Αυτοκρατορικό πιάνο για ρομαντικούς...

[Gebreselassie]

​

Οι εννέα συμφωνίες, τα πέντε κοντσέρτα για πιάνο και οι τριάντα δύο σονάτες για πιάνο, είναι τα σημαντικότερα έργα του Ludwig van Beethoven. Λίγα έργα και καλά. Ένας ταλαντούχος πιανίστας εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών, κάτι που ο μέγας Mozart είχε άλλωστε προβλέψει.

Το 1808 ο Beethoven ξεκινάει να γράφει το 5ο και τελευταίο του κοντσέρτο για πιάνο, αυτό που έγινε γνωστό ως το "Αυτοκρατορικό" και έμελλε να γίνει το αγαπημένο του Franz Liszt. Ο τίτλος βεβαίως δεν ήταν επινόηση του ίδιου μιας και όπως είναι γνωστό δεν είχε σε καμία εκτίμηση τους... Αυτοκράτορες. Ο τίτλος δόθηκε στο έργο πολύ αργότερα από τον θάνατο του συνθέτη, προφανώς λόγω του μεγαλοπρεπούς ύφους του. Η πρεμιέρα του κοντσέρτου έγινε το 1811 στο Leipzig και λόγω των προβλημάτων ακοής, δεν ήταν ο ίδιος που έπαιξε στο πιάνο αλλά ο 25χρονος τότε οργανίστας Friedrich Schneider. Στην Βιέννη το έργο παίχτηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1812 και σε αυτήν την περίπτωση στο πιάνο ήταν ο μαθητής του Beethoven, Carl Czerny.

Το δεύτερο μέρος του κοντσέρτου, Αdagio un poco mosso, είναι από τα πιο αγαπημένα μου μουσικά θέματα. (http://www.youtube.com/watch?v=jvaLDtf5JW8)

- Την σιωπηλή παρουσίαση των εγχόρδων στην έναρξη, ακολουθεί μια απίστευτα ρομαντική μελωδία στο πιάνο, που φαίνεται γνώριμη ακόμη και σε αυτιά που την ακούν για πρώτη φορά. Ένα μελαγχολικό άγγιγμα ψυχής, ένα διάλειμμα στην μεγαλοπρέπεια του κοντσέρτου, ένα συναισθηματικό κοντράστ που σε εγκλωβίζει. Το κοντσέρτο αξίζει την ατάκα που είχε γραμμένη στο εξώφυλλο της ταινίας "η 6η αίσθηση": Ένα έργο που δεν υπάρχει περίπτωση να μην βάλεις να ξαναπαρακολουθήσεις. Όταν τελειώνει, νομίζεις ότι κάτι δεν άκουσες καλά, κάτι σου ξέφυγε. Πρέπει οπωσδήποτε να το ξανακούσεις, θέλεις να το ξαναζήσεις...

Η Γαλλίδα Hélène Grimaud βλέπει το έργο σαν ένα άγριο ζώο, το οποίο αξίζει σεβασμό, έναν σεβασμό που σε οδηγεί να το μελετήσεις. Η μουσική του Beethoven αναγκάζει τον καλλιτέχνη να αποκτήσει γνώσεις γιατί το συναίσθημα πρέπει να πηγάζει από μια φιλοσοφική λογική. Με σκέτο συναίσθημα δεν μπορείς να πας και πολύ μακριά, λέει η φιλόσοφος πιανίστρια και μάλλον έχει δίκιο...

http://www2.deutschegrammophon.com/special/?ID=grimaud-beethoven-emperor
​

Το CD κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2007, περιέχει τα:
- Piano Concerto No.5 in E flat major Op.73 -"Emperor" και
- Piano Sonata No.28 in A, Op.101
και... καλά που είχε μια μικρή καθυστέρηση προχθές το αεροπλάνο και είχα την ευκαιρία για ένα γρήγορο πλιάτσικο στο Metropolis του αεροδρομίου.
Χτυπήστε το!

​

...

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Θα περιμενε κανεις να ειναι οι "Λατινοι" εκπροσωποι της κλασικης μουσικης
που θα εγραφαν τα περισσοτερα μελαγχολικα/μελωδικα ακουσματα.
Και ομως οι "Τευτονες" δεν ζηλεψαν τιποτα απο αυτους.
Εξαιρετη επιλογη Νικο!:cool_4:
Απο τα πολυ αγαπημενα μου....

 

[N Kanellopoulos]

Απάντηση: Αυτοκρατορικό πιάνο για ρομαντικούς...

Γι αυτό το σπουδαίο έργο δεχτείτε και τη δική μου συμβολή, μαζί με την προτροπή,
αυτό το έργο να μη λείπει από καμία διακοθήκη.

Στα τέλη του 1808, ο 38χρονος Μπετόβεν άρχισε να σκέπτεται σοβαρά να εγκαταλείψει τη Βιέννη για πάντα. Εάν το είχε κάνει, τότε το έργο το οποίο σήμερα γνωρίζουμε ως Αυτοκρατορικό Κοντσέρτο ίσως να μην είχε γραφτεί ποτέ. Το βασικό πρόβλημα της διαμονής του εκεί, τότε, ήταν το οικονομικό. Είχε μετακομίσει εκεί δεκαέξι χρόνια νωρίτερα από τη Βόννη, για να πάρει μουσικά μαθήματα από τον Χάιντν. Από τότε μέχρι το 1808 είχε γίνει ένας από τους γνωστότερους καλλιτέχνες της πόλης. Όμως, τα οικονομικά του δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να έχει την καλλιτεχνική του ελευθερία.

Εξαιτίας αυτών των λόγων, όταν τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς προέκυψε μια καλή προσφορά, δεν μπορούσε να την απορρίψει. Του πρόσφεραν μια θέση στο Kassel η οποία θα του προσέφερε 3.400 Φιορίνια ετησίως. Ενώ επεξεργαζόταν την πρόταση στο μυαλό του, μια άλλη προσφορά-μαμούθ για παρουσίαση της μουσικής του στο θέατρο Αn der Wien ήρθε για να του αλλάξει τα σχέδια. Τελικώς, του δόθηκε το θέατρο για τις 22 Δεκεμβρίου ώστε να παρουσιάσει, για πρώτη φορά, τα έργα του 5η & 6η Συμφωνία, μαζί με το 4ο Κοντσέρτο για Πιάνο.

Ήταν εκείνη η εποχή κατά την οποία παίζονταν πολλά έργα μαζί και οι συναυλίες διαρκούσαν πολλές ώρες, στην προκειμένη περίπτωση πάνω από τέσσερις. Αυτή ήταν μια μοναδική ευκαιρία να παρουσιαστεί η μέχρι τότε καλύτερη μουσική του συνθέτη, τόσο για την ακόμη μεγαλύτερη αναγνώρισή του από το κοινό, όσο και για αναζήτηση νέων χορηγών, εάν οι ευγενείς που θα τα άκουγαν έμεναν ικανοποιημένοι. Εάν λοιπόν έμενε στη Βιέννη, με τα έργα αυτά θα εδραιωνόταν ακόμη περισσότερο. Εάν έφευγε για το Κάσελ, θα γινόταν το αντίθετο και στην καρδιά του πολιτισμού της Ευρώπης όλοι θα τον ξεχνούσαν.

Το Αυτοκρατορικό ήταν το 5ο κατά σειράν κοντσέρτο και, παρότι έζησε ακόμη 19 χρόνια, δεν έγραψε κανένα άλλο, ίσως γιατί η κώφωση που επιδεινωνόταν δεν του επέτρεπε να παίξει ο ίδιος το μέρος του πιάνου.

Το έργο αφιερώθηκε στον Αρχιδούκα Ρούντολφ, έναν από τους ευγενείς οι οποίοι συνέβαλαν στη μεγάλη οικονομική πρόταση η οποία προαναφέρθηκε. Πρόκειται για τον ίδιο Αρχιδούκα του οποίου το όνομα δόθηκε στο ωραιότερο Τρίο για Πιάνο έρ.97 του συνθέτη, δύο χρόνια αργότερα.

Αν και το 5ο Κοντσέρτο ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1809, στο κοινό πρωτοπαρουσιάστηκε μετά από δυόμισι χρόνια, στις 28 Νοεμβρίου του 1811. Πρώτος το έπαιξε ο σχετικά άγνωστός πιανίστας Σνάιντερ (Friedrich Schneider) στην αίθουσα Gewandhaus της Λιψίας. Η πρεμιέρα πρέπει να πήγε καλά, αν κρίνουμε από κριτικές στον Τύπο εκείνης της εποχής.

Ο J B Cramer, φίλος και εκδότης του Μπετόβεν στην Αγγλία, είναι ο άνθρωπος ο οποίος λέγεται ότι έδωσε στο έργο την επωνυμία Αυτοκρατορικό, αν και όπως είναι γνωστό, ο συνθέτης δεν τα πήγαινε και τόσο καλά με τα ναπολεόντεια ζητήματα μετά τη γνωστή ιστορία της 3ης Συμφωνίας. Τουλάχιστον, αυτή η επωνυμία χαρακτηρίζει τη μεγαλοπρέπεια του έργου.

(από το αφιέρωμά μου στην εκπομπή)

 

[Gebreselassie]

Ευχαριστούμε πολύ για τις πληροφορίες Νίκο. :bravo:
Θα εκτιμούσα ιδιαιτέρως και την άποψή σου για μια δυό καλές εκτελέσεις του κοντσέρτου, πέραν αυτής που παρέθεσα που ομολογουμένως μου άρεσε.

...

 

[exile]

​

Οι εννέα συμφωνίες, τα πέντε κοντσέρτα για πιάνο και οι τριάντα δύο σονάτες για πιάνο, είναι τα σημαντικότερα έργα του Ludwig van Beethoven. Λίγα έργα και καλά. Ένας ταλαντούχος πιανίστας εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών, κάτι που ο μέγας Mozart είχε άλλωστε προβλέψει.

Το 1808 ο Beethoven ξεκινάει να γράφει το 5ο και τελευταίο του κοντσέρτο για πιάνο, αυτό που έγινε γνωστό ως το "Αυτοκρατορικό" και έμελλε να γίνει το αγαπημένο του Franz Liszt. Ο τίτλος βεβαίως δεν ήταν επινόηση του ίδιου μιας και όπως είναι γνωστό δεν είχε σε καμία εκτίμηση τους... Αυτοκράτορες. Ο τίτλος δόθηκε στο έργο πολύ αργότερα από τον θάνατο του συνθέτη, προφανώς λόγω του μεγαλοπρεπούς ύφους του. Η πρεμιέρα του κοντσέρτου έγινε το 1811 στο Leipzig και λόγω των προβλημάτων ακοής, δεν ήταν ο ίδιος που έπαιξε στο πιάνο αλλά ο 25χρονος τότε οργανίστας Friedrich Schneider. Στην Βιέννη το έργο παίχτηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1812 και σε αυτήν την περίπτωση στο πιάνο ήταν ο μαθητής του Beethoven, Carl Czerny.

Το δεύτερο μέρος του κοντσέρτου, Αdagio un poco mosso, είναι από τα πιο αγαπημένα μου μουσικά θέματα. (http://www.youtube.com/watch?v=jvaLDtf5JW8)

- Την σιωπηλή παρουσίαση των εγχόρδων στην έναρξη, ακολουθεί μια απίστευτα ρομαντική μελωδία στο πιάνο, που φαίνεται γνώριμη ακόμη και σε αυτιά που την ακούν για πρώτη φορά. Ένα μελαγχολικό άγγιγμα ψυχής, ένα διάλειμμα στην μεγαλοπρέπεια του κοντσέρτου, ένα συναισθηματικό κοντράστ που σε εγκλωβίζει. Το κοντσέρτο αξίζει την ατάκα που είχε γραμμένη στο εξώφυλλο της ταινίας "η 6η αίσθηση": Ένα έργο που δεν υπάρχει περίπτωση να μην βάλεις να ξαναπαρακολουθήσεις. Όταν τελειώνει, νομίζεις ότι κάτι δεν άκουσες καλά, κάτι σου ξέφυγε. Πρέπει οπωσδήποτε να το ξανακούσεις, θέλεις να το ξαναζήσεις...

Η Γαλλίδα Hélène Grimaud βλέπει το έργο σαν ένα άγριο ζώο, το οποίο αξίζει σεβασμό, έναν σεβασμό που σε οδηγεί να το μελετήσεις. Η μουσική του Beethoven αναγκάζει τον καλλιτέχνη να αποκτήσει γνώσεις γιατί το συναίσθημα πρέπει να πηγάζει από μια φιλοσοφική λογική. Με σκέτο συναίσθημα δεν μπορείς να πας και πολύ μακριά, λέει η φιλόσοφος πιανίστρια και μάλλον έχει δίκιο...

http://www2.deutschegrammophon.com/special/?ID=grimaud-beethoven-emperor
​

Το CD κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2007, περιέχει τα:
- Piano Concerto No.5 in E flat major Op.73 -"Emperor" και
- Piano Sonata No.28 in A, Op.101
και... καλά που είχε μια μικρή καθυστέρηση προχθές το αεροπλάνο και είχα την ευκαιρία για ένα γρήγορο πλιάτσικο στο Metropolis του αεροδρομίου.


Χτυπήστε το!

​

...

Ανεκδοτο εγιναν οι ερωτησεις και τα "ψαξιματα" του Global απο τους υπαλληλους στ'Αεροδρομιο...:happy_9::happy_9::happy_9:

 

[N Kanellopoulos]

Απάντηση: Αυτοκρατορικό πιάνο για ρομαντικούς...

Από τις παλιές προτείνω
Vienna Symphony Orchestra-Carlo Maria Giulini-Arturo Ben. Michelangeli piano

Από τις πιο καινούριες
Boston Symphony-Seiji Osawa-Rudolf Serkin
Staatskapelle Dresden-Colin Davis-Claudio Arrau