- Μηνύματα
- 870
- Reaction score
- 1.203
Ένα ενδιαφέρον θέμα για το πώς την εποχή των λυχνιών εξασφαλίζονταν η NO-BREAK παροχή , τουλάχιστον στις πολύ σημαντικές υπηρεσίες.
Τα μηχανήματα πριν την ανακάλυψη των τρανζίστορς (κορύφωση το 1956) δούλευαν με λυχνίες ,οι απαιτούμενες τάσεις των οποίων δινόταν με τροφοδοτικά 220V AC με μετασχηματιστές (τάσεις 6,3 V για τα νήματα και υψηλές τάσεις χιλιάδων volts για τις ανόδους ).
Πολλά μηχανήματα που εξυπηρετούσαν σημαντικούς σκοπούς (πχ τηλεπικοινωνίες με κρίσιμες ζεύξεις – Πχ διασύνδεση Κρήτης – Ρόδου – Σύρου με Αθήνα με πολλούς ενδιάμεσους αναμεταδότες ) απαιτούσαν παροχή τροφοδοσίας NO-BREAK.
(Για το λόγο αυτό οι σταθμοί αυτοί απαιτούσαν διπλοβάρδια 24 ωρης επίβλεψης. Να γιατί χάθηκαν τόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας μόνο από τέτοιο αντικείμενο).
Σήμερα που όλα τα μηχανήματα είναι στερεάς κατάστασης τροφοδοτούνται με 48 Volts DCαπό ένα δωμάτιο με ανορθωτές και συστοιχίες μπαταριών πολλών αμπερωρίων που μπορούν να τροφοδοτήσουν τα σύγχρονα ψηφιακά μηχανήματα ακόμα και για μέρες μετά από βλάβη της μηχανής για τη φόρτιση τους (Με τα φωτοβολταϊκά λύθηκε και αυτό το πρόβλημα και η μηχανή σπάνια λειτουργεί).
Τότε τα μηχανήματα ήταν παροχής 220V AC και μέχρι να εκκινήσει η Diesel μηχανή , ακόμα και αυτόματα, και μέχρι να αποκτήσει τις κατάλληλες στροφές (για να παράξει η γεννήτρια τη σωστή συχνότητα) υπήρχε τουλάχιστον 30 secs διακοπή (Break) και μέχρι να ξανανάψουν τα νήματα και να δοθούν οι υψηλές τάσεις στις ανόδους άλλα 30 secs.
Αν δε οι διακοπές ΔΕΗ ήταν συχνές αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος εχθρός για τη ζωή των λυχνιών.
Σε τέτοιους σημαντικούς σταθμούς ο ΟΤΕ είχε εγκαταστήσει το λεγόμενο σύστημα NO-BREAK:Κάτι παρόμοιο με το της φωτογραφίας.
Διακόπτης ΥδραργύρουΤον συνάντησα σε μηχάνημα CSF του 1956, του ΝΑΤΟ
Όταν το μηχάνημα είναι σβηστό και οι λυχνίες κρύες τότε ταυτόχρονη εφαρμογή τάσης στα νήματα και ανόδους τον λυχνιών μειώνει τη διάρκεια ζωής τους.
Έτσι ένας χρονοδιακόπτης ,της τότε εποχής, για παροχή υψηλών τάσεων (πάνω από 2000V DC) στις ανόδους των λυχνιών , έκλεινε , αλλά μετά παρέλευση ενός λεπτού ή και περισσότερο από την εφαρμογή τάσεων στα νήματα (6,3 VAC)
Ήταν με αμπούλα υδραργύρου όπως παρακάτω:
Μου είχε κάνει εντύπωση το μηχανικό κύκλωμα που έστρεφε την αμπούλα από οριζόντια θέση (OFF) σε μια θέση υπό γωνία (ON) .
Ήταν ένας ηλεκτρομαγνήτης ΟΝ_ΟFF με γρανάζια που όταν δεν υπήρχε ΔΕΗ η αμπούλα επ’ αυτού ήταν σε οριζόντια θέση και όταν ερχόταν η ΔΕΗ ‘’κούρδιζε’’ μέχρι να έρθει σε μια γωνία και ο υδράργυρος να κάνει επαφή στους 2 ακροδέκτες και να δοθούν οι υψηλές τάσεις στις ανόδους των λυχνιών.
ΣΥΣΤΗΜΑ NO - BREAK
Μέχρι το 1985 ο ΟΤΕ είχε εν λειτουργία και Μικροκυματικές Αναλογικές Ραδιοζεύξεις (Με κεραίες μεγάλης διαμέτρου - τα παραβολικά ‘’πιάτα’’ στους πυλώνες στις κορυφές βουνών ) που λειτουργούσαν με λυχνίες.
Τα μηχανήματα πριν την ανακάλυψη των τρανζίστορς (κορύφωση το 1956) δούλευαν με λυχνίες ,οι απαιτούμενες τάσεις των οποίων δινόταν με τροφοδοτικά 220V AC με μετασχηματιστές (τάσεις 6,3 V για τα νήματα και υψηλές τάσεις χιλιάδων volts για τις ανόδους ).
Πολλά μηχανήματα που εξυπηρετούσαν σημαντικούς σκοπούς (πχ τηλεπικοινωνίες με κρίσιμες ζεύξεις – Πχ διασύνδεση Κρήτης – Ρόδου – Σύρου με Αθήνα με πολλούς ενδιάμεσους αναμεταδότες ) απαιτούσαν παροχή τροφοδοσίας NO-BREAK.
(Για το λόγο αυτό οι σταθμοί αυτοί απαιτούσαν διπλοβάρδια 24 ωρης επίβλεψης. Να γιατί χάθηκαν τόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας μόνο από τέτοιο αντικείμενο).
Σήμερα που όλα τα μηχανήματα είναι στερεάς κατάστασης τροφοδοτούνται με 48 Volts DCαπό ένα δωμάτιο με ανορθωτές και συστοιχίες μπαταριών πολλών αμπερωρίων που μπορούν να τροφοδοτήσουν τα σύγχρονα ψηφιακά μηχανήματα ακόμα και για μέρες μετά από βλάβη της μηχανής για τη φόρτιση τους (Με τα φωτοβολταϊκά λύθηκε και αυτό το πρόβλημα και η μηχανή σπάνια λειτουργεί).
Τότε τα μηχανήματα ήταν παροχής 220V AC και μέχρι να εκκινήσει η Diesel μηχανή , ακόμα και αυτόματα, και μέχρι να αποκτήσει τις κατάλληλες στροφές (για να παράξει η γεννήτρια τη σωστή συχνότητα) υπήρχε τουλάχιστον 30 secs διακοπή (Break) και μέχρι να ξανανάψουν τα νήματα και να δοθούν οι υψηλές τάσεις στις ανόδους άλλα 30 secs.
Αν δε οι διακοπές ΔΕΗ ήταν συχνές αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος εχθρός για τη ζωή των λυχνιών.
Σε τέτοιους σημαντικούς σταθμούς ο ΟΤΕ είχε εγκαταστήσει το λεγόμενο σύστημα NO-BREAK:Κάτι παρόμοιο με το της φωτογραφίας.
Διακόπτης Υδραργύρου
Όταν το μηχάνημα είναι σβηστό και οι λυχνίες κρύες τότε ταυτόχρονη εφαρμογή τάσης στα νήματα και ανόδους τον λυχνιών μειώνει τη διάρκεια ζωής τους.
Έτσι ένας χρονοδιακόπτης ,της τότε εποχής, για παροχή υψηλών τάσεων (πάνω από 2000V DC) στις ανόδους των λυχνιών , έκλεινε , αλλά μετά παρέλευση ενός λεπτού ή και περισσότερο από την εφαρμογή τάσεων στα νήματα (6,3 VAC)
Ήταν με αμπούλα υδραργύρου όπως παρακάτω:
Μου είχε κάνει εντύπωση το μηχανικό κύκλωμα που έστρεφε την αμπούλα από οριζόντια θέση (OFF) σε μια θέση υπό γωνία (ON) .
Ήταν ένας ηλεκτρομαγνήτης ΟΝ_ΟFF με γρανάζια που όταν δεν υπήρχε ΔΕΗ η αμπούλα επ’ αυτού ήταν σε οριζόντια θέση και όταν ερχόταν η ΔΕΗ ‘’κούρδιζε’’ μέχρι να έρθει σε μια γωνία και ο υδράργυρος να κάνει επαφή στους 2 ακροδέκτες και να δοθούν οι υψηλές τάσεις στις ανόδους των λυχνιών.
Σκιαθίτης Στέφανος
Ηλεκτρονικός (συνταξιούχος) – Μηχανικός Μικροκυμάτων
Ηλεκτρονικός (συνταξιούχος) – Μηχανικός Μικροκυμάτων
Last edited:
