Δύο λόγοι να αισθάνεται κανένας περήφανος και ένας για να αισθάνονται οι άλλοι το ίδιο γι' αυτόν

Μηνύματα
4.544
Reaction score
3.085
Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού λόγω των περιοριστικών μέτρων, πολλά κρυμμένα θέματα και θεματάκια, που θα περνούσαν απαρατήρητα ή απλά πράξεις που δεν θα είχαν ενεργοποιηθεί, βγήκαν στην επιφάνεια.

Για κάποια από αυτά, είχα το προνόμιο να αισθανθώ περήφανος.

Το πρώτο είναι μια διάκριση για τον γιο μου στον τομέα, με τον οποίο ασχολείται από πολύ μικρός, και πάντα σε ερασιτεχνικό επίπεδο, αφού η ενασχόληση με αυτόν δεν μπορεί να του εξασφαλίσει τα προς το ζην.

Αυτός είναι το μπάσκετ, όπου ξεκίνησε να παίζει από εννιά χρονών παιδάκι και συνέχισε μέχρι και πέρισυ, σε τακτική βάση. Η περισυνή του χρονιά, που φαντάζομαι ότι ήταν και η τελευταία από άποψη συμμετοχής σε δραστηριότητες συλλόγου, μέλους της Ε.Ο.Κ. (της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, φυσικά και όχι της πρώην Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας), στέφθηκε, εκτός από την κατάκτηση του πρωταθλήματος Κυκλάδων και με την πρόκριση της ομάδας του (ο ΑΠΑΣ "Τα Φανάρια") στην Γ' Εθνική Κατηγορία. Ήταν ένας στόχος, που έβαζε για αρκετά χρόνια η ομάδα αυτή και τον πέτυχε πέρισυ. Σε όλη αυτήν την προσπάθεια, ο Νίκος Μελάς ( ο γιος μου) είχε ενεργό συμμετοχή και φυσικά ήταν ένας από τους παίκτες κλειδιά για την επιτυχία. Μάλιστα, μαθαίνω τώρα ότι ο ΑΠΑΣ πήρε την πρόκριση και για την Β' Εθνική, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Στην παρακάτω φωτογραφία, ο Νίκος μου όρθιος, δεξιά (αριστερά στη φωτογραφία) στον πρώην παίχτη του ΠΑΟΚ Γιάννη Γιαννούλη, που εκείνη την περίοδο ήταν στην ομάδα.



Αυτή του την προσπάθεια επιβράβευσαν οι Ναξιώτες σε ένα άτυπο γκάλοπ, που τον ανέδειξαν ως τον κορυφαίο σέντερ της δεκαετίας και μάλιστα με διαφορά ανάμεσα στους άλλους συμμετέχοντες στο γκάλοπ.

Είνα λοιπόν, αυτός ο πρώτος λόγος που με κάνει να αισθάνομαι υπερήφανος. Φυσικά, αυτό συνοδεύεται από τη γενικότερη παρουσία του Νίκου στην κοινωνία, στο εργασιακό του περιβάλλον και βέβαια στην οικογένειά μας. Γιατί αν αυτή η μικρή διάκριση δεν ήταν συνδεδεμένη με όλα τα παραπάνω, θα ήταν απλά μια "τρύπα στο νερό".

Ο δεύτερος λόγος είναι μια άτυπη και ταπεινή διάκριση του έτερου ημίσεως. Εδώ και τρία περίπου χρόνια είχα αναφερθεί στην λογοτεχνική και συγγραφική προσπάθειά της, που επιστεγάστηκε με την έκδοση του πρώτου της βιβλίου.

Σήμερα, αφού περάσαμε όλη την περίοδο του υποχρεωτικού εγκλεισμού, συμμετείχαμε κατά τη διάρκειά του και οι δυο μας σε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό ποιήματος και διηγήματος των εκδόσεων ΑΤΕΧΝΩΣ. Το ποίημα της Σοφίας με τίτλο "Άνοιξα την πόρτα" ήταν από τα επιλεγμένα, που μπήκαν στην έντυπη έκδοση "Σκληρός Απρίλης, του 2020 μ.Χ.". Το βιβλίο, που μόλις εκδόθηκε, είναι διαθέσιμο από τις εκδόσεις ΑΤΕΧΝΩΣ και περιέχει τα επιλεγμένα ποιήματα και διηγήματα των διαγωνιζόμενων σε ένα ενιαίο σύνολο.

Το εξώφυλλό του:



Τέλος, ο λόγος που οι δικοί μου εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο για μένα είναι η διάκριση που πέτυχε το δικό μου διήγημα με τίτλο "Όνειρα στα χρόνια της υπομονής", το οποίο απέσπασε τον έπαινο της επιτροπής κρίσης και φυσικά συμπεριλαμβάνεται στην παραπάνω έκδοση.

Καλή συνέχεια σε όλους και μακριά από περιπέτειες υγείας (και άλλου είδους, βέβαια).
 



Μηνύματα
1.613
Reaction score
2.247
Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού λόγω των περιοριστικών μέτρων, πολλά κρυμμένα θέματα και θεματάκια, που θα περνούσαν απαρατήρητα ή απλά πράξεις που δεν θα είχαν ενεργοποιηθεί, βγήκαν στην επιφάνεια.

Για κάποια από αυτά, είχα το προνόμιο να αισθανθώ περήφανος.

Το πρώτο είναι μια διάκριση για τον γιο μου στον τομέα, με τον οποίο ασχολείται από πολύ μικρός, και πάντα σε ερασιτεχνικό επίπεδο, αφού η ενασχόληση με αυτόν δεν μπορεί να του εξασφαλίσει τα προς το ζην.

Αυτός είναι το μπάσκετ, όπου ξεκίνησε να παίζει από εννιά χρονών παιδάκι και συνέχισε μέχρι και πέρισυ, σε τακτική βάση. Η περισυνή του χρονιά, που φαντάζομαι ότι ήταν και η τελευταία από άποψη συμμετοχής σε δραστηριότητες συλλόγου, μέλους της Ε.Ο.Κ. (της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, φυσικά και όχι της πρώην Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας), στέφθηκε, εκτός από την κατάκτηση του πρωταθλήματος Κυκλάδων και με την πρόκριση της ομάδας του (ο ΑΠΑΣ "Τα Φανάρια") στην Γ' Εθνική Κατηγορία. Ήταν ένας στόχος, που έβαζε για αρκετά χρόνια η ομάδα αυτή και τον πέτυχε πέρισυ. Σε όλη αυτήν την προσπάθεια, ο Νίκος Μελάς ( ο γιος μου) είχε ενεργό συμμετοχή και φυσικά ήταν ένας από τους παίκτες κλειδιά για την επιτυχία. Μάλιστα, μαθαίνω τώρα ότι ο ΑΠΑΣ πήρε την πρόκριση και για την Β' Εθνική, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Στην παρακάτω φωτογραφία, ο Νίκος μου όρθιος, δεξιά (αριστερά στη φωτογραφία) στον πρώην παίχτη του ΠΑΟΚ Γιάννη Γιαννούλη, που εκείνη την περίοδο ήταν στην ομάδα.



Αυτή του την προσπάθεια επιβράβευσαν οι Ναξιώτες σε ένα άτυπο γκάλοπ, που τον ανέδειξαν ως τον κορυφαίο σέντερ της δεκαετίας και μάλιστα με διαφορά ανάμεσα στους άλλους συμμετέχοντες στο γκάλοπ.

Είνα λοιπόν, αυτός ο πρώτος λόγος που με κάνει να αισθάνομαι υπερήφανος. Φυσικά, αυτό συνοδεύεται από τη γενικότερη παρουσία του Νίκου στην κοινωνία, στο εργασιακό του περιβάλλον και βέβαια στην οικογένειά μας. Γιατί αν αυτή η μικρή διάκριση δεν ήταν συνδεδεμένη με όλα τα παραπάνω, θα ήταν απλά μια "τρύπα στο νερό".

Ο δεύτερος λόγος είναι μια άτυπη και ταπεινή διάκριση του έτερου ημίσεως. Εδώ και τρία περίπου χρόνια είχα αναφερθεί στην λογοτεχνική και συγγραφική προσπάθειά της, που επιστεγάστηκε με την έκδοση του πρώτου της βιβλίου.

Σήμερα, αφού περάσαμε όλη την περίοδο του υποχρεωτικού εγκλεισμού, συμμετείχαμε κατά τη διάρκειά του και οι δυο μας σε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό ποιήματος και διηγήματος των εκδόσεων ΑΤΕΧΝΩΣ. Το ποίημα της Σοφίας με τίτλο "Άνοιξα την πόρτα" ήταν από τα επιλεγμένα, που μπήκαν στην έντυπη έκδοση "Σκληρός Απρίλης, του 2020 μ.Χ.". Το βιβλίο, που μόλις εκδόθηκε, είναι διαθέσιμο από τις εκδόσεις ΑΤΕΧΝΩΣ και περιέχει τα επιλεγμένα ποιήματα και διηγήματα των διαγωνιζόμενων σε ένα ενιαίο σύνολο.

Το εξώφυλλό του:



Τέλος, ο λόγος που οι δικοί μου εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο για μένα είναι η διάκριση που πέτυχε το δικό μου διήγημα με τίτλο "Όνειρα στα χρόνια της υπομονής", το οποίο απέσπασε τον έπαινο της επιτροπής κρίσης και φυσικά συμπεριλαμβάνεται στην παραπάνω έκδοση.

Καλή συνέχεια σε όλους και μακριά από περιπέτειες υγείας (και άλλου είδους, βέβαια).
Μπράβο, καλά κάνεις και καμαρώνεις. Θα ήταν πιο εύκολο να μας έλεγες τον αριθμο της φανέλας του παιδιού.
 

Μηνύματα
4.544
Reaction score
3.085
Θα ήταν πιο εύκολο να μας έλεγες τον αριθμο της φανέλας του παιδιού
Όπως έγραψα, είναι όρθιος στα δεξιά του Γιαννούλη, που φοράει το 15.
Στη φανέλα του Νίκου μου είναι ο αριθμός 14.

Υ.Γ.:
Σας ευχαριστώ όλους σας για τα καλά σας λόγια!
 

Μελίδης Μιχάλης

Πρόεδρος ΕΒΒΕ
Μηνύματα
30.182
Reaction score
27.655
Μπράβο κι από εμένα.
Το βιβλίο μου θυμίζει έναν δίσκο (βινύλιο) που είχα αγοράσει μικρός και λεγόταν "Ο σκληρός Απρίλης του 45" του Μάνου Χατζηδάκη, ο οποίος αν και ελληνική έκδοση, είχε υπέροχη ηχογράφηση.
 





Staff online

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Threads
171.310
Μηνύματα
2.858.075
Members
37.892
Νεότερο μέλος
Nardo
Top