Οι καλύτεροι δίσκοι του 2015

[panostr]

Αυτή είναι η λίστα με τους αγαπημένους μου, ας πούμε καλύτερους, δίσκους του 2015. Στη λίστα έχω 30 δίσκους φέτος (από 20 που συνηθίζω) γιατί η χρονιά μας αρρώστησε. Και του χρόνου.

01) Ryley Walker: Primrose Green
02) Chelsea Wolfe: Abyss
03) Dødheimsgard: A Umbra Omega
04) Lightning Bolt: Fantasy Empire
05) Kamasi Washington: The Epic
06) Anna von Hausswolff: The Miraculous
07) Israel Nash: Israel Nash's Silver Season
08) Sexwitch: Sexwitch
09) Ben Chatwin: The Sleeper Awakes
10) Mgła: Exercises in Futility
11) Tribulation: The Children of the Night
12) Willis Earl Beal: Noctunes
13) Pinkish Black: Bottom of the Morning
14) Benjamin Clementine: At Least for Now
15) Father John Misty: I Love You, Honeybear
16) Matthew E. White: Fresh Blood
17) Laurie Anderson: Heart of a Dog
18) Stone Jack Jones: Love & Torture
19) Deerhunter: Fading Frontier
20) Julia Holter: Have You in My Wilderness
21) Jacco Gardner: Hypnophobia
22) Mount Eerie: Sauna
23) Danny Kroha: Angels Watching Over Me
24) Deafheaven: New Bermuda
25) New Order: Music Complete
26) Bill Ryder-Jones: West Kirby County Primary
27) Kurt Vile: b'lieve i'm goin down
28) The Lake Poets: The Lake Poets
29) Colin Stetson & Sarah Neufeld: Never Were the Way She Was
30) Marc Carroll: Love Is All or Love Is Not at All

Μαζί τους, στη shortlist για την τριαντάδα, διαγωνίστηκαν:
Baroness, Drenge, Jlin, Bob Dylan, Don Deacon, Elephant Micah, Jim O'Rourke, James Blackshaw, Tobias Jesso Jr., Sufjan Stevens, Björk, Torres, David Corley, Bill Fay, Liturgy, Napalm Death, Godspeed You! Black Emperor, Giant Sand, Jamie xx, Hop Along, King Gizzard & The Lizard Wizard, Prurient, Tame Impala, Joanna Newsom, Iron Maiden, Calexico, William Basinski, Gwenno, Titus Andronicus, Beach House, Destroyer, Astrid Williamson, Jessica Pratt, Low, Krallice, John Grant, The Deslondes, High on Fire, The Necks, The Yawpers, Sunn O))), Go March, Eaves, Donnie Trumpet & the Social Experiment: Surf, Natalie Prass, Sun Kil Moon

Μερικά από τα πιο ωραία κομμάτια που άκουσα μέσα στη χρονιά, δίχως αξιολογική σειρά:
Father John Misty: Chateau Lobby #4 (in C for Two Virgins)
Jim O'Rourke: Hotel Blue
Matthew E. White: Feeling Good Is Good Enough
Jacco Gardner: Hypnophobia
Sexwitch: Kassidat El Hakka
Hop Along: Happy to See Me
Tame Impala: The Less I Know the Better
Benjamin Clementine: Adios
Titus Andronicus: (S)HE SAID / (S)HE SAID
Astrid Williamson: We Go to Dream
New Order: Plastic
Joanna Newsom: Time, As a Symptom
Kurt Vile: Lost My Head There
Deafheaven: Brought to the Water,
Deerhunter: Snakeskin
Danny Croha: Angels Watching Over Me
Ryley Walker: Sweet Satisfaction
Chelsea Wolfe: Crazy Love
Sun Kil Moon: With a Sort of Grace I Went to the Bathroom to Cry
Anna von Hausswolff: Come Wander With Me/Deliverance
Dødheimsgard: Architect of Darkness

 

[wizzy]

Από τη λίστα σου, κρατάω αυτό:

[...]
03) Dødheimsgard: A Umbra Omega

...και δεν περιγράφω άλλο...

 

[cybernaut]

το Arcturus δεν ήταν καλό ?

 

[wizzy]

Εάν απευθύνεσαι σε μένα, απαντώ ότι οι δουλειές των Arcturus μετά το La Masquerade Infernale (1997), δεν μου αρέσουν.

 

[PAULT]

Το La Masquerade...είναι ίσως το καλυτερότερο album του σύμπαντος...

 

[wizzy]

(είμαστε offtopic, αλλά για το "Masquerade", χαλάλι.... sorry panostr) Όταν αγόρασα και άκουσα τον δίσκο για πρώτη φορά, δεν πίστευα στα αυτιά μου... Από τη δεύτερη φορά και μετά, ούτε που θυμάμαι πότε "κατέβηκε" από το πικ απ για να ακούσω κάτι άλλο! Από τις πολλές φορές που "'επαιξε" το βινύλιο, μπορεί και να έχει "λιώσει"... Αφού, φοβάμαι να το βάλω στο πικ απ και το ακούω μόνο από ψηφιακά αρχεία.

 

[Slaine]

Έφετο μου άρεσε πολύ το Carrie & Lowel του Sufjan Stevens και το Pale Emperor από τον Marilyn Manson

 

[bedouin]

> Coppice - Cores/Eruct (Category Of Manifestation)
> Eric LaCasa - Soundtracks (Herbal)
> Graham Lambkin / Michael Pisaro - Schwarze Riesenfalter ‎(erstwhile 075)
> Gregory Büttner - Wenn uns jemand hört (1000füssler)
> Jay-Dea Lopez - The Australian Gothic (Unfathomless)
> Jurg Frey - Grizzana (Another Timbre)
> Koenraad Ecker 'Sleepwalkers In A Cold Circus' (Line)
> xguix - a ragudo (at)

Sofa Sets
- Jim Denley, Kim Myhr, Ingar Zach [Mural] - Tempo (Sofa)
- Keith Rowe/John Tilbury – Enough Still Not To Know (Sofa)

Free downloads:
- Jeff Gburek, Marjorie Van Halteren - Long Lines (Plus Timbre)
- Klaus Filip, Noid, Andrey Popovskiy - Live At Teni Zvuka (Mikroton)
- Stefan Militzer, Roland Etzin - O/live (Galaverna)

Top of the pops για το 2015 το "The Australian Gothic" του Jay-Dea Lopez. Απιθανη concrete συνθεση του αυστραλου οπως και τα προηγουμενα του (The Great Silence, AC, Terraform).

Αντε και του χρονου με τις υγειες σας

 

[cybernaut]

Όταν αγόρασα και άκουσα τον δίσκο για πρώτη φορά, δεν πίστευα στα αυτιά μου... Από τη δεύτερη φορά και μετά, ούτε που θυμάμαι πότε "κατέβηκε" από το πικ απ για να ακούσω κάτι άλλο! Από τις πολλές φορές που "'επαιξε" το βινύλιο, μπορεί και να έχει "λιώσει"... Αφού, φοβάμαι να το βάλω στο πικ απ και το ακούω μόνο από ψηφιακά αρχεία.

το ίδιο είχα πάθει με το The Gathering Wilderness των Primordial.

 

[nikosxeng]

Felix Laband - Deaf Safari
από εμένα.

 

[BABIS A.K]

Το La Masquerade...είναι ίσως το καλυτερότερο album του σύμπαντος...

The sham mirrors -για μενα ....
[DOUBLEPOST=1451663563][/DOUBLEPOST]οι dodheimsgurad πως κολλάνε σε αυτή την λίστα? χαχαχα μαζί σου η μουσική είναι άπειρη ..

 

[panostr]

The sham mirrors -για μενα ....
[DOUBLEPOST=1451663563][/DOUBLEPOST]οι dodheimsgurad πως κολλάνε σε αυτή την λίστα? χαχαχα μαζί σου η μουσική είναι άπειρη ..

Τι εννοείτε "πού κολλάνε οι DHG στη λίστα;"
Υποθέτω ότι αναφέρετε τους συγκεκριμένους ως γνωστότερους, όμως η λίστα έχει Mgla, Tribulation, Deafheaven, για λίγο άφησε έξω τους High on Fire και τους Liturgy, τους Napalm Death και Krallice.
Τέλος, το ίδιο ανορθόδοξη μπορεί να είναι και η επιλογή του Danny Kroha ως hardcore κάντρι, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού εντός της.

Όπως και να'χει, δεν είμαι ούτε θέλω να γίνω ποτέ δογματικός στις ακροάσεις μου και απολαμβάνω την πολυσυλλεκτικότητα στη μουσική που καταφέρνω να ακούσω. Στο κάτω κάτω, είναι απλώς 30 δίσκοι.

Καλή χρονιά σε όλους.

 

[BABIS A.K]

Ακουω ολη μερα μουσική ..και παλι δεν προλαβαίνω να ακουσω τοσο ειδη..εισαι ωραιος!
Συμφωνω με αρκετά απο τα παραπανω ..για τα πιο πολλα δεν εχω αποψη ..δεν μπορω παρα να δωσω συγχαρητήρια για την επιλογή των Tribulation που εβγαλαν εκπληκτική δισκαρα στο top 5 για μενα για το 2015!

 

[panostr]

Ευχαριστώ πολύ.
Ξαναδιαβάζοντας το σχόλιό μου, παραλίγο να πεταχτούν τα μάτια μου με δυο λάθη, το ένα εκ παραδρομής, ενώ για το άλλο, ενώ είχα αμφιβολία, δεν φρόντισα να το ελέγξω πριν ποστάρω:
Εννοείται... λοιπόν ότι πρόκειται για "εννοείτε" εκεί στην πρώτη πρόταση, ενώ ο Danny Kroha έγινε Croha. Πού να μην τον έβαζα και στην τριαντάδα μου

 

[cosmarpan]

Παμε σιγα σιγα κι εμεις να ξετυλίξουμε το νημα αλλης μιας -πραγματικα- φανταστικης χρονιας μουσικα, γιατι στα αλλα...αστο καλυτερα...
Από το 2005 και μετα πραγματικα η μια χρονια εινια σχεδόν καλυτερη από την άλλη στην σειρα με απίστευτα πολλα και εξαιρετικα πραγματα. Καταφερα να ακουσω πανω απο 600 albums φετος, αν και βγηκαν απειρως περισοτερα, αλλα λιγο η ελλειψη χρονου λιγο και η ενασχοληση με παρελθοντα ετη και h προσπαθεια να καλυφθουν "τρυπες" από τα 60's, 70's, 80's, 90's, 00's, δεν επιτρεπει για περισσοτερα. Ας είναι, θα το παω σιγά-σιγά να λεμε και 2 λογάκια για τους καμμια πενηνταρια περιπου που ξεχωρισα.
Φυσικα είναι σε τυχαια σειρα.

1. Kammerflimmer Kollektief - Desarroi
Αυτοι οι απίθανοι Γερμανοι, στο δεκατο, παρακαλω, συνεχομενο αριστούργημα τους, καταφερνουν για ακομα μια φορα να βγαλουν ένα δισκο απίστευτα ευρηματικο, απίστευτα συγχρονο με την τελειως αποστασιοποιημενη σταση τους απεναντι στην στην μουσικη όπως την "ξερουμε". Δεν μοιαζουν με τιποτα και με κανενα, κι αυτό από μονο του είναι ένα επίτευγμα. Τους γνωρισα καπως αργα, το 2005 με το αριστουργηματικο "Absencen", μενοντας κυριολεκτικα κοκαλλο, και το ιδιο συμβαινει και δεκα χρονια αργοτερα με κάθε δουλεια τους. Παραγωγη για σεμιναριο, τα στερεοφωνικα σας θα κελαηδησουν από την πιστοτητα, αν και δεν είναι αυτό το ζητουμενο.

2. Ryley Walker - Primrose Green
Μαλιστα....χρειαστηκε να περιμενουμε σχεδόν 50 χρονια για να βγει δισκος που να στέκεται ισαξια απέναντι στο "Astral Weeks" του γερογρουσουζη Van και το "Goodbye And Hello" του Tim. Αυτος ο απίστευτος νεαρος από το Σικάγο λοιπον, βγαζει ένα απίστευτα "καθαρο" αριστούργημα, Van meets Tim in heaven, και μας στελνει ολους αδιάβαστους με μια καβα malts αγκαλια για παρηγορια.

3. The Holydrug Couple - Moonlust
Αυτοι οι ψυχεδελιαρηδες κοσμοπολίτες πιτσιρικάδες από το Santiago της Χιλης, μας στελνουν τελειως αδιάβαστους, με ένα κοσμοπολιτικο meta-lounge mainstream psych, που καλυπτει με χαρακτηριστικη ανεση την διαδρομή Χιλη - Μονακο σε χρονο dt. Απλα υποκλινομαι με ένα Martini και μια Delsey στο χερι. Roger Moore on drugs.

 

[panostr]

Παμε σιγα σιγα κι εμεις να ξετυλίξουμε το νημα αλλης μιας -πραγματικα- φανταστικης χρονιας μουσικα, γιατι στα αλλα...αστο καλυτερα...
Από το 2005 και μετα πραγματικα η μια χρονια εινια σχεδόν καλυτερη από την άλλη στην σειρα με απίστευτα πολλα και εξαιρετικα πραγματα. Καταφερα να ακουσω πανω απο 600 albums φετος, αν και βγηκαν απειρως περισοτερα, αλλα λιγο η ελλειψη χρονου λιγο και η ενασχοληση με παρελθοντα ετη και h προσπαθεια να καλυφθουν "τρυπες" από τα 60's, 70's, 80's, 90's, 00's, δεν επιτρεπει για περισσοτερα. Ας είναι, θα το παω σιγά-σιγά να λεμε και 2 λογάκια για τους καμμια πενηνταρια περιπου που ξεχωρισα.
Φυσικα είναι σε τυχαια σειρα.

1. Kammerflimmer Kollektief - Desarroi
Αυτοι οι απίθανοι Γερμανοι, στο δεκατο, παρακαλω, συνεχομενο αριστούργημα τους, καταφερνουν για ακομα μια φορα να βγαλουν ένα δισκο απίστευτα ευρηματικο, απίστευτα συγχρονο με την τελειως αποστασιοποιημενη σταση τους απεναντι στην στην μουσικη όπως την "ξερουμε". Δεν μοιαζουν με τιποτα και με κανενα, κι αυτό από μονο του είναι ένα επίτευγμα. Τους γνωρισα καπως αργα, το 2005 με το αριστουργηματικο "Absencen", μενοντας κυριολεκτικα κοκαλλο, και το ιδιο συμβαινει και δεκα χρονια αργοτερα με κάθε δουλεια τους. Παραγωγη για σεμιναριο, τα στερεοφωνικα σας θα κελαηδησουν από την πιστοτητα, αν και δεν είναι αυτό το ζητουμενο.

2. Ryley Walker - Primrose Green
Μαλιστα....χρειαστηκε να περιμενουμε σχεδόν 50 χρονια για να βγει δισκος που να στέκεται ισαξια απέναντι στο "Astral Weeks" του γερογρουσουζη Van και το "Goodbye And Hello" του Tim. Αυτος ο απίστευτος νεαρος από το Σικάγο λοιπον, βγαζει ένα απίστευτα "καθαρο" αριστούργημα, Van meets Tim in heaven, και μας στελνει ολους αδιάβαστους με μια καβα malts αγκαλια για παρηγορια.

3. The Holydrug Couple - Moonlust
Αυτοι οι ψυχεδελιαρηδες κοσμοπολίτες πιτσιρικάδες από το Santiago της Χιλης, μας στελνουν τελειως αδιάβαστους, με ένα κοσμοπολιτικο meta-lounge mainstream psych, που καλυπτει με χαρακτηριστικη ανεση την διαδρομή Χιλη - Μονακο σε χρονο dt. Απλα υποκλινομαι με ένα Martini και μια Delsey στο χερι. Roger Moore on drugs.

Ωραίος!!!
Γαμώτο, αλήθεια έβγαλαν οι Kammerflimmer Kollektief καινούριο δίσκο; Χαμπάρι δεν πήρα... πφφφφ. Τρέχω! Υποτιμημένη μπαντάρα. Συνέχισε και με άλλους δίσκους!

 

[wizzy]

Ευχαριστώ πολύ.
Ξαναδιαβάζοντας το σχόλιό μου, παραλίγο να πεταχτούν τα μάτια μου με δυο λάθη, το ένα εκ παραδρομής, ενώ για το άλλο, ενώ είχα αμφιβολία, δεν φρόντισα να το ελέγξω πριν ποστάρω:
Εννοείται... λοιπόν ότι πρόκειται για "εννοείτε" εκεί στην πρώτη πρόταση, ενώ ο Danny Kroha έγινε Croha. Πού να μην τον έβαζα και στην τριαντάδα μου

Αν θέλεις, μπορώ να διορθώσω τα λάθη.

 

[Βόμβος]

Μερικοι απο τους δισκους τις χρονιας για μενα...

Godspeed You! Black Emperor : asunder, sweet and other distress
L A N D : anoxia
Alessandro Cortini : forse 3
Colin Stetson & Sarah Neufeld : never were the way she was
Evan Caminiti : meridian
Drew McDowall : collapse
Jerusalem In My Heart : if he dies, if if if if if
Brian Jonestown Massacre : musique de film imagine
Zelienople : show us the fire
Steve Hauschildt : where all is fled

Kαθε Δευτερα βραδυ κανω μια εκπομπη (κυριως πειραματικης μουσικης) στον www.poplie.eu. Αποψε εκτακτως και για 4 ωρες αρχιζοντας στις 9μμ θα παρουσιασω αυτα που μου αρεσαν περισσοτερο φετος.

 

[iznodur]

Να προσθέσω και τους Spoon με τον δίσκο They Want my Soul από τους αγαπημένους μου του 2015

 

[cosmarpan]

Συνεχιζουμε με τα καλυτερα μου albums για την χρονια που περασε.

04. Hieroglyphic Being & J.I.T.U Ahn-Sahm-Buhl - We Are Not The First

Ένα album αφιερωμενο ψυχη τε και σωματι στον μεγαλο Sun Ra, ένα album γεματο φρεσκες ιδεες και studio tricks όλα φιλτραρισμένα μεσα από την φιλοσοφια του τερστιου Sun Ra. Μεχρι και τον -91 χρονων- σαξωφονιστα Marshall Allen επιστρατευουν, που ηγειται των Arkestra μετα τον θανατο του Sun Ra πισω στο 1993. Είναι πολύ δυσκολο να περιγραψει καποιος τι γινεται σε αυτό το album, ειδικα για αυτους που δεν είναι εξοικειωμένοι με την μουσικη του Sun Ra, οποτε να μια πρωτης ταξεως ευκαρια να εντρυφησουν. Για τους μυημένους απλα θα είναι μια τεραστια ευχαριστη εκπληξη. Οσο για τον Sun Ra? Αυτου θα γελανε και τα μουστακια του από εκει πανω...

05. Viet Cong - Viet Cong

Τεραστια εκπληξη για μενα από ένα πρωτοεμφανιζομενο group από το Calgary του Καναδα. Θυμιζοντας παρα πολλες μπαντες, αλλα και τιποτα ταυτόχρονα φτιαχνουν ένα πολύ compact σκοτεινο post rock αριστούργημα με κοματια φοβερα δημιουργικα, φρεσκα και εμπνευσμενα, μακρια από κάθε λογης δηθεν undergroung και indie ταμπελες. Είναι αρκετα φιλοσοφημενο group, εμενα προσωπικα μου θυμιζουν αρκετα σαν σταση, αλλα και μουσικα σε αρκετα σημεια, τους φοβερούς Mission Of Burma. Μας δινουν το τελειωτικο χτυπημα με το τελευται κοματι του δισκου με τον τιτλο "Death", ένα ψυχεδελικο post rock μανιφεστο που μοιαζει με την ιδια την κολαση. Περιμενουμε πολλα πραγματα από αυτους.

06. Dear Hunter Act IV: Rebirth In Reprise

Φοβεροι τυποι. Επαναπροσδιοριζουν το progressive rock -ετσι όπως θα επρεπε να παιζεται σημερα- εν ετει 2015, μακρια από δεινοσαυρισμους και εσωστρέφειες, δηλαδή ότι ειχε καταντησει το ειδος εδώ και πολλα πολλα χρονια, μια σκια του εαυτου του, αντι για σκια ολων των αλλων εξω από τον εαυτο του. Να που ερχονται αυτοι οι τυποι όμως και δινουν μια φρεσκια και λαμπερη πνοη στο ειδος, με συγχρονη παραγωγη, αριστοτεχνικες ενορχηστρώσεις και μια ποπ/ροκ τραγουδοπoιια πολύ υψηλων προδιαγραφών. Δισκος για σεμιναριο, απαιτητικος από τον ακροατη, αλλα τοσο φωτεινος ταυτόχρονα, σου ανοιγει διάπλατα ολες τις πορτες για τον μουσικο παραδεισο που σου προσφερει απλοχερα. Future classic.