασσικό ανσάμπλ, που του θύμισε, λέει, τις πλούσιες αρμονικές του βινυλίου. Κι αυτό, λέει, είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί να κάνει σε ένα σύστημα με ψηφιακή πηγή.
Αμέσως σκέφτηκα, ρε συ, τί λέει ετούτος; Μας δουλεύει ψιλό γαζί; Δηλαδή, φτύσαμε το γάλα της μάνας μας να φτάσουμε τα ψηφιακά εδώ που είναι σήμερα, απλώς και μόνο για να ακούγονται σαν πικάπ; Αυθωρεί συνεπέρανα ότι λέει ανοησίες, καθ' όσον τα ψηφιακά έχουν προ πολλού υπερκεράσει τα αναλογικά, και επομένως, είναι τα ψηφιακά το σημείο αναφοράς, έναντι των οποίων συγκρίνουμε πλέον τα αναλογικά, για να δούμε πόσο καλά παίζουν.
Βέβαια, υπάρχει και το αντίπαλο στρατόπεδο, δηλαδή αυτοί που λένε ότι η πραγματική μουσική είναι στο βινύλιο, και ότι το βινύλιο δε σε στρεσσάρει, και ότι αυτό και ότι εκείνο... Κανονικά θα έπρεπε να εκραγώ, να σας πω ότι είστε άσχιετοι και ηλίθιοι και το μόνο που σας αξίζει είναι να σας παραδώσω στα γαμψά νύχια του Ζαπ δια τα περαιτέρω, αλλά, επειδή είναι καλοκαίρι και είμαι στις καλές μου, καθ' όσον να πούμε παρκάρω την κορμάρα μου υπό τον Ήλιον για να πάρει εκείνο το άπαιχτο σταρένιο χρώμα, για το οποίο, μεταξύ άλλων, με λατρεύουν οι γυναίκες, δεν θα σας κάνω τη χάρη. Αντ' αυτού, σκέφτηκα να κάνω μιαν υπόθεση εργασίας...
Αν έχω δίκιο, λοιπόν, τί συνέβη, τί είναι αυτό που πήρε τη χλαμύδα του αυτοκράτορα από τα αναλογικά και την παρέδωσε στα ψηφιακά; Και τί πάει να πει "προ πολλού"! Δηλαδή, από πότε;
Αν, πάλι, έχω άδικο, δηλαδή, αν τα αναλογικά εξακολουθούν να έχουν ανώτερο ήχο από τα ψηφιακά, τί είναι αυτό που δεν συνέβη ακόμη στα τελευταία, κι έτσι εξακολουθούν να υπολείπονται των πρώτων; Μη μου πείτε τις γνωστές γαστριμαργικές ασάφειες, του στυλ, δεν έχουν ροή, έχουν κόκκο, δεν έχουν σωστές γριές - μπαρδόν!, χροιές ήθελα να πω, και άλλα τέτοια. Γενικώς, αποφύγετε την χαϊεντικήν, προσπαθήστε να προσδιορίσετε κάτι συγκεκριμένο, κάτι απτό ρε παιδί μου!
Άντε, πείτε...
Βρήκα εδωνάς παραδίπλα ένα λινκ και διάβασα τί λέει εκειπέρα ο άνθρωπος, και μου ήρθε κάπως - και πρώτα-πρώτα ο τίτλος, "Τα ψηφιακά με τον πιο αναλογικό ήχο". Τί έκανε δηλαδή; Έβαλε το Tubular Bells (μια ηχογράφηση του 1972), και μάλιστα σε DSD (το δεύτερο δεν αναιρεί το πρώτο), κι αμέσως μετά κάτι άλλο με ένα μικρό προκλασσικό ανσάμπλ, που του θύμισε, λέει, τις πλούσιες αρμονικές του βινυλίου. Κι αυτό, λέει, είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί να κάνει σε ένα σύστημα με ψηφιακή πηγή.
Αμέσως σκέφτηκα, ρε συ, τί λέει ετούτος; Μας δουλεύει ψιλό γαζί; Δηλαδή, φτύσαμε το γάλα της μάνας μας να φτάσουμε τα ψηφιακά εδώ που είναι σήμερα, απλώς και μόνο για να ακούγονται σαν πικάπ; Αυθωρεί συνεπέρανα ότι λέει ανοησίες, καθ' όσον τα ψηφιακά έχουν προ πολλού υπερκεράσει τα αναλογικά, και επομένως, είναι τα ψηφιακά το σημείο αναφοράς, έναντι των οποίων συγκρίνουμε πλέον τα αναλογικά, για να δούμε πόσο καλά παίζουν.
Βέβαια, υπάρχει και το αντίπαλο στρατόπεδο, δηλαδή αυτοί που λένε ότι η πραγματική μουσική είναι στο βινύλιο, και ότι το βινύλιο δε σε στρεσσάρει, και ότι αυτό και ότι εκείνο... Κανονικά θα έπρεπε να εκραγώ, να σας πω ότι είστε άσχιετοι και ηλίθιοι και το μόνο που σας αξίζει είναι να σας παραδώσω στα γαμψά νύχια του Ζαπ δια τα περαιτέρω, αλλά, επειδή είναι καλοκαίρι και είμαι στις καλές μου, καθ' όσον να πούμε παρκάρω την κορμάρα μου υπό τον Ήλιον για να πάρει εκείνο το άπαιχτο σταρένιο χρώμα, για το οποίο, μεταξύ άλλων, με λατρεύουν οι γυναίκες, δεν θα σας κάνω τη χάρη. Αντ' αυτού, σκέφτηκα να κάνω μιαν υπόθεση εργασίας...
Αν έχω δίκιο, λοιπόν, τί συνέβη, τί είναι αυτό που πήρε τη χλαμύδα του αυτοκράτορα από τα αναλογικά και την παρέδωσε στα ψηφιακά; Και τί πάει να πει "προ πολλού"! Δηλαδή, από πότε;
Αν, πάλι, έχω άδικο, δηλαδή, αν τα αναλογικά εξακολουθούν να έχουν ανώτερο ήχο από τα ψηφιακά, τί είναι αυτό που δεν συνέβη ακόμη στα τελευταία, κι έτσι εξακολουθούν να υπολείπονται των πρώτων; Μη μου πείτε τις γνωστές γαστριμαργικές ασάφειες, του στυλ, δεν έχουν ροή, έχουν κόκκο, δεν έχουν σωστές γριές - μπαρδόν!, χροιές ήθελα να πω, και άλλα τέτοια. Γενικώς, αποφύγετε την χαϊεντικήν, προσπαθήστε να προσδιορίσετε κάτι συγκεκριμένο, κάτι απτό ρε παιδί μου!
Άντε, πείτε...
Last edited: