Rachmaninoff's Second Piano Concerto

[Bhutia]

[reliops=Eric Carmen - All By MySelf (HQ)][youtube]PaCU4w2HTco[/youtube][/reliops]

[reliops=Rachmaninov - piano concerto No. 2 /2][youtube]Gx_XfNWkf_s[/youtube][/reliops]

Ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια...Υπάρχει πάντοτε και το παραπάνω...Το ΄΄καταπληκτικό΄΄ μπορεί να καταλήγει στο "All by myself",αλλά ξεκινά πάντα από το έναυσμα που προσέφερε στο couplet η δεύτερη κίνηση από το Piano Concerto No.2 του Ραχμάνινωφ,έμπνευση η οποία κατέληξε και σε μιά καταπληκτική ταινία,τη ΄΄Σύντομη Συνάντηση΄΄.
Αυτό που θα μπορούσα να πω γιά το συγκεκριμένο μουσικό έργο,πέρα από τον καθαγιασμό μέσω της απώλειας,είναι ότι κατορθώνει ακόμα και γιά λίγο να μας πείσει ότι η μουσική από μόνη της έχει τη δύναμη να διασώσει τον κόσμο στον οποίο ζούμε...
[reliops=Sergei Rachmaninoff plays his Piano Concerto No. 2][youtube]x8l37utZxMQ[/youtube][/reliops]

[reliops=γ€Žι€’γ„εΌ•γγ€ Brief Encounter(1945) Part1/9][youtube]wWluCzzu4jk[/youtube][/reliops]

[reliops=Brief Encounter (final scene)][youtube]hubyFqSUaGA[/youtube][/reliops]

 

[Fedra]

Απάντηση:Rachmaninoff's Second Piano Concerto..only as a second thought

Πολλές φορές δεν είναι η απώλεια που καθαγιάζει ή ακόμα μας φέρνει σε μια κατάσταση ανάρρωσης, αλλά και ο πόθος, η ανάγκη της κατάκτησης του ωραίου όταν ο βάλτος παραμονεύει σε κάθε μας κίνηση.
Η ζωή που ζούμε μέσα σε μίας συνεχόμενης εναλλασσόμενης κοινωνικής πραγματικότητας και εικονικής κοινωνικής πραγματικότητας βάσει της δομής αυτής και της δικής μας αλήθειας, περνάει από το κλάμα στο γέλιο μέσω της δύναμης των δακρύων σαν την απόλυτη κάθαρση.
Μπορούμε να κάνουμε να πάντα ακόμα και να δημιουργήσουμε τον κόσμο που θα θέλαμε να ζούμε έστω και μέσα στα βάθη του μυαλού μας με στόχος πάντα την ευτυχία και ψυχική μας ισορροπία ή μήπως ψάχνουμε να βρούμε άσκοπα κάποιο ίχνος ζωής στον Άρη? (Adagio sostenuto από το δεύτερο πιάνο κονσέρτο του Ραχμάνινοφ)

Όταν ο άνθρωπος υστερεί σε τόλμη τότε τα ηνία της ζωής πέρνει η...... φαντασία.............
[reliops=Seven Year Itch (1955) Rachmaninoff scene][youtube]F7CnSPMPt68[/youtube][/reliops]

 

[Fedra]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto

Η συνέχεια από αυτό το θέμα...
http://www.avsite.gr/vb/showthread.php?p=930552#post930552

 

[Bhutia]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto..only as a second thought

Πολλές φορές δεν είναι η απώλεια που καθαγιάζει ή ακόμα μας φέρνει σε μια κατάσταση ανάρρωσης, αλλά και ο πόθος, η ανάγκη της κατάκτησης του ωραίου όταν ο βάλτος παραμονεύει σε κάθε μας κίνηση.
Η ζωή που ζούμε μέσα σε μίας συνεχόμενης εναλλασσόμενης κοινωνικής πραγματικότητας και εικονικής κοινωνικής πραγματικότητας βάσει της δομής αυτής και της δικής μας αλήθειας, περνάει από το κλάμα στο γέλιο μέσω της δύναμης των δακρύων σαν την απόλυτη κάθαρση.
Μπορούμε να κάνουμε να πάντα ακόμα και να δημιουργήσουμε τον κόσμο που θα θέλαμε να ζούμε έστω και μέσα στα βάθη του μυαλού μας με στόχος πάντα την ευτυχία και ψυχική μας ισορροπία ή μήπως ψάχνουμε να βρούμε άσκοπα κάποιο ίχνος ζωής στον Άρη? (Adagio sostenuto από το δεύτερο πιάνο κονσέρτο του Ραχμάνινοφ)
Όταν ο άνθρωπος υστερεί σε τόλμη τότε τα ηνία της ζωής πέρνει η...... φαντασία.............

Όλοι μας όμως εφόσον είμαστε στο διαδίκτυο,έχουμε επιτρέψει στον εαυτό μας την όποια υστέρηση:612:

 

[Fedra]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto..only as a second thought

Όλοι μας όμως εφόσον είμαστε στο διαδίκτυο,έχουμε επιτρέψει στον εαυτό μας την όποια υστέρηση:612:

Νοητική / διανοητική υστέρηση εννοείς.....φαντάζομαι.....:109:
αλλά αυτή την....υστέρηση δεν μας την προκαλεί το διαδίκτυο και δεν την έχουμε όλοι άσχετα αν υπάρχει εκ γενετής σε πολλούς που το χρησιμοποιούν:138:

Αυτό που μπορεί να επιτρέψουμε στον εαυτό μας είναι απλά μια ''στέρηση'' από την παγκόσμια βλακεία που μας περιβάλλει και λέγεται ενδιαφέρουσα προσωπική ζωή :133: πολλές φορές ανούσια

 

[Bhutia]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto..only as a second thought

Νοητική / διανοητική υστέρηση εννοείς.....φαντάζομαι.....:109:
αλλά αυτή την....υστέρηση δεν μας την προκαλεί το διαδίκτυο και δεν την έχουμε όλοι άσχετα αν υπάρχει εκ γενετής σε πολλούς που το χρησιμοποιούν:138:

Αυτό που μπορεί να επιτρέψουμε στον εαυτό μας είναι απλά μια ''στέρηση'' από την παγκόσμια βλακεία που μας περιβάλλει και λέγεται ενδιαφέρουσα προσωπική ζωή :133: πολλές φορές ανούσια

Όχι βέβαια,το αντίθετο θα λεγα ότι συμβαίνει στο διαδίκτυο...Εννοώ τη στέρηση της εξ όψεως επαφής,που αναγκαζόμαστε όλοι ως συνθήκη από την εργασία και την έλλειψη χρόνου να εφαρμόζουμε.
Το ΄΄ανούσιο΄΄ έχει ήδη καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως τρόπος ζωής μας.Φαντάσου όμως πόσο τυχεροί είμαστε που τούτον τον τρόπο επικοινωνίας κάθε άλλο παρά ανούσιο τον έχουμε καταστήσει...

 

[Δημοκηδής]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto

Μεταφέρω από παλαιότερο κείμενο μου :

…. ο Ραχμάνινωφ είναι για μένα ο κατ΄εξοχήν συνθέτης που στην δίνη της αλλαγής του αιώνα, συνειδητά επιλέγει να κοιτάει μόνο προς τα μέσα, και μέσω της ματιάς αυτής να προσπαθεί να ερμηνεύσει τα έξω…

…. γνήσιος σλάβος, κομμάτια στην θλίψη, διονυσιακός στην χαρά, γράφει όπως κανείς για το παραλήρημα, το ανεξέλεγκτο του θυμικού σε καταστάσεις ακραίας υπερέκκρισης σεριτονίνης και άλλων ορμονών που ως χόμπυ έχουν να θολώνουν τον ανθρώπινο νου, εμποδίζοντας την λογική κρίση και την νηφάλια προσέγγιση των τεκταινομένων …….

…. στα κονσέρτα του για πιάνο, (ιδίως στο 2ο και 3ο ) σκιαγραφούνται δύο ειδών έρωτες:
….. η ορχήστρα συνηθέστατα περιγράφει clean cut καταστάσεις, όπου λεπτεπίλεπτες Μίες Φάρροου τυλιγμένες σε εξαιρετικές νεραϊδούφαντες ποπλίνες fall για καλοκουρεμένους , καλοσυνάτους Βαγγέληδες Βουλγαρίδηδες … εξιδανικευμένοι έρωτες, μες΄ την ροζ πάχνη, σαν όλα να είναι τυλιγμένα σε ‘’μαλλί της γριάς’’ σε ένα από τα λαμπερά πανηγύρια της ελληνικής επαρχίας …..

…. όμως το πιάνο …. το πιάνο τρελλαμένο πολυβόλο, σαρώνει κατά ριπάς, δαιμόνιο και λυσσασμένο, μανιακό και απρόβλεπτο …. το πιάνο περιγράφει έρωτες των υπογείων στα Εξάρχεια με δύο τζάνκις σε τελευταίο στάδιο aids, ….. παρά την αλουστίλα και τα σάπια δόντια, όμως, τα φιλιά παραμένουν λύτρωση και κατευόδιο… τα χέρια σφίγγουν το ένα το άλλο, το ίδιο, ίσως και παραπάνω, στοργικά……

….. βέβαια, οι παραπάνω έρωτες θα περάσουν ακριβώς από τις ίδιες φάσεις και στάδια, κάνοντας τον κύκλο τους, καθώς εξελίσσονται τα τρία μέρη των κονσέρτων αυτών ….

…. το 2 κονσέρτο είναι ίσως το πλέον βατό, κυρίως λόγω του εύληπτου και ευκολομνημόνευτου βασικού μελωδικού θέματος του πρώτου μέρους …. τυλίγει τον ακροατή με μία κοσμοπολίτικη (in the first place) ζεστασιά, …. αλησμόνητη, ανακαλείται στο μυαλό η σκηνή από τα ‘7 χρόνια φαγούρα’, όπου ο σκεπτόμενος μπον βιβέρ Tom Ewell προσπαθεί να σαγηνεύσει την ‘’αλλού’’ Marilyn Monroe, παίζοντας την εισαγωγή και μεταφράζοντας τις εικόνες ….. (This is what Sourlas called a P/T….. ) .

….Στο πρώτο μέρος γίνεται όλο το build up ….
…..κλεισμένα όστρακα, σφραγισμένα με logo στιγμής για επιπλέον σιγουριά, από καιρό αγχωμένα και υπέρμετρα προσεκτικά στην αναμόχλευση της ανίας…. έξαφνα προβάλλει ο ‘’άγιος άλλος’’… τα στρείδια θέλουν να ‘’ανοίξουν’, να εκτεθούν, να εμπλακούν σε ατύχημα με δρεπανηφόρα πιρέλι και να μην ξεφύγουν την τελευταία στιγμή σαν άλλοι Ινδιάνα Τζόουνς …. οι εξελίξεις συνήθως κατακλυσμικές πολύ πέρα από τις αντιληπτικές τους ικανότητες , το θυμικό σαλεμένο, …. ο έλεγχος περίπατο, η ανακύκλωση των τετριμμένων μισητή, το κυνήγι της αβεβαιότητος, το άλμα πάνω από δυσανάλογα απρόσιτα βάραθρα ….λατρεμένο έπαθλο… παράλληλα κλιμακώνεται μέχρι παροξυσμού το αβάσταχτο της λαχτάρας για ανταλλαγή σωματικών υγρών, που ξεχειλίζει παχύρευστη από κάθε πόρο σε ρόλο χαλασμένης ανεπίστροφης βαλβίδας ….

.................................................. ......... ….. θέλω να κάνω σε εσένα …
.................................................. ... αυτό που κάνει κι’ η Άνοιξη στις κερασιές …..

… το σμίξιμο καθαγιάζει τόννους συναισθηματικής νηστείας και συνδιαλλακτικής στειρότητας, αρμαθιές με τεράστια βαρέλια τίγκα σε κακοσπαταλημένα δευτερόλεπτα, άσκοπα φυλαγμένα με την τρελλή προσμονή ότι ίσως με κάποια συντήρηση, λίγο φορμόλη ας πούμε, θα μπορούσαν να επαναχρησιμοποιηθούν ….

…. ο συνθέτης συνήθιζε να λέει ότι το ζητούμενο του είναι η γραφή μουσικής για την εξύψωση του εμπλεκομένου ….
… το δεύτερο μέρος, ξεκινά ήρεμο και γλυκά μουδιασμένο …. η ευδαιμονία έχει παραλύσει και το τελευταίο κύτταρο, η εικόνα του ‘’άγιου άλλου’’ έχει εκτυπωθεί από τα δυνατά σφικταγκαλιάσματα στα κόκκαλα …. κάτοχος έξαφνα χιλίων πλαστών διαβατηρίων που επιτρέπουν την ανεμπόδιστη πρόσβαση σε απαγορευμένα και μη μέρη , όπου φυλάσσονται από -ακαταχώρητα από την φυσική ιστορία -μικρά άγρια ζωάκια οι ηδονές του κόσμου ….
…. τα πάντα: πράγματα, κινήσεις και μυρουδιές, μνήμες, εικόνες, ήχοι και αγγίγματα, φυσικά φαινόμενα και ξεσάλωτα δημιουργήματα του νου, θυμίζουν, μεταγράφονται, μετουσιώνονται, ερμηνεύονται και εξηγούνται με βάση τον άλλο, …..

εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μου 'μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ, βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη, το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ' αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ' άλλα να 'ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.
​

…. στα μουλωχτά, σχεδόν στα ύπουλα, η καντέντσα στο μέσο του μέρους, έρχεται να θυμίσει ότι παρά την απόλυτη άφεση, την τέλεια παράδοση, την δεκτικότητα να δηλώσεις την απόλυτη υποταγή και μανιασμένα και επανειλημμένα να λογχισθείς, σύντομα θα ακολουθήσει και το special treatment με το σφουγγάρι και το ξύδι ….

Δεν θα ξεχάσω αυτό το φέγγος στο σταθμό
το πάθος που ξεπερνά την ευφροσύνη του κορμιού και από σάρκα γίνεται πνευματική αγωνία,
η αγωνία που φέρνουν οι σβησμένες φωνές στο κατώφλι της νύχτας
η αγωνία που φέρνει η μοναξιά δίπλα στον άλλο, η μοναξιά
μέσα στον άλλο, η μοναξιά μέσα στο πάθος του άλλου.​

…..καλά τα λέει ο ποιητής ….. το τρίτο μέρος φουριόζικο και παροξυσμικό, ενδημικά αναμπουμπούλικο και παραληρηματικό δείχνει ότι ο δημιουργός δεν εποίησε ακριβώς τα πάντα εν σοφία …. την απόλυτη ευωχία, έρχεται χεράκι χεράκι να συνοδέψει η αγωνία, ταγμένες από πάντα η μία για την άλλη, σετάκι όπως ο Καϊλας ο Βασιλάκης και το φρικαλέο κασελάκι του ….. πώς να μην γίνεις κτητικός για το πλάσμα που σαν άλλο άλλιεν έχει μπει και κατακυριεύσει και τον τελευταίο μικρούλι ιστό σου, πώς να μην γίνεις πλακατ – οφόρος διαδηλωτής ‘ Αφήστε την κάτω κουφάλες …. είναι δική μου ’ …. αχαχα, τα χέρια σου μικρά σκουπάκια, με πυρετώδεις μικρές κινήσεις, αποτινάζουν τον αρσενικό πρασινωπό πολτό που νομίζεις ότι επικάθεται στους ώμους της …

…. Έρωτας δίχως πάθη δεν είναι έρωτας ….. οι κτητικές τάσεις, καλολαδωμένα φίδια, είναι σχετικά εφήμερες, εφόσον στοιχειώδη ψήγματα αξιοπρέπειας, (αποκυήματα συχνού κολυμπήματος στο αραιό κουρκούτι τόννων χυλόπιττας) σαν μερμήγκια που απέφυγαν την πατημασιά, αποτρέψουν τον εκφυλισμό της καταστάσεως σε μαντουβαλο / ζιγκουάλες που ετυρράνησαν πχ. το συντριπτικό μέρος της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας, ….

…. Η δυσκολότερη καμπή έρχεται με την άμπωτη των ανωτέρω αναφερθεισών χομπιστριών ορμονών και την ανάκτηση σημαντικού χαμένου εδάφους από την λογική, της οποίας οι άοκνες στρατηγικές κινήσεις τροφοδοτούνται από την επαναληπτικότητα της καθημερινότητος και το ανάδεμα της ρουτίνας ….. υφίσταται πλέον άμεσος κίνδυνος καταρράκωσης του ιδεατού, απαγκίστρωση από την σανίδα σωτηρίας και ξέφρενη μεταλλαγή σε παλινωδία εκατέρωθεν της λεπτής γραμμής αγάπης /μίσους, με ρυθμό συχνότερο και αυτού των μεξικανών μεταναστών στον Ρίο Γκράντε …..

… ο συνθέτης προσδοκά ένα μεγαλοπρεπές και παθιασμένο τέλος, βαδίζοντας ολοταχώς προς την εξόδιο coda, τέλος αντάξιο των αρχικών προσδοκιών, μακριά από επίπονους αποχρωματισμούς και ανιαρά fade out, βορά στην λήθη και την αποδρομή ….. ένα μπιγκ μπάνγκ που θα γιγαντώσει τις πληγές, οδηγώντας σε ένα τραγικό όσο ηδονικό και ολοσχερές τσαλαπάτημα ……

.....Γι’ αυτό αν τύχει και μ’ αγαπήσεις
πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ
πώς θα μ’ αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ.
Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ .
Κι εκεί.....​

... πρώτη επιλογή η ηχογράφηση με τον ανεπανάληπτο Ρίχτερ και την Φιλαρμονική της Βαρσοβίας υπό τον Βισλότσκι ....

 

[Snow Whitty]

Eυωχία συναισθηματων κατακλυζουν παντα τα κειμενα σου Σπυρο.

Αυτο ομως ειναι το ομορφοτερο απ οσα εχω διαβασει...Ανυπερβλητο!:624:

 

[Fedra]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto

:622: Δημοκηδής!!!

 

[kostasmara]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto

καλυτερη εκτελεση στο 2 rachamaninoff θεωρω οτι ειναι με τον richter καμια αλλη προταση κανεις;

 

[Trainman]

Απάντηση: Rachmaninoff's Second Piano Concerto

καλυτερη εκτελεση στο 2 rachamaninoff θεωρω οτι ειναι με τον richter καμια αλλη προταση κανεις;

Ασκενάζυ. Πιο αργή ερμηνεία (κατά παράβαση των οδηγιών του συνθέτη!), αλλά εξαιρετικά πειστική. Ο ήχος του Κονσέρτγκεμπάου με τον μεγάλο Μπέρναρντ Χάιτινγκ, σκέτο βελούδο: αφήνει την ορχήστρα της Βαρσοβίας που συνόδευε τον Ρίχτερ, μίλια πίσω.

http://www.amazon.com/Rachmaninov-P...=sr_1_3?ie=UTF8&s=music&qid=1280566830&sr=1-3