Τι νόστιμο θα φάτε σήμερα;

[abcd]

Ευτυχώς κοιμάται ο Μάρκου γιατί κάτι θα έβρισκε να πει για τα πεϊνιρλί της Δροσιάς!

 

[Jack.v]

Μεζεδάκι για τη λιγούρα

Πεϊνιρλί στη Δροσιά.

Για πες λεπτομέρειες

 

[Decembered]

 

[sportteo]

Στιφάδο κουνέλι!

 

[Anakin]

Σόρρυ ε.....

 

[bretsos]

Φασολάκια θκάμ από το μπαξέ, μιλάμε είναι πεντανόστιμα!

 

[Mr Spock]

- aglio olio μανιτάρια ...

 

[Kotsidis John]

 

[spmk]

Rib eye 1 κιλο αργης ωριμανσης 40 με 60 ημερων

Το Rib eye δεν είναι χωρίς κόκκαλο;

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

- aglio olio μανιτάρια ...

View attachment 228866

View attachment 228865

Τι είδους μαγικό είναι πάλι αυτό? Μακαρόνια έβρασες, ταλιατέλες βγήκαν?

 

[xfader]

Για πες λεπτομέρειες

Μία μικρή αναδρομή του πεϊνιρλί στη Δροσιά:

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ένας μικρός αριθμός Ποντίων εγκαταστάθηκε στη Δροσιά. Άνοιξαν φούρνους και μπακάλικα που επισκέπτονταν Πόντιοι από άλλες περιοχές της Αθήνας. Σιγά-σιγά άρχισαν να ανακαλύπτουν τις ποντιακές γεύσεις κι άλλοι Αθηναίοι. Το πεϊνιρλί είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του.

Μετά τον Β'ΠΠ η Δροσιά έγινε εκδρομικός προορισμός στο Λεκανοπέδιο και με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν τα πρώτα εστιατόρια ως αναβάθμιση των "μπακαλοταβερνών". Το μεγάλο "μπαμ" έγινε στα 70s με πρωτεργάτες τον Ελευθεριάδη και τον Τεχλικίδη. Ο καθένας είχε φανατικούς πελάτες που τσακώνονταν για το ποιος είναι καλύτερος.
Οι πιο ψαγμένοι επέλεγαν τον Θέμη που ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη των άλλων δύο αλλά το πεϊνιρλί του ήταν για πολλούς το καλύτερο.

Σήμερα υπάρχουν ακόμα και τα τρία καταστήματα. Ο Ελευθεριάδης είναι πιο old school, ο Τεχλικίδης έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία πιάτων και πιο ωραίο χώρο, ενώ ο Θέμης είναι ταξίδι στο παρελθόν.

Πηγαίνουμε στον Τεχλικίδη γιατί δεν τρώνε όλοι πεϊνιρλί και οι εναλλακτικές προτάσεις είναι ποιοτικές.

 

[Artemios]

Φασολάκια θκάμ από το μπαξέ, μιλάμε είναι πεντανόστιμα! View attachment 228838

Μια ολιά λαδι το ήθελε

 

[VLASSIS-S]

Μία μικρή αναδρομή του πεϊνιρλί στη Δροσιά:

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ένας μικρός αριθμός Ποντίων εγκαταστάθηκε στη Δροσιά. Άνοιξαν φούρνους και μπακάλικα που επισκέπτονταν Πόντιοι από άλλες περιοχές της Αθήνας. Σιγά-σιγά άρχισαν να ανακαλύπτουν τις ποντιακές γεύσεις κι άλλοι Αθηναίοι. Το πεϊνιρλί είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του.

Μετά τον Β'ΠΠ η Δροσιά έγινε εκδρομικός προορισμός στο Λεκανοπέδιο και με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν τα πρώτα εστιατόρια ως αναβάθμιση των "μπακαλοταβερνών". Το μεγάλο "μπαμ" έγινε στα 70s με πρωτεργάτες τον Ελευθεριάδη και τον Τεχλικίδη. Ο καθένας είχε φανατικούς πελάτες που τσακώνονταν για το ποιος είναι καλύτερος.
Οι πιο ψαγμένοι επέλεγαν τον Θέμη που ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη των άλλων δύο αλλά το πεϊνιρλί του ήταν για πολλούς το καλύτερο.

Σήμερα υπάρχουν ακόμα και τα τρία καταστήματα. Ο Ελευθεριάδης είναι πιο old school, ο Τεχλικίδης έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία πιάτων και πιο ωραίο χώρο, ενώ ο Θέμης είναι ταξίδι στο παρελθόν.

Πηγαίνουμε στον Τεχλικίδη γιατί δεν τρώνε όλοι πεϊνιρλί και οι εναλλακτικές προτάσεις είναι ποιοτικές.

Τα τελευταια χρονια πηγαινω Τεχλικιδη. Μου αρεσει το παρακμιακο περιβαλλον του ξενοδοχειου.
Τον Ελευθεριαδη τον εκοψα γιατι βαρεθηκα να τσακωνομαι με τον σερβιτορο.
Θεμη εχω να παω χρονια. Μπορει και 30. Δεν ηξερα οτι υπαρχει ακομη.
Νομιζω οτι του Ελευθεριαδη ειναι μια ολια καλυτερο.

 

[JDROGAS]

Μία μικρή αναδρομή του πεϊνιρλί στη Δροσιά:

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ένας μικρός αριθμός Ποντίων εγκαταστάθηκε στη Δροσιά. Άνοιξαν φούρνους και μπακάλικα που επισκέπτονταν Πόντιοι από άλλες περιοχές της Αθήνας. Σιγά-σιγά άρχισαν να ανακαλύπτουν τις ποντιακές γεύσεις κι άλλοι Αθηναίοι. Το πεϊνιρλί είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του.

Μετά τον Β'ΠΠ η Δροσιά έγινε εκδρομικός προορισμός στο Λεκανοπέδιο και με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν τα πρώτα εστιατόρια ως αναβάθμιση των "μπακαλοταβερνών". Το μεγάλο "μπαμ" έγινε στα 70s με πρωτεργάτες τον Ελευθεριάδη και τον Τεχλικίδη. Ο καθένας είχε φανατικούς πελάτες που τσακώνονταν για το ποιος είναι καλύτερος.
Οι πιο ψαγμένοι επέλεγαν τον Θέμη που ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη των άλλων δύο αλλά το πεϊνιρλί του ήταν για πολλούς το καλύτερο.

Σήμερα υπάρχουν ακόμα και τα τρία καταστήματα. Ο Ελευθεριάδης είναι πιο old school, ο Τεχλικίδης έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία πιάτων και πιο ωραίο χώρο, ενώ ο Θέμης είναι ταξίδι στο παρελθόν.

Πηγαίνουμε στον Τεχλικίδη γιατί δεν τρώνε όλοι πεϊνιρλί και οι εναλλακτικές προτάσεις είναι ποιοτικές.

Μιας και αναφερθηκε, το καλυτερο πεινιρλι που τρωγαμε (με πηγαινε ο πατερας μου) εποχη 1978-1985 ηταν στο Στεκι Του Χατζη στο Πασαλιμανι.
Κλασσικο μονο με τυρι και σουτζουκι μαυρο και παντα με ενα κομματι φρεσκο νωπο βουτυρο.
Γευση που ειναι ακομα στο μυαλο μου.
Το μαγαζι βλεπω υπαρχει ακομα αλλα ουδεμια σχεση υπαρχει.
Δεν ξερω εαν θυμιζει σε καποιους κατι.

 

[Snow Whitty]

Τι είδους μαγικό είναι πάλι αυτό? Μακαρόνια έβρασες, ταλιατέλες βγήκαν?

Πρέπει να ήταν Bavette, τ αγαπημένα μου δηλαδή!

Μία μικρή αναδρομή του πεϊνιρλί στη Δροσιά:

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ένας μικρός αριθμός Ποντίων εγκαταστάθηκε στη Δροσιά. Άνοιξαν φούρνους και μπακάλικα που επισκέπτονταν Πόντιοι από άλλες περιοχές της Αθήνας. Σιγά-σιγά άρχισαν να ανακαλύπτουν τις ποντιακές γεύσεις κι άλλοι Αθηναίοι. Το πεϊνιρλί είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του.

Μετά τον Β'ΠΠ η Δροσιά έγινε εκδρομικός προορισμός στο Λεκανοπέδιο και με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν τα πρώτα εστιατόρια ως αναβάθμιση των "μπακαλοταβερνών". Το μεγάλο "μπαμ" έγινε στα 70s με πρωτεργάτες τον Ελευθεριάδη και τον Τεχλικίδη. Ο καθένας είχε φανατικούς πελάτες που τσακώνονταν για το ποιος είναι καλύτερος.
Οι πιο ψαγμένοι επέλεγαν τον Θέμη που ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη των άλλων δύο αλλά το πεϊνιρλί του ήταν για πολλούς το καλύτερο.

Σήμερα υπάρχουν ακόμα και τα τρία καταστήματα. Ο Ελευθεριάδης είναι πιο old school, ο Τεχλικίδης έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία πιάτων και πιο ωραίο χώρο, ενώ ο Θέμης είναι ταξίδι στο παρελθόν.

Πηγαίνουμε στον Τεχλικίδη γιατί δεν τρώνε όλοι πεϊνιρλί και οι εναλλακτικές προτάσεις είναι ποιοτικές.

Πω πω…τι είσαι εσυ βρε!

Κινητη βιβλιοθήκη !
Χαιρομαι για το ψάξιμο που κάνετε στο φαγητό….

 

[mitsubae]

 

[wizzy]

Ευτυχώς (για σένα) δεν είδα χάρτινο τραπεζομάντηλο από το Moondog's...

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

στο Στεκι Του Χατζη στο Πασαλιμανι

Αν θυμίζει λέει...? Πάμπολλες φορές είχαμε πάει.
Πολύ καλή πιτσαρία (και όχι μόνο)
Όμως το

πεινιρλι

καμία σχέση με το παραδοσιακό.

 

[Mr Spock]

Τι είδους μαγικό είναι πάλι αυτό? Μακαρόνια έβρασες, ταλιατέλες βγήκαν?

- η σύνδεση στον πίνακα έφταιγε , ήταν σε λάθος φάση . . . και μετά σου λένε πως τα καλώδια δεν ακούγονται

 

[nemesi54]

@mitsubae
Μπαρ μπε κιου?