- Μηνύματα
- 4.543
- Reaction score
- 3.085
Καλησπέρα σε όλους
Επειδή φαντάζομαι πως όλο και κάποιος νομικός θα υπάρχει εδώ μέσα (δικηγόρος, δικαστικός), ζητάω μια κατ' αρχήν νομική συμβουλή για πολύ δικό μου συγγενικό πρόσωπο, ώστε να ξέρει πώς προς τα πού θα κινηθεί για τα περαιτέρω.
Πρόκειται για μια αστική υπόθεση (προσπάθεια καταπάτησης και νομής μιας εξοχικής έκτασης στη επαρχία), η οποία έχει περάσει από τρία διαδοχικά δικαστήρια (προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα, τακτική αγωγή και έφεση).
Οι πρώτες δύο δίκες (ασφαλιστικά και τακτική αγωγή) έγιναν στο τοπικό Ειρηνοδικείο και κερδήθηκαν και οι δύο εκ μέρους του δικού μου. Στο δικαστήριο είχε προσφύγει ο άνθρωπός μου κατά των καταπατητών.
Στο τρίτο δικαστήριο (έφεση) προσέφυγαν οι αντίδικοι. Η έφεση εκδικάστηκε στο τοπικό μονομελές Πρωτοδικείο, ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο. Δεν υπήρξε ακροαματική διαδικασία, όπως στις δυο προηγούμενες δίκες, απλά οι συνήγοροι των δύο πλευρών κατέθεσαν τους φακέλους και υποτίθεται ότι ο πρωτοδίκης θα δίκαζε με βάση τα στοιχεία των φακέλων.
Σήμερα ανακοινώθηκε η απόφαση του Πρωτοδικείου. Το δικαστήριο δέχτηκε την έφεση των αντιδίκων με βασικό σκεπτικό ότι η τακτική αγωγή (που είχε ήδη δικαιώσει τον άνθρωπό μου) εκδικάστηκε σε αναρμόδιο δικαστήριο (Ειρηνοδικείο) ενώ έπρεπε να εκδικαστεί σε Πρωτοδικείο. Βέβαια στο σκεπτικό της απόφασης, εκτός από τον βασικό λόγο αποδοχής της έφεσης, την αναρμοδιότητα του δικαστηρίου δηλαδή, αναφέρεται ότι το δικαστήριο δίκασε και κατ' ουσίαν την υπόθεση και για αυτό αναφέρει κάποιους λόγους (π.χ. την εκ μέρους του δικού μου απουσία μικρών στοιχείων διακατοχής κατά την τακτική αγωγή, πράγμα που την καθιστά αόριστη). Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι ο φάκελος ήταν πλήρης και είχε πάρα πολλά στοιχεία διακατοχής. Απλά φαντάζομαι ότι ο δικαστικός, προκειμένου να συμπληρώσει το σκεπτικό της απόφασης που στηρίζεται στην αναρμοδιότητα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, έπρεπε να παρουσιάσει και κάποια στοιχεία, στα οποία να βασίζεται και η κατ' ουσίαν δικαστική απόφαση και τα συμπύκνωσε όλα σε μια-δυο φράσεις, για να είναι εντάξει και με το νόμο.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι αντίδικοι στην έφεσή τους δεν έχουν καθόλου αναφέρει την αναρμοδιότητα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Αυτό χρησιμοποιήθηκε αυτοδίκαια από το δικαστή, ως προκύπτον βασικό στοιχείο.
Εδώ υπάρχουν τα εξής ερωτηματικά:
1) Πέραν της ευθύνης του ίδιου του δικηγόρου του δικού μου, ο οποίος κατέθεσε τακτική αγωγή σε αναρμόδιο δικαστήριο, δεν έχει ευθύνη και ο ίδιος ο Ειρηνοδίκης; Δε θάπρεπε να δηλώσει αναρμοδιότητα και να παραπέμψει την τακτική αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο; Και αν είναι όντως έτσι, τί μπορεί να κάνει ο άνθρωπός μου, ώστε να δικαιωθεί;
2) Αφού η έφεση εκδικάστηκε σε μονομελές Πρωτοδικείο, που στην προκειμένη περίπτωση έπαιξε το ρόλο του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, υπάρχει άλλο ανώτερο δικαστήριο, πλην του Αρείου Πάγου, στο οποίο μπορεί να προσφύγει κάποιος ή από κει και πέρα είναι μόνο ο Άρειος Πάγος;
3) Μπορεί να ζητηθεί αναίρεση της απόφασης, αφού η αναρμοδιότητα του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου δεν είναι - κυρίως - ευθύνη του προσφεύγοντος αλλά του ίδιου του δικαστηρίου; Και αν ναι, ποιά διαδικασία πρέπει να ακολουθηθεί;
Πολλές οι ερωτήσεις, αλλά είναι απαραίτητες για να γίνει κατανοητή η υπόθεση. Και ενδιαφέρει να ξέρει πώς θα κινηθεί, ώστε αν ζητήσει εδώ στην Αθήνα τη βοήθεια δικηγόρου, να τον κατατοπίσει σωστά.
Μια τελευταία παράμετρος. Από ότι με πληροφόρησε, στην επαρχία τα Ειρηνοδικεία δικάζουν σωρηδόν τέτοιου είδους αποφάσεις (τακτικές αγωγές) και όπως του λέει ο δικηγόρος του, ποτέ δεν υπήρξε τέτοιου είδους αμφισβήτηση της αρμοδιότητάς τους. Οπότε και αυτός είναι έκπληκτος για αυτή την απόφαση.
Ευχαριστώ.
-
Επειδή φαντάζομαι πως όλο και κάποιος νομικός θα υπάρχει εδώ μέσα (δικηγόρος, δικαστικός), ζητάω μια κατ' αρχήν νομική συμβουλή για πολύ δικό μου συγγενικό πρόσωπο, ώστε να ξέρει πώς προς τα πού θα κινηθεί για τα περαιτέρω.
Πρόκειται για μια αστική υπόθεση (προσπάθεια καταπάτησης και νομής μιας εξοχικής έκτασης στη επαρχία), η οποία έχει περάσει από τρία διαδοχικά δικαστήρια (προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα, τακτική αγωγή και έφεση).
Οι πρώτες δύο δίκες (ασφαλιστικά και τακτική αγωγή) έγιναν στο τοπικό Ειρηνοδικείο και κερδήθηκαν και οι δύο εκ μέρους του δικού μου. Στο δικαστήριο είχε προσφύγει ο άνθρωπός μου κατά των καταπατητών.
Στο τρίτο δικαστήριο (έφεση) προσέφυγαν οι αντίδικοι. Η έφεση εκδικάστηκε στο τοπικό μονομελές Πρωτοδικείο, ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο. Δεν υπήρξε ακροαματική διαδικασία, όπως στις δυο προηγούμενες δίκες, απλά οι συνήγοροι των δύο πλευρών κατέθεσαν τους φακέλους και υποτίθεται ότι ο πρωτοδίκης θα δίκαζε με βάση τα στοιχεία των φακέλων.
Σήμερα ανακοινώθηκε η απόφαση του Πρωτοδικείου. Το δικαστήριο δέχτηκε την έφεση των αντιδίκων με βασικό σκεπτικό ότι η τακτική αγωγή (που είχε ήδη δικαιώσει τον άνθρωπό μου) εκδικάστηκε σε αναρμόδιο δικαστήριο (Ειρηνοδικείο) ενώ έπρεπε να εκδικαστεί σε Πρωτοδικείο. Βέβαια στο σκεπτικό της απόφασης, εκτός από τον βασικό λόγο αποδοχής της έφεσης, την αναρμοδιότητα του δικαστηρίου δηλαδή, αναφέρεται ότι το δικαστήριο δίκασε και κατ' ουσίαν την υπόθεση και για αυτό αναφέρει κάποιους λόγους (π.χ. την εκ μέρους του δικού μου απουσία μικρών στοιχείων διακατοχής κατά την τακτική αγωγή, πράγμα που την καθιστά αόριστη). Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι ο φάκελος ήταν πλήρης και είχε πάρα πολλά στοιχεία διακατοχής. Απλά φαντάζομαι ότι ο δικαστικός, προκειμένου να συμπληρώσει το σκεπτικό της απόφασης που στηρίζεται στην αναρμοδιότητα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, έπρεπε να παρουσιάσει και κάποια στοιχεία, στα οποία να βασίζεται και η κατ' ουσίαν δικαστική απόφαση και τα συμπύκνωσε όλα σε μια-δυο φράσεις, για να είναι εντάξει και με το νόμο.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι αντίδικοι στην έφεσή τους δεν έχουν καθόλου αναφέρει την αναρμοδιότητα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Αυτό χρησιμοποιήθηκε αυτοδίκαια από το δικαστή, ως προκύπτον βασικό στοιχείο.
Εδώ υπάρχουν τα εξής ερωτηματικά:
1) Πέραν της ευθύνης του ίδιου του δικηγόρου του δικού μου, ο οποίος κατέθεσε τακτική αγωγή σε αναρμόδιο δικαστήριο, δεν έχει ευθύνη και ο ίδιος ο Ειρηνοδίκης; Δε θάπρεπε να δηλώσει αναρμοδιότητα και να παραπέμψει την τακτική αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο; Και αν είναι όντως έτσι, τί μπορεί να κάνει ο άνθρωπός μου, ώστε να δικαιωθεί;
2) Αφού η έφεση εκδικάστηκε σε μονομελές Πρωτοδικείο, που στην προκειμένη περίπτωση έπαιξε το ρόλο του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, υπάρχει άλλο ανώτερο δικαστήριο, πλην του Αρείου Πάγου, στο οποίο μπορεί να προσφύγει κάποιος ή από κει και πέρα είναι μόνο ο Άρειος Πάγος;
3) Μπορεί να ζητηθεί αναίρεση της απόφασης, αφού η αναρμοδιότητα του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου δεν είναι - κυρίως - ευθύνη του προσφεύγοντος αλλά του ίδιου του δικαστηρίου; Και αν ναι, ποιά διαδικασία πρέπει να ακολουθηθεί;
Πολλές οι ερωτήσεις, αλλά είναι απαραίτητες για να γίνει κατανοητή η υπόθεση. Και ενδιαφέρει να ξέρει πώς θα κινηθεί, ώστε αν ζητήσει εδώ στην Αθήνα τη βοήθεια δικηγόρου, να τον κατατοπίσει σωστά.
Μια τελευταία παράμετρος. Από ότι με πληροφόρησε, στην επαρχία τα Ειρηνοδικεία δικάζουν σωρηδόν τέτοιου είδους αποφάσεις (τακτικές αγωγές) και όπως του λέει ο δικηγόρος του, ποτέ δεν υπήρξε τέτοιου είδους αμφισβήτηση της αρμοδιότητάς τους. Οπότε και αυτός είναι έκπληκτος για αυτή την απόφαση.
Ευχαριστώ.
-
