Το σημαντικοτερο πραμα

[argi]

που θελετε απο τα ηχεια σας ποιο ειναι ?
Προσωπικα εκτος απο την ποιοτητα(διασπορα -ποιοτητα ηχου) , με ενδιαφερει εξισου να παιζουν δυνατα και απαραμορφωτα.
Και αυτο μετα απο καμποσα σετ ηχειων και νοοτροπιων σε αυτα τα χρονια.
Σινεμα χωρις αληθοφανεια , σινεμα δεν ειναι.
Στα 100+++ db ξεκινα η χαρα :126:

 

[Nelsy]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

... με ενδιαφερει εξισου να παιζουν δυνατα και απαραμορφωτα...

Σινεμα χωρις αληθοφανεια , σινεμα δεν ειναι.
Στα 100+++ db ξεκινα η χαρα :126:

Συμφωνώ-τα Triad αν και δεν έχουν την ευαισθησία των Klipsch,
είναι 'μόνο' 92 db@2,83v/1 σε συνεργασία με τον Sherbourn,έτσι ακριβώς παίζουν
δυνατά,ουδέτερα,απαραμόρφωτα,αχρωμάτιστα.

Αν δεν με πιστεύεις-ρώτα τον 'gstriftos':137:

 

[antkots]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

Το σημαντικοτερο πραμα που θελω απο τα ηχεια μου ειναι να ειναι JBL!:116::116:

 

[JOHN MARKOU]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

Ε καλά τι θάλεγες εσυ?
Και αν δεν το έλεγες εσυ , θα το έλεγα εγω για σένα.:204:

 

[flash]

Το σημαντικότερο (και οικονομικότερο) είναι να μη χρειάζεσαι πάνω από 100rms για να ξεσηκώσεις τον τόπο από απαραμόρφωτα db.

Ονειρικά τα μεγάλα JBL, αλλά αν χρειάζεσαι πολλαπλούς Bryston, πάει περίπατο η αναλογία κόστους/απόδοσης.

Κρίμα που δεν θα προλάβουμε να ακούσουμε το σύστημα του antkots την Παρασκευή, γιατί θα φτάσουμε βράδυ. :110:

 

[argi]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

να προσθεσω και την επαρκεια ανταλλακτικων.

 

[costas EAR]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

Το σημαντικοτερο πραμα που θελω απο τα ηχεια μου ειναι να ειναι JBL!:116::116:

να πας να σε δει κανας γιατρός εσένα ρε....:143::138:

 

[costas EAR]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

Προσωπικα εκτος απο την ποιοτητα(διασπορα -ποιοτητα ηχου) , με ενδιαφερει εξισου να παιζουν δυνατα και απαραμορφωτα.

μπα, εμένα το δυνατά δε με πολυσυγκινεί.

ωραίο θέμα άνοιξες άρτζι!:126: να σε πω λοιπόν τι προτιμήσεις έχω, με προϋπόθεση ο χώρος να είναι της προκοπής αλλά και προσεγμένος στα σημεία, διότι αλλιώς εστιάζομαι στα "κακά" του χώρου και όλα τα υπόλοιπα παν στράφι... μα εντελώς στράφι μιλάμε! τες πα, ορίστε::

αυτό που πρωτίστως κυνηγώ στον ήχο είναι η μεγάλη κ σωστή εικόνα, το βάθος, η σαφήνεια και σταθερότητα στην εστίαση των οργάνων -φωνών στην εικόνα, η ομοιογένεια της εικόνας - δηλαδή η έλλειψη "κενού" στο κέντρο της εικόνας, και να μπορεί η εικόνα να ξεπερνά τις διαστάσεις του δωματίου, να μπορεί να βγάζει και πίσω δεξιά μου πχ ήχους από δικάναλο σύστημα με τις κατάλληλες εγγραφές με υλικό σε διαφορά φάσης (amused to death για παράδειγμα).

βασικά δηλαδή, εικόνα.

δεύτερο είναι τα μεσαία. θέλω να κυριαρχούν. η μουσική είναι μεσαία. όχι πως θέλω να είναι "προβολικά" ή να μην είναι ισορροπημένη η αναπαραγωγή στο φάσμα, αλλά κάτι άλλο, να είναι τα μεσαία το κυρίαρχο "θέμα", να ακούς και να λες : ω ρε μάγκα τι μεσαίο είναι αυτό! Δηλαδή να μη σε τραβάν την προσοχή τα άκρα του φάσματος. Δε ξέρω αν το περιγράφω καλά, αλλά αν δεν κυριαρχούν τα μεσαία, δεν παίζει σωστά κανένα ηχοσύστημα... και στα μεταλλικά κρουστά θέλω να ακούγεται μπροστά το μεσαίο της "μεταλλικότητας", αν μπορεί να εκφραστεί έτσι, αλλά και στα μπάσα να ακούγεται μπροστά η ατάκα κι ο ορισμός του μεσαίου. ζήτω τα μεσαία!

τρίτο έρχεται το θέμα των δυναμικών κ της ταχύτητας, που είναι ουσιαστικά ένα πράγμα για μένα. θέλω ταχύτητα και σαφήνεια στις απολήξεις μικρο και μάκρο δυναμικών, είτε σε χαμηλές είτε σε υψηλές συχνότητες. ταχύτητα αστραπής. έλεγχο. ατάκα.

τέταρτο έρχεται το θέμα των πρίμων. τα θέλω πολύ εκτεταμένα, πλούσια, σαφή και με δύναμη, αλλά εκεί έχω και την μεγαλύτερη ευαισθησία στα αυτιά μου, λίγο να "τσιρίζει" ή να "ξύνει", μου τη σπάει αφάνταστα, δε μπορώ να ακούσω μουσική ούτε για αστείο.

πέμπτο και τελευταίο, είναι η ελεγχόμενη ποσότητα των χαμηλών. ποτέ δε με τραβούσαν τα πολλά μπάσα (αντιθέτως ίσως με ότι νομίζουν πολλοί). δε τα πολυγουστάρω. ναι μεν δε λέω πως θέλω να λείπουν, αλλά προτιμώ να λείπουν παρά να είναι κουκουρούκου ουρές και συντονισμοί, να βγάζει παντού σε κάθε όργανο το ίδιο μπάσο.. Το μπάσο θέλω να ορίζεται από το μεσαίο, κ πάλι δε ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός, εννοώ πως σκέτο μπάσο μονάχο του ούτε που θέλω να το δω, όχι να το ακούσω...

ε, με όλα τα παραπάνω, αν παίζει και στα 120+ db δε θα πω όχι, αλλά μόνο για στιγμιαία ασυμπίεστα δυναμικά περάσματα, κατά βάση ακούω μουσική σε χαμηλές (έως πολύ χαμηλές θα έλεγα) στάθμες.

 

[teachertza]

Re: Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

βασικά δηλαδή, εικόνα.

δεύτερο είναι τα μεσαία. θέλω να κυριαρχούν. η μουσική είναι μεσαία. όχι πως θέλω να είναι "προβολικά" ή να μην είναι ισορροπημένη η αναπαραγωγή στο φάσμα, αλλά κάτι άλλο, να είναι τα μεσαία το κυρίαρχο "θέμα", να ακούς και να λες : ω ρε μάγκα τι μεσαίο είναι αυτό! Δηλαδή να μη σε τραβάν την προσοχή τα άκρα του φάσματος. Δε ξέρω αν το περιγράφω καλά, αλλά αν δεν κυριαρχούν τα μεσαία, δεν παίζει σωστά κανένα ηχοσύστημα... και στα μεταλλικά κρουστά θέλω να ακούγεται μπροστά το μεσαίο της "μεταλλικότητας", αν μπορεί να εκφραστεί έτσι, αλλά και στα μπάσα να ακούγεται μπροστά η ατάκα κι ο ορισμός του μεσαίου. ζήτω τα μεσαία!

τρίτο έρχεται το θέμα των δυναμικών κ της ταχύτητας, που είναι ουσιαστικά ένα πράγμα για μένα. θέλω ταχύτητα και σαφήνεια στις απολήξεις μικρο και μάκρο δυναμικών, είτε σε χαμηλές είτε σε υψηλές συχνότητες. ταχύτητα αστραπής. έλεγχο. ατάκα.

τέταρτο έρχεται το θέμα των πρίμων. τα θέλω πολύ εκτεταμένα, πλούσια, σαφή και με δύναμη, αλλά εκεί έχω και την μεγαλύτερη ευαισθησία στα αυτιά μου, λίγο να "τσιρίζει" ή να "ξύνει", μου τη σπάει αφάνταστα, δε μπορώ να ακούσω μουσική ούτε για αστείο.

πέμπτο και τελευταίο, είναι η ελεγχόμενη ποσότητα των χαμηλών. ποτέ δε με τραβούσαν τα πολλά μπάσα (αντιθέτως ίσως με ότι νομίζουν πολλοί). δε τα πολυγουστάρω. ναι μεν δε λέω πως θέλω να λείπουν, αλλά προτιμώ να λείπουν παρά να είναι κουκουρούκου ουρές και συντονισμοί, να βγάζει παντού σε κάθε όργανο το ίδιο μπάσο.. Το μπάσο θέλω να ορίζεται από το μεσαίο, κ πάλι δε ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός, εννοώ πως σκέτο μπάσο μονάχο του ούτε που θέλω να το δω, όχι να το ακούσω...

ε, με όλα τα παραπάνω, αν παίζει και στα 120+ db δε θα πω όχι, αλλά μόνο για στιγμιαία ασυμπίεστα δυναμικά περάσματα, κατά βάση ακούω μουσική σε χαμηλές (έως πολύ χαμηλές θα έλεγα) στάθμες.

ήθελα και εγώ να γράψω αλλα θα έγραφα τα παραπάνω...οπότε...:142:

 

[flash]

Στην κατηγορία home cinema είμαστε αν δεν κάνω λάθος.

 

[gstriftos]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

Ε δεν πειράζει ας γράψουμε και για μουσική τι μας αρέσει.

 

[JOHN MARKOU]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

Δε λέω για έκθεση ιδεών καλή είναι.Λαλίστατος ο κος ear.
Τώρα τι δουλειά εχουν τα 120 db, με τις πολύ χαμηλές στάθμες , αυτό είναι άλλο πράμα.

 

[flash]

Εμ, γι' αυτό λέω ότι μπερδεύεται το θέμα, αν μιλήσουμε για μουσική.

Άλλες οι απαιτήσεις από το δικάναλο, άλλες από το home cinema.

 

[niklaus]

Απάντηση: Το σημαντικοτερο πραμα

Μικρό -όσο μικρότερο τόσο καλύτερο- footprint
για όσο πιο 3D στερεοφωνική εικόνα
λίγα μπάσα για όσο καλύτερα μεσαία και υψηλά
(δηλαδή πάλι για καλύτερη στερεοφωνική εικόνα)
και βάσης (για όσο καλύτερα τα 2 παραπάνω)
αλλά και για να τα πηγαινοφέρνω μόνος μου...

:137:

 

[gstriftos]

Απάντηση: Re: Το σημαντικοτερο πραμα

Εμ, γι' αυτό λέω ότι μπερδεύεται το θέμα, αν μιλήσουμε για μουσική.

Άλλες οι απαιτήσεις από το δικάναλο, άλλες από το home cinema.

Δεν πειράζει Γίαννη,όποιος θέλει ας τα αναφέρει ξεχωριστά.

Αυτό που γουστάρω μέ τρέλλα πάντως στο h-c είναι ο ακαριαίος έλεγχος σε όλες τις συχνότητες.Προτμώ να χάσω πχ λίγο σε βάθος χαμηλού παρά να έχω ουρά.Και επειδή και εγώ είμαι περίεργος με τα πρίμμα δεν μπορώ να ακούσω με τίποτα ''τσιμπημένο'' ήχο.
Α,επίσης μου την σπάνε τα ''μουγκάφωνα''(θέλω τις φωνές καθαρές ρε γμτη μου).
Εν πολλοίς συμφωνώ με τον Κ.αυτία εκτός απ τις εντάσεις.
Άμα δεν τ ακούς σε reference level(τουλάχιστον:137 άστα να πάνε..

 

[costas EAR]

Απάντηση: Re: Το σημαντικοτερο πραμα

Εμ, γι' αυτό λέω ότι μπερδεύεται το θέμα, αν μιλήσουμε για μουσική.

Άλλες οι απαιτήσεις από το δικάναλο, άλλες από το home cinema.

εγώ διαφωνώ με αυτή τη διάκριση που κάνεις.

για μένα ο ήχος είναι ήχος, δεν έχει σημασία αν είναι από μουσική ή από ταινία.

και ταινίες βλέπω συνήθως μετά τις 12 το βράδυ, σε χαμηλές στάθμες (προφανώς) και πάλι γουστάρω τη μουσική που παίζει κατά τη διάρκεια της ταινίας, ή και πολλές φορές αφήνω όλους τους υποτίτλους τέλους να κυλούν για να ακούω τη μουσική, αν φυσικά τη γουστάρω.

για μένα, καμιά διαφορά στο τι ζητώ από τον ήχο λοιπόν.

 

[Kotsidis John]

το σημαντικοτερο μαλλον ειναι να παιζει με λαμπες...!:136::136::136::137:

 

[acoustics]

Οι ήχοι των ταινιών είναι εντελώς τεχνητά κατασκευάσματα που μοναδικό στόχο έχουν τον εντυπωσιασμό (....κουκουρούκου πάουερ ρέϊντζερς). Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα (...τουλάχιστον έτσι όπως παρουσιάζονται).

 

[flash]

Re: Απάντηση: Re: Το σημαντικοτερο πραμα

... και ταινίες βλέπω συνήθως μετά τις 12 το βράδυ, σε χαμηλές στάθμες (προφανώς)

Οπότε πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τι εννοούμε home cinema. Για σένα προφανώς είναι η γλυκιά συνοδευτική ακρόαση του soundtrack κατά τη θέαση της ταινίας σε χαμηλές στάθμες. Οπότε και λογικό ότι έχεις τις ίδιες απαιτήσεις από μουσική και από το home cinema.

Για μένα είναι να ζήσεις την εμπειρία της ταινίας σε χορταστικές στάθμες, ασχέτως ώρας.

Κι εγώ βλέπω μεταμεσονύχτια κάθε βράδυ ταινία, αλλά ποτέ σε χαμηλές "συνοδευτικές" στάθμες.

Για μουσική έχω από δίπλα τα ML Purity να με νανουρίζουν. Για home cinema τα THX Ultra2 της Klipsch με έξι sub.

 

[flash]

Οι ήχοι των ταινιών είναι εντελώς τεχνητά κατασκευάσματα που μοναδικό στόχο έχουν τον εντυπωσιασμό (....κουκουρούκου πάουερ ρέϊντζερς). Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα (...τουλάχιστον έτσι όπως παρουσιάζονται).

Οι ήχοι είναι ψεύτικοι, αλλά τα συναισθήματα που σου προκαλούν αληθινά!

Πολλοί ενδιαφέρονται μόνο για το στόρι της ταινίας και αδιαφορούν για τον ήχο, με αποτέλεσμα να μην τη "ζουν" την ταινία.