- Μηνύματα
- 389
- Reaction score
- 1
Έχοντας σαν αφετηρία το αγαπημένο μου thread 'Καλή ταινία, καλή εικόνα' θέτω το ερώτημα για να καταλάβω το πώς ξεχωρίζουμε μία ταινία με καλή ή κακή εικόνα.
Άς υποθέσουμε, προς χάριν ευκολίας, ότι το μέσο προβολής μας σε συνδυασμό με τη πηγή είναι σωστά ρυθμισμένα(οφείλω να ομολογήσω ότι το σωστά εδώ μου αφήνει επίσης αρκετές απορίες για τό τί σημαίνει αλλά αυτό το αφήνω για αλλού). Ποιά είναι λοιπόν τα κριτήρια?
Ξεκινώ με την ιδέα ότι η καλύτερη εικόνα είναι αυτή που αντικατοπτρίζει καλύτερα τη πραγματικότητα, είναι πιό αληθινή, πιό ζωντανή. Σωστά? Μπορεί βεβαια η λέξη αληθινή να λέγεται εύκολα, αλλά μπορούμε να την αναλύσουμε σε αντικειμενικά κριτήρια?
Ίσως το πιό εύκολο να εντοπίσουμε είναι η ανάλυση, η καθαρότητα των pixels, το πραγματικά hd(με κάμερα hd) από το upscaled. Με ένα απλό zoom νομίζω ότι εδώ μπορούμε όλοι εύκολα να εκφράσουμε άποψη.
Όταν όμως μεταφερόμαστε σε άλλες παραμέτρους το πραγμα δυσκολέυει, τα χρώματα, το contrast, η φωτεινότητα. Με αυτά τι γίνεται? Θυμάμαι ένα thread του Σωτήρη για τη ταινία 5th element και τις άπειρες συζητήσεις για το ποιά version της ταινίας είναι καλύτερη. Όλη αυτή η κουβέντα μάλλον στήριζε την υποκειμενικότητα της ποιότητας της εικόνας.
Από την άλλη σκέφτομαι το εξής: όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να ρυθμίσουμε ένα προβολέα π.χ. για να δείχνει 'καλύτερη εικόνα' τί κάνουμε. Παίρνουμε ώς δεδομένη την ορθότητα του σήματος(patternakia) και προσπαθούμε να φέρουμε τη πηγή μας σε τέτοιες ρυθμίσεις ώστε να πετύχουμε ένα επιθυμητό οπτικό αποτέλεσμα(?). Θυμάμαι το Βαγγέλη όταν είχε έρθει να μου ρυθμίσει τον projector(και τον ευχαριστώ γι αυτό) έπαιζε με τις ρυθμίσεις των χρωμάτων(gamma και τα τοιάυτα) ώστε να επιτύχει π.χ. το συγκεκριμένο κόκκινο που έπρεπε. Το ανάποδο δε θα μπορούσε να γίνει θεωρητικά? Δε θα μπορούσαμε να πάρουμε έναν τέλεια ρυθμισμένο μέσο προβολής και, άν είχαμε τη δυνατότητα, να ρυθμίσουμε τέλεια το σήμα που προβάλεται. Αυτό για μένα παραπέμπει σε πραγματικά αντικειμενικά κριτήρια για τη ποιότητα του σήματος.
Ένας άλλος προβληματισμός που έχω, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν τον τρόπο που εγώ βλέπω τα πραγματα, είναι το κατά πόσο η αποψή μας για την ποιότητα της εικόνας μιας ταινίας είναι αποκομένη από το πραγματικό της περιέχομενο αλλά και από το στοιχείο του εντυπωσιασμού. Θα μπορούσε πράγματι κανείς μας να κρίνει αντικειμενικά την ποιότητα της εικόνας μιας ταινίας γεμάτης φανφαρώδη cgi γραφικά σε σχέση με μία άλλη απλή και χωρίς εντυπωσιακά πλάνα? Είναι μήπως τυχαίο ότι όλα τα καταστήματα προβάλλουν εντυπωσιακές ταινίες με υπερέντονα χρώματα για να δείξουν πόσο καλή εικόνα έχουν τα προϊόντα τους? Μήπως τελικά οι περισσότεροι δε θέλουμε μια εικόνα σαν αυτή του πραγματικού κόσμου αλλά μία πιό έντονη, πιό φαντασμαγορική.
Άς υποθέσουμε, προς χάριν ευκολίας, ότι το μέσο προβολής μας σε συνδυασμό με τη πηγή είναι σωστά ρυθμισμένα(οφείλω να ομολογήσω ότι το σωστά εδώ μου αφήνει επίσης αρκετές απορίες για τό τί σημαίνει αλλά αυτό το αφήνω για αλλού). Ποιά είναι λοιπόν τα κριτήρια?
Ξεκινώ με την ιδέα ότι η καλύτερη εικόνα είναι αυτή που αντικατοπτρίζει καλύτερα τη πραγματικότητα, είναι πιό αληθινή, πιό ζωντανή. Σωστά? Μπορεί βεβαια η λέξη αληθινή να λέγεται εύκολα, αλλά μπορούμε να την αναλύσουμε σε αντικειμενικά κριτήρια?
Ίσως το πιό εύκολο να εντοπίσουμε είναι η ανάλυση, η καθαρότητα των pixels, το πραγματικά hd(με κάμερα hd) από το upscaled. Με ένα απλό zoom νομίζω ότι εδώ μπορούμε όλοι εύκολα να εκφράσουμε άποψη.
Όταν όμως μεταφερόμαστε σε άλλες παραμέτρους το πραγμα δυσκολέυει, τα χρώματα, το contrast, η φωτεινότητα. Με αυτά τι γίνεται? Θυμάμαι ένα thread του Σωτήρη για τη ταινία 5th element και τις άπειρες συζητήσεις για το ποιά version της ταινίας είναι καλύτερη. Όλη αυτή η κουβέντα μάλλον στήριζε την υποκειμενικότητα της ποιότητας της εικόνας.
Από την άλλη σκέφτομαι το εξής: όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να ρυθμίσουμε ένα προβολέα π.χ. για να δείχνει 'καλύτερη εικόνα' τί κάνουμε. Παίρνουμε ώς δεδομένη την ορθότητα του σήματος(patternakia) και προσπαθούμε να φέρουμε τη πηγή μας σε τέτοιες ρυθμίσεις ώστε να πετύχουμε ένα επιθυμητό οπτικό αποτέλεσμα(?). Θυμάμαι το Βαγγέλη όταν είχε έρθει να μου ρυθμίσει τον projector(και τον ευχαριστώ γι αυτό) έπαιζε με τις ρυθμίσεις των χρωμάτων(gamma και τα τοιάυτα) ώστε να επιτύχει π.χ. το συγκεκριμένο κόκκινο που έπρεπε. Το ανάποδο δε θα μπορούσε να γίνει θεωρητικά? Δε θα μπορούσαμε να πάρουμε έναν τέλεια ρυθμισμένο μέσο προβολής και, άν είχαμε τη δυνατότητα, να ρυθμίσουμε τέλεια το σήμα που προβάλεται. Αυτό για μένα παραπέμπει σε πραγματικά αντικειμενικά κριτήρια για τη ποιότητα του σήματος.
Ένας άλλος προβληματισμός που έχω, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν τον τρόπο που εγώ βλέπω τα πραγματα, είναι το κατά πόσο η αποψή μας για την ποιότητα της εικόνας μιας ταινίας είναι αποκομένη από το πραγματικό της περιέχομενο αλλά και από το στοιχείο του εντυπωσιασμού. Θα μπορούσε πράγματι κανείς μας να κρίνει αντικειμενικά την ποιότητα της εικόνας μιας ταινίας γεμάτης φανφαρώδη cgi γραφικά σε σχέση με μία άλλη απλή και χωρίς εντυπωσιακά πλάνα? Είναι μήπως τυχαίο ότι όλα τα καταστήματα προβάλλουν εντυπωσιακές ταινίες με υπερέντονα χρώματα για να δείξουν πόσο καλή εικόνα έχουν τα προϊόντα τους? Μήπως τελικά οι περισσότεροι δε θέλουμε μια εικόνα σαν αυτή του πραγματικού κόσμου αλλά μία πιό έντονη, πιό φαντασμαγορική.