Ανατομία Ακουστικής Χώρων (...Remastered)

[Dimifoot]

Νομίζω πως υποψιαζεστε που το πάω..

Ναι, ναι

Αλλά δεν θα βρεις συχνά οκταγωνικά δωμάτια σε σπίτια. Μόνο αν τα κατασκευάσεις απο την αρχή με αυτόν τον παράγοντα υπόψιν.
Και αναγκαστικά θα γίνουν παραδοχές και συμβιβασμοί, και αναγκαστικά θα στηριχθούμε σε συστήματα ισοστάθμισης.

 

[costas EAR]

Δεν είχα στο μυαλό μου το σχήμα του δωματίου, αλλά 2 παραμέτρους: α) αν είναι ίδια τα ηχεία και β) αν είναι σε ίδιες αποστάσεις ακρόασης.


Οι μικροδιαφορές στην έμμεση δεν με απασχολούν ιδιαίτερα. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε, αλλά τις θεωρώ ανούσιες, για το λόγο που ήδη είπε ο μπούτχιας.

Με απασχολεί η πολύ μεγάλη διαφορά του λόγου έμμεσης προς άμεση, σε μεγάλες διαφοροποιήσεις της απόστασης ακρόασης.

 

[Dimifoot]

Δεν είχα στο μυαλό μου το σχήμα του δωματίου, αλλά 2 παραμέτρους: α) αν είναι ίδια τα ηχεία και β) αν είναι σε ίδιες αποστάσεις ακρόασης.

Μα το β) σχετίζεται άμεσα με το σχήμα του δωματίου:
Πχ αν ένας χώρος είναι 4Χ6 (περίπου ο δικός μου), αυτό ορίζει ως μέγιστη απόσταση απο τα surround (στις 110 μοίρες προς τα πίσω περίπου για να πάρουμε μήκος) τα 2 μέτρα, κολλητά σχεδόν στον τοίχο τους.

Αναγκαστικά θα τεθεί το δίλημμα: τα Front και τα surround back είτε θα μπούν κολλητά στον τοίχο αλλά στα 2.8+ μέτρα απο την θέση ακρόασης, είτε στα δυο μέτρα απο την θέση ακρόασης αλλά περίπου ένα μέτρο απο τον τοίχο.
Και στις δυο περιπτώσεις θα έχουμε διαφορετικό λόγο έμμεσης προς άμεση.

Pick your poison.

 

[Bhutia]

Δεν είχα στο μυαλό μου το σχήμα του δωματίου, αλλά 2 παραμέτρους: α) αν είναι ίδια τα ηχεία και β) αν είναι σε ίδιες αποστάσεις ακρόασης.


Οι μικροδιαφορές στην έμμεση δεν με απασχολούν ιδιαίτερα. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε, αλλά τις θεωρώ ανούσιες, για το λόγο που ήδη είπε ο μπούτχιας.

Με απασχολεί η πολύ μεγάλη διαφορά του λόγου έμμεσης προς άμεση, σε μεγάλες διαφοροποιήσεις της απόστασης ακρόασης.

Διότι αυτός είναι αποφασιστικός παράγων που κάνει την απόκριση της ενιαίας οντότητας ηχείων-χώρου να ξεφεύγει σε διάφορες θέσεις από την κατάσταση ελάχιστης φάσης ολοένα και περισσότερο καθώς απομακρυνόμαστε από τα ηχεία και μειώνεται το ποσοστό άμεσης ενέργειας προς έμμεση.

Και θέσεις που ξεφεύγουν από την κατάσταση ελάχιστης φάσης δεν διορθώνονται αποτελεσματικώς - και κυρίως ως προς την ακροαματική επίδοση - με απλή εφαρμογή λογισμικών ισοστάθμισης.

 

[Bhutia]

Για ποιον λόγο νομίζουν κάποιοι ότι συνιστούμε σε κάθε ευκαιρία να μειώνουν όσο είναι δυνατόν την απόσταση ακρόασης με τις διαστάσεις στερεοφωνικού τριγώνου;
Επειδή θα ήμαστε τάχαμου μοχθηροί και θα θέλαμε να τους χαλάσουμε το ακροαματικόν...πανόραμα;;;
(Για το δε πρώτο δεν παίρνω κι όρκο,μπορεί να είμαστε και λίγο...αλλά μονάχα ενάντια στις διαστρεβλώσεις των δεδομένων)

 

[costas EAR]

Για να μπορεί το ακουστικό νοητό είδωλο ενός αντικειμένου να εστιαστεί σε οποιοδήποτε σημείο της μουσικής σκηνής, είτε σταθερά, είτε με μεταβλητή θέση (πχ να "βλέπεις" το νοητό είδωλο της ηχογραφημενης πηγής ήχου να διασχίζει τον χώρο ακρόασης) χρειάζεται ομοιότητα στην απόκριση των εκάστοτε ηχείων που θα ορίσουν τη θέση αυτού.

Η ομοιότητα είναι περισσότερο σημαντική στην φασικη απόκριση, από ότι στην απόκριση πλάτους, και είναι γνωστά τα σχεδιαγράμματα διακύμανσης της φάσης των διαφορετικών ηχείων, σαν αποτυπώματα είναι, δε βρίσκεις 2 όμοια!

Κατά βάση, η φάση ορίζει τη θέση, μέχρι και πολύ έξω από τα φυσικά όρια των ηχείων. Και παιχνίδια της φάσης, έχουν γνωστές ηχογραφήσεις, όπως αυτή του ροτζερς του γουότερ.

 

[costas EAR]

Η περαιτέρω (της φάσης) ομοιότητα στην απόκριση πλάτους, μπορεί να κρατήσει εντελώς σταθερό το νοητό είδωλο σε ένα σημείο, ακόμη και σε μεταβολές της τονικότητας αυτού (πχ η φωνή μιας σοπράνας που κόβει ευμεγέθεις βόλτες στο φάσμα).
Σε αντίθεση περίπτωση, όποτε υπερισχύει το ένα ηχείο, έστω και κατά 1 ντεσιμπέλ, θα υπάρχει μετακίνηση του ειδώλου προς την πλευρα αυτού του ηχείου.

Η διόρθωση απόκρισης πλάτους με τυπική ισοσταθμιση, δυστυχώς δεν είναι χωρίς επακόλουθα στο χώρο της φάσης. Οπότε, κάθε διόρθωση πλάτους, ακολουθείται από μεταβολές φάσης, όπως σε όλα τα φίλτρα.

Πικ γιορ πόιζον που λέει κι ο ντιμιφουτ, εκτός κι αν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη, και το σκύλο χορτάτο. (Μπορείς).

 

[SOCO]

Εάν δεν κάθεσαι ακριβώς στην κορυφή του τριγώνου τι συμβαίνει;
Τι διαφορές υφίστανται τόσο σε πλάτος αλλά και φάση;
Τι αντίτυπο έχει στο ειδωλο;
Υπάρχει περίπτωση το σύστημα μας να αντιλαμβάνεται τη θέση μας έτσι ώστε να μεταβαλει συνεχώς πλάτος και φάση κρατώντας σταθερή τη θέση του;

 

[costas EAR]

Εάν δεν κάθεσαι ακριβώς στην κορυφή του τριγώνου τι συμβαίνει;

Αυτό που έδειξε ο μπούτχιας.
Τα 30 εκ διαφορά απόστασης, είναι 15 εκ προς τη μια μεριά της θέσης ακρόασης.

Ο χαβαλές βέβαια, είναι μεγαλύτερος. Διότι και κέντρο να κάτσεις, πάλι υπάρχει θέμα. Μόνο με κεντρικό ηχείο κάτι ξεκινάει να γίνεται.

 

[oldy]

Πρόβλεψη για διευθέτηση ηχείων και θέσης ακρόασης σε συνάρτηση με Ακουστικά γνωρίσματα του χώρου ακρόασης :
http://www.hunecke.de/en/calculators/loudspeakers.html

Οκ, το 'χετε πιασει το θεμα σοβαρα και δε θελω να ενοχλησω με τα μπακαλιστικα μου αλλα θα καμω μιαν ερωτηση και ο θεος βοηθος.
Το λοιπον βαζω τσι παραμετρους στο καλκιουλεϊτορ και μου βγαζει οτι εχω ηδη, εκτος απο την αποσταση των ηχειων απο τσι πλαϊνους τοιχους που τα θελει στα 90cm με πλατος δωματιου 3 μετρα.
Ηδη απο το στησιμο που παρουσιαζει ο wizzy μου ειχαν γεννηθει ερωτηματικα ...
και δευτερον μου βγαζει μια βελτιστη θεση ακροασης στα 3,35 μετρα απο τον τοιχο πισω απο τα ηχεια ή 2,25 μετρα απο τα ηχεια ...
βγαζει και μια βεβαια στην κορυφη του ισοσκελους τριγωνου - αλλα και αυτην πιο πισω ...
κανω καμμια λαμακία με τσι παραμετρους ή ισχυει κι αυτο ?

σορρυ αλλα δεν εχω καταφερει ακομη να βγαζω screenshots

 

[SOCO]

Αυτό που έδειξε ο μπούτχιας.
Τα 30 εκ διαφορά απόστασης, είναι 15 εκ προς τη μια μεριά της θέσης ακρόασης.

Ο χαβαλές βέβαια, είναι μεγαλύτερος. Διότι και κέντρο να κάτσεις, πάλι υπάρχει θέμα. Μόνο με κεντρικό ηχείο κάτι ξεκινάει να γίνεται.

Το ξέρω εχω σκεφτεί πως μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κεντρικό αλλά το κρατάω μήπως κατοχυρωθει ως πατέντα χρειάζεται όμως μεγάλη επεξεργαστικη ισχύ...

 

[melina]

Ενας avr που παίζει phantom κεντρικό από τα l/r όταν αυτό δεν υπάρχει φροντίζει από αυτά που έχει μετρήσει ώστε η αναπαραγωγή από τα l/r να αποδίδουν συνφασικά και ισοσταθμισμένα στην MLP;

 

[costas EAR]

Ενας avr που παίζει phantom κεντρικό από τα l/r όταν αυτό δεν υπάρχει φροντίζει από αυτά που έχει μετρήσει ώστε η αναπαραγωγή από τα l/r να αποδίδουν συνφασικά και ισοσταθμισμένα στην MLP;

Ναι, οπωσδήποτε.

 

[Bhutia]

Οκ, το 'χετε πιασει το θεμα σοβαρα και δε θελω να ενοχλησω με τα μπακαλιστικα μου αλλα θα καμω μιαν ερωτηση και ο θεος βοηθος.
Το λοιπον βαζω τσι παραμετρους στο καλκιουλεϊτορ και μου βγαζει οτι εχω ηδη, εκτος απο την αποσταση των ηχειων απο τσι πλαϊνους τοιχους που τα θελει στα 90cm με πλατος δωματιου 3 μετρα.
Ηδη απο το στησιμο που παρουσιαζει ο wizzy μου ειχαν γεννηθει ερωτηματικα ...
και δευτερον μου βγαζει μια βελτιστη θεση ακροασης στα 3,35 μετρα απο τον τοιχο πισω απο τα ηχεια ή 2,25 μετρα απο τα ηχεια ...
βγαζει και μια βεβαια στην κορυφη του ισοσκελους τριγωνου - αλλα και αυτην πιο πισω ...
κανω καμμια λαμακία με τσι παραμετρους ή ισχυει κι αυτο ?

σορρυ αλλα δεν εχω καταφερει ακομη να βγαζω screenshots

Ομολογώ ότι ο ίδιος δεν έχω ασχοληθεί με το ανωτέρω λογισμικό,αφού τυγχάνω ήδη ικανοποιημένος από τις εγκαταστάσεις που είχα εκτελέσει προτού να εντοπίσω και να δημοσιεύσω αυτόν το σύνδεσμο.

Ενας avr που παίζει phantom κεντρικό από τα l/r όταν αυτό δεν υπάρχει φροντίζει από αυτά που έχει μετρήσει ώστε η αναπαραγωγή από τα l/r να αποδίδουν συνφασικά και ισοσταθμισμένα στην MLP;

Ναι, οπωσδήποτε.

Θεωρώ ότι δεν είναι τόσο η αβανταδόρικη επεξεργασία που θα έφερνε δίκην χαρίσματος τη σταθερή αντίληψη στο εικονικό κεντρικό είδωλο,όσο η απόλυτη συμμετρία ως προς τη θέση των επιμέρους καναλιών και τη θέση ακρόασης,επιπλέον η συμμετρία στη διαρρύθμιση του χώρου γύρω από τα ηχεία με ίσες αποστάσεις των επιμέρους ηχείων από τις γειτονικές προς το καθένα επιφάνειες του χώρου.

 

[Ν.Κ.]

Ρε συ Μπουτχια, μήπως στραβά αρμενίζουμε?

DSP-Systeme und Equalizer zur
»Raumkorrektur« eines Klangspektrums
In letzter Zeit tauchen häufig Produktvorstellungen in Firmen-
prospekten und Tests in Fachzeitschriften auf, die den Eindruck
erwecken, es sei sinnvoll, den gesamten Frequenzgang eines
akustisch unangenehmen Raumes einfach an der Hörposition
messtechnisch zu erfassen und daraus ein Korrektursignal abzu-
leiten. Wenn dann den Boxen zusammen mit der Musik die „um-
gekehrte“ Frequenzgangveränderung des Raumes angeboten wird,
sollen die Raumeinflüsse kompensiert werden.
Zugegeben, vor vielleicht 30 Jahren dachten auch wir, dass der
Klang einer Beschallungsanlage dann wohl gewinnen würde,
wenn der (durch gleitenden Sinus, Frequenzgemische oder durch
Schmalbandrauschen gewonnene) Frequenzgang am definierten
Sitzplatz eines Hörers durch Equalizer linearisiert werden würde!
Erst die katastrophalen Hörergebnisse dieser Versuche bei der
Kompensation des Gesamtfrequenzbereiches veranlassten uns,
konzentriert über solch eine Vorgehensweise nachzudenken und
uns mit diesem Gebiet intensiv zu beschäftigen:
Der „Frequenzgang“ von impulsartigen Signalen im Raum sieht
bei jeder Art der Impulszusammensetzung völlig anders aus – und
hat praktisch gar nichts mit dem Frequenzgang im eingeschwun-
genen Zustand zu tun!
In der Praxis muss man einige Teilaspekte unterscheiden:
1. Oberhalb einiger hundert Hertz sind die Resonanzen und
Auslöschungen so ungleichmäßig im Raum verteilt, dass schon
der Abstand zwischen den beiden Ohren eines Hörers ausreicht,
um für jedes Ohr völlig unterschiedliche Bedingungen zu schaf-
fen. Deshalb sind in diesem Frequenzbereich nur breitbandige
Beeinflussungen des Frequenzganges – also als Klangregler –
sinnvoll. Die durch Raumreflexionen verursachten Klang-
veränderungen im mittleren und höheren Frequenzbereich durch
„Umdrehen“ der eingespeisten Informationen verbessern zu
wollen, funktioniert nicht. Das ist vergleichbar mit dem Versuch,
Echos oder Nachhall von Stimmen durch zusätzlich noch ge-
genphasig gesprochene (quasi eingesaugte) Worte verhindern zu
wollen. Erst die völlige Stille des Sprechers – oder eine vollstän-
dige akustische Dämpfung der reflektierenden Flächen – können
das Echo verhindern.
2. Raumbedingte, schmale Auslöschungen im Bassbereich kann
man nicht sinnvoll auffüllen; man kann höchstens versuchen,
die Umgebung des Frequenzbereichs, in dem sich die schmale
Auslöschung befindet, ganz sanft (und wesentlich breitbandiger)
anzuheben. Bass-Anhebungsversuche mit schmalbandig wirk-
samen digitalen Signalprozessoren oder parametrischen Equa-
lizern (mit mehr als etwa 6 dB/oct. Filtersteilheit) verkehren sich
sogar gravierend ins Gegenteil: Für die Punkte, an denen sich das
Messmikrofon – oder die Ohren eines einzelnen Hörers – befin-
den, können zwar Frequenzgangeinbrüche durch drastisch erhöh-
te Verstärkerleistung ausgeglichen werden. Das geht aber nur für
einen sehr kleinen Bereich in der Nähe dieses Punktes, und nur
für den eingeschwungenen Zustand (also für langsam ein- und
ausschwingende Instrumente wie große Orgelpfeifen).
Um einen im Alltag normalen Einbruch von beispielsweise 10 dB
aufzufüllen, benötigt man eine Verzehnfachung der Verstärker-
leistung. Dabei entsteht absolut sicher an vielen anderen Stellen
des Raumes eine sehr unangenehme, dröhnende Überhöhung. In
der Praxis werden also durch Ausbügeln der (nicht so störenden)
Frequenzgangeinbrüche im Raum extrem störende Überhöhungen
gemacht!
DSP-Versuche mit mehreren gemittelten Raumfrequenzgängen
(von verschiedenen Stellen des Raumes als Korrekturgrundlage),
können manchmal auf den ersten Blick ganz angenehme Resultate
liefern – sie wirken (wenigstens) normalerweise nicht so krass wie
der Kompensationsversuch für einen Raumpunkt.
3. Im Tiefbassbereich (20 bis 80 Hz) können die Schalldruck-
überhöhungen, die durch die Raummoden beziehungsweise „ste-
hende Wellen“ verursacht werden, über eine Fläche von vielleicht
einem oder zwei Quadratmetern relativ gleichmäßig ausgebildet
sein. Mit parametrischen Equalizern, notch-Filtern (oder DSP-
Systemen mit diesen Funktionen) kann man versuchen, einen Teil
dieser „Dröhnspitzen“ zu mildern. Dabei beeinflusst man aber im-
pulsartige Klänge negativ. Das Wegfiltern von Resonanzen kann
den Klangeindruck also angenehmer machen, doch geht dabei
auch Information verloren.
Der Schlag einer Basstrommel ist schon zum größten Teil wie-
der vorbei, bevor der Raum überhaupt in die Nähe kommt, eine
Resonanz durch stehende Wellen zu entwickeln! Wie sollte es
dann möglich sein, ein eingeschwungenes Signal als Basis für die
Korrektur im Bassbereich zu verwenden – zumal jeder Punkt im
Raum sein Eigenleben hat?
Bei zu dünn oder zu massiv klingenden Räumen sorgt eine sanfte,
recht breitbandige Bassanhebung oder -absenkung für Abhilfe.
Die Vor- und Nachteile dieses Verfahrens (im Vergleich zu über-
haupt keiner Korrektur) sind ebenfalls nicht leicht zu bewerten.
Uns erscheint eine sanfte Raumkorrektur insgesamt als erwägens-
wert.
4. Seit einiger Zeit gibt es Bemühungen, auch im Zeitbereich
den Aufbau und das Abklingen einzelner stehender Wellen im
Tiefbass zu analysieren. Dann kann man in sehr aufwendigen
DSP-Systemen eine Reihe von Sperrfiltern (notch filter) program-
mieren, deren Wirkung zeitlich mit Verzögerung einsetzt – par-
allel zum Aufbau- und Abkling-Prozess der stehenden Wellen.
Damit kann der Nachteil weitgehend vermieden werden, die „erste
Wellenfront“ negativ zu beeinflussen. Trotzdem fielen Hörversuche
ohne diese Filter, dafür aber mit Double Bass Arrays oder „güns-
tiger akustischer Behandlung“ des Raumes, weit besser aus.
DSP-Systeme, Klangregler, Equalizer
und Loudness-Regler zur Klangregelung –
also nicht zur Korrektur von Räumen oder Boxen!

 

[ZOMBOY]

δεν καταλαβαινουμε που δεν καταλαβαινουμε ηρθες μας πεταξες και ενα Γερμανικο και μας εστειλες.

 

[Dimifoot]

Ρε συ Μπουτχια, μήπως στραβά αρμενίζουμε?

DSP-Systeme und Equalizer zur
»Raumkorrektur« eines Klangspektrums
In letzter Zeit tauchen häufig Produktvorstellungen in Firmen-
prospekten und Tests in Fachzeitschriften auf, die den Eindruck
erwecken, es sei sinnvoll, den gesamten Frequenzgang eines
akustisch unangenehmen Raumes einfach an der Hörposition
messtechnisch zu erfassen und daraus ein Korrektursignal abzu-
leiten. Wenn dann den Boxen zusammen mit der Musik die „um-
gekehrte“ Frequenzgangveränderung des Raumes angeboten wird,
sollen die Raumeinflüsse kompensiert werden.
Zugegeben, vor vielleicht 30 Jahren dachten auch wir, dass der
Klang einer Beschallungsanlage dann wohl gewinnen würde,
wenn der (durch gleitenden Sinus, Frequenzgemische oder durch
Schmalbandrauschen gewonnene) Frequenzgang am definierten
Sitzplatz eines Hörers durch Equalizer linearisiert werden würde!
Erst die katastrophalen Hörergebnisse dieser Versuche bei der
Kompensation des Gesamtfrequenzbereiches veranlassten uns,
konzentriert über solch eine Vorgehensweise nachzudenken und
uns mit diesem Gebiet intensiv zu beschäftigen:
Der „Frequenzgang“ von impulsartigen Signalen im Raum sieht
bei jeder Art der Impulszusammensetzung völlig anders aus – und
hat praktisch gar nichts mit dem Frequenzgang im eingeschwun-
genen Zustand zu tun!
In der Praxis muss man einige Teilaspekte unterscheiden:
1. Oberhalb einiger hundert Hertz sind die Resonanzen und
Auslöschungen so ungleichmäßig im Raum verteilt, dass schon
der Abstand zwischen den beiden Ohren eines Hörers ausreicht,
um für jedes Ohr völlig unterschiedliche Bedingungen zu schaf-
fen. Deshalb sind in diesem Frequenzbereich nur breitbandige
Beeinflussungen des Frequenzganges – also als Klangregler –
sinnvoll. Die durch Raumreflexionen verursachten Klang-
veränderungen im mittleren und höheren Frequenzbereich durch
„Umdrehen“ der eingespeisten Informationen verbessern zu
wollen, funktioniert nicht. Das ist vergleichbar mit dem Versuch,
Echos oder Nachhall von Stimmen durch zusätzlich noch ge-
genphasig gesprochene (quasi eingesaugte) Worte verhindern zu
wollen. Erst die völlige Stille des Sprechers – oder eine vollstän-
dige akustische Dämpfung der reflektierenden Flächen – können
das Echo verhindern.
2. Raumbedingte, schmale Auslöschungen im Bassbereich kann
man nicht sinnvoll auffüllen; man kann höchstens versuchen,
die Umgebung des Frequenzbereichs, in dem sich die schmale
Auslöschung befindet, ganz sanft (und wesentlich breitbandiger)
anzuheben. Bass-Anhebungsversuche mit schmalbandig wirk-
samen digitalen Signalprozessoren oder parametrischen Equa-
lizern (mit mehr als etwa 6 dB/oct. Filtersteilheit) verkehren sich
sogar gravierend ins Gegenteil: Für die Punkte, an denen sich das
Messmikrofon – oder die Ohren eines einzelnen Hörers – befin-
den, können zwar Frequenzgangeinbrüche durch drastisch erhöh-
te Verstärkerleistung ausgeglichen werden. Das geht aber nur für
einen sehr kleinen Bereich in der Nähe dieses Punktes, und nur
für den eingeschwungenen Zustand (also für langsam ein- und
ausschwingende Instrumente wie große Orgelpfeifen).
Um einen im Alltag normalen Einbruch von beispielsweise 10 dB
aufzufüllen, benötigt man eine Verzehnfachung der Verstärker-
leistung. Dabei entsteht absolut sicher an vielen anderen Stellen
des Raumes eine sehr unangenehme, dröhnende Überhöhung. In
der Praxis werden also durch Ausbügeln der (nicht so störenden)
Frequenzgangeinbrüche im Raum extrem störende Überhöhungen
gemacht!
DSP-Versuche mit mehreren gemittelten Raumfrequenzgängen
(von verschiedenen Stellen des Raumes als Korrekturgrundlage),
können manchmal auf den ersten Blick ganz angenehme Resultate
liefern – sie wirken (wenigstens) normalerweise nicht so krass wie
der Kompensationsversuch für einen Raumpunkt.
3. Im Tiefbassbereich (20 bis 80 Hz) können die Schalldruck-
überhöhungen, die durch die Raummoden beziehungsweise „ste-
hende Wellen“ verursacht werden, über eine Fläche von vielleicht
einem oder zwei Quadratmetern relativ gleichmäßig ausgebildet
sein. Mit parametrischen Equalizern, notch-Filtern (oder DSP-
Systemen mit diesen Funktionen) kann man versuchen, einen Teil
dieser „Dröhnspitzen“ zu mildern. Dabei beeinflusst man aber im-
pulsartige Klänge negativ. Das Wegfiltern von Resonanzen kann
den Klangeindruck also angenehmer machen, doch geht dabei
auch Information verloren.
Der Schlag einer Basstrommel ist schon zum größten Teil wie-
der vorbei, bevor der Raum überhaupt in die Nähe kommt, eine
Resonanz durch stehende Wellen zu entwickeln! Wie sollte es
dann möglich sein, ein eingeschwungenes Signal als Basis für die
Korrektur im Bassbereich zu verwenden – zumal jeder Punkt im
Raum sein Eigenleben hat?
Bei zu dünn oder zu massiv klingenden Räumen sorgt eine sanfte,
recht breitbandige Bassanhebung oder -absenkung für Abhilfe.
Die Vor- und Nachteile dieses Verfahrens (im Vergleich zu über-
haupt keiner Korrektur) sind ebenfalls nicht leicht zu bewerten.
Uns erscheint eine sanfte Raumkorrektur insgesamt als erwägens-
wert.
4. Seit einiger Zeit gibt es Bemühungen, auch im Zeitbereich
den Aufbau und das Abklingen einzelner stehender Wellen im
Tiefbass zu analysieren. Dann kann man in sehr aufwendigen
DSP-Systemen eine Reihe von Sperrfiltern (notch filter) program-
mieren, deren Wirkung zeitlich mit Verzögerung einsetzt – par-
allel zum Aufbau- und Abkling-Prozess der stehenden Wellen.
Damit kann der Nachteil weitgehend vermieden werden, die „erste
Wellenfront“ negativ zu beeinflussen. Trotzdem fielen Hörversuche
ohne diese Filter, dafür aber mit Double Bass Arrays oder „güns-
tiger akustischer Behandlung“ des Raumes, weit besser aus.
DSP-Systeme, Klangregler, Equalizer
und Loudness-Regler zur Klangregelung –
also nicht zur Korrektur von Räumen oder Boxen!

Γερμανοτσολιάς;

 

[Ν.Κ.]

Άιντε κάτι στα Αγγλικά

https://www.hunecke.de/en/calculators/loudspeakers.html

 

[Drioannis]

Νέο εργαλείο που θα μπορούσε ν' αναδείξει κάποια σημαντικά προβλήματα σε περίεργους χώρους...
Αmroc pro is coming!

 

[Bhutia]

Θα σου απαντήσω με ένα αληθινό περιστατικό.

Προ αμνημονεύτων ετών, ήρθαν 2 φίλοι να ακούσουμε μαζί μια συναυλία του Έρικ Κλάπτον, crossroads, όπου βεβαίως έπαιζε και ο B B King. Η ηχογράφηση ήταν φυσικά 5-κάναλη, από DVD, και βλέπαμε και εικόνα, από τον προβολέα.

Τότε είχα 5-κάναλο, με τα 2 μαγκνεπαν μπροστά, για κεντρικό ένα πολύ μεγάλο ηχείο της τανόι (με 3 τεμάχια 8") και για πίσω ηχεία είχα 2 μικρά αλλά θαυματουργά, με δίπολο τουίτερ. Είχα και το 18" σαμπ της JBL.

Καθίσαμε, άναψα τα μηχανήματα, σήκωσα τις στάθμες σε λάιβ λεβελ, και ήμασταν όλοι τρελά ικανοποιημένοι από τον ήχο, ήταν εξαιρετικός.

Προς το τέλος της συναυλίας, σηκώθηκα να φέρω κάτι μπύρες παραπάνω, και ανακάλυψα πως είχα ξεχάσει να ανάψω τους τελικούς ενισχυτές από τα μαγκνεπαν. Μόνο από το κεντρικό ακούγαμε την μπάντα.

Χμμμ, έχεις ΕΝΑ κεντρικό ή ΕΝΑ κεντρικό + ΔΕΞΙ + ΑΡΙΣΤΕΡΟ; Για να δω ένα τέτοιο διάγραμμα... Σε όλες τις ηχογραφήσεις κλασικής μουσικής υπάρχει περιεχόμενο του κεντρικού και στα δύο άλλα κανάλια, δεν είναι κανάλι διαλόγου όπως στον κινηματογράφο.

Πως τα φέρνει η ΄΄ρουφιάνα΄΄ η Ιστορία... Οι ανησυχίες για την αντικατάσταση του παραδοσιακού δικαναλικού είχαν ξεκινήσει πριν καν εισαχθεί ο όρος hiend στην ακροαματική πρακτική... Έτος 1970 στα προεόρτια του Quadraphonic o Michael Gerzon πρωτεργάτης των μελετών για το format που έγινε μεταγενέστερα γνωστό ως Ambisonics φτιάχνει ένα πρωτότυπο τετρακαναλικό setup όπου το μπροστινό ηχείο είναι μόνο κεντρικά τοποθετημένο δεχόμενο το αλγεβρικό άθροισμα σήματος από δεξί και αριστερό κανάλι αντίστοιχα ενώ το κεντρικό οπίσθιο την αλγεβρική διαφορά των σημάτων , δηλαδή το δεξί προστιθέμενο στην αντίθετη πολικότητα του αριστερού... Όσο για τα αυθεντικά δεξί και αριστερό είναι εγκατεστημένα κεντρικά στις ομόλογες πλευρές του στερεοφωνικού ΄΄τετραγώνου΄΄.

Η δοκιμή περιλάμβανε έργα κλασικής μουσικής και δημοφιλή κομμάτια εκείνης της εποχής. Οι εντυπώσεις μπορούν να διαβαστούν περιληπτικά στον παρακάτω σύνδεσμο:

Surround Sound from Two-Channel Stereo

intothesoundfield.music.ox.ac.uk

Αναλυτικά το δημοσιευμένο άρθρο στο Hi Fi News & Record Review τεύχος Αυγούστου 1970

https://intothesoundfield.music.ox.ac.uk/sites/default/files/intothesoundfield/documents/media/surround_sound_from_2-channel_stereo_a4.pdf