- Μηνύματα
- 1.108
- Reaction score
- 169
Εδώ και κανα μήνα περίπου βρήκα λίγο χρόνο και φτιάχνω επιτέλους ένα rack.
Κάπου στην πορεία, έφτασα στο σημείο όπου έπρεπε να βρώ ένα "καλό" λάδι για το τελικό φινίρισμα στα ράφια. Το καλό μέσα σε αυτάκια γιατί τελικά αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να βρώ έστω και απλά λάδι...
Σε διάφορα φόρα της βαρβαρικής, διάβαζα για tung oil, linseed oil, danish oil και διάφορα άλλα πορωτικά...
Το κακό είναι ότι εδώ στην Ελλαδίτσα μας, το μόνο που βρήκα στα μαγαζιά της γύρω περιοχής ήταν Teak oil.
Λίγο παραπάνω διάβασμα και εντάξει μικρό το κακό...
Αλλά και πάλι... απ όσο διάβαζα το να βρείς πλέον πραγματικό λάδι είναι και από μονο του ένα πρόβλημα. Συνήθως πρόκειται για απλά αραιωμένα βερνίκια. Οπότε μπήκαν ψίλοι στ αυτιά μου.
Τελικά κατέληξα και αγόρασα 2 κουτιά. Το ένα Αγγλικής προέλευσης και το άλλο γνωστής Ελληνικής εταιρείας.
Και τα δύο κουτιά δεν αναφέραν καθόλου συστατικά, πέρα από το ότι περιέχουν διαλυτικό και κερί.
Για να δω τι τελικά είχα αγοράσει, αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα που είχα διαβάσει.
Το πείραμα λέει να ρίξεις μερικές σταγόνες από το λάδι σε μια μή πορώδη επιφάνεια.
Έτσι το διαλυτικό εξατμίζεται, αφήνοντας πανω στην επιφάνεια εμφανή μόνο τα περαιτέρω συστατικά.
Τα αποτελέσματα....
Πιο κάτω φαίνεται το Ελληνικό μετά από 12 περίπου ώρες...
Για άλλη μια φορά, η αθάνατη Ελληνική λεβεντιά έκανε το θαύμα της...
Το απομεινάρι ήταν κολώδες και μύριζε άσχημα. Απλό βερνίκι? Μάλλον...
Από την άλλη το Αγγλικό αφησε ένα απομεινάρι αρκετά πιο συμπαγές. Στην αίσθηση μετά από 12 ώρες ήταν αρκετά σκληρό και ελαστικό σχεδόν σαν κερί.
και μετά από 36 περίπου ώρες είχε ζαρώσει, όπως ακριβώς προέβλεπε το πείραμα για τα πραγματικά λάδια
Οπότε το νού σας
Και το κακό δεν είναι μικρό. Κάποιος που θέλει λάδι, θέλει να αφήσει το ξύλο του να αναπνέει και να μην σφραγιστεί. Κάτι που θα κάνει το βερνίκι με ένα και μόνο πέρασμα...
Τι να πείς...
Τελικά κάτι ξέραν αυτοί που μου έλεγαν να κάνω ένα τέστ ράφι πρώτα και να δοκιμάσω διάφορα πράματα...
Κάπου στην πορεία, έφτασα στο σημείο όπου έπρεπε να βρώ ένα "καλό" λάδι για το τελικό φινίρισμα στα ράφια. Το καλό μέσα σε αυτάκια γιατί τελικά αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να βρώ έστω και απλά λάδι...
Σε διάφορα φόρα της βαρβαρικής, διάβαζα για tung oil, linseed oil, danish oil και διάφορα άλλα πορωτικά...
Το κακό είναι ότι εδώ στην Ελλαδίτσα μας, το μόνο που βρήκα στα μαγαζιά της γύρω περιοχής ήταν Teak oil.
Λίγο παραπάνω διάβασμα και εντάξει μικρό το κακό...
Αλλά και πάλι... απ όσο διάβαζα το να βρείς πλέον πραγματικό λάδι είναι και από μονο του ένα πρόβλημα. Συνήθως πρόκειται για απλά αραιωμένα βερνίκια. Οπότε μπήκαν ψίλοι στ αυτιά μου.
Τελικά κατέληξα και αγόρασα 2 κουτιά. Το ένα Αγγλικής προέλευσης και το άλλο γνωστής Ελληνικής εταιρείας.
Και τα δύο κουτιά δεν αναφέραν καθόλου συστατικά, πέρα από το ότι περιέχουν διαλυτικό και κερί.
Για να δω τι τελικά είχα αγοράσει, αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα που είχα διαβάσει.
Το πείραμα λέει να ρίξεις μερικές σταγόνες από το λάδι σε μια μή πορώδη επιφάνεια.
Έτσι το διαλυτικό εξατμίζεται, αφήνοντας πανω στην επιφάνεια εμφανή μόνο τα περαιτέρω συστατικά.
Τα αποτελέσματα....
Πιο κάτω φαίνεται το Ελληνικό μετά από 12 περίπου ώρες...
Για άλλη μια φορά, η αθάνατη Ελληνική λεβεντιά έκανε το θαύμα της...
Το απομεινάρι ήταν κολώδες και μύριζε άσχημα. Απλό βερνίκι? Μάλλον...
Από την άλλη το Αγγλικό αφησε ένα απομεινάρι αρκετά πιο συμπαγές. Στην αίσθηση μετά από 12 ώρες ήταν αρκετά σκληρό και ελαστικό σχεδόν σαν κερί.
και μετά από 36 περίπου ώρες είχε ζαρώσει, όπως ακριβώς προέβλεπε το πείραμα για τα πραγματικά λάδια
Οπότε το νού σας
Και το κακό δεν είναι μικρό. Κάποιος που θέλει λάδι, θέλει να αφήσει το ξύλο του να αναπνέει και να μην σφραγιστεί. Κάτι που θα κάνει το βερνίκι με ένα και μόνο πέρασμα...
Τι να πείς...
Τελικά κάτι ξέραν αυτοί που μου έλεγαν να κάνω ένα τέστ ράφι πρώτα και να δοκιμάσω διάφορα πράματα...