Σταύρος Λαγκαδιανός
Το αγοράκι με τα σπίρτα
- Μηνύματα
 - 10.211
 
- Reaction score
 - 34.793
 
Πάμε σε αυτό που έχει προτείνει ο ημίθεοςσήμα προς θόρυβο -130, -140 db

Πάμε σε αυτό που έχει προτείνει ο ημίθεοςσήμα προς θόρυβο -130, -140 db

Πολύ σωστά.Για να καταλάβω: Αν έχουμε ένα d/a με σήμα προς θόρυβο -130, -140 db, διαχωρισμό καναλιών 100, 110 db σε σχέση με ένα d/a των -100 και 90 αντίστοιχα, δε θα αναβαθμίσει τη συνολική ποιότητα του στερεοφωνικού μας;
Ή μήπως εκεί πηγαίνουμε στο... πως ακούγεται στο σύστημα, πως ταιριάζει κλπ; Ή μήπως αρχίζουμε και εξετάζουμε την ποιότητα των αγαπημένων μας ψηφιακών δίσκων ή την ποιότητα των αρχείων μας;
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν κάνουμε... Αντίθετα έχουμε την εντύπωση ότι τα ανακαλύπτουμε από την αρχή...
Η ακουστότητα των οργάνων βελτιώνεται, οι δυναμικές αντιθέσεις βελτιώνονται, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει η εντύπωση πως νέοι ήχοι (άγνωστοι έως τώρα σε εμάς) προστίθενται στο μουσικό έργο και όλα αυτά ανεξάρτητα της έντασης.
Για να υπάρχει όμως αυτό το αποτέλεσμα θα πρέπει και ο συνδυασμός ενισχυτή - ηχείου να είναι σωστός αλλά και ο συνδυασμός χώρου - ηχείου να είναι ελεγμένος.
Στην 1η περίπτωση, αν είναι λανθασμένος ο συνδυασμός, μάλλον θα οδηγηθούμε σε εσφαλμένα συμπεράσματα, με το "μικρότερο" d/a να βοηθά καλύτερα σε σχέση με το "μεγαλύτερο" αφού "πιέζει" λιγότερο το σύστημα,
Στη 2η περίπτωση, αν είναι λανθασμένη η εκτίμηση χώρου - ηχείου, η μείωση στάθμης βοηθά στα παραπάνω συμπεράσματα αφού η προσπίπτουσα 1η μετάδοση ηχητικού κύματος είναι μεγαλύτερης έντασης από τις διαδοχικές ανακλώμενες μεταδόσεις από την πρόσπτωση του ηχητικού κύματος σε "εμπόδια".
Με την (αναγκαστικη - υποχρεωτικη) μειωση σταθμης, μηπως δεν ειναι πλεον ευδιακριτα τα πλεονεκτηματα των -130db;Για να καταλάβω: Αν έχουμε ένα d/a με σήμα προς θόρυβο -130, -140 db, διαχωρισμό καναλιών 100, 110 db σε σχέση με ένα d/a των -100 και 90 αντίστοιχα, δε θα αναβαθμίσει τη συνολική ποιότητα του στερεοφωνικού μας;
Ή μήπως εκεί πηγαίνουμε στο... πως ακούγεται στο σύστημα, πως ταιριάζει κλπ; Ή μήπως αρχίζουμε και εξετάζουμε την ποιότητα των αγαπημένων μας ψηφιακών δίσκων ή την ποιότητα των αρχείων μας;
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν κάνουμε... Αντίθετα έχουμε την εντύπωση ότι τα ανακαλύπτουμε από την αρχή...
Η ακουστότητα των οργάνων βελτιώνεται, οι δυναμικές αντιθέσεις βελτιώνονται, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει η εντύπωση πως νέοι ήχοι (άγνωστοι έως τώρα σε εμάς) προστίθενται στο μουσικό έργο και όλα αυτά ανεξάρτητα της έντασης.
Για να υπάρχει όμως αυτό το αποτέλεσμα θα πρέπει και ο συνδυασμός ενισχυτή - ηχείου να είναι σωστός αλλά και ο συνδυασμός χώρου - ηχείου να είναι ελεγμένος.
Στην 1η περίπτωση, αν είναι λανθασμένος ο συνδυασμός, μάλλον θα οδηγηθούμε σε εσφαλμένα συμπεράσματα, με το "μικρότερο" d/a να βοηθά καλύτερα σε σχέση με το "μεγαλύτερο" αφού "πιέζει" λιγότερο το σύστημα,
Στη 2η περίπτωση, αν είναι λανθασμένη η εκτίμηση χώρου - ηχείου, η μείωση στάθμης βοηθά στα παραπάνω συμπεράσματα αφού η προσπίπτουσα 1η μετάδοση ηχητικού κύματος είναι μεγαλύτερης έντασης από τις διαδοχικές ανακλώμενες μεταδόσεις από την πρόσπτωση του ηχητικού κύματος σε "εμπόδια".
Δεν κατάλαβες...Με την (αναγκαστικη - υποχρεωτικη) μειωση σταθμης, μηπως δεν ειναι πλεον ευδιακριτα τα πλεονεκτηματα των -130db;
Αν εξαιρέσουμε την ύπαρξη κάποιας πάθησης, στις περισσότερες οικιακές ακροάσεις χρειάζεται η ένταση για να ακούσουμε τις λεπτομέρειες που δεν ακούγονται σε χαμηλότερες στάθμες και γνωρίζουμε πως υπάρχουν.Με την (αναγκαστικη - υποχρεωτικη) μειωση σταθμης, μηπως δεν ειναι πλεον ευδιακριτα τα πλεονεκτηματα των -130db;
Αντε τωρα να πεισω τον ear πως ακουω ...καλα…………………………………………….
Αν ο συνδυασμός ενισχυτή - ηχείου είναι σωστός, τότε αυτές οι λεπτομέρειες ακούγονται και σε χαμηλότερες στάθμες, στάθμες οι οποίες δεν είναι ικανές να προκαλέσουν τη διέγερση του χώρου.
………………………………………….
Εγώ πολύ εύκολα πείθομαι για αυτό.Αντε τωρα να πεισω τον ear πως ακουω ...καλα![]()
Δεν εκφραστηκα σωστά, το σκέφτηκα ως συνέχεια του προηγούμενου κειμενου, οπότε παρεξηγήθηκε η γραφή μουΑντε τωρα να πεισω τον ear πως ακουω ...καλα![]()
Ένα link για το 2 παρακαλώ.Εγώ πολύ εύκολα πείθομαι για αυτό.
Χωρίς να χρειάζεται "να ακούσω".
Τι χρειάζεται:
Ισόπλευρο τρίγωνο ακρόασης, σωστή τοποθέτηση στο χώρο ώστε να μην υπάρχουν έντονες πρώτες ανακλάσεις, επαρκής οδήγηση για κορυφές στα 120 ντεσιμπέλ σε συνάρτηση με την ευαισθησία του ηχείου και με τουλάχιστον 3 ντιμπί dynamic headroom, και μόνο 4 μετρήσεις που να μετράει σωστά:
1. Σχεδιάγραμμα μέτρησης χρόνων αντήχησης RT 60 (στο προβλεπόμενο εύρος πέριξ του 0,3) με συμπληρωματικό spectrogram χαμηλά
2. Σχεδιάγραμμα απόκρισης που να τηρείται το προβλεπόμενο τάργκετ κερβ λόγω των γνωστών σχεδιαγραμμάτων ακουστότητας των φίλων μας των Φλέτσερ και Μάνσον, όπως αυτό επικαιροποιήθηκε από την AES
3. Impulse response που να δείχνει ομοιογένεια φάσης στο φάσμα
4. Σχεδιάγραμμα μέτρησης THD με χαμηλές ολικές αρμονικές παραμορφώσεις σε όλο το φάσμα, τουλάχιστον στα επίπεδα του απλού Hi-Fi.
Τότε πείθομαι.
Όχι άμα το λες εσύ ή οι φίλοι σου.![]()
,,, Και όμως, διαφέρουν οι γνώμες ως προς τη σταθερότητα του χρόνου αντήχησης στις διάφορες συχνότητες. Εξηγώ:Εγώ πολύ εύκολα πείθομαι για αυτό.
Χωρίς να χρειάζεται "να ακούσω".
Τι χρειάζεται:
Ισόπλευρο τρίγωνο ακρόασης, σωστή τοποθέτηση στο χώρο ώστε να μην υπάρχουν έντονες πρώτες ανακλάσεις, επαρκής οδήγηση για κορυφές στα 120 ντεσιμπέλ σε συνάρτηση με την ευαισθησία του ηχείου και με τουλάχιστον 3 ντιμπί dynamic headroom, και μόνο 4 μετρήσεις που να μετράει σωστά:
1. Σχεδιάγραμμα μέτρησης χρόνων αντήχησης RT 60 (στο προβλεπόμενο εύρος πέριξ του 0,3) με συμπληρωματικό spectrogram χαμηλά
2. Σχεδιάγραμμα απόκρισης που να τηρείται το προβλεπόμενο τάργκετ κερβ λόγω των γνωστών σχεδιαγραμμάτων ακουστότητας των φίλων μας των Φλέτσερ και Μάνσον, όπως αυτό επικαιροποιήθηκε από την AES
3. Impulse response που να δείχνει ομοιογένεια φάσης στο φάσμα
4. Σχεδιάγραμμα μέτρησης THD με χαμηλές ολικές αρμονικές παραμορφώσεις σε όλο το φάσμα, τουλάχιστον στα επίπεδα του απλού Hi-Fi.
Τότε πείθομαι.
Όχι άμα το λες εσύ ή οι φίλοι σου.![]()
