- Μηνύματα
- 14.308
- Reaction score
- 36.797
Παρακάτω σας παραθέτουμε ορισμένες χρήσιμες και πρακτικές συμβουλές αναφορικά με τη λήψη δημιουργικών και αποτελεσματικών φωτογραφιών.
Για οποιαδήποτε διευκρίνηση-απορία μη διστάσετε να το συζητησουμε !
1) Διαβάζουμε προσεκτικά όλο το manual.
Οι περισσότεροι φωτογράφοι, ακόμα και καταξιωμένοι επαγγελματίες του χώρου, δεν γνωρίζουν όλες τις λειτουργείες και τις δυνατότητες της μηχανής τους. Ταυτόχρονα με τη μελέτη του manual, δοκιμάζουμε τις λειτουργίες και υπογραμμίζουμε όσα σημεία μας είναι πιο απαραίτητα.
2) Χρησημοποιούμε τρίποδο όπου και όταν είναι εφικτό.
Ειδικά στη φωτογράφηση τοπίου ή αρχιτεκτονικών θεμάτων, η χρήση τριπόδου είναι επιτακτική, ακόμα και στο φως της ημέρας.
Στην επιλογή τριπόδου λαμβάνουμε υπόψη τις εξής παραμέτρους:
Α) Βάρος τριπόδου.
Β) Μέγιστο βάρος που σηκώνει το τρίποδο.
Γ) Είδος κεφαλής.
Δ) Μέγιστο ύψος.
Ε) Ελάχιστο ύψος.
Όλες οι παραπάνω παράμετροι είναι σημαντικές και εξαρτώνται από τις δικές μας απαιτήσεις. Δεν υπάρχει κανόνας που να λέει ότι το τρίποδο πρέπει να φτάνει τα 5m ύψος ή να ζυγίζει κάτω απο 1kg. π.χ ένα ακριβό πανάλαφρο τρίποδο απο ανθρακονήματα, είναι άχρηστο αν δουλεύουμε σε studio με μηχανή μεσαίου φορμά και αντίστροφα ένα στιβαρότατο “θηρίο” των 20kg, είναι απαγορευτικό για τον φωτογράφο που κάνει πεζοπορεία και φωτογραφίζει φύση και close-up.
Τα πλεονεκτήματα του τριπόδου είναι πολλά, όπως πχ η σταθερότητα,η ευχέρεια να φωτογραφίζουμε νυκτερινές σκηνές με ISO 50 ή 100 και μεγάλο χρόνο έκθεσης, η ακρίβεια στη σύνθεση.
Μοναδικά ίσως μειονεκτήματα είναι το κουβάλημα έξτρα εξοπλισμού και ο χρόνος που απαιτείται για στήσιμο-μάζεμα κάθε φορά.
3) Προσέχουμε που θα επενδύσουμε τα χρήματά μας.
Με το ρυθμό που εξελίσεται η τεχνολογία, είναι τουλάχιστο μάταιο να αγοράσουμε μια πανάκριβη DSLR, στην οποία θα εφαρμόσουμε έναν φθηνό, κατώτερης ποιότητας φακό. Όσα MP και να είναι η μηχανή μας η ποιότητα εικόνας που θα μας δώσει δεν πρόκειται να είναι καλύτερη από το “γράψιμο” του φακού. Γενικά αγοράζοντας εξοπλισμό έχουμε κατά νου ότι το σώμα σε 2 με 3 χρόνια θα είναι ξεπερασμένο ενώ οι φακοί θα μείνουν για πάντα.
4) Σύνθεση-Κάδρο.
Αποφεύγουμε να τοποθετούμε το θέμα μας ή τον ορίζοντα ακριβώς στο κέντρο του κάδρου. Με αυτό τον τρόπο οι εικόνες μας δείχνουν “στατικές” ή “βαρετές”. Αντιθέτως χωρίζουμε το κάδρο σε 3 ίσα τμήματα, οριζοντίως και καθέτως(σε πολές DSLR μπορείτε να ενεργοποιήσετε το πλέγμα αυτό και να βλέπετε τις γραμμές μέσα από το σκόπευτρο).
Τοποθετούμε το θέμα ή τον ορίζοντα εκτός κέντρου π.χ 1/3 θέμα και 2/3 φόντο ή στα τοπία 1/3 ορίζοντας και 2/3 ουρανός. Αυτός είναι ο κανόνας των τρίτων. Αφού κατακτήσετε πλήρως αυτό τον κανόνα τότε μόνο θα είστε έτοιμοι να τον παραβείτε!
Αν φωτογραφίζετε πορτραίτο, μην φοβηθείτε να γεμίσετε το κάδρο με πρόσωπο ή και γιατί όχι, μόνο με τα μάτια. Δεν υπάρχει λόγος το πορτραίτο να περιέχει αναγκαστικά ολόκληρο το κεφάλι σαν φωτογραφία διαβατηρίου.
Όταν φωτογραφίζουμε μια ομάδα ατόμων το συνηθέστερο λάθος που γίνεται είναι το κόψιμο στα γόνατα, προσπαθώντας να γεμίσουμε το κάδρο. Αν και συνηθίζεται στον κινηματογράφο (αμερικάνικο πλάνο), στην φωτογραφία δεν δείχνει όμορφο, οπότε είτε φωτογραφίζουμε ολόσωμα, ή αν θέλουμε πιο κοντινό, κόβουμε στη μέση.
5) Γωνία λήψης.
Συνήθως στεκόμαστε όρθιοι και φωτογραφίζουμε από το ύψος των ματιών μας,πράγμα που δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι λάθος. Την γωνία λήψης την επιβάλλει το θέμα που φωτογραφίζουμε και όχι το ύψος μας. Αν π.χ φωτογραφίζουμε παιδιά, θα πρέπει να χαμηλώσουμε στο ύψος του παιδιού. Άλλες φορές θα χρειαστεί να βρούμε κάποιο ψηλό σημείο για να φωτογραφίσουμε π.χ μια πισίνα σε έναν κήπο.Γενικά καλό είναι να δοκιμάζουμε πιο ανορθόδοξες γωνίες λήψης από τις προφανείς και το αποτέλεσμα θα μας ικανοποιήσει.
6) Φωτισμός.
Το Α και το Ω στη φωτογραφία, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά καταγραφή του φωτός που αντανακλούν οι διάφορες επιφάνειες. Δοκιμάστε να φωτογραφίσετε το ίδιο τοπίο π.χ τη θέα απο τη βεράντα σας σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. (πρωί,μεσημέρι,δύση). Θα δείτε εκπληκτικές διαφορές όχι μόνο στη γωνία του ήλιου, αλλά και στο χρώμα, το contrast και την “συναισθηματική” ατμόσφαιρα.
7) Φωτομέτρηση.
Όλες οι DSLR, είναι εφοδιασμένες με φωτόμετρο το οποίο μας καλύπτει πλήρως στις περισσότερες περιπτώσεις,εκτός από ιδιαίτερες καταστάσεις που μπορεί να το μπερδέψουν. Οι πιο συνηθισμένες από αυτές είναι:
α) όταν έχουμε κόντρα (πίσω απο το θέμα) ισχυρή πηγή φωτισμού πχ ηλιοβασίλεμα, όπου θα χρειαστούμε τη βοήθεια fill-in φλας
β) όταν φωτογραφίζουμε πολύ φωτεινά ή πολύ σκοτεινά θέματα. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κατανοήσουμε πως αντιλαμβάνεται την εικόνα ένα φωτόμετρο. Το φωτόμετρο βλέπει τα πάντα σαν μια γκρίζα κάρτα, δηλαδή την γκρι επιφάνεια που αντανακλά το 19% του προσπίπτωντος σε αυτή φωτός. Πρακτικά αυτό το γκρι είναι 2 στοπ πιο σκούρο από το λευκό και 2 στοπ πιο ανοικτό από το μαύρο. Άρα όταν το θέμα μας είναι λευκό, πχ χιονισμένο τοπίο θα πρέπει να υπερεκθέσουμε για να μην γκριζάρει και αντίστροφα αν το θέμα μας είναι μαύρο, πχ νυκτερινό αστικό τοπίο θα πρέπει να υποεκθέσουμε. Αυτή η ρύθμιση υπάρχει σε όλες τις φωτογραφικές μηχανές (και στις compact) +/-EV.
8) Επεξεργασία.
Μάθετε το RAW format.Μπορεί να ακούγεται χρονοβόρο αλλά μόλις εξοικοιωθήτε με το RAW workflow,δεν θα ξανατραβήξετε JPEG.Μπορεί τα RAW αρχεία να φαίνονται κάπως “μουντά” αρχικά, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί περιέχουν όλη την πληροφορία που καταγράφει ο αισθητήρας και δεν υπόκεινται σε επεξεργασία από την κάμερα, έτσι ώστε να αποφασίζετε εσείς πως θέλετε τις φωτογραφίες σας και όχι η μηχανή. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι τα καθαρά επαγγελματικά συστήματα μεσαίου φορμά όπως πχ PHASE ONE καταγράφουν ΜΟΝΟ RAW ΑΡΧΕΙΑ
9) ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΣΚΗΣΗ!!
Για οποιαδήποτε διευκρίνηση-απορία μη διστάσετε να το συζητησουμε !
1) Διαβάζουμε προσεκτικά όλο το manual.
Οι περισσότεροι φωτογράφοι, ακόμα και καταξιωμένοι επαγγελματίες του χώρου, δεν γνωρίζουν όλες τις λειτουργείες και τις δυνατότητες της μηχανής τους. Ταυτόχρονα με τη μελέτη του manual, δοκιμάζουμε τις λειτουργίες και υπογραμμίζουμε όσα σημεία μας είναι πιο απαραίτητα.
2) Χρησημοποιούμε τρίποδο όπου και όταν είναι εφικτό.
Ειδικά στη φωτογράφηση τοπίου ή αρχιτεκτονικών θεμάτων, η χρήση τριπόδου είναι επιτακτική, ακόμα και στο φως της ημέρας.
Στην επιλογή τριπόδου λαμβάνουμε υπόψη τις εξής παραμέτρους:
Α) Βάρος τριπόδου.
Β) Μέγιστο βάρος που σηκώνει το τρίποδο.
Γ) Είδος κεφαλής.
Δ) Μέγιστο ύψος.
Ε) Ελάχιστο ύψος.
Όλες οι παραπάνω παράμετροι είναι σημαντικές και εξαρτώνται από τις δικές μας απαιτήσεις. Δεν υπάρχει κανόνας που να λέει ότι το τρίποδο πρέπει να φτάνει τα 5m ύψος ή να ζυγίζει κάτω απο 1kg. π.χ ένα ακριβό πανάλαφρο τρίποδο απο ανθρακονήματα, είναι άχρηστο αν δουλεύουμε σε studio με μηχανή μεσαίου φορμά και αντίστροφα ένα στιβαρότατο “θηρίο” των 20kg, είναι απαγορευτικό για τον φωτογράφο που κάνει πεζοπορεία και φωτογραφίζει φύση και close-up.
Τα πλεονεκτήματα του τριπόδου είναι πολλά, όπως πχ η σταθερότητα,η ευχέρεια να φωτογραφίζουμε νυκτερινές σκηνές με ISO 50 ή 100 και μεγάλο χρόνο έκθεσης, η ακρίβεια στη σύνθεση.
Μοναδικά ίσως μειονεκτήματα είναι το κουβάλημα έξτρα εξοπλισμού και ο χρόνος που απαιτείται για στήσιμο-μάζεμα κάθε φορά.
3) Προσέχουμε που θα επενδύσουμε τα χρήματά μας.
Με το ρυθμό που εξελίσεται η τεχνολογία, είναι τουλάχιστο μάταιο να αγοράσουμε μια πανάκριβη DSLR, στην οποία θα εφαρμόσουμε έναν φθηνό, κατώτερης ποιότητας φακό. Όσα MP και να είναι η μηχανή μας η ποιότητα εικόνας που θα μας δώσει δεν πρόκειται να είναι καλύτερη από το “γράψιμο” του φακού. Γενικά αγοράζοντας εξοπλισμό έχουμε κατά νου ότι το σώμα σε 2 με 3 χρόνια θα είναι ξεπερασμένο ενώ οι φακοί θα μείνουν για πάντα.
4) Σύνθεση-Κάδρο.
Αποφεύγουμε να τοποθετούμε το θέμα μας ή τον ορίζοντα ακριβώς στο κέντρο του κάδρου. Με αυτό τον τρόπο οι εικόνες μας δείχνουν “στατικές” ή “βαρετές”. Αντιθέτως χωρίζουμε το κάδρο σε 3 ίσα τμήματα, οριζοντίως και καθέτως(σε πολές DSLR μπορείτε να ενεργοποιήσετε το πλέγμα αυτό και να βλέπετε τις γραμμές μέσα από το σκόπευτρο).
Τοποθετούμε το θέμα ή τον ορίζοντα εκτός κέντρου π.χ 1/3 θέμα και 2/3 φόντο ή στα τοπία 1/3 ορίζοντας και 2/3 ουρανός. Αυτός είναι ο κανόνας των τρίτων. Αφού κατακτήσετε πλήρως αυτό τον κανόνα τότε μόνο θα είστε έτοιμοι να τον παραβείτε!
Αν φωτογραφίζετε πορτραίτο, μην φοβηθείτε να γεμίσετε το κάδρο με πρόσωπο ή και γιατί όχι, μόνο με τα μάτια. Δεν υπάρχει λόγος το πορτραίτο να περιέχει αναγκαστικά ολόκληρο το κεφάλι σαν φωτογραφία διαβατηρίου.
Όταν φωτογραφίζουμε μια ομάδα ατόμων το συνηθέστερο λάθος που γίνεται είναι το κόψιμο στα γόνατα, προσπαθώντας να γεμίσουμε το κάδρο. Αν και συνηθίζεται στον κινηματογράφο (αμερικάνικο πλάνο), στην φωτογραφία δεν δείχνει όμορφο, οπότε είτε φωτογραφίζουμε ολόσωμα, ή αν θέλουμε πιο κοντινό, κόβουμε στη μέση.
5) Γωνία λήψης.
Συνήθως στεκόμαστε όρθιοι και φωτογραφίζουμε από το ύψος των ματιών μας,πράγμα που δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι λάθος. Την γωνία λήψης την επιβάλλει το θέμα που φωτογραφίζουμε και όχι το ύψος μας. Αν π.χ φωτογραφίζουμε παιδιά, θα πρέπει να χαμηλώσουμε στο ύψος του παιδιού. Άλλες φορές θα χρειαστεί να βρούμε κάποιο ψηλό σημείο για να φωτογραφίσουμε π.χ μια πισίνα σε έναν κήπο.Γενικά καλό είναι να δοκιμάζουμε πιο ανορθόδοξες γωνίες λήψης από τις προφανείς και το αποτέλεσμα θα μας ικανοποιήσει.
6) Φωτισμός.
Το Α και το Ω στη φωτογραφία, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά καταγραφή του φωτός που αντανακλούν οι διάφορες επιφάνειες. Δοκιμάστε να φωτογραφίσετε το ίδιο τοπίο π.χ τη θέα απο τη βεράντα σας σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. (πρωί,μεσημέρι,δύση). Θα δείτε εκπληκτικές διαφορές όχι μόνο στη γωνία του ήλιου, αλλά και στο χρώμα, το contrast και την “συναισθηματική” ατμόσφαιρα.
7) Φωτομέτρηση.
Όλες οι DSLR, είναι εφοδιασμένες με φωτόμετρο το οποίο μας καλύπτει πλήρως στις περισσότερες περιπτώσεις,εκτός από ιδιαίτερες καταστάσεις που μπορεί να το μπερδέψουν. Οι πιο συνηθισμένες από αυτές είναι:
α) όταν έχουμε κόντρα (πίσω απο το θέμα) ισχυρή πηγή φωτισμού πχ ηλιοβασίλεμα, όπου θα χρειαστούμε τη βοήθεια fill-in φλας
β) όταν φωτογραφίζουμε πολύ φωτεινά ή πολύ σκοτεινά θέματα. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κατανοήσουμε πως αντιλαμβάνεται την εικόνα ένα φωτόμετρο. Το φωτόμετρο βλέπει τα πάντα σαν μια γκρίζα κάρτα, δηλαδή την γκρι επιφάνεια που αντανακλά το 19% του προσπίπτωντος σε αυτή φωτός. Πρακτικά αυτό το γκρι είναι 2 στοπ πιο σκούρο από το λευκό και 2 στοπ πιο ανοικτό από το μαύρο. Άρα όταν το θέμα μας είναι λευκό, πχ χιονισμένο τοπίο θα πρέπει να υπερεκθέσουμε για να μην γκριζάρει και αντίστροφα αν το θέμα μας είναι μαύρο, πχ νυκτερινό αστικό τοπίο θα πρέπει να υποεκθέσουμε. Αυτή η ρύθμιση υπάρχει σε όλες τις φωτογραφικές μηχανές (και στις compact) +/-EV.
8) Επεξεργασία.
Μάθετε το RAW format.Μπορεί να ακούγεται χρονοβόρο αλλά μόλις εξοικοιωθήτε με το RAW workflow,δεν θα ξανατραβήξετε JPEG.Μπορεί τα RAW αρχεία να φαίνονται κάπως “μουντά” αρχικά, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί περιέχουν όλη την πληροφορία που καταγράφει ο αισθητήρας και δεν υπόκεινται σε επεξεργασία από την κάμερα, έτσι ώστε να αποφασίζετε εσείς πως θέλετε τις φωτογραφίες σας και όχι η μηχανή. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι τα καθαρά επαγγελματικά συστήματα μεσαίου φορμά όπως πχ PHASE ONE καταγράφουν ΜΟΝΟ RAW ΑΡΧΕΙΑ
9) ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΣΚΗΣΗ!!
