Όσοι έχουν ασχοληθεί με τη ρύθμιση αζιμουθίου της βελόνας, γνωρίζουν ότι: α) αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη ρύθμιση της κεφαλής, γιατί επηρεάζει σημαντικά την πιστότητα του ήχου και β) ότι είναι η δυσκολότερη ρύθμιση από όλες (για όσους βραχίονες διαθέτουν αυτή τη δυνατότητα). Για το σκοπό αυτό υπάρχουν πολλές τεχνικές και τρόποι, όπως η μέθοδος του καθρέφτη, η μέθοδος με χρήση προτράκτορα, η μέθοδος με χρήση δίσκου με testting tracks για την ελαχιστοποίηση του crosstalk (σήμα εγγεγραμμένο στο ένα κανάλι που "διαφεύγει" και ακούγεται από το άλλο), η σύνδεση του πικάπ με υπολογιστή και ανάλυση του σήματος με λογισμικό ανάλυσης φάσματος σε πραγματικό χρόνο, ακόμα και με τη χρήση ειδικών συσκευών (fosgometer κλπ).
Μετά από αρκετή ενασχόληση με το θέμα, προσπαθώντας να ρυθμίσω το αζιμούθιο της καινούργιας μου κεφαλής, χρησιμοποιώντας όλους, πλην του τελευταίου, από τους παραπάνω τρόπους κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
1. Κανένας από τους παραπάνω (πλην ίσως του τελευταίου) τρόπους δεν επιτρέπει την με απόλυτη ακρίβεια ρύθμιση του αζιμουθίου.
2. Η καλλίτερη δυνατή ρύθμιση με τον ένα τρόπο είναι διαφορετική από την καλλίτερη δυνατή ρύθμιση με κάθε ένα από τους υπολοίπους.
3. Τελικά, το εξασκημένο αυτί είναι μάλλον το καλλίτερο εργαλείο και γι' αυτή τη ρύθμιση. Ειδικότερα, έχοντας υπόψη ότι στις καλές και σωστές εγγραφές δίσκων πρέπει: α) η στερεοφωνική εικόνα να παρουσιάζει συμμετρία στο χώρο, δηλαδή το κέντρο της μουσικής σκηνής, είτε πρόκειται για συμφωνική ορχήστρα, είτε πρόκειται για μουσικό συγκρότημα, πρέπει να βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο των ηχείων, μπροστά από τον ακροατή και τα άκρα της να εκτείνονται συμμετρικά στον εξωτερικό χώρο των ηχείων και β) συνήθως η φωνή του τραγουδιστή πρέπει να βρίσκεται επίσης στο κέντρο, μπορεί κανείς να πειραματιστεί, μετακινώντας διαδοχικά την κεφαλή δεξιά-αριστερά, έως ότου πετύχει κατά τον καλλίτερο δυνατό τρόπο τα παραπάνω, χρησιμοποιώντας βέβαια καλές και γνωστές εγγραφές δίσκων.
Όσοι έχετε αντίστοιχες εμπειρίες, συμφωνείτε με τα παραπάνω;
Μετά από αρκετή ενασχόληση με το θέμα, προσπαθώντας να ρυθμίσω το αζιμούθιο της καινούργιας μου κεφαλής, χρησιμοποιώντας όλους, πλην του τελευταίου, από τους παραπάνω τρόπους κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
1. Κανένας από τους παραπάνω (πλην ίσως του τελευταίου) τρόπους δεν επιτρέπει την με απόλυτη ακρίβεια ρύθμιση του αζιμουθίου.
2. Η καλλίτερη δυνατή ρύθμιση με τον ένα τρόπο είναι διαφορετική από την καλλίτερη δυνατή ρύθμιση με κάθε ένα από τους υπολοίπους.
3. Τελικά, το εξασκημένο αυτί είναι μάλλον το καλλίτερο εργαλείο και γι' αυτή τη ρύθμιση. Ειδικότερα, έχοντας υπόψη ότι στις καλές και σωστές εγγραφές δίσκων πρέπει: α) η στερεοφωνική εικόνα να παρουσιάζει συμμετρία στο χώρο, δηλαδή το κέντρο της μουσικής σκηνής, είτε πρόκειται για συμφωνική ορχήστρα, είτε πρόκειται για μουσικό συγκρότημα, πρέπει να βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο των ηχείων, μπροστά από τον ακροατή και τα άκρα της να εκτείνονται συμμετρικά στον εξωτερικό χώρο των ηχείων και β) συνήθως η φωνή του τραγουδιστή πρέπει να βρίσκεται επίσης στο κέντρο, μπορεί κανείς να πειραματιστεί, μετακινώντας διαδοχικά την κεφαλή δεξιά-αριστερά, έως ότου πετύχει κατά τον καλλίτερο δυνατό τρόπο τα παραπάνω, χρησιμοποιώντας βέβαια καλές και γνωστές εγγραφές δίσκων.
Όσοι έχετε αντίστοιχες εμπειρίες, συμφωνείτε με τα παραπάνω;
