- Μηνύματα
- 1.140
- Reaction score
- 1.612
Να σας μεταφέρω και εγώ την εμπειρία μου, μιας και το απόλυτο δεν υπάρχει σε κανένα χώρο. Από το 2006 που αποστράφηκα το home theater και τον ψηφιακό ήχο, αποφάσισα να επεκτείνω την συλλογή των βινυλίων που είχα από το 80, κυρίως με πρώτες εκδόσεις αμερικάνικες και αγγλικές. Ξόδεψα αρκετά στην αναζήτηση όσο πιο «καθαρών» δίσκων και απέκτησα αρκετούς original δίσκους σε κατάσταση mint. Αυτό όμως με τα χρόνια γίνεται πιο δύσκολο κυρίως γιατί δεν υπάρχουν, με τη νέα τρέλα για το βινύλιο, καθαρές original εκδόσεις και όσες υπάρχουν κοστίζουν ένα χέρι η ένα πόδι…
Γύρω στο 2006-08 είχα πικρές εμπειρίες από επανεκδόσεις κυρίως της Sony, Emi και λιγότερο της Sundazed που ήταν κυριολεκτικά για τα σκουπίδια αν και πάνω έγραφαν high quality. Ψηφιακές επανεκδόσεις, κακές εκτυπώσεις με θόρυβο επιφάνειας χειρότερο και από κακομεταχειρισμένη κόπια από το Μοναστηράκι.
Τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια αναγκάστηκα για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω να ξαναγοράσω επανεκδόσεις, για να αντικαταστήσω κάποιους δίσκους που είχαν λιώσει από τη χρήση και κάποιους άλλους που μου έλειπαν.
Το συμπέρασμα: Οι εταιρείες σήμερα σέβονται πολύ περισσότερο αυτό που κάνουν και σε μερικές περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο και από τις original εκδόσεις. Το Harvest (Neil Young) που είναι ένας από τους αγαπημένους μου και έχω πέντε διαφορετικές εκδόσεις (και την original την αμερικάνικη) ακούγεται καλύτερα στην επανέκδοση του 2009 της Reprise (9632-49786-5).
Όσο για τις εταιρίες δεν υπάρχει το απόλυτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Time Out του Dave Bruberk (Analogue Productionς Cs 8192), πέρα του ότι ήταν στραβός ο δίσκος (που μπορεί να οφείλεται σε κακή αποθήκευση) έχει και ξεχειλωμένο κέντρο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κεντράρει στο spindle). Βέβαια η εγγραφές της είναι πολύ καλές. Εντύπωση θετική μου έχουν προξενήσει (μιας και αναφέρθηκαν παραπάνω) οι εκδόσεις της Music on Vinyl που έχουν πολύ καλή ποιότητα και εγγραφής αλλά και έκδοσης γενικά και οι τιμές τους είναι λογικές.
Γύρω στο 2006-08 είχα πικρές εμπειρίες από επανεκδόσεις κυρίως της Sony, Emi και λιγότερο της Sundazed που ήταν κυριολεκτικά για τα σκουπίδια αν και πάνω έγραφαν high quality. Ψηφιακές επανεκδόσεις, κακές εκτυπώσεις με θόρυβο επιφάνειας χειρότερο και από κακομεταχειρισμένη κόπια από το Μοναστηράκι.Τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια αναγκάστηκα για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω να ξαναγοράσω επανεκδόσεις, για να αντικαταστήσω κάποιους δίσκους που είχαν λιώσει από τη χρήση και κάποιους άλλους που μου έλειπαν.
Το συμπέρασμα: Οι εταιρείες σήμερα σέβονται πολύ περισσότερο αυτό που κάνουν και σε μερικές περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο και από τις original εκδόσεις. Το Harvest (Neil Young) που είναι ένας από τους αγαπημένους μου και έχω πέντε διαφορετικές εκδόσεις (και την original την αμερικάνικη) ακούγεται καλύτερα στην επανέκδοση του 2009 της Reprise (9632-49786-5).
Όσο για τις εταιρίες δεν υπάρχει το απόλυτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Time Out του Dave Bruberk (Analogue Productionς Cs 8192), πέρα του ότι ήταν στραβός ο δίσκος (που μπορεί να οφείλεται σε κακή αποθήκευση) έχει και ξεχειλωμένο κέντρο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κεντράρει στο spindle). Βέβαια η εγγραφές της είναι πολύ καλές. Εντύπωση θετική μου έχουν προξενήσει (μιας και αναφέρθηκαν παραπάνω) οι εκδόσεις της Music on Vinyl που έχουν πολύ καλή ποιότητα και εγγραφής αλλά και έκδοσης γενικά και οι τιμές τους είναι λογικές.
.
