Μουσικά κομμάτια για testing

[Mr Spock]

- test πάγου . . .

- απόκοσμη μουσική , καθαρή αλλα και κρύα . . .

Minimal Compact - Deadly Weapons

 

[Mr Spock]

- τέρμα κάτω . . .

Living Colour - Nothingness (album version)


. . . με μέτρο παρακαλώ . . .

 

[Mr Spock]

- test ευκρίνειας & διαχωρισμού φωνών

- ακούγονται δεξιά - αριστερά - αλλά και στο κέντρο , στην αρχή τραγουδούν όμοια και χρονικά ευθυγραμμισμένες , κάποια στιγμή προστίθενται άλλες δύο αριστερά και δεξιά αντίστοιχα προς τα πίσω αυτήν την φορά που όμως μπορεί να είναι απλώς reverb των δύο πρωτευουσών , ( το κομμάτι είναι αγρίως πειραγμένο στουντιακά )

- πρός το τέλος όλα ξεδιαλύνονται καθ΄ότι ο μάστορας της κονσόλας ανεβάζει κάπως τα συριστικά , οπότε και διαχωρίζονται οι φωνές ευκρινέστερα ( μιάς και αυτήν την φορά τα εν λόγω συριστικά δεν συμπίπτουν χρονικά ) . . . το θέμα όμως είναι να γίνει αυτό αντιληπτό από την αρχή αυτού του ούτως ή άλλως έξοχου τραγουδιού

- καλή ακρόαση . . .




Grateful Dead - Box of Rain (Studio Version)






ΥΓ : - οι dead είναι η μπάντα με τα περισσότερα bootleg μιάς και κάπου στο απόγειο της καριέρας τους , ταξίδευαν στην Αμερικάνικη ενδοχώρα για κάποια χρόνια , δίνοντας σχεδόν καθημερινές συναυλίες και ηχογραφώντας τες παράλληλα

 

[Mr Spock]

Elvis Presley - Fever

- test : βάθους , echo & μερικών λεπτομερειών . . . κατ΄αρχήν εδώ έχουμε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του βασιλιά . . . πρέπει να έχει γίνει η ηχογράφηση σε μεγάλη αίθουσα & mid field miking , γ΄αυτό και ακούμε ηχώ σε όλο το τραγούδι ( εάν ήταν close miking , η χωρική πληροφορία θα επικαλυπτόταν από την άμεση - σήμερα βάζουν και μικρόφωνα ambient γ΄αυτό τον λόγο ) . Σχεδόν βλέπουμε τον Elvis να τραγουδά σχετικά πίσω . Ας ''δούμε'' όμως και κάποιες λεπτομέρειες . . .

- υπάρχει ένα ελαφρό επιτηδευμένο τρέμουλο στην φωνή που φορτίζει συναισθηματικά το τραγούδι
- ακούγεται κάποιος συντονισμός στο σκάφος του όρθιου μπάσου , αλλά και οι γνωστοί δακτυλισμοί πάνω στις χορδές φυσικοί όμως ως κάτι αναπόφευκτο , καί όχι τεχνηέντως και μεγεθυμένα παρουσιαζόμενοι
- είναι τόσο ''σπαρτιατική'' η παραγωγή και η εγγραφή του , που στο βινύλιο μπορούμε να δυναμώσουμε για να τεστάρουμε το noise floor , το rumble των διαφραγμάτων αναπαραγωγής χαμηλών των ηχείων μας κ.α.




- καλή ακρόαση . . .




Elvis Presley - Fever (1960) [Digitally Remastered]

 

[Mr Spock]

- test ηχητικής αντίληψης της κρούσης στίς μεμβράνες της ντραμς . . . .
. . . ακούγεται κάπως παλαβό έτσι όπως το εξέθεσα , αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει στο Castilian Drums από το κάτωθι έξοχο live

- σε κάποια φάση ο JOE MORELLO αφήνει τις μπαγκέτες και συνεχίζει τον ρυθμό με τα χέρια . . . σε ποίο ακριβώς σημείο ; . . . αυτό ακριβώς καλούμαστε να ανακαλύψουμε . . . αν και στην χειρότερη των περιπτώσεων θα ξαναθυμηθούμε μία από τις καλύτερες στιγμές της μουσικής jazz , ( βοηθάει πολύ πάντως το γεγονός ότι το χέρι έχει πολύ περισσότερη απόσβεση χτυπώντας τα τύμπανα , από το ξύλο )



The Dave Brubeck Quartet - Castilian Drums - At Carnegie Hall






. . . να και η λύση . . . . εδώ ο joe morello στην αλλαγή από μπαγκέτες στα χέρια , βλέποντάς το μας βοηθάει να καταλάβουμε πότε ακριβώς συντελείται αυτό . . . εκ των υστέρων βέβαια ακόμα και από την αντίδραση του κοινού στο castilian drums , μπορούμε να βρούμε αυτην την στιγμή




JOE MORELLO: The Great Drum Solo

 

[Mr Spock]

- τεστ ακούσιας ( ή και ασυνείδητης ) , απόρριψης θορύβου κατά την ακρόαση

The Doors - Riders On The Storm

- στο εν λόγω κομμάτι αφότου καταλαγιάσει κάπως η μπόρα , ακούγεται συνεχώς σαν χαλί ένα ψιλόβροχο το οποίο συχνοτικά και από πλευράς έντασης μοιάζει με τα ''σκρατς'' του φθαρμένου βινυλίου ή και hiss παλιάς αναλογικής ταινίας ( στα σημεία που το signal είναι σχετικά υψηλό ) , που όμως δεν ενοχλούν , σαν να μην τα ακούμε με δυσαρέσκεια ενώ εάν ήσαν φθορά του δίσκου ή της ταινίας θα μας ενοχλούσαν . . . εκτός βέβαια από περιπτώσεις που σε κάποιους αρέσουν ( βλ. πχ σύγχρονοι ράπερς που στο ψηφιακό master προσθέτουν θόρυβο επιφανείας φθαρμένου βινυλίου από άποψη )


- βλέπουμε λοιπόν πόσο υπεισέρχεται ο υποκειμενισμός στην ακρόαση

- καλή ακρόαση σ΄αυτό το ούτως ή άλλως πανέμορφο τραγούδι


The Doors - Riders On The Storm (HQ)





ΥΓ - 1 : . . . If ya give this man a ride
Sweet family will die
Killer on the road, yeah . . . από αυτόν τον στοίχο εμπνεύστηκε * ο δημιουργός της ταινίας '' the hitcher '' του 1986

ΥΓ - 2 : . . . η εισαγωγή με την μπόρα και τους κεραυνούς σε υψηλή ένταση και αναλόγως χώρου και συστήματος , αναπαράγεται ρεαλιστικά

• When writer Eric Red was 20 years old, he made a short film entitled "Gunman's Blues" in the hopes of getting the opportunity to direct a feature-length film.[2] When no offers came, he moved from New York City to Austin, Texas, taking a drive-away car cross-country. While driving from one city to another, he got the idea for a film from The Doors song "Riders on the Storm". . . . https://en.wikipedia.org/wiki/The_Hitcher_(1986_film)
  
  
  

 

[Mr Spock]

- test παραμόρφωσης . . .

. . . το κομμάτι είναι από βινύλιο , τι όμως πρωτοπαραμορφώνει ; . . .

. . . πρέπει να είναι misstracking από κακά στημένο σύστημα ή κακή κόπια ή και τα δύο μαζί ή ακόμα και μπουκωμένη εγγραφή δηλ βαθιά μέσα στα κόκκινα ( και ίσως και άλλα ) , τείνω να πιστεύω πως βασικά είναι το πρώτο διότι στα ήσυχα περάσματα ( αρχή ) , το πρόβλημα δεν είναι τόσο τραγικό , ενώ μετά στα ποιό φορτωμένα και ειδικά με χαμηλόσυχνες πληροφορίες το φαινόμενο κλιμακώνεται αισθητά . . . σαν να παίζει η βελόνα λόγω κακής συνέργειας ενδοτικότητας της κεφαλής και ενεργού μάζας του βραχίονα . . . ας εντρυφήσουμε γιά λίγο πως ακούγεται το λάθος ( ένα από τα λάθη ) . . .


Bring It On Home - Sonny Boy Williams







- εδώ σε αρτιότερη εκτέλεση ( πάλι υπάρχει όμως ένα μικρό τρέμουλο στην φωνή ) . . .


Sonny Boy Williamson - Bring It On Home







- απίθανη και αντισυμβατική πάντως μπλουζιά

 

[Mr Spock]

- test echo & βάθους . . .

- 2 κλασικές αξίες των 80s , πειραγμένες ως προς το επίπλαστο βάθος μέσω τεχνικής echo . . . καμία σχέση με την φυσική αντήχηση πχ στo The Trinity Session των cowboy junkies , όπου ακούμε τον αντίλαλο της εκκλησίας

- εδώ τα πάντα είναι mastering , όπου με επιλεγμένα delay επιτυγχάνεται το επιθυμητό αποτέλεσμα που δίνει την ψευδαίσθηση αντήχησης και αυτή με την σειρά της την εντύπωση πως ακούμε ηχογράφηση σε μεγαλύτερο σε όγκο χώρο του πραγματικού

- άξιο παρατήρησης είναι πως οι JD δεν το παρακάνουν σε χρονοκαθυστέρηση με αποτέλεσμα ο τελικός ήχος να παρουσιάζει περισσότερες ''ουρές'' απ΄ότι αντίλαλο . . . ενώ οι Bauhaus το τραβάνε λίγο περισσότερο , οπότε οι τεχνητοί αντίλαλοι ανακατεύονται με τα πρωτόγεννη σήματα δίνοντας μία ποιό spooky αίσθηση ( λογικό σαν εκπρόσωποι του goth που είναι )



- καλή ακρόαση






Joy Division - 06 - Heart And Soul




Bauhaus - Bela Lugosi's Dead [HQ]







ΥΓ : - παρ΄ότι οι πρώτοι καθιερώθηκαν ως μουσικοί της post punk σκηνής , εδώ μας παρουσιάζουν ένα μετρονομικό ρυθμό αρκετά ζεστό με εξαίρεση της παγωμένες κιθαριές του ρεφρέν . . . αντίστοιχα οι δεύτεροι ενώ είναι οι κύριοι εκφραστές της γοτθικής και μακάβριας σκηνής , εδώ μας παρουσιάζουν ένα reggae & reggae dub επίσης ρυθμικό τραγούδι . . .

. . . υπενθυμίζοντάς μας πως ναι υπάρχουν κατηγοριοποιήσεις στα μουσικά είδη , αλλά όχι στεγανά . . .

​

 

[Mr Spock]

- τεστ ερμηνείας και συναισθηματικής εμπλοκής με το τραγούδι . . .

- το ρεβεγιόν των Χριστουγέννων το πέρασα με τον κουμπάρο μου που είναι επαγγελματίας τραγουδιστής . . . αυτός λοιπόν μου έθεσε και μία άλλη παράμετρο στην ακρόαση και αξιολόγηση των τραγουδιών ( πέρα από τα τυπικά hifi κριτήριά μας ) , αυτό της συναισθηματικής φόρτισης αναλόγως ουσιαστικής ερμηνείας των μουσικών και τραγουδιστών και του κατά πόσο αυτοί το κάνουν με την ψυχή τους ή απλά επαγγελματικά - διεκπεραιωτικά

- το ίδιο κάποτε μου το είχε πει και ένας μπάρμαν λαϊβάδικου . . . πως δηλ ενώ καθημερινά το πρόγραμμα είναι ουσιαστικά ίδιο , κάποιες φορές ο ίδιος αλλά και το κοινό το βιώνουν ποιό ''ζεστά'' , προφανώς λόγω της εγγύτητας με το ωδικό συναίσθημα των καλλιτεχνών

- διάλεξα τρείς ( live φυσικά ) εκτελέσεις του ίδιου άσματος όπου μπορούμε να ακούσουμε και να αισθανθούμε την ψυχική εμπλοκή του τραγουδιστή εν προκειμένω , με το γεγονός . . . ας αφιερωθούμε λοιπόν στα φωνητικά πρωτίστως για να μπορέσουμε να κάνουμε την σύγκριση . . .




1. - έχω την αίσθηση πως η sade αν και εκπληκτική ερμηνεύτρια , εδώ είναι κάπως απόμακρη . . .

Sade - Why can't we live Together ? - Montreux Jazz Festival ( 1984 )






2. - εν συνεχεία ο steve winwood είναι ποιό κοντινός με το συναίσθημα , αν και υπολείπεται ερμηνείας σχετικά με την προαναφερθείσα κυρία . . .

Santana w/ Steve Winwood 'Live'- Why Can't We Live Together





3 . - τέλος ο timmy thomas το νοιώθει , το ζεί , το πιστεύει και τελικώς μας το μεταδίδει ( ίσως γιατί είναι δικό του το κομμάτι )

Timmy Thomas - Why Can't We Live Together 2015




- καλές ακροάσεις & καλή χρονιά

 

[Mr Spock]

- test στερεοφωνικής εικόνας & αρτιότητας παραγωγής . . .




Beastie Boys: Freaky Hijiki





- beastie boys : the mix up . . . 7ος στούντιο δίσκος αυτής της πολυμήχανης μπάντας που παίζει rap , hard core , αλλά και funk ενίοτε όπως εδώ . . . καταπληκτική φυσική παραγωγή ( η καλύτερη δουλειά τους ίσως ) , είναι live στο στούντιο αλλά και με μικροσαμπλαρίσματα και λίγο σύνθια . . . αυτά τα τελευταία κινούνται μέσα στην στερεοφωνική εικόνα , ενώ τα υπόλοιπα όργανα είναι καρφωμένα στην θέση τους , την οποία διατηρούν σε όλο το μουσικό έργο , έτσι γίνονται εύκολα διακριτά τα φυσικά όργανα και τα ''αεικίνητα'' tapes , εφέ κλπ

- εάν αρέσκεστε σε ακούσματα τύπου moby , red snapper , αλλά και ρετρό funk - fusion , κάντε μιά στάση και απολαύστε όλο τον δίσκο . . . full instrumental με τις μοναδικές φωνές , γέλια , σφυρίγματα κλπ , να ακούγονται ανάμεσα στα κομμάτια


- καλή ακρόαση και καλό 3ήμερο . . .

tip 1 : . . . τα πιατίνια έχουν σώμα και όχι ''τσικι-τσίκι''
tip 2 : . . . το μπάσο είναι παντού παρόν σφιχτό & χωρίς να ''καπελώνει'' ή να επιβάλλεται στο γενικό σύνολο

 

[Mr Spock]

- τεστ χαοτικής μίξης . . .


Current 93 - A Day In Dogland..........αν και το σωστό είναι '' a visit to dogland '' . . . https://webcache.googleusercontent....s-On/release/120163+&cd=8&hl=el&ct=clnk&gl=gr . . .



- εδώ ο πολυπράγμων , θρησκευτικά αλλά και αποκρυφιστικά ανήσυχος Tibet-93 , κατακρεουργεί την 9η του Σοπέν ( το γνωστό πένθιμο εμβατήριο ) , διανθίζοντάς το με : ψαλμωδίες , βιολιά , εκκλησιαστικό όργανο , φωνές κλπ . . . σ ένα χαοτικό κολάζ ήχων . . . η εικόνα είναι σταθερή αλλά παλλόμενη ( μπρός - πίσω ) , ανάμεσα στα ηχεία ( ή στο κέντρο του εγκεφάλου ακούγοντάς το με ακουστικά , καλύτερα ) , ενώ όλα τα υπόλοιπα κινούνται αδιάλειπτα

- ο ψάλτης στο 6:11 , πραγματικά εμφανίζεται ώς εξ ουρανού

- ωραίο τραγούδι και torture test μεσαίας περιοχής , όντας τόσο βαρυφορτωμένη

- από τα σπάνια διαμαντάκια της . . . L.A.Y.L.A.H. Antirecords . . . https://en.wikipedia.org/wiki/L.A.Y.L.A.H._Antirecords

 

[Mr Spock]

- τεστ αυθορμητισμού κατά την ηχογράφηση . . .


Million Dollar Quartet

. . . ο βασιλιάς , το ομορφόπαιδο , ο killer , και ο ιεροκήρυκας της country , σ ένα σπάνιο τζαμάρισμα , ας το πάρουμε όμως από την αρχή


- ακούς ένα ωραίο live και λές , αχ και να είχε την αρτιότητα μιάς στούντιο ηχογράφησης ( υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις )
- ακούς το sticky fingers ( ωραία στούντιο ηχογράφηση ) , εικονίζεται ( στο δικάναλο ) σταθερά ο Richards κάπου κεντρο-αριστερά , μετά διαβάζεις στην αυτοβιογραφία του ( βιβλίο life ) , πως καθ΄όλη την διάρκεια των sessions ήταν στην Τζαμάικα και το παίξιμό του προστέθηκε από τον ηχολήπτη μέσω των κασετών που έστειλε . . . και πουφ , πάει το όνειρο

- το ιδανικό από πλευράς αυθορμητισμού , συναισθήματος , αυθεντικού κλίματος κατά την ηχογράφηση , θα ήταν πιστεύω live στο στούντιο , χωρίς κοινό και οι καλλιτέχνες να παίζουν με κλειστά τα μηχανήματα ηχοληψίας για την διασκέδασή τους και μόνο

- αυτό ακριβώς συνέβη στην εν λόγω ηχογράφηση . . . κλείστηκαν ένα βράδυ στο στούντιο της sun για χαβαλέ - ποτό και ελεύθερο παίξιμο ( το μαγαζί ήταν κλειστό ) . . . έλα όμως που ο Sam Phillips είχε αφήσει μικρόφωνα και tapes ανοιχτά . . . αργότερα βέβαια τους το είπε και έβαλε τον δημοσιογράφο Bob Johnson να ακούσει το αποτέλεσμα , ο οποίος του είπε πως και μόνο με αυτόν το δίσκο θα μπορούσαν να βγάλουν και ένα εκατομμύριο ( εξ ΄ου και το όνομα της δουλειάς αυτής )

- περιέχει 47 ( 72 στην remastered εκδοχή του ) τραγούδια - γέλια - συνομιλίες - ποτήρι - μπουκάλια - παγάκια - αστεία κλπ

- περίεργη μίξη , προφανώς υπήρχαν διάφορα μικρόφωνα στον χώρο , αλλά κανείς δεν τα πλησίαζε αφού ήσαν κλειστά υποτίθεται . . . οπότε ακούγεται ομογενοποιημένη κάπως απόμακρη πολύ καθαρή όμως

- ακούς , όπως θα έβλεπες μία απαγορευμένη ζωντανή σκηνή από κλειδαρότρυπα


The Million Dollar Quartet - Elvis Presley,Carl Perkins,Jerry Lee Lewis,Johnny Cash



- εκεί μέσα βρήκα το καλλίτερο paralyzed του Elvis . . . καλή ακρόαση . . . μοναδικό / 10

 

[Mr Spock]

- test surround sound και αμφιθεατρικού soundstage . . . από δικάναλο



Peter Gunn - Henry Mancini


- πιατίνια , τύμπανα , υποχθόνιο πιάνο , πνευστά . . . αρχίζουν να ξεδιπλώνονται αμφιθεατρικά με αυξανόμενη ένταση κλιμακώνοντας το δράμα και γεμίζοντας όλη την σκηνή

- η αίσθηση είναι πως είμαστε σε μεγάλη συναυλιακή αίθουσα σε υπολογίσιμη απόσταση και σχετικά άδεια λόγω ακουστών αντηχήσεων ( η γεμάτη με κόσμο θα ''έπινε'' αρκετές μεσαίες και μεσο-υψηλές άμεσα αλλά και ανακλώμενες συχνότητες ) , και από μακριά λόγω της κάπως αποκομμένης από τα δρώμενα αντίληψης

- αυτό βέβαια στα πρώτα κρεσέντα των πνευστών λειτουργεί ευμενώς για τα αυτιά μας , αλλά και τα μεγάφωνα αναπαραγωγής του σχετικού φάσματος . . . δίνοντας παράλληλα και μία ποιο doomy ατμόσφαιρα

- μην ξεχνάμε βέβαια πως ο εν λόγω καλλιτέχνης έχοντας τόσο στενή σχέση με τον κινηματογράφο , προφανώς στόχευε και στην δημιουργία ''εικόνων'' πέρα από των μουσικών αρμονιών

- κατά τ΄άλλα έχουμε μία crystal clear παραγωγή η οποία μπορεί βέβαια να αλλοιώνεται από την εκάστοτε εγγραφή στα διάφορα forma . . . πάντως το cd αλλά και το βινύλιο της rca - victor είναι καλά ( μακάρι να είχα ένα μπομπινόφωνο και το αντίστοιχο master tape για Α/Β )


- καλή ακρόαση

 

[Mr Spock]

''Μουσικά'' κομμάτια για testing . . . αντίληψης , & διεύρυνσής της εν προκειμένω . . .

- επειδή θέλει πολύ θράσος να ονομάσει κάποιος τα εν λόγω ''μουσικά'' , ας τα ονομάσουμε ηχοτοπία . . .




Coil - Time Machines (Full Album) / Adwen Creative - Vast (visuals)



- οι time machines είναι side project των coil ( John Balance, Peter “Sleazy” Christopherson, and Drew McDowall ) , αν και όλα τους σχεδόν είναι πειραματικά , εδώ το όλο concept ξεφεύγει παντελώς

- 4 κομμάτια με ονομασίες αντίστοιχων χημικών ναρκωτικών ( νόμιμα εδώ στην πειραματική μουσική ) , για : ύπνωση , απώλεια ή διεύρυνση συνείδησης , χαλάρωση , υπεραισθήσεις ( γήινη προσέγγιση του παραισθήσεις ) , μετάλλαξης του υποκειμενικώς αντιλαμβανομένου χωροχρόνου , επικοινωνίας και ταύτισης με το συλλογικό ασυνείδητο κλπ . . . ας το ακούσουμε ( βιώσουμε καλύτερα ) λοιπόν . . .



- 17-Methoxy-β-Carboline: (Telepathine)23:1022,5 . . . 23 λεπτά χαλάρωσης που και 123 να ήταν πάλι ανεκτά θα ήσαν , το ποιό πιθανό είναι αποκοιμηθεί ( έστω και για λίγο ) ο ακροατής , εάν όχι το χάσιμο του χρόνου είναι το προσδοκώμενο . . . - Η τηλεπαθίνη ή γιαχέ είναι το μυθικό παραισθησιογόνο και τηλεπαθητικό φυτό του Αμαζονίου με το οποίο πειραματίστηκε ευρέως ο William Burroughs ( ποιός άλλος ; )


-Dimethoxy-4-Ethyl-Amphetamine: (DOET/Hecate)13:2835 . . . πρόκειται για κομμάτι που για 13 λεπτά θα μας ανησυχήσει με τους μή χαλαρωτικούς πλέον ήχους που αποσκοπούν στην ψευδαίσθηση οραμάτων και εξωσωματικών εμπειριών



-Methoxy-N,N-Dimethyl: (5-MeO-DMT)10:0244 . . . δεκάλεπτη προσπάθεια γιά επικοινωνία με εξωκόσμια όντα ανώτερης αντίληψης . . . όπως και να έχει θα αφήσει μία αρνητική φόρτιση η οποία αίρεται με το επόμενο



-Indolol,3-[2-(Dimethylamino)Ethyl],Phosphate Ester: (Psilocybin)26:51 . . . αποθεραπεία & επιστροφή σε μία κατατονική αλλά ευφορική κατάσταση ή εδώ από τα τα πρώτα 5 λεπτά αποφασίζει κάποιος εάν άξιζε το όλο επιχείρημα ή θα πάει για παγωμένο ντούς συνοδεία διπλού espresso . . . η ψιλοκυβίνη περιέχει 200+ ποικιλίες ψυχεδεικών μανιταριών και προσομοιάζει στο lsd και την μεσκαλίνη

- από τεχνικής σκοπιάς και από πλευράς ηχογράφησης νομίζω πως έχει εφαρμοστεί η Binaural recording τεχνική

- καλές εμπειρίες

 

[Zdimis]

''Μουσικά'' κομμάτια για testing . . . αντίληψης , & διεύρυνσής της εν προκειμένω . . .

- επειδή θέλει πολύ θράσος να ονομάσει κάποιος τα εν λόγω ''μουσικά'' , ας τα ονομάσουμε ηχοτοπία . . .




Coil - Time Machines (Full Album) / Adwen Creative - Vast (visuals)



- οι time machines είναι side project των coil ( John Balance, Peter “Sleazy” Christopherson, and Drew McDowall ) , αν και όλα τους σχεδόν είναι πειραματικά , εδώ το όλο concept ξεφεύγει παντελώς

- 4 κομμάτια με ονομασίες αντίστοιχων χημικών ναρκωτικών ( νόμιμα εδώ στην πειραματική μουσική ) , για : ύπνωση , απώλεια ή διεύρυνση συνείδησης , χαλάρωση , υπεραισθήσεις ( γήινη προσέγγιση του παραισθήσεις ) , μετάλλαξης του υποκειμενικώς αντιλαμβανομένου χωροχρόνου , επικοινωνίας και ταύτισης με το συλλογικό ασυνείδητο κλπ . . . ας το ακούσουμε ( βιώσουμε καλύτερα ) λοιπόν . . .



- 17-Methoxy-β-Carboline: (Telepathine)23:1022,5 . . . 23 λεπτά χαλάρωσης που και 123 να ήταν πάλι ανεκτά θα ήσαν , το ποιό πιθανό είναι αποκοιμηθεί ( έστω και για λίγο ) ο ακροατής , εάν όχι το χάσιμο του χρόνου είναι το προσδοκώμενο . . . - Η τηλεπαθίνη ή γιαχέ είναι το μυθικό παραισθησιογόνο και τηλεπαθητικό φυτό του Αμαζονίου με το οποίο πειραματίστηκε ευρέως ο William Burroughs ( ποιός άλλος ; )


-Dimethoxy-4-Ethyl-Amphetamine: (DOET/Hecate)13:2835 . . . πρόκειται για κομμάτι που για 13 λεπτά θα μας ανησυχήσει με τους μή χαλαρωτικούς πλέον ήχους που αποσκοπούν στην ψευδαίσθηση οραμάτων και εξωσωματικών εμπειριών



-Methoxy-N,N-Dimethyl: (5-MeO-DMT)10:0244 . . . δεκάλεπτη προσπάθεια γιά επικοινωνία με εξωκόσμια όντα ανώτερης αντίληψης . . . όπως και να έχει θα αφήσει μία αρνητική φόρτιση η οποία αίρεται με το επόμενο



-Indolol,3-[2-(Dimethylamino)Ethyl],Phosphate Ester: (Psilocybin)26:51 . . . αποθεραπεία & επιστροφή σε μία κατατονική αλλά ευφορική κατάσταση ή εδώ από τα τα πρώτα 5 λεπτά αποφασίζει κάποιος εάν άξιζε το όλο επιχείρημα ή θα πάει για παγωμένο ντούς συνοδεία διπλού espresso . . . η ψιλοκυβίνη περιέχει 200+ ποικιλίες ψυχεδεικών μανιταριών και προσομοιάζει στο lsd και την μεσκαλίνη

- από τεχνικής σκοπιάς και από πλευράς ηχογράφησης νομίζω πως έχει εφαρμοστεί η Binaural recording τεχνική

- καλές εμπειρίες

ευχαριστώ για το πάκι.

 

[Mr Spock]

- ''βαρύ'' μπάσο . . . υπερβολικό σε στάθμη , πομπώδες και δύσκολα ελεγχόμενο ( αν και αυτό έχει να κάνει με τον εκάστοτε χώρο ) . . . και με ακουστικά πάντως επιβεβαιώνεται η ολοκληρωτική επιβολή του . . .


Slow Motion - Droomed



. . . η όλη παραγωγή - εγγραφή είναι στα ίδια πλαίσια αυτού του μεγαλειώδους θεατρικού goth , πληθώρα οργάνων κατά τ΄άλλα , απόκοσμα φωνητικά , μυσταγωγικό αλά in the nursery κλίμα . . . έχει βγεί σε remastered ψηφιακό φορμά αλλά οι παρατηρήσεις μου αφορούν την original έκδοση σε βινύλιο ( το οποίο κατέχω και έχω μόνον ακούσει )

ΥΓ : . . . τι σόι συνταιριασμό έκαναν τα άτομα με τα γραφόμενά τους στο εσώφυλλο και τα κάτωθι σχήματα ; . . .

tip : - συνοδέψτε τους με
dom benedictine

 

[Mr Spock]

- Γρέζι . . . ο ορισμός του . . .




Alice Cooper - Killer 1971 (Full Vinyl 2012)



- όσοι είμαστε εξοικειωμένοι με την φωνή του Alice , ξέρουμε πως είναι τραχιά αλλά όχι πάντα . . . εδώ όμως το γρέζι δεν υποφέρεται , και δεν είναι μόνο στην φωνή αλλά σχεδόν σε οτιδήποτε αναπαράγεται στην ευρύτερη μεσαία περιοχή . . . προφανώς πρόκειται για προβληματική παραγωγή - εγγραφή ( το έχω ακούσει σε βινύλιο Ελληνικό , εισαγωγής , cd , & flac ) , παντού το ίδιο . . . κρίμα , η καλύτερη κατ΄εμέ δουλειά του

- κάπως έτσι ακούγονται οι κεφαλές μας όταν το διαμάντι τους είναι πλέον γιά αλλαγή

 

[Mr Spock]

Malachi's Mat Mishegas: Felt Mats From Rega, Pro-Ject and Audio-Technica

Felt mats have never been known for audiophile-grade sound, but how do they fare against each other? Can you hear differences among them?
For this comparison, I have included 48kHz/24bit samples of Rega ($30), Pro-Ject ($18), and Audio-Technica ($20) mats. These accessories came stock with turntables I have received (for both review and listening pleasure) from their respective brands.

The song used here is Phoebe Snow’s “Poetry Man,” taken from Analogue Productions’ new compilation The Wonderful Sounds of Female Vocals(AAPP 122). With its sparse arrangements, natural acoustic guitar sound, and sense of space, I thought it would be fitting for this test.

These tracks were transferred using my Rega Planar 3 turntable (2016 model) with Elys 2 cartridge, an RCA to AUX adapter, and AUX cable into the (now discontinued) Teac VR-20 PCM recorder. RIAA equalization and gain were applied post-production in Audacity. Noise reduction was not used. While there are many steps in that transfer chain, it works well for what I need. Even if you are listening on an iPad speaker or similar equipment, the files should still sound good enough to identify differences— if there are any.

File "1"

File "2"

File "3"







https://www.analogplanet.com/conten...as-felt-mats-rega-pro-ject-and-audio-technica

 

[Mr Spock]

The first ever recorded song : Au Clair De La Lune. Original and mastered noise filtered audio Scary


. . . εάν ακούγεται χάλια , τότε το σύστημα δεν εισάγει ψεύτικες γλύκες , αρμονικές ζεστασιά κλπ . . .

 

[indikos001]

''Μουσικά'' κομμάτια για testing . . . αντίληψης , & διεύρυνσής της εν προκειμένω . . .

- επειδή θέλει πολύ θράσος να ονομάσει κάποιος τα εν λόγω ''μουσικά'' , ας τα ονομάσουμε ηχοτοπία . . .




Coil - Time Machines (Full Album) / Adwen Creative - Vast (visuals)



- οι time machines είναι side project των coil ( John Balance, Peter “Sleazy” Christopherson, and Drew McDowall ) , αν και όλα τους σχεδόν είναι πειραματικά , εδώ το όλο concept ξεφεύγει παντελώς

- 4 κομμάτια με ονομασίες αντίστοιχων χημικών ναρκωτικών ( νόμιμα εδώ στην πειραματική μουσική ) , για : ύπνωση , απώλεια ή διεύρυνση συνείδησης , χαλάρωση , υπεραισθήσεις ( γήινη προσέγγιση του παραισθήσεις ) , μετάλλαξης του υποκειμενικώς αντιλαμβανομένου χωροχρόνου , επικοινωνίας και ταύτισης με το συλλογικό ασυνείδητο κλπ . . . ας το ακούσουμε ( βιώσουμε καλύτερα ) λοιπόν . . .



- 17-Methoxy-β-Carboline: (Telepathine)23:1022,5 . . . 23 λεπτά χαλάρωσης που και 123 να ήταν πάλι ανεκτά θα ήσαν , το ποιό πιθανό είναι αποκοιμηθεί ( έστω και για λίγο ) ο ακροατής , εάν όχι το χάσιμο του χρόνου είναι το προσδοκώμενο . . . - Η τηλεπαθίνη ή γιαχέ είναι το μυθικό παραισθησιογόνο και τηλεπαθητικό φυτό του Αμαζονίου με το οποίο πειραματίστηκε ευρέως ο William Burroughs ( ποιός άλλος ; )


-Dimethoxy-4-Ethyl-Amphetamine: (DOET/Hecate)13:2835 . . . πρόκειται για κομμάτι που για 13 λεπτά θα μας ανησυχήσει με τους μή χαλαρωτικούς πλέον ήχους που αποσκοπούν στην ψευδαίσθηση οραμάτων και εξωσωματικών εμπειριών



-Methoxy-N,N-Dimethyl: (5-MeO-DMT)10:0244 . . . δεκάλεπτη προσπάθεια γιά επικοινωνία με εξωκόσμια όντα ανώτερης αντίληψης . . . όπως και να έχει θα αφήσει μία αρνητική φόρτιση η οποία αίρεται με το επόμενο



-Indolol,3-[2-(Dimethylamino)Ethyl],Phosphate Ester: (Psilocybin)26:51 . . . αποθεραπεία & επιστροφή σε μία κατατονική αλλά ευφορική κατάσταση ή εδώ από τα τα πρώτα 5 λεπτά αποφασίζει κάποιος εάν άξιζε το όλο επιχείρημα ή θα πάει για παγωμένο ντούς συνοδεία διπλού espresso . . . η ψιλοκυβίνη περιέχει 200+ ποικιλίες ψυχεδεικών μανιταριών και προσομοιάζει στο lsd και την μεσκαλίνη

- από τεχνικής σκοπιάς και από πλευράς ηχογράφησης νομίζω πως έχει εφαρμοστεί η Binaural recording τεχνική

- καλές εμπειρίες

Εξαιρετικο...
μου θυμισε το μουσικο εργο μιας ωρας Luciana που εχω καιρο να ακουσω...
δεν υπαρχει ολοκληρο στο youtube αλλα ευχάριστος σου στελνω ένα Copy