- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
«Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί»
AΛΚHΣΤIΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ Μία διάσημη ερμηνεύτρια και ένας αναγνωρισμένος συνθέτης, ο Στέφανος Κορκολής, για πρώτη φορά μοιράζονται την ίδια σκηνή και μας επιφυλάσσουν ένα πρόγραμμα προσεγμένο στην παραμικρή του λεπτομέρεια. Μόνο πιάνο-φωνή. Επειδή η λιτότητα, στην περίπτωσή τους, είναι αρκετή.
Μια ερμηνεύτρια με αμείωτα ενεργειακά πεδία, ένας χείμαρρος που όταν ανεβαίνει στη σκηνή σε παρασύρει με ασφάλεια στα νερά ενός κρυστάλλινου ποταμού. Η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, μια ήρεμη δύναμη που στοχεύει στο να αντλήσει τα υψηλότερα, αλλά και τα βαθύτερα συνάμα συναισθήματα από τους ακροατές της, εμφανίζεται κάθε Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στο Gazarte στο Γκάζι, με ένα πρόγραμμα αφαιρετικό και επί της ουσίας της μουσικής. Η πρώτη επί σκηνής συνεργασία της με τον Στέφανο Κορκολή, ο οποίος της έχει γράψει αγαπημένα τραγούδια με κορυφαίο τον «Αγγελο» σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη, είναι γεγονός. Ενα αληθινό ρεσιτάλ πιάνου-φωνής, όπου η μελωδία αναδεικνύει την αξία της. Με εκείνους, δύο δυναμικές μονάδες, να συνυπάρχουν αρμονικά και να δημιουργούν μαγικές βραδιές. Χωρίς στολίδια και υπερβολή. Μόνο με την ψυχή τους…
«Η συνύπαρξή μου με τον Στέφανο Κορκολή επί σκηνής είναι η πρώτη ολοκληρωμένη», λέει η Αλκηστις Πρωτοψάλτη στην Agenda. «Τέσσερις μήνες προετοιμασία, λιώσιμο αισθημάτων, κοντινή καθημερινή επαφή, που αναπτύσσει τη δημιουργία και τον οικείο χώρο, σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι και την παραμικρή λεπτομέρεια στον αυτοσχεδιασμό, περνάς και ξεπερνάς τους φόβους, δημιουργείς καινούργιες εικόνες και σηματοδοτείς με άλλον τρόπο την έκφραση, λιτά, καθαρά, ουσιαστικά».
Δώστε μας το στίγμα του προγράμματος. Τι παρουσιάζετε;
Το στίγμα είναι πεντακάθαρο, επιστροφή στο μέλλον της ουσιαστικής επικοινωνίας, χωρίς περιτυλίγματα, φωνές και περιττά όργανα…, δύσκολο, αλλά επικίνδυνα μοναδικό. Βρεθήκαμε την ίδια στιγμή να αναζητάμε τον ίδιο τρόπο έκφρασης, εξάλλου κατά βάθος είμαστε και οι δύο εραστές των ελκυστικών, μοναδικών ήχων. Ο Στέφανος είναι ένας συγκλονιστικός καλλιτέχνης. Είναι ένας καθαρόαιμος κλασικός πιανίστας με μοναδική ευελιξία και έμπνευση στο να γεφυρώνει την κλασική μουσική με τη μοντέρνα.
Ο στόχος ποιος είναι; Τι θέλετε να πάρει το κοινό φεύγοντας μαζί του από αυτές τις βραδιές στο Gazarte;
Την απόλυτη επικοινωνία σε απόσταση αναπνοής με τους θεατές, σ’ έναν άκρως καλλιτεχνικό χώρο, με πέτρινους τοίχους που φωτίζονται από το φως των κεριών, δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα που μας εμπνέει, ένας χώρος που εκπέμπει συναισθήματα…
Θα ήθελα να θυμηθείτε πώς γνωριστήκατε με τον Στέφανο και κάποιο περιστατικό που σας έχει συνδέσει μαζί του το οποίο θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας.
Με έχει συνδέσει με τον Στέφανο η στιγμή της γέννησης του «Αγγελου» σε στίχους Νίκου Μωραΐτη, στη Βόρεια Εύβοια, σ’ ένα απομονωμένο σπίτι κοντά στη θάλασσα, με τον αέρα να λυσσομανάει και τα κύματα να κρατούν ένα σταθερό τέμπο… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πηγαίο ταλέντο του, που είναι πάντοτε διάχυτο.
Οταν δεν εμφανίζεστε, βλέπετε προγράμματα συναδέλφων σας, ενημερώνεστε για το τι συμβαίνει στη νύχτα;
Ενημερώνομαι βασικά με θεάματα πρωτοποριακά στο εξωτερικό, κυρίως στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, γιατί εκεί τα πράγματα τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Με μαγεύουν τα musicals, οι θεατρικές παραστάσεις, τα ρεσιτάλ off Broadway, οι μπάντες του δρόμου. Στην Ελλάδα βλέπω πολλά, ελάχιστα όμως με αγγίζουν. Μου αρέσουν τα περιφερειακά θέατρα, οι μουσικές σκηνές, θεάματα από νέες ομάδες που τα δίνουν όλα.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας, τι έχει αλλάξει σήμερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ή και την προηγούμενη δεκαετία στα νυχτερινά προγράμματα;
Το κοινό γυρνάει την πλάτη στα θεάματα που είναι τόσο κυνικά και προκατασκευασμένα, τόσο προβλέψιμα και ανούσια. Επιστρέφει ευτυχώς στις σκηνές όπου ο καλλιτέχνης κινητοποιεί το μυαλό και την καρδιά του θεατή με τις αλήθειες του, δημιουργώντας ένα χώρο εκτός πραγματικότητας, που του εξάπτει τη φαντασία και τον «αναγκάζει» γλυκά να τον παρακολουθήσει. Πιστεύω ότι επειδή το CD πεθαίνει, μόνο όσοι έχουν το ταλέντο να εκφραστούν ζωντανά θα επιζήσουν. Η σημερινή γενιά επιζητά την τρυφερότητα και την επικοινωνία.
Η κρίση που διανύουμε έχει επιβάλει μια άλλη οικονομία στη διαμόρφωση και του καλλιτεχνικού σκηνικού. Εσείς πώς βιώνετε αυτή την κρίση;
Βρισκόμαστε σε περίεργη τροχιά γύρω από τους εαυτούς μας και γύρω από τους άλλους. Διανύουμε μια περίοδο δυσχέρειας, κινδύνου και πολιτικής απραξίας, με σφοδρές διαταραχές, με μεταπτώσεις στην οικονομική εξέλιξη, με ατάλαντους, άνοστους, άχρωμους ανθρώπους-κλώνους, χωρίς ανατροφή και εκπαίδευση, την εποχή του downloading, του ipod και των ηλεκτρονικών κοινοτήτων, του facebook, της πλαστικής ζωής, της πειρατείας… Η εξέλιξη αυτής της αναμονής μέχρι να ξακαθαρίσουν τα πράγματα δυστυχώς είναι άγνωστη και οι συνέπειες απρόβλεπτες…
Στους νέους ανθρώπους, την επόμενη γενιά που ακούει τα τραγούδια σας και μπαίνει στην αλυσίδα της παραγωγής σε μια δύσκολη εποχή, τι θα λέγατε και τι θα συστήνατε;
Να μείνουν μακριά απ’ ό,τι υποβιβάζει τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια. Να κλείνουν τα αφτιά και τα μάτια τους στη χυδαιότητα, να ασχολούνται με την τέχνη τους, πώς θα γίνουν καλύτεροι… Να σέβονται πάντα αυτούς που συναντούν ανεβαίνοντας γιατί θα τους ξανασυναντήσουν κατεβαίνοντας και το κυριότερο να μεγαλώνουν μέσα από τη μουσική φυσιολογικά.
Παράλληλα κυκλοφόρησε και η κασετίνα για τα 30 χρόνια σας στη δισκογραφία «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί», που, ως τίτλος, σας εκφράζει απόλυτα. Πώς νιώθετε αγγίζοντας αυτό το μαγικό νούμερο; Είστε συμφιλιωμένη με το χρόνο που περνά; Τι τροφοδοτεί την αδιάκοπη ανησυχία σας, τη συνεχή αναζήτησή σας για κάτι νέο, κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό;
Σίγουρα ο τίτλος «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί» με εκφράζει όσο τίποτα άλλο. Αυτό που τροφοδοτεί την ανησυχία μου και τη συνεχή αναζήτησή μου είναι ένα αρχέγονο συναίσθημα βαθιά συνδεδεμένο με τη μουσική και το θεατή. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση και είμαι υπερήφανη γι’ αυτή την έκδοση. Τριάντα χρόνια μουσικής, χαρά, λύπη, νοσταλγία, ξενύχτια, απώλειες, έρωτες, πάθος, χάδια, αδρεναλίνη, επαφές, συνεργασίες, συντροφιές, γιορτές, δεσμοί, χωρισμοί, στεναγμοί, αποχωρισμοί, αγκαλιές, όνειρα, αγάπες, τραγούδια, χυμένα όλα σ’ ένα μίγμα αλήθειας από την εφηβεία στην ενηλικίωση και την ωριμότητα, αλλά πάντα κατά βάθος παιδί… Δεν φοβάμαι τη μνήμη ακόμη και αν οι αναμνήσεις πονάνε. Δεν πετάω φωτογραφίες, δεν πετάω τίποτα. Ετσι και αλλιώς οι μνήμες μου είναι η ιστορία της ζωής μου, και μέσα από αυτή την έκδοση κλείνω το μάτι στο χρόνο τον πανδαμάτορα…
«Ενα πιάνο μια φωνή»
Αλκηστις Πρωτοψάλτη-Στέφανος Κορκολής.
Κάθε Σάββατο στις 22.00, Κυριακή και Δευτέρα στις 20.30, Gazarte,
Βουτάδων 32-34, Γκάζι (στάση μετρό Κεραμεικός).
Πληροφορίες: 210 34.52.277 και www.gazarte.gr
E-TIPOS
AΛΚHΣΤIΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ Μία διάσημη ερμηνεύτρια και ένας αναγνωρισμένος συνθέτης, ο Στέφανος Κορκολής, για πρώτη φορά μοιράζονται την ίδια σκηνή και μας επιφυλάσσουν ένα πρόγραμμα προσεγμένο στην παραμικρή του λεπτομέρεια. Μόνο πιάνο-φωνή. Επειδή η λιτότητα, στην περίπτωσή τους, είναι αρκετή.
Μια ερμηνεύτρια με αμείωτα ενεργειακά πεδία, ένας χείμαρρος που όταν ανεβαίνει στη σκηνή σε παρασύρει με ασφάλεια στα νερά ενός κρυστάλλινου ποταμού. Η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, μια ήρεμη δύναμη που στοχεύει στο να αντλήσει τα υψηλότερα, αλλά και τα βαθύτερα συνάμα συναισθήματα από τους ακροατές της, εμφανίζεται κάθε Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στο Gazarte στο Γκάζι, με ένα πρόγραμμα αφαιρετικό και επί της ουσίας της μουσικής. Η πρώτη επί σκηνής συνεργασία της με τον Στέφανο Κορκολή, ο οποίος της έχει γράψει αγαπημένα τραγούδια με κορυφαίο τον «Αγγελο» σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη, είναι γεγονός. Ενα αληθινό ρεσιτάλ πιάνου-φωνής, όπου η μελωδία αναδεικνύει την αξία της. Με εκείνους, δύο δυναμικές μονάδες, να συνυπάρχουν αρμονικά και να δημιουργούν μαγικές βραδιές. Χωρίς στολίδια και υπερβολή. Μόνο με την ψυχή τους…
«Η συνύπαρξή μου με τον Στέφανο Κορκολή επί σκηνής είναι η πρώτη ολοκληρωμένη», λέει η Αλκηστις Πρωτοψάλτη στην Agenda. «Τέσσερις μήνες προετοιμασία, λιώσιμο αισθημάτων, κοντινή καθημερινή επαφή, που αναπτύσσει τη δημιουργία και τον οικείο χώρο, σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι και την παραμικρή λεπτομέρεια στον αυτοσχεδιασμό, περνάς και ξεπερνάς τους φόβους, δημιουργείς καινούργιες εικόνες και σηματοδοτείς με άλλον τρόπο την έκφραση, λιτά, καθαρά, ουσιαστικά».
Δώστε μας το στίγμα του προγράμματος. Τι παρουσιάζετε;
Το στίγμα είναι πεντακάθαρο, επιστροφή στο μέλλον της ουσιαστικής επικοινωνίας, χωρίς περιτυλίγματα, φωνές και περιττά όργανα…, δύσκολο, αλλά επικίνδυνα μοναδικό. Βρεθήκαμε την ίδια στιγμή να αναζητάμε τον ίδιο τρόπο έκφρασης, εξάλλου κατά βάθος είμαστε και οι δύο εραστές των ελκυστικών, μοναδικών ήχων. Ο Στέφανος είναι ένας συγκλονιστικός καλλιτέχνης. Είναι ένας καθαρόαιμος κλασικός πιανίστας με μοναδική ευελιξία και έμπνευση στο να γεφυρώνει την κλασική μουσική με τη μοντέρνα.
Ο στόχος ποιος είναι; Τι θέλετε να πάρει το κοινό φεύγοντας μαζί του από αυτές τις βραδιές στο Gazarte;
Την απόλυτη επικοινωνία σε απόσταση αναπνοής με τους θεατές, σ’ έναν άκρως καλλιτεχνικό χώρο, με πέτρινους τοίχους που φωτίζονται από το φως των κεριών, δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα που μας εμπνέει, ένας χώρος που εκπέμπει συναισθήματα…
Θα ήθελα να θυμηθείτε πώς γνωριστήκατε με τον Στέφανο και κάποιο περιστατικό που σας έχει συνδέσει μαζί του το οποίο θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας.
Με έχει συνδέσει με τον Στέφανο η στιγμή της γέννησης του «Αγγελου» σε στίχους Νίκου Μωραΐτη, στη Βόρεια Εύβοια, σ’ ένα απομονωμένο σπίτι κοντά στη θάλασσα, με τον αέρα να λυσσομανάει και τα κύματα να κρατούν ένα σταθερό τέμπο… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πηγαίο ταλέντο του, που είναι πάντοτε διάχυτο.
Οταν δεν εμφανίζεστε, βλέπετε προγράμματα συναδέλφων σας, ενημερώνεστε για το τι συμβαίνει στη νύχτα;
Ενημερώνομαι βασικά με θεάματα πρωτοποριακά στο εξωτερικό, κυρίως στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, γιατί εκεί τα πράγματα τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Με μαγεύουν τα musicals, οι θεατρικές παραστάσεις, τα ρεσιτάλ off Broadway, οι μπάντες του δρόμου. Στην Ελλάδα βλέπω πολλά, ελάχιστα όμως με αγγίζουν. Μου αρέσουν τα περιφερειακά θέατρα, οι μουσικές σκηνές, θεάματα από νέες ομάδες που τα δίνουν όλα.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας, τι έχει αλλάξει σήμερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ή και την προηγούμενη δεκαετία στα νυχτερινά προγράμματα;
Το κοινό γυρνάει την πλάτη στα θεάματα που είναι τόσο κυνικά και προκατασκευασμένα, τόσο προβλέψιμα και ανούσια. Επιστρέφει ευτυχώς στις σκηνές όπου ο καλλιτέχνης κινητοποιεί το μυαλό και την καρδιά του θεατή με τις αλήθειες του, δημιουργώντας ένα χώρο εκτός πραγματικότητας, που του εξάπτει τη φαντασία και τον «αναγκάζει» γλυκά να τον παρακολουθήσει. Πιστεύω ότι επειδή το CD πεθαίνει, μόνο όσοι έχουν το ταλέντο να εκφραστούν ζωντανά θα επιζήσουν. Η σημερινή γενιά επιζητά την τρυφερότητα και την επικοινωνία.
Η κρίση που διανύουμε έχει επιβάλει μια άλλη οικονομία στη διαμόρφωση και του καλλιτεχνικού σκηνικού. Εσείς πώς βιώνετε αυτή την κρίση;
Βρισκόμαστε σε περίεργη τροχιά γύρω από τους εαυτούς μας και γύρω από τους άλλους. Διανύουμε μια περίοδο δυσχέρειας, κινδύνου και πολιτικής απραξίας, με σφοδρές διαταραχές, με μεταπτώσεις στην οικονομική εξέλιξη, με ατάλαντους, άνοστους, άχρωμους ανθρώπους-κλώνους, χωρίς ανατροφή και εκπαίδευση, την εποχή του downloading, του ipod και των ηλεκτρονικών κοινοτήτων, του facebook, της πλαστικής ζωής, της πειρατείας… Η εξέλιξη αυτής της αναμονής μέχρι να ξακαθαρίσουν τα πράγματα δυστυχώς είναι άγνωστη και οι συνέπειες απρόβλεπτες…
Στους νέους ανθρώπους, την επόμενη γενιά που ακούει τα τραγούδια σας και μπαίνει στην αλυσίδα της παραγωγής σε μια δύσκολη εποχή, τι θα λέγατε και τι θα συστήνατε;
Να μείνουν μακριά απ’ ό,τι υποβιβάζει τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια. Να κλείνουν τα αφτιά και τα μάτια τους στη χυδαιότητα, να ασχολούνται με την τέχνη τους, πώς θα γίνουν καλύτεροι… Να σέβονται πάντα αυτούς που συναντούν ανεβαίνοντας γιατί θα τους ξανασυναντήσουν κατεβαίνοντας και το κυριότερο να μεγαλώνουν μέσα από τη μουσική φυσιολογικά.
Παράλληλα κυκλοφόρησε και η κασετίνα για τα 30 χρόνια σας στη δισκογραφία «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί», που, ως τίτλος, σας εκφράζει απόλυτα. Πώς νιώθετε αγγίζοντας αυτό το μαγικό νούμερο; Είστε συμφιλιωμένη με το χρόνο που περνά; Τι τροφοδοτεί την αδιάκοπη ανησυχία σας, τη συνεχή αναζήτησή σας για κάτι νέο, κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό;
Σίγουρα ο τίτλος «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί» με εκφράζει όσο τίποτα άλλο. Αυτό που τροφοδοτεί την ανησυχία μου και τη συνεχή αναζήτησή μου είναι ένα αρχέγονο συναίσθημα βαθιά συνδεδεμένο με τη μουσική και το θεατή. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση και είμαι υπερήφανη γι’ αυτή την έκδοση. Τριάντα χρόνια μουσικής, χαρά, λύπη, νοσταλγία, ξενύχτια, απώλειες, έρωτες, πάθος, χάδια, αδρεναλίνη, επαφές, συνεργασίες, συντροφιές, γιορτές, δεσμοί, χωρισμοί, στεναγμοί, αποχωρισμοί, αγκαλιές, όνειρα, αγάπες, τραγούδια, χυμένα όλα σ’ ένα μίγμα αλήθειας από την εφηβεία στην ενηλικίωση και την ωριμότητα, αλλά πάντα κατά βάθος παιδί… Δεν φοβάμαι τη μνήμη ακόμη και αν οι αναμνήσεις πονάνε. Δεν πετάω φωτογραφίες, δεν πετάω τίποτα. Ετσι και αλλιώς οι μνήμες μου είναι η ιστορία της ζωής μου, και μέσα από αυτή την έκδοση κλείνω το μάτι στο χρόνο τον πανδαμάτορα…
«Ενα πιάνο μια φωνή»
Αλκηστις Πρωτοψάλτη-Στέφανος Κορκολής.
Κάθε Σάββατο στις 22.00, Κυριακή και Δευτέρα στις 20.30, Gazarte,
Βουτάδων 32-34, Γκάζι (στάση μετρό Κεραμεικός).
Πληροφορίες: 210 34.52.277 και www.gazarte.gr
E-TIPOS
