- Μηνύματα
- 4.853
- Reaction score
- 4
Υπάρχει ;
Οχι ακριβως, αλλα μπορεις να θυμασαι σε γενικες γραμμες πως επαιζε κατι.
......
Η ακουστική αντίληψη και κατ' επέκταση η ακουστική μας μνήμη, είναι μία αισθητήρια μνήμη, όπως για παράδειγμα είναι η μνήμη της όσφρησης ή της γεύσης και ως τέτοια, έχει διάρκεια max μισή ώρα. Προφανώς είμαστε σε θέση να ξέρουμε ότι μας αρέσει ένα συγκεκριμένο κρασί, αλλά την ακριβή περιγραφή της γεύσης του, δεν μπορούμε να την κάνουμε με κανέναν τρόπο αν έχει παρέλθει το παραπάνω μισάωρο (και πολύ λέω). Αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος να χρησιμοποιείτε σημειώσεις στις ακροάσεις σας, (όπως πχ κάναμε κατά την διάρκεια του blind test, διότι το επέβαλε η διαδικασία).
Η ακουστικο-ψυχο-φωνολογία λέει ότι η φυσιολογία της ακοής, δεν σχετίζεται πάντα με την δυνατότητα κάποιου να αντιληφθεί εύκολα διαφορές στον ήχο. Με λίγα λόγια κάποιος που ακούει απολύτως φυσιολογικά μπορεί να έχει πρόβλημα στο να εστιάσει ακουστικά εκεί που πρέπει ή να μην μπορεί να αποσυνδέσει επαρκώς τους ήχους του περιβάλλοντος χώρου. Και λίγο ή πολύ αυτά είναι σχεδόν φυσιολογικά, εκτός κι αν κάτι δεν πάει καλά αλλού, οπότε έχουμε τα λεγόμενα «λάθη προς τα πάνω». Εδώ για παράδειγμα πιστεύεται ότι ανήκουν κάποιες μουσικές ιδιοφυίες με τεράστια ακουστική μνήμη, αλλά με άλλα προβλήματα όπως διανοητική καθυστέρηση... "happy_1"
Ακουστική αντίληψη, είναι μάλλον και αυτό που λέμε «μουσικό αυτί», δηλαδή η ικανότητα κάποιου να αντιλαμβάνεται απ' ευθείας το τονικό ύψος μιας νότας, χωρίς να χρειάζεται βοηθήματα πχ διαπασών ή μια νότα από κάποιο όργανο.
- Τελικά το πράγμα είναι πολύ περίπλοκο και επειδή υποτίθεται ότι καθώς ανήκουμε στον μέσο όρο είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι εμπειρίες που αποκομίζουμε από τις εδώ κι εκεί ακροάσεις μας, είναι μεν καθοριστικές για την εκπαίδευση και την αύξηση της ακουστικής αντίληψής μας, αλλά δύσκολα θα αποτελέσουν ποτέ σημείο σύγκρισης, το οποίο θα μπορέσουμε να επαναφέρουμε στην μνήμη μας αυτούσιο κατά την ακρόαση ενός άλλου συστήματος. Εν ολίγοις, μαθαίνουμε να ακούμε αλλά αυτό που μας μένει, δεν αφορά στον ήχο και τις λεπτομέρειες της απόδοσης, αλλά σε κάποιο συναίσθημα ευφορίας ή μη, κάτι που είναι πάρα πολύ σχετικό.
Με αυτή τη λογική, δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τον Κώστα, ο οποίος λέει ότι σε ότι τέλειο άκουσμα από μηχανές δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει αυτό που αρέσει σε κάποιους ανθρώπους, κάτι που βέβαια όταν αυτοί ασχολούνται χρόνια με το άθλημα, τείνει να γίνει και περισσότερο συγκεκριμένο. Το γούστο βέβαια είναι και θέμα συνήθειας και τελικά για να μην μακρηγορώ, στις περισσότερες των περιπτώσεων, η σύγκριση ενός πρωτόγνωρου ακούσματος δεν γίνεται με κάποιο ειδικό σύστημα αναφοράς που κάποτε ακούσαμε και μας έμεινε, αλλά αναπόφευκτα γίνεται με αυτό που έχουμε στο σπίτι μας, αυτό που ακούμε κάθε μέρα και το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά.
Συνεπώς, είναι θεμιτό να λέει κάποιος πως ακούγεται το τάδε ηχείο που άκουσε πριν 3 χρόνια σε σχέση με το δείνα που έχει εμπρός του, ή να αναπολεί τι ωραία που ήταν όταν πήγε στο μέγαρο και άκουσε μια ωραία εκτέλεση, αλλά η χρηστικότητα όλων αυτών σε επίπεδο σύγκρισης με μηχανές, είναι ουσιαστικά μηδαμινή. Η αύξηση των εμπειριών βεβαίως βοηθάει στην ανάπτυξη των αισθήσεων, αλλά το «κάποτε άκουσα το τάδε ηχείο με τον τάδε ενισχυτή και έκανε εκείνο», είναι μάλλον αυθυποβολή.
Γι αυτό εξάλλου η... αντικειμενική αλήθεια (ανέκδοτο ε?), έρχεται με πολλούς τρόπους. Δεν είναι λάθος όταν λέμε ότι μας άρεσε και εκείνο το σύστημα πολύ, αλλά και το άλλο και το παραδίπλα και πάει λέγοντας. Το μόνο που δεν είμαστε είναι αναποφάσιστοι. Απλά έτσι λειτουργούμε και το συναίσθημα της ευχαρίστησης έρχεται με πολλούς τρόπους και με πάνελ και με κουτιά και με κόρνες και με ότι μπορεί να βγάλει μουσική αξιοπρεπώς...
Όπως αποδεικνύεται και από τις απαντήσεις σας, ΕΥΤΥΧΩΣ για όλους εμάς έχουμε οδηγηθεί μέχρι εδώ, διότι η μουσική δεν είναι μόνον συγκριτικά μηχανών, αλλά κυρίως είναι το συναίσθημα που μένει μετά την ακρόαση ενός μουσικού έργου, ενός live ή μιας καλής… κονσέρβας, το οποίο πολύ λίγο έχει να κάνει με τις υψηλές, τις χαμηλές ή τις μεσαίες, βοήθειά μας... :happy_9:
Αφού "θυμάσαι" υπάρχει και μνήμη ;-) (έστω και ως συναίσθημα*)Απλά θυμάσαι τον βαθμό ικανοποίησης και τα στοιχεία που σου άρεσαν η δεν σου άρεσαν.
...
... διότι η μουσική δεν είναι μόνον συγκριτικά μηχανών, αλλά κυρίως είναι το συναίσθημα που μένει μετά την ακρόαση ενός μουσικού έργου, ενός live ή μιας καλής… κονσέρβας, το οποίο πολύ λίγο έχει να κάνει με τις υψηλές, τις χαμηλές ή τις μεσαίες,
Σαν να τα πήρες μέσα απ' το στόμα μου. :happy_9:Με δυο λόγια: Ακουστική μνήμη υπάρχει, σε άλλους περισσότερο σε άλλους λιγώτερο, όπως κάθε είδους μνήμη. Γι' αυτό και θυμόμαστε ήχους, ή ακολουθίες ήχων, πού τους έχουμε ξανακούσει και τι αντιπροσωπεύουν. Π.χ. τον Εθνικό Ύμνο.
Αν, όμως, το ζητούμενο της ερωτήσεως είναι αν υπάρχει ακουστική αποστήθιση, πράγμα τελείως διαφορετικό από την μνήμη, τότε, ναι, αφορά κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι είτε την έχουν σαν ταλέντο, είτε, ακόμα, την καλλιεργούν.
Ναι αλλά δεν μπορώ να συγκρίνω αυτό που άκουσα πριν 3 μήνες και αυτό που ακούω τώρα και να καταλήξω σε συγκριτικά συμπεράσματα. Για συγκρίσεις μηχανών αναφέρομαι.Αφού "θυμάσαι" υπάρχει και μνήμη ;-) (έστω και ως συναίσθημα*)
Τελικά συμφωνούμε όλοι !
Auditory Memory
*
Εσένα πάντως σε συμφέρει να μπει, γιατί πλέον που μου έχεις γίνει μοντελάκι θα σου πέφτει φαρδιά. "happy_1" Και μην μου πεις τώρα ότι έχω άδικο γιατί θα ανοίξω νέο θέμα περί οπτικής μνήμης. :crazy_3:Πάντα καθαριστήριο διότι είναι μπαμπακερή και μπαίνει…
Όπως και η μνήμη…
Εδώ αναφέρεις μια σύγκριση μεταξύ δύο 'εντυπώσεων'...... που κατεγράφησαν στην μνήμη μας κατά την διάρκεια των ακροάσεων και στο τέλος "εξάγει" το προσωπικό μας συμπέρασμα.
Όχι βρε, σας παρακολουθώ......Τίμπρε έριξες την ερώτηση και την έκανες...