Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..:)

[Fedra]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Aν νομίζετε πως ζούμε σε μια εποχή που ο παραλογισμός και οι ανορθόδοξες λύσεις που δίνουν οι άνθρωποι στα ψυχολογικά και μη προβλήματα τους είναι το σήμα κατατεθέν του 21 αιώνα δεν είναι έτσι...ακριβώς.
Το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού μισεί τις.....Δευτέρες....
Ουφ πάλι δουλειά, προβλήματα από την αρχή, κάθε Δευτέρα σηματοδοτεί το τέλος της ξεκούρασης από το διήμερο του Σαββατοκύριακου και την έναρξη μια βαρετής και κουραστική βδομάδας...
Η δεκαεξάχρονη Μπρέντα Αν Σπένσερ διάλεξε να δείξει αυτή της την απέχθεια με πολύ ιδιότυπο τρόπο.
Μισώντας λοιπόν τις Δευτέρες πήρε θέση στο παράθυρο του σπιτιού της μια ωραία Δευτέρα στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφορνίας και άρχισε να πυροβολεί στο απέναντι δημοτικό σχολείο εν ψυχρώ, σκοτώνοντας 2 ενηλίκους και τραυματίζοντας 8 παιδιά και έναν αστυνομικό.....
Όταν την ρώτησαν οι δημοσιογράφοι γιατί το έκανε , απάντησε:
''Δεν μου αρέσει η Δευτέρα, το έκανα για πλάκα. Ήταν σα να στοχεύω πάπιες σε λίμνη:131:
To όπλο που χρησιμοποίησε ήταν δώρο του πατέρα της για τα γενέθλιά της ...έκλεινε τα 16:108:
Από αυτό το γεγονός εμπνεύστηκαν οι Boomtown Rats το τραγούδι I Don't Like Mondays περιγράφοντας με τους στίχους του τον παραλογισμό της νεαρής αυτής κοπέλας που καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη.
Ο Bob Geldof χρειάστηκε να δώσει πολλές φορές εξηγήσεις γι' αυτή του την έμπνευση, διευκρινίζοντας ότι το περιστατικό του φάνηκε από τα πλέον παράλογα που είχε ακούσει ποτέ και δεν θέλησε να επωφεληθεί από την τραγωδία.
Το τραγούδι αυτό ηχογραφήθηκε το 1979 στο lp των Boomtown Rats και έμεινε στην κορυφή για 4 βδομάδες στα charts της Μεγάλης Βρετανίας.

Boomtown Rats - I Don't Like Mondays
[YOUTUBE]o2I84-A9duY[/YOUTUBE]

http://en.wikipedia.org/wiki/I_Don't_Like_Mondays
http://www.youtube.com/watch?v=17pvrXhKySo

Δίφωνο και Google

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Η ιστορία
http://en.wikipedia.org/wiki/Joe_Hill
http://www.poprocknews.gr/3,86,0,0.aspx (Ελληνικό λινκ)

[youtube]pdSbKSQYXgo[/youtube]

http://www.metrolyrics.com/joe-hill-lyrics-phil-ochs.html
http://www.dailymotion.com/video/x2a504_phil-ochs-joe-hill_music
O Tζο Χιλ,Σουηδός μετανάστης στις αρχές του 20ου αι. και μέλος του Συνδικάτου των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου(Industrial Workers of the World/IWW)-το οποίο συνέβαλε με τους αγώνες του γιά την καθιέρωση της αργίας στο τέλος κάθε εβδομάδας και του οκταώρου- καταδικάστηκε γιά το φόνο ενός καταστηματάρχη στα περίχωρα του Σωλτ Λέϊκ Σίτυ το 1914 και οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα το 1915.
Τεκμήρια ενοχής θεωρήθηκαν μιά κόκκινη μπαντάνα(φορούσαν οι δράστες) που βρέθηκε στο δωμάτιό του καθώς και το ότι τη βραδιά του φόνου εμφανίστηκε σε ιατρείο πυροβολημένος.Δεν ήταν όμως ο μόνος που είχε δεχθεί ιατρική περίθαλψη γιά τραύμα πυροβολισμού εκείνη τη νύχτα...Στη δίκη υποστήριξε ότι δεν πυροβολήθηκε από το γιό του θύματος,αλλά από το σύζυγο μιάς γυναίκας με την οποία είχε παράνομη σχέση.Αρνήθηκε ν'αποκαλύψει την ταυτότητά της προκειμένου να μην καταστραφεί η ζωή της από τα ιδιαίτερα αυστηρά ήθη και τους νόμους της πολιτείας της Γιούτα.
Αιτία της καταδίκης του στη λαϊκή συνείδηση,έμεινε ότι ως μετανάστης και ακτιβιστής των εργατικών δικαιωματων αποτελούσε τον ιδανικό ΄΄αποδιοπομπαίο τράγο΄΄.Στη διαθήκη του αναγράφονται οι εξής στίχοι:
My will is easy to decide
For there is nothing to divide
My kin don't need to fuss and moan
"Moss does not cling to a rolling stone."
My body? - Oh. - If I could choose
I would to ashes it reduce
And let the merry breezes blow
My dust to where some flowers grow

Perhaps some fading flower then
Would come to life and bloom again

This is my Last and final Will
Good Luck to All of you

Joe Hill


Η ιστορία του αποτυπώθηκε σε πολλά folκ κομμάτια και σε κινηματογραφική ταινία.
[reliops=JOAN BAEZ ~ I Pity The Poor Immigrant ~][youtube]gh5QkusIjGc[/youtube][/reliops]

I pity the poor immigrant
Who wishes he would've stayed home,
Who uses all his power to do evil
But in the end is always left so alone.
That man whom with his fingers cheats
And who lies with ev'ry breath,
Who passionately hates his life
And likewise, fears his death.

I pity the poor immigrant
Whose strength is spent in vain,
Whose heaven is like Ironsides,
Whose tears are like rain,
Who eats but is not satisfied,
Who hears but does not see,
Who falls in love with wealth itself
And turns his back on me.

I pity the poor immigrant
Who tramples through the mud,
Who fills his mouth with laughing
And who builds his town with blood,
Whose visions in the final end
Must shatter like the glass.
I pity the poor immigrant
When his gladness comes to pass.


Η άρνησή του μάλιστα ν'αποκαλύψει τη μυστηριώδη γυναίκα,τραγουδήθηκε σπαρακτικά από τον Johnny Cash και τους The Band στο κλασσικό κάντρυ κομμάτι "Long Black Veil"
[reliops=Long Black Veil-Johnny Cash][youtube]p-AED1BjuJ8[/youtube][/reliops]

[reliops=The Band - King Harvest 1970 - Long Black Veil 1970][youtube]B_hsp4SBwO4[/youtube][/reliops]

Ten years ago on a cold dark night,
someone was killed 'neath the town hall lights.
There were few at the scene, but they all agreed,
that the slayer who ran looked a lot like me.

Chorus ~ She walks these hills, in a long black veil.
She visits my grave, when the night winds wail.
Nobody knows, nobody sees, nobody knows, but me

The Judge said son, what is your alibi,
if you were somewhere else, then you won't have to die.
I spoke not a word, though it meant my life,
for i'd been in the arms of my best friends wife.

Chorus*

Now the scaffold is high, and eternity's near.
She stood in the crowd, and shed not a tear.
But some times at night, when the cold wind moans
In a long black veil, she cries over my bones

Chorus ~ She walks these hills, in a long black veil.
When the cold winds blow, and the night winds wail.
No body knows, no body sees.
No body knows, but me.

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Συγκλονιστική απόδοση με το Διονύση Σαββόπουλο να τραγουδά το ρόλο του ΄΄Μικρού Ήρωα΄΄
[youtube]aUAU4gSyUKc[/youtube]

http://www.mikros-iros.gr/index1.html

Μουσική-Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης & Αντώνης Πυλιαρός ( Ντουέτο )
Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί
για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα
κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή:
"Νομίζω πως τον κρύβεις στην κουζίνα".

Εσύ να παίζεις με τον θάνατο κρυφτό
κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα,
μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό,
εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα.

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει".

Πίσω απ' τον τοίχο ο ασύρματος καλεί,
είναι απ' τη Μέση Ανατολή, απ' το αρχηγείο.
Θα σoυ αναθέσουν μια καινούργια αποστολή
μ' ευχές για καλή τύχη απ' το αρχηγείο.

Η Κατερίνα σ' αγαπούσε σιωπηλά,
αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες.
Χωρίς το Σπίθα ίσως να 'ταν πιο καλά,
παρ' όλ' αυτά εσύ τον συγχωρούσες.

Όταν ακούω να μιλάνε γι' Αφρική,
για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι,
σκέφτομαι, λέω, πού να ξέραν μερικοί
πως σε όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει.

Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή,
μέσα στις σφαίρες μες στο κρύο, μες την πείνα,
με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη γη
μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα.

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους θερίζω και το αίμα τους θα στάζει".

Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό,
μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο
κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ,
μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω.

Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός
γι αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του
και μ' ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός
με μια στροφή γύρω απ' τον εαυτό του.

Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά
με κάποιο σφύριγμα που σου 'μαθε τσομπάνος
κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά
θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος.

Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω
που να μην το 'χει πει κανένας για κανέναν,
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω.
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Όπου κι αν είσαι, θα 'χεις γεράσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

Γιά όσους γνωρίσαμε το ΄΄Μικρό Ήρωα΄΄ από την τελευταία του επανέκδοση τη δεκαετία του 80,τα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα ανήκουν σε άλλη εποχή.
Oι ΄΄κατακτητές΄΄ όμως αν και δεν έχουν την απτή υπόσταση κάποιας σιδηρόφρακτης κατοχικής στρατιάς,εξακολουθούν να υφίστανται γύρω μας.Εισβάλλουν λαμβάνοντας άϋλες μορφές,όπως΄΄εκμετάλλευση΄΄,υποκρισία, ΄΄πολιτική ορθότητα΄΄, ψευδοκαθωσπρεπισμό, ματαιοδοξία,ωχαδερφισμό...
Ο ΄΄Γιώργος Θαλάσσης΄΄ σαν άλλος Dorian Gray μένει πάντα νεαρός στις ιστορίες του,γερνώντας κάθε μέρα αντιστικτικά πάνω στον καμβά της συνείδησής μας.
Και μιά πείνα που δεν ανάγεται σε τρόφιμα να μας εξυφαίνει πότε σα θύτες και πότε σα θύματα στον ιστό από τα διασταυρούμενα πυρά ενός ακήρυκτου πολέμου...

 

[Fedra]

[reliops=Marianne Faithfull - Vagabond Ways][youtube]eWT23s94Eqo[/youtube][/reliops]

H Marianne Faithfull εμπνεύστηκε το τραγούδι αυτό μόλις πληροφορήθηκε ότι διενεργούνταν θανατηφόρα ιατρικά πειράματα ευγονικής και στειρώσεις στους ανεπιθύμητους (Εβραίους, τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, άτομα με ψυχολογικά νοσήματα και διανοητικές αναπηρίες κ.α.π.) στη Σουηδία μέχρι το 1970.
Παρόμοιες πρακτικές εφαρμόζονταν συστηματικά από τη δεκαετία του 1930 μέχρι και λίγο μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη ναζιστική Γερμανία. Ένα υπερβολικά μεγάλο ποσοστό πληθυσμού υπέστη βασανιστήρια και δολοφονήθηκε κτηνωδώς κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με τη δικαιολογία ότι ήταν ακατάλληλοι (untermenschen) δηλαδή κατώτερο είδος ανθρώπων και έπρεπε να θυσιαστούν στο όνομα της φυλετικής υγιεινής βάσει του Προγράμματος Ευθανασίας Τ-4. Ωστόσο, η φράση vagabond ways (δόλια μέσα),αν και επελέγη σαφώς ποιητική αδεία, είναι από τις ηπιότερες που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η Faithfull για να περιγράψει την ανείπωτη κτηνωδία των πειραμάτων.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1999 με το ομώνυμο άλμπουμ και η ερμηνεία της τραγουδίστριας συγκλονιστική.

Δίφωνο.

 

[Fedra]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

[reliops=Joan Baez - China][youtube]ThmknUWoab4[/youtube][/reliops]

Τον Μάη του 1989 η πλατεία Τιανανμέν ήταν γεμάτη από φοιτητές, απλούς πολίτες και απεργούς πείνας, οι οποίοι διαδήλωναν πολλές ημέρες υπέρ της δημοκρατίας. Σπουδαστές έβγαζαν λόγους σε διάφορα σημεία της πλατείας, πλανόδιοι πωλητές πουλούσαν αναψυκτικά και περαστικοί άντρες και γυναίκες με παιδιά στην αγκαλιά χειροκροτούσαν με τη θέρμη που γεννά η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Οι μέρες περνούσαν και ο κόσμος δεν έλεγε να διαλυθεί. Οι διαδηλωτές δεν υπάκουσαν ούτε στις εκκλήσεις του πρωθυπουργού και γενικού γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας, Ζάο Ζιγιάνγκ, να διακόψουν την απεργεία πείνας και τις διαμαρτυρίες. Λίγες ημέρες αργότερα, επιβλήθηκε στρατιωτικός νόμος. Στις 4 Ιουνίου ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός - η άγνοια του πρωθυπουργού , όπως απεδείχθη εκ των υστέρων - έμελλε να δώσει αιματηρό τέλος στις εξεγέρσεις του πλήθους. Χιλιάδες άοπλοι άνθρωποι μάταια φύλασσαν τις γέφυρες και τους γύρω από την πλατεία δρόμους, προκειμένου να εμποδίσουν τους στρατιώτες και τανκς να προχωρήσουν.
Οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ χτυπώντας άκριτα τους διαδηλωτές. Επικράτησε χάος στο Πεκίνο επί τρεις ολόκληρες ημέρες και ο αριθμός των νεκρών παραμένει άγνωστος μέχρι και σήμερα, ενώ το γεγονός αποσιωπήθηκε περίτρανα από τα κινεζικά ΜΜΕ.
Τα νέα της σφαγής έκαναν το γύρο του κόσμου και προκάλεσαν την κατακραυγή της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Το China, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά (1989) στο album ''Speaking of dreams'' γράφτηκε από την Τζόαν Μπαέζ, με αφορμή τα επεισόδια στην πλατεία Τιανανμεν.
Μολονότι το τραγούδι μοιάζει περισσότερο με θρήνο παρά με διαμαρτυρία, δεν παύει να είναι βαθιά πολιτικό.

Δίφωνο.

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

To 1980 στον τρίτο προσωπικό του δίσκο,ο Peter Gabriel συνθέτει έναν ύμνο στον αγώνα γιά τ'ανθρώπινα δικαιώματα,περισσότερο διαμαρτυρία παρά θρήνο,αναφερόμενος στο θάνατο του νοτιοαφρικανού ακτιβιστή Steven Biko to 1977.
Το καθεστώς του apartheid τον συνέλαβε εξαιτίας του αντιρατσιστικού του αγώνα.Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης στον περιβόητο θάλαμο 619 των φυλακών Walmer Street του Port Elizabeth ΄΄φιλοδωρήθηκε΄΄ με πολλαπλές εγκεφαλικές κακκώσεις.Μεταφέρθηκε στη φυλακή της Pretoria όπου και πέθανε λίγο αργότερα.
Κανένας από τους δεσμοφύλακές του δεν τιμωρήθηκε.Ο Biko έγινε ένα από τα σύμβολα του αντιρατσιστικού αγώνα αλλά και της επιθυμίας γιά ελευθερία σε όλες τις χώρες που καταπατούν τ'ανθρώπινα δικαιώματα.
Το κομμάτι τραγουδήθηκε επίσης από τους Simple Minds,Sinead O'Connor & Manu Dibango k.a. ενώ συμπεριελήφθηκε φυσικά και στο soundtrack της ταινίας του Richard Attenborough "Cry Freedom"(1987) με τον Denzel Washington στο ρόλο του Biko.
Στις συναυλίες του Peter Gabriel αποτελεί συνήθως κομβικό σημείο,με το κοινό να συμμετέχει εν χορώ υψώνοντας τη γροθιά στο ρυθμό της μουσικής και με τους εκτελεστές ν'αποχωρούν προοδευτικά από τη σκηνή αφήνοντας μονάχο το ντράμερ στον επίλογο σ'ενα αγωνιώδες μα και αποφασιστικό κρουστικό εμβατήριο...
[reliops=Peter Gabriel Biko Live 1986][youtube]iLg-8Jxi5aE[/youtube][/reliops]

September '77
Port Elizabeth weather fine
It was business as usual
In police room 619
Oh Biko, Biko, Biko, because
Oh Biko, Biko, Biko, Biko
Oh Biko, Biko, Biko, because
Oh Biko, Biko, Biko, Biko
Yihla Moja, Yihla Moja
The man is dead, the man is dead

When I try to sleep at night
I can only dream in red
The outside world is black and white
With only one colour dead
Oh Biko, Biko, Biko, because
Oh Biko, Biko, Biko, Biko
Oh Biko, Biko, Biko, because
Oh Biko, Biko, Biko, Biko
Yihla Moja, Yihla Moja
The man is dead, the man is dead

You can blow out a candle
But you can't blow out a fire
Once the flame begins to catch
The wind will blow it higher
Oh Biko, Biko, Biko, because
Oh Biko, Biko, Biko, Biko
Oh Biko, Biko, Biko, because
Oh Biko, Biko, Biko, Biko
Yihla Moja, Yihla Moja
The man is dead, the man is dead
Yihla Moja, Yihla Moja
The man is dead, the man is dead
Yihla Moja, Yihla Moja
The man is dead, the man is dead

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω.. Παιγνίδια δίχως όρια

http://en.wikipedia.org/wiki/Games_Without_Frontiers_(song)

[reliops=Games Without Frontiers - Peter Gabriel (Uncensored)][youtube]LKb9XQ39-zc[/youtube][/reliops]

(Το αυθεντικό βίντεο περιέχεται στο σχετικό αφιέρωμα των κλιπ του 80.Oι στίχοι της αλογόκριτης εκδοχής παρατίθενται στο ομόλογο θέμα με τους αγαπημένους στίχους τραγουδιών)

(Paul Gauguin)
http://el.wikipedia.org/wiki/Από_πού_ερχόμαστε;_Τί_είμαστε;_Πού_πάμε;
Παίρνοντας αφορμή από το διεθνές πανευρωπαϊκό παιγνίδι "Jeux sans Frontiers"(το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του 70 συνιστάμενο στον ανταγωνισμό ομάδων από διαφορετικές ευρωπαϊκές πόλεις και κράτη με τα μεταμφιεσμένα τους μέλη να μετέχουν σε διάφορα γελοία αγωνίσματα),καταθέτει o Peter Gabriel μιά σαρκαστική ματιά στον υφέρποντα εθνικό/τοπικό σωβινισμό ειρηνικών κατά τ'άλλα εκδηλώσεων(όπως Παγκόσμια Κύπελλα ομαδικών αθλημάτων,Ολυμπιακοί κι άλλοι αθλητικοί Αγώνες) με προφασιζόμενο σκοπό τη διασκέδαση του φιλοθεάμονος ΄΄κοινού΄΄ και την προβολή των εκάστοτε ΄΄χορηγών΄΄.
Η επικράτηση της τηλεοπτικής και διαδικτυακής διασκέδασης στη σύγχρονη εποχή,έδωσε πλέον προφητική υπόσταση σε τούτο το τραγούδι.Η αντιπαραβολή γκροτέσκων κι ενίοτε ανούσιων στιγμιοτύπων και παρεμβάσεων αποκτά την οντότητα τεχνολογικής ΄΄σφεντόνας΄΄ χάρη στην οποία οι σύγχρονοι ΄΄Δαβίδ΄΄ μάχονται ενάντια στις εκάστοτε ΄΄Γολιάθ΄΄ καταστάσεις της καθημερινότητας κι ενίοτε μεταξύ τους.Εξάλλου πόση περισσότερη διασκέδαση προσφέρει ένα ΄΄όπλο΄΄ -έστω και εικονικό- όταν μπορούμε να ΄΄πλήξουμε΄΄ κάποιους άλλους μ'αυτό;:612:Οι ανακωχές και οι θερμές ή ψυχρές συγκρούσεις μεταξύ χωρών,περιοχών ή κοινωνικών συνόλων επεκτείνονται ανάμεσα σε κανάλια,διαδικτυακούς τόπους και avatar-προσωπικότητες με υπέρτατο έπαθλο την ικανοποίηση που χαρίζει σε όλες τις πλευρές η δημοτικότητα.
Θριαμβευτής των ΄΄ενηλίκων΄΄ πολεμικών παιχνιδιών που μαζί με τα δάκρυα στερούνται και την αυθόρμητη εναλλαγή συναισθημάτων της παιδικής ηλικίας,είναι όποιος καταφέρνει να ΄΄χρεώσει΄΄ τον αντίπαλο.Σε κάθε σύρραξη που καθιστά τις ΄΄επικίνδυνες΄΄ ιδέες πρόσφυγες πολέμου,κινδυνεύουν λιγότερο από αδέσποτα πυρά όσοι δεν κουβαλάνε καμία...Όπως λένε και οι στίχοι σ'ελεύθερη μετάφραση:"...εάν η ΄΄εμφάνιση΄ μπορούσε να ΄΄σκοτώσει΄΄,τότε πιθανότατα να το κάνει...":126:

 

[Fedra]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

[reliops="Games People Play" - Joe South - 1969][youtube]5znh58WITU8[/youtube][/reliops]

To τραγούδι ''Games People Play" είναι ένα τραγούδι διαμαρτυρίας , κατά των διαφόρων μορφών του μίσους, της μισαλλοδοξίας, της απανθρωπιάς - τόσο στις διαπροσωπικές όσο και στις κοινωνικές σχέσεις των ενηλίκων.
Γράφτηκε το 1968 από τον Joe South που το ερμήνευσε επίσης, και ο τίτλος του τραγουδιού καθώς και στίχοι του βασίζονται σε ένα ομότιτλο βιβλίο του ψυχιάτρου Eric Berne ''Games People Play'' το οποίο γράφτηκε το 1964.
Το συγκεκριμένο βιβλίο εξετάζει βάσει καθημερινών χαρακτηριστικών παραδειγμάτων με ποιο τρόπο οι άνθρωποι εμπλέκονται στα παιχνίδια που κατασκευάζουν οι ίδιοι με σκοπό την υπεροχή του εγώ τους.
http://en.wikipedia.org/wiki/Eric_Berne
http://en.wikipedia.org/wiki/Games_People_Play_(song)

To παιχνίδι δεν είναι παιχνίδι όταν πάψει να είναι διασκεδαστικό ...γιατί υπάρχουν παιχνίδια που παίζονται μόνο με το μυαλό....αυτά μπορούν να σκοτώσουν κι εμάς και τον καταφαντασίαν? αντίπαλο ..........:123:
Ένα δυνατό μυαλό είναι πιο ''θανατηφόρο'' και από την ίδια την...εμφάνιση:126:

Μόνο τα παιδιά καταλαβαίνουν την αξία του παιχνιδιού και όσοι ενήλικες ξέχασαν να μεγαλώσουν....χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ανεύθυνοι....

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Η ιστορία της από Ελληνικό λινκ:
http://7gym-zograf.att.sch.gr/activities/2004-05/polit/loren.pdf
Το ντουέτο Leonard Cohen-Jennifer Warnes:
[reliops=Leonard Cohen @ Burning Man 1992, "Joan of Arc"][youtube]AcGuoQ0bJAQ[/youtube][/reliops]

Now the flames they followed Joan of Arc
as she came riding through the dark;
no moon to keep her armour bright,
no man to get her through this very smoky night.
She said, "I'm tired of the war,
I want the kind of work I had before,
a wedding dress or something white
to wear upon my swollen appetite."
Well, I'm glad to hear you talk this way,
you know I've watched you riding every day
and something in me yearns to win
such a cold and lonesome heroine.
"And who are you?" she sternly spoke
to the one beneath the smoke.
"Why, I'm fire," he replied,
"And I love your solitude, I love your pride."

"Then fire, make your body cold,
I'm going to give you mine to hold,"
saying this she climbed inside
to be his one, to be his only bride.
And deep into his fiery heart
he took the dust of Joan of Arc,
and high above the wedding guests
he hung the ashes of her wedding dress.

It was deep into his fiery heart
he took the dust of Joan of Arc,
and then she clearly understood
if he was fire, oh then she must be wood.
I saw her wince, I saw her cry,
I saw the glory in her eye.
Myself I long for love and light,
but must it come so cruel, and oh so bright?

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Ελληνικό λινκ:
http://209.85.229.132/search?q=cach...=el&ct=clnk&gl=gr&lr=lang_el&client=firefox-a
Στο κλασικό πείραμα του υποδείγματος των ελάχιστων ομάδων ο Tajfel και οι συνεργάτες του (Tajfel, Flament, Billig and Bundy, 1971) προσπάθησαν να εξηγήσουν για πιο λόγο εμφανίζεται ανταγωνισμός ανάμεσα σε ομάδες χωρίς να υπάρχει πραγματική σύγκρουση συμφερόντων. Σε αυτό το πείραμα εξετάστηκαν οι ελάχιστες προϋποθέσεις που ήταν αναγκαίες για την εμφάνιση διομαδικού ανταγωνισμού. Τα αποτελέσματα ήταν συγκλονιστικά: η ύπαρξη και μόνο ομάδων, ανεξάρτητα αν έχουν νόημα για κάποιον ή όχι,αρκεί για να δημιουργηθεί διάκριση!

Με το τέταρτο άλμπουμ του o Peter Gabriel κολυμπά πιά σε βαθιά καλλιτεχνικά νερά.Έχοντας ξεφύγει οριστικά από την προοδευτική ροκ φόρμα των Genesis δίνει έναν πρωτόγνωρο ήχο,δυσεύρετο στις mainstream ηχογραφήσεις της εποχής εκείνης(1982).Συγκλονιστικό ensemble Αφρικανικών κρουστών(με τα κύμβαλα και τα πιατίνια ν'απουσιάζουν επιδεικτικά),Peter Hammill στις δεύτερες φωνές,samples(με τη βοήθεια του fairlight),απλές μελωδίες και βαθμιαία αναπτυσσόμενες στο πεδίο του χρόνου ρυθμικές γραμμές.Μιά συμπαγής μουσική βάση από την οποία αφαιρούνται τα περιττά ποπ φτιασίδια γιά να μπολιαστεί στη συνέχεια με πληθώρα από ethnic πινελιές,προαναγγέλλοντας τη μελλοντική καλλιτεχνική πορεία και την εξέλιξη της Δυτικής Μουσικής.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το τραγούδι "Shock the Monkey",ιδανική κορύφωση της υπόσχεσης που δίδεται στο εναρκτήριο κομμάτι "Rhythm of the Heat" με τη δήλωση-ιαχή "The Rhythm's got my Soul".
Το ανησυχητικό οπτικό υλικό που απαθανάτιζε τον καλλιτέχνη εναλασσόμενο ανάμεσα σε ΄΄διαταραγμένες΄΄ και ΄΄φυσιολογικές΄΄ καταστάσεις ν'αλληλεπιδρά με τον πανικόβλητο πίθηκο ''macacque'' ώθησε πολλούς στην εικασία ότι το τραγούδι καυτηρίαζε την προκλινική εφαρμογή θεραπευτικών πρακτικών σε πειραματόζωα με σκοπό την καταγραφή των ενεργειών τους.Ο ίδιος ο Gabriel δήλωνε ότι αφορά τους μηχανισμούς με τους οποίους το αρχέγονο ένστικτο της ζήλειας ενεργοποιείται ξαφνικά κάνοντάς το ΄΄εγώ΄΄ μας υποχείριό της.
[reliops=Peter Gabriel - Shock The Monkey][youtube]NSv35otjUUU[/youtube][/reliops]

Shock the monkey to life
Shock the monkey to life

Cover me when I run
Cover me through the fire
Something knocked me out' the trees
Now I'm on my knees
Cover me, darling please
Hey, hey, hey
Monkey, monkey, monkey
Don't you know you're gonna shock the monkey
Hey, hey

Fox the fox
Rat on the rat
You can ape the ape
I know about that
There is one thing you must be sure of
I can't take any more
Darling, don't you monkey with the monkey
Hey, hey, hey
Monkey, monkey, monkey
Don't you know you're gonna shock the monkey

Hey, hey
Shock the monkey
Hey, hey, hey, yeah

(Monkey)
Wheels keep turning
(Monkey--AHHHHHHHHH!)
Something's burning
(Monkey)
Don't like it but I guess I'm learning

Shock!
Shock!
Shock! - watch the monkey get hurt, monkey

Cover me, when I sleep
Cover me, when I breathe
You throw your pearls before the swine
Make the monkey blind
Cover me, darling please

Hey, hey, hey, yeah

(Monkey)
Too much at stake
(Monkey--AHHHHHHHHHHH!)
Ground beneath me shake
(Monkey)
And the news is breaking

Shock!
Shock!
Shock! - watch the monkey get hurt, monkey

Shock the monkey
Shock the monkey

Shock the monkey to life (repeat 6 times)

Shock the monkey
Shock the monkey to life

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Η σφαιρική σημασία όμως του προηγούμενου τραγουδιού φάνηκε μεταγενέστερα στο πέμπτο άλμπουμ με το κομμάτι "We do what we're told (Milgram's 37)".Με τη φαινομενικά απλοϊκή του φόρμα θίγει ένα από τα πιό συνταρακτικά ψυχολογικά πειράματα,το οποίο είχε ως εύρημα ότι 7 στους 10 ΄΄συνηθισμένους ανθρώπους΄΄ χορηγούσαν πρόθυμα υπό τις διαταγές του ΄΄επιστήμονα υπευθύνου΄΄ του πειράματος που ενσάρκωνε μιά ΄΄εξουσιαστική μορφή΄΄ (δίχως φυσικά να γνωρίζουν ότι όλες οι διαδικασίες δε συνέβαιναν στ'αλήθεια) επιβλαβείς έως και θανατηφόρες ΄΄δόσεις΄΄ ηλεκτρικού ρεύματος σε συνανθρώπους τους που δεν απαντούσαν υποτίθεται ορθά σε συγκεκριμένες ερωτήσεις,παρά τις κραυγές αγωνίας και τα παρακάλια των τελευταίων γιά τερματισμό του πειράματος.Οι λεπτομέρειες γιά το Stanley Milgram και τις συνθήκες του πειράματος αναφέρονται στα λινκ.Ο υπότιτλος "Milgram's 37" αναφέρεται σε μία από τις ομάδες ελέγχου του πειράματος της οποίας τα 37 από τα 40 μέλη ακολουθώντας τις ΄΄εντολές΄΄,υπέβαλλαν το υποτιθέμενο ΄΄θύμα΄΄ τους σε πιθανά θανατηφόρα δόση ηλεκτροσόκ.Το ΄΄απάνθρωπο΄΄ πείραμα του Milgram έσκασε σα κεραυνός ανάμεσα στις δημοφιλείς ερμηνείες και θεωρίες της εποχής που ενοχοποιούσαν το άτομο και την προσωπικότητά του όπως αυτή είχε διαμορφωθεί μέσα από την εκπαίδευση και την κοινωνικοποίηση και χρησιμοποιούσαν την έννοια της προσωπικότητας για να ερμηνεύσουν συμπεριφορές ομάδων. Τα ευρήματά του προκάλεσαν αναστάτωση στο χώρο της κοινωνικής ψυχολογίας αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία καθώς έδειχναν ξεκάθαρα πως ο καθένας μπορεί να προβεί σε αποτρόπαιες ενέργειες υποτασσόμενος στην πίεση από ένα πρότυπο ΄΄κύρους΄΄(που γενικεύεται δυνητικά σε οποιαδήποτε ΄΄καθεστηκυΐα΄΄ ή ΄΄επαναστατική΄΄,μουσική,διαδικτυακή,τηλεοπτική,κ.α. ΄΄αυθεντία΄΄/guru).Ερμηνείες μπορούν να δοθούν όμως και στο ιδεολογικό επίπεδο και αφορούν το πώς διάφορες πεποιθήσεις λ.χ. σχετικά με τις καταναλωτικές ανάγκες μπορούν να επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.
http://en.wikipedia.org/wiki/Stanley_Milgram
http://en.wikipedia.org/wiki/Milgram_experiment

[youtube]BcvSNg0HZwk[/youtube]
[youtube]y6GxIuljT3w[/youtube]
(Προειδοποίηση:τα βίντεο αναπαράστασης του πειράματος δ ε ν ικανοποιούν λεπτεπίλεπτα διαδικτυακά γούστα...)
[youtube]0PIHgV7TRqM[/youtube]
milgram's 37

we do what we're told
we do what we're told
we do what we're told
told to do

we do what we're told
we do what we're told
we do what we're told
told to do

one doubt
one voice
one war
one truth
one dream

http://alevelpsychology.co.uk/social-psychology/social-influence/milgram-study.html
Ελληνικό λινκ:
http://www.aegean.gr/sociology/gr/class-curriculum/koinoniki-psixologia-i.htm
Από το 1961 που διενεργήθηκε γιά πρώτη φορά,η πειραματική διαδικασία έχει επαναληφθεί και τ'αποτελέσματα έχουν επαληθευθεί σε πολλές χώρες.Τα ευρήματα του πειράματος καταδεικνύουν ότι η παρόρμηση του ανθρώπου που έχει κάποιες δικαιοδοσίες να ΄΄ενεργήσει ορθά΄΄ καθώς και η αδυναμία του να ασκήσει δημιουργική κριτική στον φορέα ισχύος που υπηρετεί δεν είναι επιθετικότητα αλλά βιολογικός συμβιβασμός που εδράζει σε αρχέγονα αγελαία ένστικτα επιβίωσης που εκτοπίζουν τις ηθικές επιταγές που προβάλλει το ΄΄Υπερεγώ΄΄ με συνέπεια ολοκληρωτική υποταγή στο απρόσωπο και γενικό σύνολο-έννοια που αποτελεί ο φορέας.Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει διαστάσεις υπέρμετρης παθολογικής κατάστασης σε σημείο που η απρόσωπη βούληση κάποιου ''φορέα ισχύος'' να καταλήγει στην εκλογίκευση ή/και ΄΄νομιμοποίηση΄΄ οποιασδήποτε πράξης,ακόμα και παράνομης ή βάρβαρης,στο όνομα πάντα μιάς συλλογικής και αόριστης ΄΄Αρχής΄΄ που μπορεί να εκφράζεται από ένα πρόσωπο,σύνολο ή ακόμα και αφηρημένες οντότητες(αφήνονται στη φαντασία του αναγνώστη) που εδράζουν στο συλλογικό ασυνείδητο.
Ο Milgram και οι συνεργάτες του ερευνητές ζητούσαν από διάφορα άτομα 25-50 ετών που τυχαία περνούσαν από κάποιο δρόμο να διαθέσουν λίγες ώρες για να συμμετάσχουν σε ένα επιστημονικό πείραμα του Πανεπιστημίου Yale.Φθάνοντας ο καθένας από αυτούς χωριστά για το πείραμα,εύρισκε εκεί άλλον έναν εθελοντή για το ίδιο πείραμα,ο οποίος ήταν συνεργάτης του Milgram.Ο διευθυντής του πειράματος,με ξεχωριστή περιβολή-σύμβολο ΄΄αυθεντίας΄΄- έκανε εικονικά τυχαία επιλογή για το ποιος θα έχει το ρόλο του ΄΄εξεταστή΄΄ και ποιος του ΄΄μαθητή΄΄ με σκόπιμο αποτέλεσμα ο πραγματικός εθελοντής να ορίζεται πάντα σαν εξεταστής.Παρουσία του τελευταίου,ο ΄΄μαθητής΄΄ δενόταν σε μία παραλλαγή ηλεκτρικής καρέκλας αφήνοντας ελεύθερο ένα μόνο χέρι για να πατάει απαντητικά κουμπιά.Με εμφανή δυσφορία και διαμαρτυρίες,ο μαθητής μάθαινε ότι για κάθε λαθεμένη απάντηση θα του γίνεται μία ηλεκτρική εκκένωση.Σε επιβεβαίωση ότι το σύστημα λειτουργεί,γινόταν μία δοκιμή όπου ο εξεταστής γινόταν δέκτης μιας πραγματικής και αρκετά ενοχλητικής εκκένωσης 45 volt για να δεί πως είναι.Στη συνέχεια,ο διευθυντής και ο εξεταστής περνούσαν στη διπλανή αίθουσα που είχε επικοινωνία με τον μαθητή.
Ο εξεταστής έδινε τότε στο μαθητή ένα κατάλογο λέξεων που έπρεπε να αποστηθίσει και να τις επαναλαμβάνει με το πάτημα κουμπιών.Ο εξεταστής καθόταν μπροστά σε μία κονσόλα με τριάντα διαφορετικούς μοχλούς, ένα για κάθε μία διαφορετική ένταση ρεύματος από 15 έως 450 volt με διαβαθμισμένες ενδείξεις,από ελαφρύ σοκ έως κίνδυνος,σφοδρό σόκ.Οι οδηγίες προς τον εξεταστή ήταν ότι οι εκκενώσεις ρεύματος θα πρέπει να κλιμακώνονται με κάθε λαθεμένη απάντηση.
Στην πραγματικότητα βέβαια,δεν υπήρχε κανένα ηλεκτρικό ρεύμα-τιμωρία προς τον μαθητή.Ο ίδιος έδινε απαντήσεις κάνοντας σκόπιμα λάθη σύμφωνα με το πρόγραμμα,ενώ δυσφορούσε για τις ΄΄τιμωρίες΄΄.Από τα 75 volt και πάνω, φώναζε αρκετά δυνατά,ενώ μετά τα 180 volt ούρλιαζε «σταματήστε!».Μετά έβαζε τα κλάματα και παρακαλούσε για έλεος και μετά γρύλιζε σαν ζώο.Από τα 300 volt και πάνω σταματούσε να απαντά στις ερωτήσεις,δεν αντιδρούσε καθόλου και έδινε την εντύπωση ότι έχει χάσει επαφή με το περιβάλλον.Επειδή σύμφωνα με τον κανονισμό του πειράματος,έλλειψη απάντησης μετρούσε σαν λαθεμένη απάντηση,ο εξεταστής συνέχιζε να κάνει ερωτήσεις,κλιμακώνοντας συνέχεια τις ηλεκτρικές εκκενώσεις.
Το πείραμα ήταν οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην αφήνει στον εθελοντή-εξεταστή καμία υπόνοια για τη γνησιότητά του.Αυτό ήταν κάτι που, μετά το πείραμα, αναγνώριζαν όλοι οι εθελοντές.Η πραγματική ερώτηση που έθετε το πείραμα, βέβαια, ήταν:"μέχρι ποιό σημείο θα μπορούσε να φθάσει ένας άνθρωπος στον οποίο μία ανώνυμη αρχή ή εξουσία θα του ζητούσε να βασανίσει ή ακόμη να σκοτώσει ένα συνάνθρωπό του;".
Τα αποτελέσματα των πειραμάτων ήταν τρομακτικά.Στις ΗΠΑ, 65% των εθελοντών συνέχισαν το ρόλο τους μέχρι το όριο των 450 Volt παρά τις κραυγές του θύματος και την μετέπειτα σιωπή του.Οταν το πείραμα επαναλήφθηκε στο Maxwell Planck Institute στο Μόναχο,το αντίστοιχο αποτέλεσμα ήταν 85%! Από τότε,το πείραμα αυτό έχει γίνει πάρα πολλές φορές, ακόμη και με παραλλαγές που έκαναν διάφοροι άλλοι επιστήμονες που είχαν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις σε κάποιες διαδικαστικές πλευρές,και τα στατιστικά αποτελέσματα πάντα επιβεβαιώνονται.
Κατά μέσο όρο λοιπόν τρεις στους τέσσερις εθελοντές είναι έτοιμοι να βασανίσουν και να σκοτώσουν συνάνθρωπό τους χωρίς να αμφισβητήσουν την αιτία.Η στατιστική αυτή διαπίστωση συνηγορεί στο ότι δεν θα πρέπει απαραίτητα κανένας από όλους εμάς να πιστεύει ότι ανήκει στη μικρή εξαίρεση.Σχεδόν όλοι οι εθελοντές στα διάφορα πειράματα έδειξαν μία κάποια απροθυμία να συνεχίσουν όταν τα θύματα άρχισαν να παραπονούνται για πόνο.Ο διευθυντής του πειράματος που στεκόταν συνέχεια δίπλα τους με σταυρωμένα τα χέρια και αυστηρό ύφος δεν άφηνε περιθώρια για συζήτηση,τουναντίον έδειχνε προβληματισμένος για το ενδεχόμενο διακοπής του πειράματος κάνοντας συνέχεια τις στερεότυπες παροτρύνσεις "Συνεχίζουμε...είναι απόλυτα αναγκαίο για την επιτυχία του πειράματος...δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα,συνέχισε...δεν έχεις άλλη επιλογή...":126:Οι περισσότεροι εθελοντές δυσφορούσαν ή γελούσαν νευρικά,γκρίνιαζαν κι έλεγαν περισσότερο από μία φορά ότι δεν ήθελαν να συνεχίσουν.Πλην όμως εκείνοι που ακούστηκαν να λένε κάτι για την απάνθρωπη διαδικασία του πειράματος ήταν τελικά και κείνοι που το έφταναν μέχρι τέλους.
Από συζητήσεις μετά τις εκάστοτε συνεδρίες,αποκαλύφθηκε ότι όλοι οι εθελοντές είχαν νομίσει ότι το θύμα ήταν ή αναίσθητο ή ίσως ακόμη και νεκρό.Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν βαθύτατα ενοχλημένοι από την ίδια τους τη συμπεριφορά και δεν μπορούσαν να την καταλάβουν.Προσπαθώντας να βρουν κάποια εξήγηση,ισχυρίζονταν ότι δεν ήθελαν να κάνουν κάποιο ΄΄λάθος΄΄ που θα χαλούσε το πείραμα...
Η καλλιτεχνική ειρωνεία εδρεύει στο γεγονός ότι ο Peter Gabriel ερμήνευε το συγκεκριμένο κομμάτι τακτικά σε συναυλίες λίγο πριν την επίσημη κυκλοφορία του.Αποτέλεσμα ήταν τα εκάστοτε σύνολα ακροατών να τραγουδούν εν χορώ εκτελώντας ταυτόχρονα τις ίδιες ακριβώς χορευτικές κινήσεις με κείνον στη σκηνή.Έμοιαζαν κατ'αυτόν τον τρόπο ν'ακολουθούνε τα ίδια ένστικτα με τους πιθήκους macacque που παρακινούσαν και τα υποκείμενα του ψυχολογικού πειράματος στην τυφλή υπακοή...

 

[Fedra]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Aυτοί οι ''συνηθισμένοι'' άνθρωποι δεν ρώτησαν ποτέ από την αρχή το λογο των πειραμάτων πριν διοχετεύσουν μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος στους ''ανυποψίαστους'' μαθητές? Ή μήπως υπήρχαν άλλοι λόγοι που συμφωνούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο?
Επίσης δεν υπήρχε πιθανότητα αποχώρησης κατά την διάρκεια των πειραμάτων όταν καταλάβαιναν ότι κάνουν ''κακό'' στους άλλους ανθρώπους? Είναι δυνατόν να πίστεψαν πως όλα γίνονται για το καλό της επιστήμης?
Από που τους μάζεψαν από άσυλο?:121:

Τελικά δεν είναι ο πόνος αλλά η εξουσία.....που έχει πολλές μορφές όταν όλα είναι...δήθεν...

Πολύ καλή η αναφορά σου Bhutia....

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Aυτοί οι ''συνηθισμένοι'' άνθρωποι δεν ρώτησαν ποτέ από την αρχή το λογο των πειραμάτων πριν διοχετεύσουν μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος στους ''ανυποψίαστους'' μαθητές? Ή μήπως υπήρχαν άλλοι λόγοι που συμφωνούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο?
Επίσης δεν υπήρχε πιθανότητα αποχώρησης κατά την διάρκεια των πειραμάτων όταν καταλάβαιναν ότι κάνουν ''κακό'' στους άλλους ανθρώπους? Είναι δυνατόν να πίστεψαν πως όλα γίνονται για το καλό της επιστήμης?
Από που τους μάζεψαν από άσυλο?:121:
Τελικά δεν είναι ο πόνος αλλά η εξουσία.....που έχει πολλές μορφές όταν όλα είναι...δήθεν...
Πολύ καλή η αναφορά σου Bhutia....

To δέλεαρ ήταν πρώτ'απ'όλα χρηματικό...Μάλιστα σύμφωνα με τους κανόνες τέλεσης του αυθεντικού πειράματος,το δικαίωμα ν'αρνηθούν να πλήξουν το ΄΄μαθητή΄΄ δίχως καμία επίπτωση στον εαυτό τους,είχε αφεθεί στη διακριτική τους ευχέρεια(είχε ξεκαθαριστεί ότι δε θ'ασκείτο καμία βία στον ΄΄εξεταστή΄΄).
Βρίσκω εξίσου πιθανό να εκλογίκευαν ενδόμυχα τις πράξεις τους με τη σκέψη ότι ακόμα κι αν ΄΄αυτοί΄΄ αρνούνταν,ο εθελοντής που θα τους αντικαθιστούσε δε θα επεδείκνυε έτσι κι αλλιώς κανέναν δισταγμό...Και τούτο δίνει λαβή γι ακόμα περισσότερες σκέψεις...
Η παγκόσμια ιστορία βρίθει ανάλογων μαζικών επαληθεύσεων του πειράματος,από ΄΄νορμάλ΄΄ άτομα σαν εκείνα με τα οποία χαιρετιόμαστε εγκάρδια κάθε μέρα...

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

Eλληνική αναφορά στη ζωή της Sylvia Plath:
http://www.lexima.gr/lxm/read-534.html
Ένα από τ'αντιπροσωπευτικά της ποιήματα,που μέσα σε μία επαναλαμβανόμενη πρόταση ("Νομίζω ότι σ'επινόησα μέσα στο μυαλό μου") συμπυκνώνει τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ερωτικής έλξης μεταξύ των ανθρώπων:
“I shut my eyes and all the world drops dead;I lift my lids and all is born again.(I think I made you up inside my head.)
The stars go waltzing out in blue and red αnd arbitrary blackness gallops in:I shut my eyes and all the world drops dead.
I dreamed that you bewitched me into bed And sung me moon-struck,kissed me quite insane.(I think I made you up inside my head.)
God topples from the sky,hell’s fires fade: Exit seraphim and Satan’s men: I shut my eyes and all the world drops dead.
I fancied you’d return the way you said, But I grow old and I forget your name. (I think I made you up inside my head.)
I should have loved a thunderbird instead; At least when spring comes they roar back again. I shut my eyes and all the world drops dead. (I think I made you up inside my head.)”
To τραγούδι του Ryan Adams
[reliops=Ryan Adams - Sylvia Plath][youtube]LeLRf0vCoLo[/youtube][/reliops]

Eπίσης Ελληνικό λινκ της βικιπαιδεια γιά την Anne Sexton:
http://el.wikipedia.org/wiki/Ανν_Σέξτον
To φημισμένο ποίημα της "45 Mercy Street",μιά αλληγορική περιπλάνηση στην συγκεκαλυμένη αναλγησία της καθημερινότητας:
In my dream, Στο όνειρό μου
drilling into the marrow Τρυπώντας ως το μεδούλι
of my entire bone, ολόκληρου του οστού μου,
my real dream, -το πραγματικό μου όνειρο,
I'm walking up and down Beacon Hill περπατάω πάνω-κάτω στη συνοικία του Beacon Hill
searching for a street sign - ψάχνοντας γιά την πινακίδα μιάς οδού-
namely MERCY STREET. δηλαδή την ΟΔΟ ΕΛΕΟΥΣ.
Not there. Δεν είναι κει.

I try the Back Bay. Δοκιμάζω και στη γειτονιά τουBack Bay
Not there. Δεν είναι κει.
Not there. Δε βρίσκεται εκεί.
And yet I know the number. Και όμως γνωρίζω τον αριθμό.
45 Mercy Street. Οδός Ελέους 45.
I know the stained-glass window Γνωρίζω το παράθυρο με το λεκιασμένο τζάμι
of the foyer, στον προθάλαμο,
the three flights of the house τις τρεις εγκαταλείψεις του σπιτιού
with its parquet floors. με τα ξύλινα πατώματα.
I know the furniture and Γνωρίζω τα έπιπλα και
mother, grandmother, great-grandmother, τη μητέρα,γιαγιά,προγιαγιά,
the servants. τους υπηρέτες.
I know the cupboard of Spode Γνωρίζω τον πορσελάνινο πάγκο
the boat of ice, solid silver, τη βάρκα από πάγο,ατόφιο ασήμι,
where the butter sits in neat squares όπου κάθεται το βούτυρο σε τακτοποιημένα κυβάκια
like strange giant's teeth σαν τα δόντια ενός παράξενου γίγαντα
on the big mahogany table. στο μεγάλο μαονένιο τραπέζι.
I know it well. Το γνωρίζω καλά.
Not there. Δεν είναι κει.

Where did you go? (Πού να πήγες άραγε
45 Mercy Street, -Οδός Ελέους 45,
with great-grandmother με την προγιαγιά
kneeling in her whale-bone corset να γονατίζει φορώντας τον κορσέ από φαλαινοκόκαλο
and praying gently but fiercely και να προσεύχεται απαλά μα και ανάλγητα συνάμα
to the wash basin, στη λεκάνη του λουτρού,
at five A.M. στις 5 τα χαράματα
at noon το μεσημέρι
dozing in her wiggy rocker, να λαγοκοιμάται στην κουνιστή πολυθρόνα,
grandfather taking a nap in the pantry, ο παππούς να παίρνει έναν υπνάκο στην αποθήκη,
grandmother pushing the bell for the downstairs maid, η γιαγιά να κουδουνίζει γιά να έλθει η υπηρέτρια του κάτω ορόφου,
and Nana rocking Mother with an oversized flower και η γκουβερνάντα να κουνά τη μητέρα μ'ένα τεράστιο λουλούδι
on her forehead to cover the curl στο μέτωπο να καλύπτει τη μπούκλα
of when she was good and when she was... απ'όταν ήταν καλή και όταν ήταν...
And where she was begat Και όπου παρήχθηκε
and in a generation κι εντός μιάς γενιάς
the third she will beget, η τρίτη θα παράξει,
me, εμένα
with the stranger's seed blooming με το σπόρο ενός ξένου ν'ανθίζει
into the flower called Horrid. μέσα στο λουλούδι που αποκαλείται φρικτό.

I walk in a yellow dress Περπατώ φορώντας ένα κίτρινο φόρεμα
and a white pocketbook stuffed with cigarettes, κι ένα λευκό βιβλίο τσέπης γεμισμένο με τσιγάρα,
enough pills, my wallet, my keys, αρκετά χάπια,το πορτοφόλι μου,τα κλειδιά μου,
and being twenty-eight, or is it forty-five? και 28 χρονών,ή μήπως 45;
I walk. I walk. Περπατώ.Προχωρώ.
I hold matches at street signs Φωτίζω με σπίρτα τις πινακίδες των οδών
for it is dark, γιατί είναι σκοτάδι,
as dark as the leathery dead τόσο σκοτεινά όσο οι πετσιασμένοι νεκροί
and I have lost my green Ford, κι έχω χάσει το πράσινό μου Φόρντ,
my house in the suburbs, το σπίτι μου στα προάστια,
two little kids δύο μικρά παιδιά
sucked up like pollen by the bee in me ρουφηγμένα σα γύρη από τη μέλισσα εντός μου
and a husband κι ένα σύζυγο
who has wiped off his eyes που έχει σκουπίσει τα μάτια του
in order not to see my inside out γιά να μη βλέπει το μέσα-έξω μου
and I am walking and looking και περπατώ κοιτώντας
and this is no dream και αυτό δεν είναι όνειρο
just my oily life μονάχα η ελαιώδης μου ζωή
where the people are alibis όπου ο κόσμος είναι άλλοθι
and the street is unfindable for an και ο δρόμος άφαντος
entire lifetime. γιά μιά ολόκληρη ζωή.

Pull the shades down - Κατέβασε τις κουρτίνες-
I don't care! Δε με νοιάζει!
Bolt the door, mercy, Ασφάλισε την πόρτα,έλεος,
erase the number, διέγραψε τον αριθμό,
rip down the street sign, ξήλωσε την πινακίδα,
what can it matter, τι μπορεί να πειράξει,
what can it matter to this cheapskate τί μπορεί να πειράξει αυτό το τσιγγούνικο πλάσμα
who wants to own the past που θέλει να κατέχει το παρελθόν
that went out on a dead ship που έφυγε μ'ένα νεκρό καράβι
and left me only with paper? και μ'άφησε μόνο με χαρτιά;

Not there. Δε βρίσκεται εκεί.

I open my pocketbook, Ανοίγω το βιβλιαράκι μου,
as women do, όπως κάνουν οι γυναίκες,
and fish swim back and forth και ψάρια κολυμπούν μπρος-πίσω
between the dollars and the lipstick. ανάμεσα στα δολάρια και το κραγιόν.
I pick them out, Τα πιάνω,
one by one ένα ένα
and throw them at the street signs, και τα πετάω στις πινακίδες των οδών,
and shoot my pocketbook και ρίχνω το βιβλιαράκι μου
into the Charles River. στον ποταμό Τσάρλς.
Next I pull the dream off Στη συνέχεια καταφέρνω το όνειρο
and slam into the cement wall και χτυπάω στον τσιμεντένιο τοίχο
of the clumsy calendar του αδέξιου ημερολογίου
I live in, μέσα στο οποίο ζω,
my life, η ζωή μου,
and its hauled up και τα βγαλμένα της
notebooks. τετράδια.

Anne Sexton
Το τραγούδι του Peter Gabriel:
http://www.avsite.gr/vb/showpost.php?p=1035888&postcount=2616
Δύο σπουδαίες ποιήτριες,δύο παράλληλες ζωές.Κοινός παρονομαστής η απόγνωση,έγινε καταλύτης που συνετέλεσε να ΄΄καούν΄΄ κάνοντας φως το σκοτάδι γύρω τους.Σαν υπερμεγέθη αστέρια αυτοκαταστράφηκαν από τη μεγάλη βαρύτητα της καλλιτεχνικής τους υπόστασης,αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν ότι ζώντας τη μιζέρια είναι προτιμότερο από το θάνατο με αυτή...

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

http://en.wikipedia.org/wiki/Colin_Roach
Με αφορμή ένα πραγματικό συμβάν στην Αγγλία της δεκαετίας του 80(το μαύρο παιδί Colin Roach πυροβολήθηκε από περίπολο επειδή θεώρησαν ότι είχε κλέψει το μοτοποδήλατο στο οποίο επέβαινε) το κομμάτι αναφέρεται πρωταρχικά στις ρατσιστικές ταραχές και τις συγκρούσεις που ήδη μάστιζαν τότε τα μεγάλα αστικά κέντρα της Μεγάλης Βρετανίας.
Εξελίσσεται στιχουργικά σε τραγούδι διαμαρτυρίας ενάντια στην προκατάληψη και την περίτεχνα αμπαλαρισμένη υποκρισία μιάς κοινωνίας που στον υπόλοιπο κόσμο προέβαλε το τουριστικό αξιοθέατο του "Κουτιού των Σαπουνιών" στο Hyde Park ως ανάλογο της Αρχαίας Ελληνικής ΄΄Αγοράς του Δήμου΄΄ όπου ο καθένας είχε το δικαίωμα να εκφράζει ανενόχλητα τη γνώμη του...
[reliops=SinΓ©ad O'Connor - Black Boys On Mopeds][youtube]n14lwdpYkAA[/youtube][/reliops]

Margaret Thatcher on TV
Shocked by the deaths that took place in Beijing
It seems strange that she should be offended
The same orders are given by her

I've said this before now
You said I was childish and you'll say it now
"Remember what I told you
If they hated me they will hate You"

England's not the mythical land of Madame George and roses
It's the home of police who kill black boys on mopeds
And I love my boy and that's why I'm leaving
I don't want him to be aware that there's
Any such thing as grieving

Young mother down at Smithfield
5 am, looking for food for her kids
In her arms she holds three cold babies
And the first word that they learned was "please"

These are dangerous days
To say what you feel is to dig your own grave
"Remember what I told you
If you were of the world they would love you"

England's not the mythical land of Madame George and roses
It's the home of police who kill blacks boys on mopeds
And I love my boy and that's why I'm leaving
I don't want him to be aware that there's
Any such thing as grieving.
[reliops=Sinead O`Connor-Black boys on mopeds /Henry Rollins Show/][youtube]os0BgSZ0YGA[/youtube][/reliops]

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ακούω - βλέπω - μαθαίνω..

[reliops=The Rocket Man by Ray Bradbury][youtube]_qOOBsl6HZk[/youtube][/reliops]

H υπόθεση της θριαμβεύτριας ταινίας των εφετινών Βραβείων Ακαδημίας φέρνει συνειρμικά στο νου το διήγημα "Rocket Man" του Ray Bradbury και τα δύο τραγούδια που έχουν βασιστεί σ'αυτό:
[reliops=Elton John - Rocket Man][youtube]1GAKOLOnfV4[/youtube][/reliops]

She packed my bags last night pre-flight
Zero hour nine a.m.
And I'm gonna be high as a kite by then
I miss the earth so much I miss my wife
It's lonely out in space
On such a timeless flight
And I think it's gonna be a long long time
Till touch down brings me round again to find
I'm not the man they think I am at home
Oh no no no I'm a rocket man
Rocket man burning out his fuse up here alone
Mars ain't the kind of place to raise your kids
In fact it's cold as hell
And there's no one there to raise them if you did
And all this science I don't understand
It's just my job five days a week
A rocket man, a rocket man
And I think it's gonna be a long long time...

http://www.last.fm/music/Pearls+Before+Swine/_/Rocket+Man
My father was a rocket man
He often went to Jupiter or Mercury, to Venus or to Mars
My mother and I would watch the sky
And wonder if a falling star
Was a ship becoming ashes with a rocket man inside

My mother and I
Never went out
Unless the sky was cloudy or the sun was blotted out
Or to escape the pain
We only went out when it rained

My father was a rocket man
He loved the world beyond the world, the sky beyond the sky
And on my mother's face, as lonely as the world in space
I could read the silent cry
That if my father fell into a star
We must not look upon that star again

My mother and I
Never went out
Unless the sky was cloudy or the sun was blotted out
Or to escape the pain
We only went out when it rained

Tears are often jewel-like
My mother's went unnoticed by my father, for his jewels were the stars
And in my father's eyes I knew he had to find
In the sanctity of distance something brighter than a star
One day they told us the sun had flared and taken him inside

My mother and I
Never went out
Unless the sky was cloudy or the sun was blotted out
Or to escape the pain
We only went out when it rained

Στην ιστορία του Ray Bradbury που προέρχεται από τη συλλογή διηγημάτων "The Illustrated Man",η αφήγηση επιτελείται από την πλευρά του γιού του ήρωα-αστροναύτη που υπακούει πάντα στις κλήσεις του καθήκοντος.
Παρατηρεί τους γονείς του να συμπεριφέρονται περίεργα μεταξύ τους στην ολιγοήμερη διάρκεια παραμονής έπειτα από κάθε επιστροφή του πατέρα του στη Γη.Ο πατέρας αποφεύγει ν'ατενίζει τον ουρανό ενώ η μητέρα μοιάζει αδιάφορη από την παρουσία του συζύγου της.Δίνουν εκ πρώτης όψεως την εντύπωση ενός αποξενωμένου ζευγαριού αν και-όπως έχει κρυφά διακρίνει- νοιάζονται πολύ ο ένας γιά τον άλλο.
Η μητέρα του εκμυστηρεύεται κάποια στιγμή ότι όσο βαθιά και ν'αγαπά το σύζυγό της,αποφάσισε να υποβάλλει τον εαυτό της στην ιδέα ότι είχε εν δυνάμει ήδη σκοτωθεί από τη στιγμή που ξεκίνησε τις ριψοκίνδυνες διαστημικές αποστολές.
Εκφράζοντας στον πατέρα του την επιθυμία να του μοιάσει,αυτός τον συμβουλεύει να μη γίνει ποτέ αστροναύτης,εξηγώντας του ότι είναι αδύνατον γιά τον ίδιο-ό,τι κι αν κάνει- να υπερνικήσει την εμμονή στα διαστημικά ταξίδια και τη γοητεία του κινδύνου που συνεπάγονται.Όπως ομολογεί,γιά όσο βρίσκεται στο Διάστημα νοσταλγεί τη ζωή στη Γη,ενώ όποτε γυρνά πίσω ποθεί την ώρα που θα ξαναπάει στην αφιλόξενη παγωνιά του...
Έρχεται κάποια φορά που το σκάφος με τον αστροναύτη αποσυντίθενται πέφτοντας σε Ηλιακή Κηλίδα κατά τη διάρκεια μιάς αποστολής.Από κείνη τη στιγμή κι έπειτα,η οικογένειά του εξέρχεται πιά από το σπίτι μονάχα τις νύχτες ή όταν έχει συννεφιά και βροχή,ώστε να μη χρειάζεται ν'αντικρίσουν ξανά τον Ήλιο...

Τα σχετικά τραγούδια στην εποχή τους είχαν σχολιαστεί ότι αναφέρονταν αλληγορικά σε άλλου τύπου εμπειρίες...Οι δημιουργοί τους το αρνήθηκαν κατηγορηματικά.Οι Elton John/Bernie Taupin είχαν μάλιστα δηλώσει ότι με αφετηρία τη γνωστή ιστορία,σκοπός τους ήταν μιά ελεγεία πάνω στην ιδιάζουσα φύση των κατακτήσεων του διαστημικού προγράμματος το οποίο βρισκόταν τότε στο αποκορύφωμα του ενδιαφέροντος.
Πέρα από οποιαδήποτε υποκειμενική ερμηνεία,με την πάροδο του χρόνου η αντίληψη των στίχων απελευθερώθηκε από το πλαίσιο των διαστημικών ταξιδιών,εξερευνώντας την αλλοτρίωση που επιφέρει σε ορισμένες περιπτώσεις η μέθεξη από επικίνδυνα και απαιτητικά σε βάρος της προσωπικής ζωής καθήκοντα.

 

[Snow Whitty]

Ακούω - βλέπω - μαθαίνω...

"Μπορεί ένα τραγούδι να σου φτιάξει την διάθεση και να σε συγκινήσει ταυτόχρονα; Μπορεί να σε κάνει να ταξιδέψεις ενώ είσαι ακόμα εδώ;"


[youtube]U6VGPIy9KNs&feature=related[/youtube]

«Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο πριν από την εκτέλεσή του. Βλέπουμε έναν άνθρωπο σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον θάνατο», έγραφε η λεζάντα της φωτογραφίας του Agustin Victor-Casasola το 1917.




"O εικονιζόμενος είναι ένας Μεξικανός υπολοχαγός του Εμιλιάνο Ζαπάτα, που εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό. Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο και πόζαρε ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, χαμογελώντας άφοβα στο φακό του Agustin Victor-Casasola. Δεν ξέρουμε τίποτα για τον Σαμάνο. Το μόνο που έχουμε είναι η φωτογραφία του. Τον καιρό εκείνο ο Εμιλιάνο Ζαπάτα είχε κηρύξει επανάσταση ενάντια στον πρόεδρο του Μεξικό, Ντίαζ. Κατάφερε, από τις λίγες ιστορικές γνώσεις που έχω, κάποια πράγματα. Αυτό που δεν ξέρω είναι, αν κατάφερε αυτό που κατάφερε ο Σαμάνο, χωρίς όπλα, χωρίς λόγια, μόνο με μια φωτογραφία... "




O δημιουργος του 'Σαμανου',Θανασης Παπακωνσταντινου, προλογιζει την ιστορια πριν και πισω απο τη συλληψη της συγκινητικης ιδεας να τον κανει.... 'τραγουδι'!


[reliops=Fortino Samano-Th.Papakonstantinou & D. Savvopoulos][youtube]hEJykMsQPeA[/youtube][/reliops]

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
«Είμ' ό,τι δεν έζησα. Είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ, στα κρεβάτια τους, θα στενάζουν ξαναμμένες:
«Ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή;»

Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
«Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει.
Είμαι ένας μικρός θεός, είμ' ένα στοιχειό.
Πάνω από το αίμα του, αύριο εδώ, την ίδια ώρα,
ερπετά θα σέρνονται, όπως κάνω κι εγώ».

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
«Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν.
Ο καιρός θα χάνεται, ώσπου κάποιο απ' αυτά
θα φωνάξει liberta! Kι όπως θα κοιτάει τις κάννες,
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά».

Ευχαριστω τον Γιαννη

http://akoinonia.blogspot.com/2008/10/blog-post.html

και

http://periodikobakilos.blogspot.com/2009/09/blog-post_22.html