- Μηνύματα
- 299
- Reaction score
- 321
Δύο λόγια για την χθεσινή μου εμπειρία στην ζωντανή εμφάνιση Πλέσσα-Κατσαρού.
Πρόκειται για δύο δημιουργούς που σέβομαι απεριόριστα όχι μόνο για την ποιότητα της παρακαταθήκης τους αλλά και γιατί έβαλαν το λιθαράκι τους αν στην ψυχοκοινωνική μου εξέλιξη και ευημερία.
Το κοινό δεν μου άρεσε. Ένιωσα σαν σε συγκέντρωση του συλλόγου των απανταχού Σκολτσιναίων ένα πράγμα. Άνθρωποι ακαλαίσθητοι, επί το πλείστον, που φώναζαν και έτρωγαν λαίμαργα, ώστε να ακούγονται τα μαχαιροπήρουνα πιο δυνατά από τα πιατίνια.
Θα μου πεις, πρέπει και το μαγαζί να βγάλει, και καθώς ο μέσος όρος 80, προφανώς δεν θα καταναλωθεί αλκοόλ.
Οι μουσικοί έκαναν γενναίες προσπάθειες να βγάλουν αλλά και να διατηρήσουν το κέφι και την ενέργειά τους.
Άψογοι με μια λέξη, όπως θα περιμέναμε. Μόνο ο ντράμερ ήταν παράταιρος, εμφανώς άρρυθμος. Και έδειχνε να μην το γνωρίζει, ώστε να εμμένει στο στυλ του. Οι λοιποί το κάτι άλλο, άλλωστε πρόκειται για γνωστές φάτσες που σίγουρα θα έχουν συμμετάσχει σε εκατοντάδες δουλειές γνωστών καλλιτεχνών.
Οι δύο μεγάλοι δημιουργοί με εξέπληξαν με την πνευματική διάυγειά τους, την αμεσότητά και απλότητά τους. Απλοί και ουσιαστικοί, παίξιμο με συναίσθημα και γνώση, καθόλου βαρετό, τρομερή διάδραση. Και στο τέλος καμία υπεροψία αλλά φιλική συζήτηση σαν να γνωριζόμασταν καιρό.
Σε αντίθεση με το υφάκι που συναντάμε συχνότατα σε νεώτερους ψευτοφτασμένους του έντεχνου και καλά αλλά και άλλων στυλ.
Θα ξαναπάω να τους δω με την πρώτη ευκαιρία.
Πρόκειται για δύο δημιουργούς που σέβομαι απεριόριστα όχι μόνο για την ποιότητα της παρακαταθήκης τους αλλά και γιατί έβαλαν το λιθαράκι τους αν στην ψυχοκοινωνική μου εξέλιξη και ευημερία.
Το κοινό δεν μου άρεσε. Ένιωσα σαν σε συγκέντρωση του συλλόγου των απανταχού Σκολτσιναίων ένα πράγμα. Άνθρωποι ακαλαίσθητοι, επί το πλείστον, που φώναζαν και έτρωγαν λαίμαργα, ώστε να ακούγονται τα μαχαιροπήρουνα πιο δυνατά από τα πιατίνια.
Θα μου πεις, πρέπει και το μαγαζί να βγάλει, και καθώς ο μέσος όρος 80, προφανώς δεν θα καταναλωθεί αλκοόλ.
Οι μουσικοί έκαναν γενναίες προσπάθειες να βγάλουν αλλά και να διατηρήσουν το κέφι και την ενέργειά τους.
Άψογοι με μια λέξη, όπως θα περιμέναμε. Μόνο ο ντράμερ ήταν παράταιρος, εμφανώς άρρυθμος. Και έδειχνε να μην το γνωρίζει, ώστε να εμμένει στο στυλ του. Οι λοιποί το κάτι άλλο, άλλωστε πρόκειται για γνωστές φάτσες που σίγουρα θα έχουν συμμετάσχει σε εκατοντάδες δουλειές γνωστών καλλιτεχνών.
Οι δύο μεγάλοι δημιουργοί με εξέπληξαν με την πνευματική διάυγειά τους, την αμεσότητά και απλότητά τους. Απλοί και ουσιαστικοί, παίξιμο με συναίσθημα και γνώση, καθόλου βαρετό, τρομερή διάδραση. Και στο τέλος καμία υπεροψία αλλά φιλική συζήτηση σαν να γνωριζόμασταν καιρό.
Σε αντίθεση με το υφάκι που συναντάμε συχνότατα σε νεώτερους ψευτοφτασμένους του έντεχνου και καλά αλλά και άλλων στυλ.
Θα ξαναπάω να τους δω με την πρώτη ευκαιρία.