Βιβλία

[Decembered]

 

[symos]

Η επιλογή του συγκεκριμένου θέματος από εμένα έγινε όντως για να γελάσουμε.

Χαχα, πολύ γελάσαμε λέμε:

παίρνει δάνεια δίχως ν αποπληρώνει τους πιστωτές του

Εγώ μόνο για ένα (αναγκαστικό) "δάνειο" ξέρω που δεν έχει αποπληρωθεί 80 χρόνια τώρα, αλλά αυτό δεν το θυμάται ο "πνευματώδης" αρθρογράφος φαίνεται. Τα δικά μας εξ'όσων γνωρίζω, ματώνουμε αλλά τα πληρώνουμε.

Ευχαριστούμε που μας θυμίζεις μια στο τόσο τι εστί Γερμανός. Απλά μην το παρακάνεις κιόλας γιατί θα μου βάζεις πάλι έκπληκτες φατσούλες.

 

[wizzy]

Συνεχίζω με το "Ανάμεσα σε ψεύτες"

View attachment 373320

Μέχρι στιγμής, το βρίσκω ενδιαφέρον.

(ξέχασα να ενημερώσω )

Το τέλειωσα, έχει αρκετό καιρό. ΟΚ, γενικά αυτά του είδους τα βιβλία δεν είναι του γούστου μου, όμως το συγκεκριμένο, το διάβασα ευχάριστα. Έχει καλή ροή και σωστή δομή, υπό την έννοια ότι οι θεματολογίες των κεφαλαίων ακολουθούν μια συνέχεια και ουσιαστικά το ένα "χτίζει" πάνω το προηγούμενο. Έχει ενδιαφέροντα (διάσημα) παραδείγματα/μικρές ιστορίες ανθρώπων που είπαν ψέματα και τις επιπτώσεις που είχαν αυτά τα ψέματα. Έχει, επίσης, ενδιαφέροντα tests για να αναγνωρίσει ο αναγνώστης το βαθμό που αναγνωρίζει το ψέμα και το βαθμό που ψεύδεται ο ίδιος. Τέλος, με εντυπωσίασε το παράρτημα με τίτλο "Αλήθεια και συνέπεια στα ΜΜΕ και στην πολιτική".

Γενικά, το βρήκα ένα βιβλίο το οποίο βασίζεται στην "κοινή λογική", το διαβάζεις και λες "καλά, αυτό είναι αυτονόητο", όμως στην πορεία διαπιστώνεις ότι εάν δεν σου το πει κάποιος/εάν δεν το διαβάσεις κάπου, δεν είναι τόσο "αυτονόητο". Συνολικά μου άρεσε και σκοπεύω να αγοράσω και το "Ανάμεσα σε ηλίθιους" του ίδιου συγγραφέα.

Στη συνέχεια διάβασα το "So you think you're a cyclist?"

OK, το βρήκα χιουμοριστικό κι όντως είναι. Είναι όμως niche βιβλίο για ποδηλάτες κι επιπλέον δυσεύρετο (νομίζω).

Στη συνέχεια διάβασα το "Ronin" του Frank Miller.

Περίμενα μια ιστορία που θα διαδραματιζόταν εξ ολοκλήρου στη φεδουαρχική Ιαπωνία, την εποχή που μεσουράνησαν οι samurai. Αντίθετα, διάβασα μια ιστορία που διαδραματίζεται μέχρι ενός σημείου στην Ιαπωνία εκείνης της εποχής και μετά μεταφέρεται στο μέλλον (στο πολύ μακρινό μέλλον). Απογοητεύτηκα λίγο, επειδή οι προσδοκίες μου δεν βρήκαν ανταπόκριση στο comic. Γενικά ήταν καλό, θα αρέσει σε όσους τους αρέσει ο Frank Miller. Θα πω όμως ότι έχω διαβάσει και καλύτερα από τον ίδιο δημιουργό.

Συνέχεια με comic, αυτή τη φορά με το "Τα χρονικά του Δρακοφοίνικα".

Δημιούργημα Έλληνα comistα (σχέδιο και κείμενο), ηρωικής φαντασίας, το οποίο είχε κυκλοφορήσει σε συνέχειες. Είχε "πάρει" το μάτι μου κάποια τεύχη την εποχή (2005 - 2009) που κυκλοφορούσε, αλλά δεν είχα ενδιαφερθεί τότε. Η συγκεκριμένη έκδοση είναι συλλεκτική, δηλαδή περιέχει όλα τα τεύχη που κυκλοφόρησαν όπως επίσης και το φινάλε με 54 νέες σελίδες από τα ανέκδοτα τεύχη 13 και 14. Ενδιαφέρον για fans της ηρωικής φαντασίας (είτε σε comics είτε σε λογοτεχνία), εάν πέσει στα χέρια σας δώστε του μια ευκαιρία.

Συνεχίζω με τη συλλογή διηγημάτων του Neil Gaiman με τίτλο "Σεληνιακός Λαβύρινθος".

Μέχρι στιγμής, οι ιστορίες "στέκονται" καλύτερα από την προηγούμενη αντίστοιχη έκδοση ("Καπνός στον καθρέπτη"). Μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση (με άλλα λόγια, νιώθω ότι με "αρμέγουν") το γεγονός ότι μέχρι στιγμής υπάρχουν 3 ιστορίες που περιέχονται και στις δύο συλλογές - μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. Δεν βρίσκω νόημα στη συγκεκριμένη κίνηση, εκτός από το "φτιάχνουμε μια συλλογή διηγημάτων γνωστού συγγραφέα κι ο κόσμος θα το αγοράσει, άρα λεφτά στην τσέπη μας". Παρόλα αυτά, θα συνεχίζω να το διαβάζω για να τα καταλήξω σε οριστικό συμπέρασμα περί της συλλογής αυτής καθ' αυτής.

Τέλος, στο επόμενο ανάγνωσμα θα "ξεφύγω" από τα συνηθισμένα και θα διαβάσω το "Ανθοφόροι στο Den Haag".

Από το οπισθόφυλλο:

"ΞΕΝΟΣ: Λάβε υπόψη σου ότι ο Σπινόζα δεν ήταν «επαγγελματίας φιλόσοφος» – άλλη δουλειά έκανε. Λείανση φακών! Υπολογίζω ότι θα έβγαζε γύρω στις 600 με 700 γκίλντες τον χρόνο, ένα αξιοπρεπές ποσό. Έχουμε να κάνουμε με ένα φιλόσοφο αστικής καταγωγής, ο οποίος αρνήθηκε μια εξέχουσα θέση στην εβραϊκή κοινότητα (φροντίζοντας να εκδιωχθεί κακήν κακώς ως τουλάχιστον αιρετικός, αν όχι άθεος) αρνήθηκε μια θέση πνευματικής ελίτ στο πανεπιστήμιο και προτίμησε να ενταχθεί, οικιοθελώς, στη νεοσχηματιζόμενη εργατική τάξη, ως λειαντής φακών, για να μπορεί να κάνει φιλοσοφία – όπως ήθελε. Δε νομίζω να υπάρχει όμοιός του στην ιστορία της φιλοσοφίας…"

Αυτό το βιβλίο μου το δώρισαν κι είμαι εξαιρετικά περίεργος να το διαβάσω.

 

[wizzy]

Συνεχίζω με τη συλλογή διηγημάτων του Neil Gaiman με τίτλο "Σεληνιακός Λαβύρινθος".

Μέχρι στιγμής, οι ιστορίες "στέκονται" καλύτερα από την προηγούμενη αντίστοιχη έκδοση ("Καπνός στον καθρέπτη"). Μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση (με άλλα λόγια, νιώθω ότι με "αρμέγουν") το γεγονός ότι μέχρι στιγμής υπάρχουν 3 ιστορίες που περιέχονται και στις δύο συλλογές - μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. Δεν βρίσκω νόημα στη συγκεκριμένη κίνηση, εκτός από το "φτιάχνουμε μια συλλογή διηγημάτων γνωστού συγγραφέα κι ο κόσμος θα το αγοράσει, άρα λεφτά στην τσέπη μας". Παρόλα αυτά, θα συνεχίζω να το διαβάζω για να τα καταλήξω σε οριστικό συμπέρασμα περί της συλλογής αυτής καθ' αυτής.

Το τελείωσα χθες. ΟΚ, ως συλλογή διηγημάτων, ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Συστήνεται μόνο σε όσους θέλουν να έχουν πλήρη βιβλιογραφία του συγγραφέα στα Ελληνικά. Αλλιώς προσπεράστε και περιμένετε το επόμενο μυθιστόρημα του συγγραφέα - προσωπικά, αυτό θα κάνω.

Πριν να ξεκινήσω το "Ανθοφόροι στο Den Haag", διάβασα και το graphic novel "STARMAN - BOWIE'S STARDUST YEARS" του Reinhard Kleist.

Από τους αγαπημένους μου συγγραφείς & comic designers, συνεχίζει στα γνωστά standard του. Αναμένω να παραλάβω τη συνέχεια του συγκεκριμένου, το "LOW: Bowie's Berlin Years".

 

[Kotsidis John]

Αναμενω πως και πως το νεο του Dan Brown στα ελληνικα, το Νοεμβριο!

 

[wizzy]

Τέλος, στο επόμενο ανάγνωσμα θα "ξεφύγω" από τα συνηθισμένα και θα διαβάσω το "Ανθοφόροι στο Den Haag".

Από το οπισθόφυλλο:

"ΞΕΝΟΣ: Λάβε υπόψη σου ότι ο Σπινόζα δεν ήταν «επαγγελματίας φιλόσοφος» – άλλη δουλειά έκανε. Λείανση φακών! Υπολογίζω ότι θα έβγαζε γύρω στις 600 με 700 γκίλντες τον χρόνο, ένα αξιοπρεπές ποσό. Έχουμε να κάνουμε με ένα φιλόσοφο αστικής καταγωγής, ο οποίος αρνήθηκε μια εξέχουσα θέση στην εβραϊκή κοινότητα (φροντίζοντας να εκδιωχθεί κακήν κακώς ως τουλάχιστον αιρετικός, αν όχι άθεος) αρνήθηκε μια θέση πνευματικής ελίτ στο πανεπιστήμιο και προτίμησε να ενταχθεί, οικιοθελώς, στη νεοσχηματιζόμενη εργατική τάξη, ως λειαντής φακών, για να μπορεί να κάνει φιλοσοφία – όπως ήθελε. Δε νομίζω να υπάρχει όμοιός του στην ιστορία της φιλοσοφίας…"

Αυτό το βιβλίο μου το δώρισαν κι είμαι εξαιρετικά περίεργος να το διαβάσω.

ΟΚ, το τελείωσα χθες.

Μικρό σε μέγεθος (70 σελίδες, μεγέθους Α5), "δύσκολο" θα το χαρακτήριζα. Το βιβλίο είναι ένας διάλογος μεταξύ δύο επισκεπτών (οι ανθοφόροι) στο κενοτάφιο του Σπινόζα, στην Χάγη. Ο διάλογος είναι συνεχής (μόνο σε ένα σημείο, ο ένας από τους δύο συνομιλητές κάνει έναν εκτεταμένο μονόλογο) και συνεχόμενος - το βιβλίο δεν έχει κεφάλαια, είναι όλο ένα "κομμάτι". Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό προσθέτει στη δυσκολία ανάγνωσης, καθώς για τον μέσο αναγνώστη (εμού συμπεριλαμβανομένου) θεωρώ ότι είναι δύσκολο να αφήσει έναν διάλογο "στη μέση" και να τον συνεχίσει κάποια στιγμή "αργότερα" (όποτε κι αν είναι αυτό το "αργότερα") - ειδικά όταν τα όσα αναπτύσσονται/συζητούνται στο διάλογο δεν είναι απλή "κουβεντούλα".

Είναι βιβλίο με δομή και θεματολογία εντελώς εκτός των ειδών λογοτεχνίας που διαβάζω. Δεν θα το αγόραζα, επειδή όμως μου το δώρισαν, είπα να του αφιερώσω το χρόνο μου. Για αναγνώστες ο οποίοι δεν έχουν επαφή, έστω κι επιδερμική, με τη φιλοσοφία ή να γνωρίζουν ονόματα φιλοσόφων και πού "κινήθηκαν" οι διδασκαλίες/θεωρίες τους, κρίνεται ακατάλληλο - με τη έννοια του ότι δεν το συστήνω, επειδή δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει τη ροή κι απλώς θα χάσει την ώρα του. Σε όσους αρέσκονται στη φιλοσοφία, συστήνεται ανεπιφύλακτα.