- Μηνύματα
- 435
- Reaction score
- 280
Βρέθηκα το Σάββατο που πέρασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για την παρακολούθηση της συναυλίας του Θάνου Μικρούτσικου: Ο Σταυρός του Νότου και Οι Γραμμές των Οριζόντων για τρία πιάνα και πνευστά. Τραγουδιστές οι Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Κώστας Θωμαΐδης και ο Χρήστος Θηβαίος.
Δε θα άνοιγα το thread αλλά μου έκαναν μερικά πράγματα εντύπωση και θα ήθελα να δω αν είναι μόνο δική μου αίσθηση ή τα παρατήρησαν και κάποιοι από εσάς που παρακολούθησαν τη συναυλία.
Στα θετικά βάζω το πρόγραμμα των τραγουδιών (παίχτηκαν 15 κομμάτια – μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία από τον ΘΜ συν ο Άμλετ της Σελήνης),
οι ερμηνείες πρωτίστως του Κώστα Θωμαΐδη και μετά της Ρίτας Αντωνοπούλου
η καταπληκτική συμμετοχή των πνευστών με παίκτη τον μοναδικό Θύμιο Παπαδόπουλο
και η μοναδική ερμηνεία από τον ΘΜ, με εισαγωγή θεατρικό μονόλογο παρακαλώ, του «7 νάνοι στο S/S Cyrenia» ως τελευταίο τραγούδι. Πολύ συγκινητική πράγματι ερμηνεία όπου ο ΘΜ αποθεώθηκε εν μέσω κλαμάτων από τον ίδιο.
Κάποια αρνητικά όμως μου χάλασαν τη συνολική αποτίμηση.
Καθόμουν πλατεία σειρά 13 θέση 6 στην κεντρική αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, αν γνωρίζετε από μέγαρο. Θέση όχι κεντρική αλλά ούτε τέρμα πλάγια και σχετικά κοντά στους καλλιτέχνες. Μπροστά μου το αριστερό ηχείο σε απόσταση περίπου 12-15 μέτρων. Ο ήχος άθλιος. Το παρατήρησε και η γυναίκα μου. Εγώ δε μίλησα και μου το είπε εκείνη πρώτη. Ανεπαρκής στις χαμηλές συχνότητες και κυρίως έντονο το πρόβλημα αντήχησης τόσο που τα λόγια που έλεγε ο Θηβαίος ακούγονταν άναρθρα και δεν καταλάβαινα τις λέξεις. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα σαν να ήμουν λίγο έξω από την αίθουσα και άκουγα τη συναυλία να διαδραματίζεται μέσα σε αυτήν. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω αλλά σαν να μην έφτανε αυτός ο ήχος να καλύψει το χώρο που είναι πολύ μεγάλος. Είχα να ακούσω χειρότερο ήχο σε συναυλία από τη δεκαετία του 90, πραγματικά δεν μπορώ να ανακαλέσω στη, μνήμη μου κάτι χειρότερο.
Τέλος να σημειώσω ως αρνητικό την αηδία που μου προκάλεσε μπαίνοντας, η παρουσία τριών ηλεκτρονικών πιάνων πάνω στη σκηνή του μεγάρου που μου έμοιαζε σαν να περιμένουν τρία παιδάκια να παίξουν τα οποία τα έφεραν από το σπίτι τους όπου τα έχουν για εξάσκηση ελλείψει χώρου. Ή σαν να είναι η σκηνή του στην υγειά σας ρε παιδιά. Να σημειώσουμε ότι τα πιάνα τα έπαιξαν οι Θοδωρής Οικονόμου, Μάξιμος Δράκος και ο συνθέτης.
Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις απόψεις αυτών που βρέθηκαν εκεί.
Δε θα άνοιγα το thread αλλά μου έκαναν μερικά πράγματα εντύπωση και θα ήθελα να δω αν είναι μόνο δική μου αίσθηση ή τα παρατήρησαν και κάποιοι από εσάς που παρακολούθησαν τη συναυλία.
Στα θετικά βάζω το πρόγραμμα των τραγουδιών (παίχτηκαν 15 κομμάτια – μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία από τον ΘΜ συν ο Άμλετ της Σελήνης),
οι ερμηνείες πρωτίστως του Κώστα Θωμαΐδη και μετά της Ρίτας Αντωνοπούλου
η καταπληκτική συμμετοχή των πνευστών με παίκτη τον μοναδικό Θύμιο Παπαδόπουλο
και η μοναδική ερμηνεία από τον ΘΜ, με εισαγωγή θεατρικό μονόλογο παρακαλώ, του «7 νάνοι στο S/S Cyrenia» ως τελευταίο τραγούδι. Πολύ συγκινητική πράγματι ερμηνεία όπου ο ΘΜ αποθεώθηκε εν μέσω κλαμάτων από τον ίδιο.
Κάποια αρνητικά όμως μου χάλασαν τη συνολική αποτίμηση.
Καθόμουν πλατεία σειρά 13 θέση 6 στην κεντρική αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, αν γνωρίζετε από μέγαρο. Θέση όχι κεντρική αλλά ούτε τέρμα πλάγια και σχετικά κοντά στους καλλιτέχνες. Μπροστά μου το αριστερό ηχείο σε απόσταση περίπου 12-15 μέτρων. Ο ήχος άθλιος. Το παρατήρησε και η γυναίκα μου. Εγώ δε μίλησα και μου το είπε εκείνη πρώτη. Ανεπαρκής στις χαμηλές συχνότητες και κυρίως έντονο το πρόβλημα αντήχησης τόσο που τα λόγια που έλεγε ο Θηβαίος ακούγονταν άναρθρα και δεν καταλάβαινα τις λέξεις. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα σαν να ήμουν λίγο έξω από την αίθουσα και άκουγα τη συναυλία να διαδραματίζεται μέσα σε αυτήν. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω αλλά σαν να μην έφτανε αυτός ο ήχος να καλύψει το χώρο που είναι πολύ μεγάλος. Είχα να ακούσω χειρότερο ήχο σε συναυλία από τη δεκαετία του 90, πραγματικά δεν μπορώ να ανακαλέσω στη, μνήμη μου κάτι χειρότερο.
Τέλος να σημειώσω ως αρνητικό την αηδία που μου προκάλεσε μπαίνοντας, η παρουσία τριών ηλεκτρονικών πιάνων πάνω στη σκηνή του μεγάρου που μου έμοιαζε σαν να περιμένουν τρία παιδάκια να παίξουν τα οποία τα έφεραν από το σπίτι τους όπου τα έχουν για εξάσκηση ελλείψει χώρου. Ή σαν να είναι η σκηνή του στην υγειά σας ρε παιδιά. Να σημειώσουμε ότι τα πιάνα τα έπαιξαν οι Θοδωρής Οικονόμου, Μάξιμος Δράκος και ο συνθέτης.
Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις απόψεις αυτών που βρέθηκαν εκεί.