- Μηνύματα
- 2.310
- Reaction score
- 23
μήπως εχει δει κανείς φωτογραφίες από την συναυλία να κυκλογορούν κάπου στο internet ?
Υπήρχαν τουλάχιστον 10 κάμερες και όσοι ήταν στη συναυλία έχουμε ψιλολυσσάξει από τη Δευτέρα να παίρνουμε τηλέφωνα στην ΕΡΤ να μάθουμε πότε θα τη μεταδώσουν, γιατί φαίνεται δεδομένο ότι θα τη δείξουν κάποια στιγμή!
Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή την διακοπή της συναυλίας των White Stripes και τα όσα διαδραματίστηκαν εκεί, είχαν ξεκινήσει πολλές συζητήσεις τόσο διαδικτυακές όσο και πρόσωπο-με-πρόσωπο όπου μεταξύ άλλων, γινόταν πολύς λόγος (απαξιωτικά) για τον κόσμο που θα μάζευαν οι Scorpions στο Καραϊσκάκη, πολύ περισσότερο απ ότι είχαν οι Stripes στο Φάληρο. «Πήγαινε να δεις τους παππούδες» όπως χαρακτηριστικά είπε ένας φίλος μου.
Το περίεργο δεν είναι αυτό καθ αυτό το «απόλυτο» που κρύβουν αυτές οι απόψεις. ’λλωστε πάντα στη μουσική τα νέα ρεύματα, τα νέα πρόσωπα και οι νέες κινήσεις έρχονταν να διώξουν τις παλιές κι αυτό άλλωστε είναι και το μόνο φυσιολογικό. Το παράδοξο για μένα είναι η κομπλεξαρισμένη στάση που πρέπει με το ζόρι να σε κάνει να διαλέξεις αν θα παραταχθείς με τους νέους ή τους παλιούς. Αν θα το παίζεις ψαγμένος ανακηρύσσοντας σε «νέα μεγάλη ελπίδα» κάθε καινούρια μπάντα που καβαλάει το καλάμι πιο γρήγορα απ ότι ανεβαίνει στη σκηνή ή θα επιμένεις να πηγαίνεις σε συναυλίες-«αρπαχτές» (λες και όλοι οι καινούριοι έχουν ως κύριο μέλημά τους την καλλιτεχνική δημιουργία όταν βγαίνουν σε περιοδεία. Τέλος πάντων).
Όπως και να χει, τέτοια κόμπλεξ δεν φαινόταν να έχουν οι περίπου 25.000 που μαζεύτηκαν στο στάδιο Καραϊσκάκη. Έφηβες κοπέλες με σκισμένα αθλητικά παπούτσια, αγόρια λίγο μετά την εφηβεία τους που ήρθαν να δούνε τους μουσικούς τους ήρωες, τριαντάρηδες, μεγαλύτεροι μπαμπάδες που έφερναν τα παιδιά τους να ακούσουν το συγκρότημα που αγάπησαν στα νιάτα τους όλα τα είχε το Καραϊσκάκη και πολλές φορές αυτό το ετερόκλητο κοινό είναι πολύ πιο ενθουσιώδες, αυθόρμητο και ειλικρινές από ένα ομοιογενές γεμάτο προκαταλήψεις.
Οι Scorpions βγήκαν επιβλητικά στη σκηνή ακριβώς στην ώρα τους, ξεκινώντας με δύο κομμάτια από το φρέσκο «Unbreakable», τα «New Generation» και Love em or leave em». Ο κόσμος στην αρένα (αλλά και αρκετοί στις κερκίδες) άρχισε να χοροπηδάει χορεύοντας στους ρυθμούς των Σκορπιών και δεν σταμάτησε παρά μόνο στα πιο ήσυχα κομμάτια που μας επιφύλασσαν στη συνέχεια. Στα «The Zoo» και «Well burn the sky» ο ουρανός πραγματικά παίρνει φωτιά, ενώ η φωνή του Klaus Meine μοιάζει να μην έχει χάσει σχεδόν καθόλου στη δύναμή της από τα τέλη του εβδομήντα που τα πρωτοτραγουδούσε. «Coast to Coast» και αμέσως μετά ακολουθούν τα greatest hits για τους λιγότερο σκληροπυρηνικούς fans.
Η μπάντα ξεκινάει να παίζει το «Holiday» και ο κόσμος ενθουσιάζεται, ενθουσιασμός που θα κορυφωθεί αφού μάλιστα οι Scorpions παίζουν ολόκληρο το τραγούδι, κάτι που δεν συνηθίζουν. Σειρά έχει το «In Trance» (κατά τη γνώμη μου, ίσως η πιο δυνατή στιγμή της συναυλίας) σε μια εκτέλεση άρτια σαν την αντίστοιχη στο στούντιο, με όλα τα πλεονεκτήματα του live. Αν κάποιος διατηρούσε ακόμα αμφιβολίες για το αν οι Scorpions εξακολουθούν να λένε κάτι ως live μπάντα, πιστεύω αρκούσε να ακούσει αυτό το κομμάτι. «Wind of Change» για να ανάψουν οι αναπτήρες (αλλά και οι οθόνες των κινητών, δεν ξέρω ποιος είχε πρώτη φορά αυτή την ευφυή σύλληψη) και αμέσως μετά, για πρώτη φορά ζωντανά στην Ελλάδα, το «No One Like You» με τον κόσμο να το συνοδεύει κι αυτό (όπως και τα προηγούμενα) τραγουδώντας.
«Loving you Sunday morning» είχε για τη συνέχεια το πρόγραμμα, αλλά και «Hes a woman, shes a man» και «Big City Nights». Κατά γενική ομολογία, είχαμε την τύχη να μας ετοιμάσουν μια απ τις καλύτερες setlists της περιοδείας. Δύο πολύ καλά σόλο από τον Rudolf Schenker και τον Matthias Jabs ο οποίος μάλιστα είχε και έναν τραυματισμό πριν λίγες μέρες στην Ισπανία, που δεν φάνηκε όμως να τον καταβάλλει και ένας εκρηκτικός, ασταμάτητος James Kottak σε σόλο ντραμς.
Είχαν περάσει σχεδόν δυο ώρες και για ενκόρ οι Scorpions μας επιφύλασσαν κι άλλες εκπλήξεις. «Coming Home» κολλητά με το «Still Loving You», αμέσως μετά «Rock you like a hurricane» και για καληνύχτα το «When the smoke is going down» που μου φάνηκε λίγο πως άργησε να βρει το ρυθμό του στην αρχή, στη συνέχεια όμως ήταν εντάξει.
Κάπως έτσι πέρασε και αυτή η βραδιά στη συναυλιακή ιστορία και πήγαν όλοι σπίτι τους ικανοποιημένοι, τόσο οι σκληροί fans όσο και αυτοί που είχαν έρθει για να ακούσουν το «Wind of Change». Οι Scorpions μπορεί να τα έχουν τα χρονάκια τους, πάντως σίγουρα δεν δείχνουν να βαριούνται πάνω στη σκηνή. Με μια πολύ οργανωμένη παραγωγή, πιστεύω πως έδειξαν απόλυτο σεβασμό για τον κόσμο που ήρθε να τους ακούσει αντίθετα με πολλούς άλλους.
Κατά τα άλλα, το Καραϊσκάκη είναι πολύ καλός χώρος και για συναυλίες, αν και μου φάνηκε πως οι κερκίδες μπορούσαν να φιλοξενήσουν πολλούς ακόμα, αν είχαν κοπεί κι άλλα εισιτήρια για να ικανοποιήσουν τον πολύ κόσμο που έψαχνε μέχρι και την τελευταία στιγμή. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας πάντως, γιατί αν κρίνει κανείς απ το παρελθόν τους γενικότερα αλλά και από τη σχέση που χει αναπτυχθεί ανάμεσα στους Scorpions και στους Έλληνες fans τους, μάλλον πρέπει να λέμε και του χρόνου!
Oι Scorpions ήρθαν στην Αθήνα σε παραγωγή της Cultural Action
Φωτεινή Δράκου
Η συναυλία αυτή δε χρειάζεται κριτική. Φτάνει μια μικρή ματιά στο set list για να καταλάβει κανείς τι συνέβη στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Εκεί που 25 χιλιάδες (ίσως και περισσότεροι, το επίσημο site των Scorpions αναφέρει 30.000) άτομα απόλαυσαν μια συναυλία πολύ ξεχωριστή για πολλούς λόγους.
Ο βασικότερος λόγος ήταν ότι οι Scorpions είναι η πρώτη ιστορική μπάντα που μας επισκέφτηκε αυτό το καλοκαίρι και πραγματικά έδειξε να ανταποδίδει την αγάπη του κόσμου προς αυτήν. Εξηγούμαι αμέσως: Τα γνωστά κλισέ "είστε οι καλύτεροι", "είστε οι πιο τρελοί" πάντα τα άκουγα βερεσέ όπως και οι περισσότεροι από εσάς. Προχτές το βράδυ όμως οι αντίστοιχες δηλώσεις του Klaus Meine μου φάνηκαν πολύ κοντά στην πραγματικότητα, γιατί αν πράγματι είμαστε οι πιο φανατικοί οπαδοί τους, φρόντισαν να μας αποζημιώσουν όχι μόνο με τις δηλώσεις αλλά κυρίως με τις πράξεις τους. Δεν κατέβηκαν να μας φιλήσουν σταυρωτά έναν-έναν βεβαίως αλλά μας έδωσαν το κάτι παραπάνω, το ιδιαίτερο, το μόνο για εμάς τέλος πάντων!
Οι Scorpions στις 18 Ιουλίου του 2005 κυρίες και κύριοι έπαιζαν στην έδρα τους (μη βιαστείτε να τους βαφτίσετε μέλη του ΟΣΦΠ μερικοί - μερικοί, αλλού το πάω!), αν και πολλά χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους. Έπαιζαν στο σπίτι τους και σπίτι δεν είναι οι τοίχοι και τα κεραμίδια αλλά το μέρος που υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Ακούγομαι (ή διαβάζομαι καλύτερα) υπερβολικός αλλά μετά από τον καταιγισμό συναυλιών με τα γνωστά copy paste set list, 70 με 90 λεπτά και άντε γεια σας και τις άψογες και επαγγελματικές εμφανίσεις του τύπου: 15 τραγούδια προβάραμε για την περιοδεία, σιγά μην κάνουμε και δεύτερο encore τώρα, καλό σας βράδυ, τι περιμένατε; Συγκινήθηκα ο κακόμοιρος ο συναυλιοφάγος (καινούρια λέξη Mr. Babiniotis για το λεξικό σας.)
Να τα πάρουμε όμως από την αρχή (βάλε μια τάξη επιτέλους στο κείμενο, τα έχεις κάνει μαντάρα, τι ήθελες και τον Μπαμπινιώτη μέσα σε όλα. Στις 21.30 ακριβώς οι κύριοι Meine, Schenker, Jabs, Kottak και Maciwoda ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν το πρόγραμμα τους με τα "New Generation" και "Love 'Em Or Leave 'Em". Οι περισσότεροι φοβήθηκαν ότι η συνέχεια θα είναι μια επανάληψη του επεισοδίου "Scorpions Λυκαβηττός 2004" με happy end ίσως αλλά σίγουρα με την ίδια αίσθηση που μας αφήνει κάθε χρόνο το Πάσχα και "Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ" του Τζεφιρέλι! Τα φίδια μας έζωσαν πιο σφιχτά αργότερα, αφού το set list συνεχίστηκε σχεδόν όπως το αντίστοιχο περσινό (εξαίρεση η προσθήκη του "Make It Real" ανάμεσα στα "The Zoo" και "We'll Burn The Sky").
Ίσως σε ένα μισοάδειο γήπεδο ή μπροστά σε ένα κοιμισμένο κοινό να πήγαινε προς τα εκεί η υπόθεση αλλά μετά το εκπληκτικό (και ολόκληρο παρακαλώ) "Holiday" άρχισαν οι εκπλήξεις. Οι πρώτες νότες του αγαπημένου "In Trance" έδωσαν το έναυσμα και το κοινό έδειξε ότι τιμά την πρώτη περίοδο της καριέρας του group, τραγουδώντας όλους τους στίχους. Συνέχισαν με το "Wind Of Change" και το δεύτερο χτύπημα ήρθε αμέσως μετά: "Θα σας παίξουμε ένα τραγούδι που δεν έχουμε παίξει ποτέ στην Ελλάδα" και το "No One Like You" έκανε τον κόσμο στην αρένα αλλά και στις κερκίδες να χοροπηδά ασταμάτητα, ενώ στο ρεφρέν πρέπει να ακουστήκαμε μέχρι την Αίγινα τουλάχιστον! Παραποιώντας λιγάκι τους στίχους ο Meine δήλωσε ότι πραγματικά δεν υπάρχει άλλο κοινό σαν τους Έλληνες και εισέπραξε το χειροκρότημά μας φυσικά. Η συνέχεια στο set list ήταν τα "Loving You Sunday Morning" και "Tease Me Please Me" και αμέσως μετά ο κος Kottak ξεκούρασε τους υπόλοιπους χαρίζοντας μας ένα σόλο στα τύμπανα. Η επιστροφή έγινε με το αγαπημένο "Blackout" και ενώ ο ήχος από σπασμένα γυαλιά ακόμα περνούσε από τα ηχεία, οι Scorpions συνέχισαν την βουτιά στο παρελθόν με τον δυναμίτη ονόματι "He's A Woman - She's A Man"! Τρίτο τραγούδι της εποχής Roth και όλοι οι νοσταλγοί των εποχών "Τaken By Force" και "In Trance" ένοιωσαν τις τρίχες του να ανορθώνονται για τρίτη φορά μέσα σε μιάμιση ώρα. Προσωπικά ένοιωσα να απογειώνομαι, δεν περίμενα να παίξουν τα περισσότερα αγαπημένα μου κομμάτια μαζεμένα και σκέφτηκα ότι μένει να ακούσω και τα "Sails Of Charon" και "Coming Home" για να ολοκληρωθεί το απόλυτο φανταστικό προσωπικό μου set list! Το "Hit Between The Eyes" και το "Big City Nights" έκλεισαν το πρώτο μέρος της συναυλίας πριν τα encores (δεν έλειψε βέβαια ο απαραίτητος πειραματισμός του Jabs πάνω στις παραμορφώσεις της κιθάρας του στο ενδιάμεσο!).
Η προσωπική μου φανταστική συναυλία συνεχίστηκε αφού οι Scorpions επανήλθαν με το "Coming Home", αποτελειώνοντας με! Ευτυχώς δεν παίχτηκε ολόκληρο (αν κάνω λάθος εδώ συγχωρήστε με!). Το "Still Loving You" επέτρεψε στις κυρίες να τραγουδήσουν τους στίχους του αγκαλιά με τους κυρίους τους! Πριν μας αφήσουν δε θα μπορούσαν να παραλείψουν το πολυαγαπημένο "Rock You Like A Hurricane" και φυσικά δε μας απογοήτευσαν. Οι αντιδράσεις όμοιες με το "No One Like You", τραγούδι και ενθουσιασμός από όλο τον κόσμο, μια πραγματική γιορτή.
Το τέλος ήρθε με το ταιριαστό "When The Smoke Is Going Down" και εδώ είχαμε και τη συγκινητικότερη στιγμή με τον Meine να παραδέχεται ότι "this is the place where I belong". Τι καλύτερο τέλος θα μπορούσαμε να περιμένουμε;
Το set list ήταν: New Generation / Love 'Em Or Leave 'Em / Bad Boys Running Wild / The Zoo / Make It Real / We'll Burn The Sky / Deep And Dark / Coast To Coast / Holiday / In Trance / Wind Of Change / No One Like You / Loving You Sunday Morning / Tease Me Please Me / Drum solo / Blackout / He's A Woman - She's A Man / Hit Between The Eyes / Guitar solo (Jabs) / Big City Nights / Encore: Coming Home / Still Loving You / Rock You Like A Hurricane / When The Smoke Is Going Down
Ήταν 2 ώρες πραγματικής ψυχαγωγίας, μια συναυλία στην οποία υπήρξε πραγματικά δράση και αντίδραση μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη και που τα λόγια και τα γραπτά είναι φτωχά για να την περιγράψουν. Οι Έλληνες γουστάρουν και τιμούν τους Scorpions και οι Scorpions φέρθηκαν στους Έλληνες όπως τους αξίζει πραγματικά. Ξεχωριστά.
* Η κρατική τηλεόραση μαγνητοσκόπησε τη συναυλία και αναμένεται σύντομα μετάδοση της. Αν θέλετε να δηλώσετε στην ΕΡΤ την επιθυμία σας να παρακολουθήσετε αυτή τη συναυλία ή την έκδοση της σε DVD μπορείτε να τους στείλετε email στα [email protected] (Τμήμα Ψυχαγωγικών Προγραμμάτων), [email protected] (Τμήμα Σύνθεσης Προγράμματος) και [email protected] (Ραδιοτηλεόραση) ή να τους καλέσετε στα 210 7774398 (Διεύθυνση Προγράμματος), 210 6066618 (Τμήμα Σύνθεσης Προγράμματος) και 210 7407000 (Ραδιοτηλεόραση). [Πηγή: www.ert.gr]
Εμείς τους πληρώνουμε, ας κάνουν και μια φορά το χατίρι μας! Μάθαμε πως αναπαράγεται ο ελέφαντας και πήξαμε στο έντεχνο λαϊκό ρε παιδιά, υπάρχει και κόσμος που ακούει rock αν το έχετε πάρει είδηση!
Αντώνης Μουστάκας
Διονύση έχω ένα Sony RDR-HX 900 με σκληρό και μπορώ να το γράψω και να το κάνω και λίγο μοντάζ!!Κανένας με καλό DVD Recorder ?
![]()