Παραμυθακι ...απο τον Παραμυθα

[Andrew]

"Δεν το'ξερα..Ηταν ηδη αργα οταν το καταλαβα..Καποιος το ειπε στο Λιμενικο.."
Του ηρθαν λυγμοι ..

..και μετα του' ρθε να ..βηξει.
Καταραμενη λιμπιντο .
Καταραμενη Γκρετα.
Ακομα εχει την μυρωδια της .
Και τα νυχια της .
Πρωτη φορα ειχε νιωσει σαν πσαρι εξω απο το νερο.
Εκανε να σηκωθει .
Οι πατουσες πονουσαν απο την φαλαγγα.
Το στηθος του εκαιγε ...
απο την τριλιζα που ειχε παιξει
μαζι με το στιλετο της η Γκρετα.
Καταραμενη Γκρετα .
Το μυαλο του ξαναγυρισε στον Αγη (σιλαο).
Του θυμιζε τοσο τον Βαγγελη .
Καταραμενε Βαγγελη .
Το πηρε αποφαση.
Εσφιξε τα δοντια και σηκωθηκε πανω.
Ηταν γυμνος .
Τα σημαδια της ΓκρεταSS ηταν παντου.
Σε ολο του το σωμα.
Μα τα περισσοτερα τα ειχε στην ψυχη του.
Περιεργαστηκε τον χωρο.
Το ματι του επεσε σε 2 ψοφιες κατσαριδες .
Hταν η μια πανω στην αλλη σαν να καναν ερωτα.
Καταραμενη Γκρετα.
Καταραμενο A...

 

[exile]

..Πισω στα γραφεια της Κρατικης Ασφαλειας ,στον 8ο οροφο,δυο αντρες καθισμενοι αντικρυστα ,συζητουν ....
«Και τελικα τον βρηκε?»
«Ναι,δεν ηταν και τοσο δυσκολο»
«Καταλαβε τιποτε?»
Προς το παρον εχει οραματα και φιλοσοφικες αναζητησεις για το ποιος ειναι ,που παει,τετοιο φρικαρισμα μιλαμε».
«Εσυ τι πιστευεις μετα απ’ολα αυτα τα γεγονοτα?Ειναι αντικαθεστωτικος?»
«Δε νομιζω.Εξαλλου το ονομα της οικογενειας του ουδεποτε αναμειχθηκε στα πολιτικα.Αν και ο παππους του παππου του ηταν λιγο αριστεριζων,αλλα εν πασει περιπτωσει ,οχι τιποτε σπουδαιο,μια καταπατηση οικοπεδου εκεινη την εποχη ηταν της μοδας...»
«Χαχαχαχαχαχαχα,ωραια τα λες.Αλλα αναρωτιεμαι ....,τι χρειαζοταν ολη αυτη η ποσοτητα στην βαρκα του?Για ποιον σκοπο?»
«Δεν μπορεσαμε να μαθουμε τιποτε.Ουτε απο την σεξυ νοσοκομα μας...Τσιμουδια!
Θα’λεγε κανεις πως εχει πιει το αμιλητο νερο...»
«Ή ειναι “μιλημενος”!!Κατι συμβαινει οπωσδηποτε και πρεπει παση θυσια να το μαθουμε!Ο “δικος” μας ,θα πετυχει τιποτε?»
Μα νομιζω οτι το ξεκαθαρισαμε αυτο.Μολις τα ξερασει ολα ...τελος!!Ειναι ειδικος!!»
«Το εχει ξανακανει?»
«Μα βεβαια!Πολλες φορες.»
«Ναι αλλα τωρα μιλαμε για τον παιδικο του φιλο,θαναι τοσο ευκολο?»
«Σ’αυτην την περιπτωση παντα υπαρχει η εναλλακτικη λυση...,αν με καταλαβαινεις..»
«Οχι,οχι!!Δεν νομιζω πως ο Ακατανομαστος πρεπει ν’ανακατευτει!Ας το αφησουμε ως εχει και βλεπουμε..»
«Μα δεν μιλαω για τον Ακατανομαστο.»
«Αλλα για ποιον?»
«Την “δουλεια” την πηρε ο Νεκροθαφτης.Τσαμπα!!»
«Μα....,εκεινος δεν αποσυρθηκε?Επεστρεψε στην ενεργο δραση?»
«Οχι,αλλα ειπε πως αυτη την φορα εχει παλιους λογαριασμους να κλεισει.»
«Ωστε..,ωστε δεν ξεχασε?Ακομα και μετα απο 17 χρονια?»
«Περασαν τοσα?»
«Δεν ησουν εδω τοτε εσυ.Εκεινες ηταν εποχες...Τι μου θυμησες τωρα..»
«Πιστευεις οτι ο Νεκροθαφτης δεν επρεπε ν’ανακατευτει??»
«Δεν ξερω..Το πραμα αρχιζει και μπερδευεται...Κατι δεν παει καλα...Ειδοποιησε τον “δικο” μας οτι δεν εχει πολυ καιρο ακομα!!Οτι ειναι να κανει ας το κανει το συντομοτερο δυνατον.!»

 

[antony6]

......Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στο χώρο. Βρισκόταν στο αίθριο ενός ανακτόρου. Δεμένος και πάλι, με τους καρπούς του να στάζουν αίμα από το σκληρό τρίχινο σχοινί που έμπαινε ολοένα και πιο βαθιά στη σάρκα του.
Ο ήλιος τον χτυπούσε κατάματα και πέρα από τις σκιές των φρουρών του, έβλεπε ακόμη δύο θολές ανδρικές φιγούρες. Τα μάτια του δάκρυσαν από την αντηλιά. Προσπαθούσε επίμονα να διακρίνει τους δύο άντρες.

Έξαφνα η μία φιγούρα κινήθηκε απότομα προς αυτόν. Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα στη θέα του ρωμαίου έπαρχου!
Ο άνδρας τον έσυρε με βία από το χέρι και τον γύρισε απέναντι σ ένα ωρυόμενο πλήθος. Η φωνή του ρωμαίου του τρύπησε τ αφτιά.

-Quicum libero?
-Tsarouham!!!!!!!!!!!!
-Quicum libero, Jesum vel Tsarouham?
-Tsarouham!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-Quicum libero, Tsarouham vel Jesum?
-Tsarouham, Tsarouham, Tsarouham !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το πλήθος ούρλιαζε σαν δαιμονισμένο. Άκουγε τ όνομα του στις ιαχές του μανιασμένου όχλου! Tsarouham, Tsarouham, Tsarouham!!!!!!!!!!!!!

Γύρισε το βλέμμα του στο πλάι και Τον αντίκρισε.
-Συγχώρεσέ με Δάσκαλε. Μόνο αυτό κατάφερε να ψελλίσει, πριν η πονεμένη φιγούρα χαθεί στον όχλο.

Έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας, αδύναμος να καταλάβει.



Έξω από το δωμάτιο η συζήτηση συνεχιζόταν.

- Σήμερα βλέπουμε την αντίδραση του στο Pentathol.
- Αύριο έχει σειρά η σκοπολαμίνη. Παλιό και δοκιμασμένο.
- Αν αντέξει μέχρι αύριο! Είπε με ήρεμη φωνή η Γκρέτα........

 

[exile]

Σουρουπωνε...Ενα δειλινο ειχε προδιαγραφει να εχει τραγικο τελος..Οι δυο φιλοι καθονταν αμιλητοι ...Ενας καπνοςειχε γεμισει την καμαρη ,ενα ρολοι σταματημενο στις 19:37 ,ενα καραβι ναυαγισμενο,μια βρυση να αργοκλαιει στο βρωμικο μπανιο της απομακρυσμενης μονοκατοικιας σε εναν μονοτονο σπαραγμο...
«Που ησουν ολα αυτα τα χρονια Αγησιλαε??Γιατι δεν εμφανιστηκες?Σ’έψαχνα παντου,ρωτουσα για σενα,ωσπου εμεινα μονος και ερημος..Δεν ξερω πως κατεληξα εδω πια..Δεν γνωριζω ποιος ειμαι..»
-«Επρεπε να φυγω!!Δε μπορουσα να βασανιζομαι αλλο!!Το σκεφτηκα καλα!»
«Και τωρα?Πως με βρηκες?Κατι εχει αλλαξει πανω σου ..Δεν εισαι ουτε κι εσυ αυτος που ηξερα καποτες..»
-«Ειναι πολλα που δεν ξερεις για μενα.Τουλαχιστον οχι τοσα οσα εγω ξερω για σενα.»
«Τι ξερεις δηλαδη?Λεγε!Θελω να μαθω...Τι παιγνιδι παιζεις Αγησιλαε?»
-«Δε με λενε ετσι!! Δεν ειναι αυτο το ονομα μου...»
«Ποιος εισαι?Δεν εισαι εσυ ο Αγησιλαος ο παιδικος μου φιλος?Τι συμβαινει επιτελους?»
-«Ολα πρεπει να τελειωσουν τωρα..Αποψε..Εδω!!!..Δεν εχω να σου πω τιποτε..»
«Μου χρωστας απαντησεις!»
-«Θα τις βρεις εκει που θα πας..,τιποτε αλλο..»
«Ωστε,,...ωστε λοιπον εισαι κι εσυ μαζι τους?»
-«Εγω δεν ειμαι με κανεναν!Δεν πιστευω τιποτε!!Εισαι ετοιμος?»
«.................................Εμπρος λοιπον!Τελειωνε!!Κανε οτι εχεις να κανεις.Δε φοβαμαι!Ισως να ειναι και καλυτερα..Ισως και να λυτρωθω τελικα..Ελα!!Χτυπα!Πρ....»

Δεν προλαβε να αποσωσει τον λογο του κι ενα σφυριγμα εσχισε τον αερα.Χωρις να προλαβει ν’αντιδρασει ,ειδε αυτον που νομιζε φιλο του να σωριαζεται αιμοφυρτος στο βρωμικο χαλι...Απο το σακκακι του γλιστρησε ενα περιστροφο ..Το πηρε και κατευθυνθηκε προς το παραθυρο..Προσπαθησε να διακρινει κατι,εστω μια σκια..Τιποτε..
Δευτερο σφυριγμα συνταραξε το ειναι του..Σηκωσε το χερι με το περιστροφο και ειδε οτι ειχε αιματα..Οι αισθησεις του τον προδιδαν σιγα-σιγα..Ενα ζεστο υγρο κυλουσε στα μαγουλα του....Επεσε .....Προλαβε να δει μονο το σταματημενο ρολοι στις 19:37..
Προφερε μια προταση....Αυτη μονο μπορεσε κι εκλεισε τα ματια...
«Ρε φουστη μου(απο το πολυ ξυλο δεν εμειναν πια πολλα δοντια), εγω μια τρακα τσιγαρο εκανα ,πως κατεληξα στο μνημα??»
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-..-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-..-.-.-.
«Λοιπον?Τελειωσαν ολα?»
«Ναι....Πριν λιγο..»
«Και η αστυνομια?»
«Οπως παντα..Διαφορες κακοποιων»
--------------------------------------------------------------------------

 

[antony6]

"....Τώρα η ιστορία αυτή έχει τελειώσει. Στο απομονωτήριο του ασύλου που βρίσκεται, η νύχτα και η μέρα τού είναι το ίδιο αδιάφορες. Αν μπαίνει από το φεγγίτη λίγο φως, το κοιτάζει για μια στιγμή κ' έπειτα το επιστρέφει με όλη του την καρδιά. Βλέπει το φωτεινό εκείνο τετραγωνάκι, δειγματολόγιο σε σχήμα βιβλίου, ν' αλλάζει χρώματα, σα να το φυλλομετρά το αόρατο χέρι του Θεού. Ροζ, μπλε, πράσινο, μωβ... Αυτός όμως προτιμά το βελούδινο μαύρο που προεκτείνεται στο δωμάτιο....." Κ.Κ.

 

[exile]

"...Πόση ησυχία δωπέρα βασιλεύει!
Οι τάφοι λες κι αυτοί χαμογελούνε,
ενώ με κεφαλαία σιγά μιλούνε
οι νεκροί γράμματα, βαθιά στα ερέβη..."Κ.Κ

 

[HomeCinema-maniac]

Και ξάφνου εκει στο λιγοστο φως που με δυσκολία πέρναγε από τον φεγγιτη, μια φιγούρα ξεπροβάλει… Μια φιγούρα ενός πουλιου. Δυσκολο να πει κανεις με τι μοιάζει…
Χωρις να μπορει να διακρίνει καλα την φιγουρα φυσάει τον καπνο μεσα από τα λιγοστα του δόντια και αναρωτιέται … Μα τι πουλι είναι αυτό και πως μπήκε από τον φεγγίτη?

Σφίγγει τις γροθιες του και ευθυγραμμίζει την ματια του στην φιγουρα. Συγκεντρώνεται λιγο και ναι ! Επιτελους το αναγνωρίζει. Είναι το γλυκο πουλι της νιότης !!! Η όχι … Μχμμ .. Σκέφτεται λιγο και αναρωτιέται… Αποκλείεται να είναι της νιότης διότι εγω ουδεμία σχέση εχω με αυτήν.

Η φιγούρα σιγα σιγα αρχισε να χάνεται στο αμυδρό φως. Το ιδιο και οι ελπίδες του.
Σιγα σιγα τα μάτια του αρχισαν να βαραίνουν. Δεν μπορουσε να τα κρατήσει άλλο ανοιχτα… Η ησυχία μεσα στο κελι ηταν τοσο εκνευριστική. Προσπάθησε να μην τον παρει ο υπνος ανάβοντας ένα τσιγαρο …

Η ωρα ηταν πλέων 12 το βράδυ. Μια φωνή πανω από τον φεγγίτη ακούγεται . Ψιτ φιλε, φιλε με ακούς ? Μηπως σου βρίσκεται κανα τσιγαρο?
Ανοιξε αμεσως τα ματια του και ετρεξε γρηγορα προς την μερια της φωνής λέγοντας... Συγνωμη φιλε αλλα δεν καπνίζω. Το εχω κοψει εδώ και χρόνια.

Η φωνη σταμάτησε να ακούγεται και την θεση της πηρε ο ήχος των βημάτων της καθως αποχωρούσαν από τον φεγγιτη.
Την τύχη μου μεσα σκέφτηκε !!! Ισως αν δεν το ειχα κόψει το αναθεματισμένο, και ειχα να του προσφέρω ενα, να μπορουσα να του πιασω την κουβενατα για να μαθω τι είναι εδώ και πως βρεθηκα …

Δεν θα το μαθω ποτε σκέφτηκε και κοίταξε το πεσμένο περίστροφο στο πάτωμα…
Παραξενες σκεψεις αρχισαν να επισκέπτονται το μυαλό του… Σκέψεις που θα του έκαναν κακο …

 

[HomeCinema-maniac]

Σουρουπωνε...Ενα δειλινο ειχε προδιαγραφει να εχει τραγικο τελος..Οι δυο φιλοι καθονταν αμιλητοι ...Ενας καπνοςειχε γεμισει την καμαρη ,ενα ρολοι σταματημενο στις 19:37 ,ενα καραβι ναυαγισμενο,μια βρυση να αργοκλαιει στο βρωμικο μπανιο της απομακρυσμενης μονοκατοικιας σε εναν μονοτονο σπαραγμο...
«Που ησουν ολα αυτα τα χρονια Αγησιλαε??Γιατι δεν εμφανιστηκες?Σ’έψαχνα παντου,ρωτουσα για σενα,ωσπου εμεινα μονος και ερημος..Δεν ξερω πως κατεληξα εδω πια..Δεν γνωριζω ποιος ειμαι..»
-«Επρεπε να φυγω!!Δε μπορουσα να βασανιζομαι αλλο!!Το σκεφτηκα καλα!»
«Και τωρα?Πως με βρηκες?Κατι εχει αλλαξει πανω σου ..Δεν εισαι ουτε κι εσυ αυτος που ηξερα καποτες..»
-«Ειναι πολλα που δεν ξερεις για μενα.Τουλαχιστον οχι τοσα οσα εγω ξερω για σενα.»
«Τι ξερεις δηλαδη?Λεγε!Θελω να μαθω...Τι παιγνιδι παιζεις Αγησιλαε?»
-«Δε με λενε ετσι!! Δεν ειναι αυτο το ονομα μου...»
«Ποιος εισαι?Δεν εισαι εσυ ο Αγησιλαος ο παιδικος μου φιλος?Τι συμβαινει επιτελους?»
-«Ολα πρεπει να τελειωσουν τωρα..Αποψε..Εδω!!!..Δεν εχω να σου πω τιποτε..»
«Μου χρωστας απαντησεις!»
-«Θα τις βρεις εκει που θα πας..,τιποτε αλλο..»
«Ωστε,,...ωστε λοιπον εισαι κι εσυ μαζι τους?»
-«Εγω δεν ειμαι με κανεναν!Δεν πιστευω τιποτε!!Εισαι ετοιμος?»
«.................................Εμπρος λοιπον!Τελειωνε!!Κανε οτι εχεις να κανεις.Δε φοβαμαι!Ισως να ειναι και καλυτερα..Ισως και να λυτρωθω τελικα..Ελα!!Χτυπα!Πρ....»

Δεν προλαβε να αποσωσει τον λογο του κι ενα σφυριγμα εσχισε τον αερα.Χωρις να προλαβει ν’αντιδρασει ,ειδε αυτον που νομιζε φιλο του να σωριαζεται αιμοφυρτος στο βρωμικο χαλι...Απο το σακκακι του γλιστρησε ενα περιστροφο ..Το πηρε και κατευθυνθηκε προς το παραθυρο..Προσπαθησε να διακρινει κατι,εστω μια σκια..Τιποτε..
Δευτερο σφυριγμα συνταραξε το ειναι του..Σηκωσε το χερι με το περιστροφο και ειδε οτι ειχε αιματα..Οι αισθησεις του τον προδιδαν σιγα-σιγα..Ενα ζεστο υγρο κυλουσε στα μαγουλα του....Επεσε .....Προλαβε να δει μονο το σταματημενο ρολοι στις 19:37..
Προφερε μια προταση....Αυτη μονο μπορεσε κι εκλεισε τα ματια...
«Ρε φουστη μου(απο το πολυ ξυλο δεν εμειναν πια πολλα δοντια),

εγω μια τρακα τσιγαρο εκανα ,πως κατεληξα στο μνημα??»
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-..-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-..-.-.-.
«Λοιπον?Τελειωσαν ολα?»
«Ναι....Πριν λιγο..»
«Και η αστυνομια?»
«Οπως παντα..Διαφορες κακοποιων»
--------------------------------------------------------------------------

:cool_11::cool_11::cool_11: