ΣΤΙΧΟΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ - ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΙΓΟΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ!

[katerinaki]

Αν πεθάνει μια αγάπη

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Τώρα τι κλαις
τι άλλο θες
το μάθαμε κι οι δυό μας
ψάξε και βρες
σκύψε και δες
πια δύναμη μας χώρισε
εσύ λοιπόν δε φταις
η ίδια που μας γνώρισε
τώρα τι κλαις

Αν πεθάνει μιά αγάπη
δεν πεθαίνει κι η ζωή
ό,τι πέρασε περνάει
μα μπορεί ν’ αναστηθεί
το γιατί μη με ρωτήσεις
το ’χω νιώσει όταν πονώ
σαν θα γίνεσαι ένας ξένος
πιο βαθιά να σ’ αγαπώ
έλα μην κλαις

Ό,τι κι αν λες
λέξεις νεκρές
στου χωρισμού την ώρα
χίλιες οχιές
οι ενοχές
οι δυό μας βοηθήσαμε
και φταίω όσο φταις
να σβήσει ό,τι ζήσαμε
ό,τι κι αν λες

 

[katerinaki]

Νοσταλγία

Στίχοι: Λευτέρης Πλιάτσικας
Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Όναρ

Βαδίζω και δεν ακούω πια τα βήματα
γύρω μου τώρα τα πάντα έχουν παγώσει
τι σημασία να δώσω στα μηνύματα
η νύχτα πιο βαθιά με έχει καρφώσει.

Μην κοιμηθείς ίσως να μην ξαναβρεθούμε
έχω ακόμα τόσα να σου πω
μην κοιμηθείς ίσως να μην ξαναβρεθούμε
σου έχω φυλάξει το πιο μεγάλο σἁγαπώ.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα ολόκληρη ζωή
τώρα το ξέρω έχεις αλλάξει
μα νοσταλγώ ότι έχει πια χαθεί.

Δεν έχουμε καιρό να θυμηθούμε
γυρίζουνε όλα σε τρελή τροχιά
στην θέα του Δεκέμβρη πιάνεις το χιόνι
Χριστούγεννα φωτίζονται ξανά.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα ολόκληρη ζωή
τώρα το ξέρω έχεις αλλάξει
μα νοσταλγώ ότι έχει πια χαθεί.

 

[exile]

Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη
κάθε βράδυ βαθιά συλλογισμένη
Πες µου τι σου είπανε για µένα
και τα µάτια σου είναι πάντα βουρκωμένα

Κάτι κρύβεις μέσα στην καρδια σου
το διαβάζω το βλέπω στη ματια σου
Μήπως µε βαρέθηκες να φύγω
µη µε κάνεις να πεθαίνω λίγο λίγο

Μη δακρύζεις πάψε πλέον φτάνει
Ξέρεις πόσα για σένα έχω κάνει
Ξέρεις πως υπάρχει αντιζηλία
Μην ακούς ποτέ την ψεύτρα κοινωνία

Μαρικα Νινου

 

[exile]

Kατάλαβα την γνώµη σου και τι καπνό φουµάρεις
το δόλιο πορτοφόλι µου κοιτάς να µου το πάρεις
Σε γελάσανε µη χάνεις τον καιρό σου
δε σε σπούδασε καλά ο δάσκαλος σου

Δεν έµαθες τα δίχτυα σου µικρή µου να τ' απλώνεις
νοµίζεις τον καθένανε µπορείς να τον γαντζώνεις.
Σε γελάσανε µη χάνεις τον καιρό σου
δε σε σπούδασε καλά ο δάσκαλος σου

Δεν τα λυπάµαι τα λεφτά ούτε και µε πονούνε
να ξέρεις ότι τα χαλώ εκεί που µ' αγαπούνε.
Σε γελάσανε µη χάνεις τον καιρό σου
δε σε σπούδασε καλά ο δάσκαλος σου

Bαμβακαρης-Παγιουμτζης

 

[exile]

Σε τούτο το παλιόσπιτο σε τούτο το ρημάδι
θάψαμε την αγάπη μας ένα Σαββάτο βράδυ
Στο παλιόσπιτο ετούτο που χωρίσαμε
τη βραδιά τη τελευταία που μιλήσαμε

Μέσα στη έρημη αυλή κάτω απ'τα παραθύρια
Οι μάγισσες κι οι γύφτισσες να στήσουνε τσαντίρια
Στο παλιόσπιτο ετούτο που χωρίσαμε
και με δάκρυα ποτάμια το ποτίσαμε

Η νυχτερίδα μοναχή να στήσει τη φωλιά της
στη καμαρούλα τη μικρή που 'περνα τα φιλιά της
Στο παλιόσπιτο ετούτο που χωρίσαμε
τη βραδιά τη τελευταία που μιλήσαμε

Παγιουμτζής & Χασκίλ

 

[exile]

Σιγανοψιχάλισμα, σιγανοψιχάλισμα
Δάκρυ-δάκρυ πέφτουνε της βροχής οι στάλες
Πού να είσαι, χάθηκες, να με σκάσεις βάλθηκες
Έχω λίγες συμφορές, θα μου φέρεις κι άλλες
Με χτυπούν στο πρόσωπο σιγανοψιχάλες

Η βροχή δυνάμωσε, η βροχή δυνάμωσε
Για ποιο λόγο άργησες, δεν καταλαβαίνω
Μήπως ξελογιάστηκες, μ’ άλλη αγάπη πιάστηκες
Έχω, σου τ’ ομολογώ, το μυαλό χαμένο
Άρχισα ν’ ανησυχώ και σε περιμένω

Είν’ η ώρα εννιάμιση, είν’ η ώρα εννιάμιση
Αν και πέφτει η βροχή, περιμένω ακόμα
Πού να λησμονήθηκες και δε με λυπήθηκες
Η αγωνία μου ’φερε την ψυχή στο στόμα
Είν’ η ώρα εννιάμισι, μα περιμένω ακόμα

Παγιουμτζης

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Τι πάθος ατελείωτο, ατελείωτο
που είναι το δικό μου
Όλοι να θέλουν τη ζωή, τη ζωή
κι εγώ το θάνατό μου

Απελπίστηκα μανούλα μου
να υποφέρω
κουράστηκα μες στη ζωή
το χάρο να γυρεύω

Όσο είναι η νύχτα σκοτεινή, σκοτεινή
έτσι 'ναι κι η καρδιά μου
και σαν τη σιγανή βροχή
τρέχουν τα δάκρυά μου

Απελπίστηκα μανούλα μου
να υποφέρω
κουράστηκα μες στη ζωή
το χάρο να γυρεύω

Θα πά' να έβρω μια σπηλιά, μια σπηλιά
με πέτρες και με χώμα
εκεί θ' αφήσω κόκαλα
ζωή, ψυχή και σώμα

Απελπίστηκα - Μάρκος Βαμβακάρης

 

[exile]

Μοβόρο πάντοτε με λες
γιατί γελάω όταν κλαις
Στο λέω τι συμβαίνει
το κλάμα σ’ ομορφαίνει

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαις
ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει

Ξανά σε πρόσεξα και χτες
την ώρα που άρχισες να κλαις
και ήσουνα βρε φως μου
η πιο όμορφη του κόσμου

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαις
ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει

Μοβόρο μη με ξαναπείς
και την αλήθεια αν θες να δεις
κοιτάξου στον καθρέφτη
δεν θα με βγάλεις ψεύτη

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαις
ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει

Mαρικα Νινου

 

[exile]

Το δώρο που σου έκανα
μικρό μου στ' όνομά σου,
να το κρατήσεις μυστικό
να μη το ιδεί η μαμά σου.

Γιατί αν το ιδεί η μάνα σου
μπορεί να σε μαλώσει,
κι όταν της πεις για μένανε
αμέσως θα θυμώσει.

Γι' αυτό σου λέω φυλακτό
μη τύχει και το δούνε,
γιατί το ξέρω σπίτι σου
πολύ πως με μισούνε.

Μονάχα κάνε υπομονή
λίγο καιρό μικρό μου,
και θα 'ρθει η ώρα να χαρείς
το δώρο το δικό μου.

Μαρκος Βαμβακαρης

 

[exile]

Μη με παραξηγήσετε
τον πόνο μου σας λέγω
το λάθος μου αισθάνομαι
και μέρα νύχτα κλαίγω

Κάποια κακούργα βρέθηκε
για να με ξεφτιλίσει
μες της Αθήνας τα στενά
δεν πρέπει πια να ζήσει

Ήταν κακούργα κι' άπιστη
ψεύτρα και με γελούσε
πάντα ελπίδα μου 'δινε
ότι με αγαπούσε

Εγώ την λάτρευα πιστά
και τήνε αγαπούσα
και πάντοτε με δάκρυα
το μέλλον της ζητούσα

Παγιουμτζης

 

[exile]

Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο
ούτε κι έχω μάθει γράμματα πολλά
Ξέρω όμως, ένα κι ένα κάνουν δύο
και πως τα φωνήεντα είναι εφτά

Τόσο καιρό κοντά μου και δεν έχεις μάθει
τους δικούς μου τρόπους και τα φυσικά
Πως η προπαραλήγουσα ποτέ δε περισπάται
όταν η λήγουσα είναι μακρά

Εσύ που κάνεις όλα πως τα ξέρεις
κι όλο εξυπνάδες έχεις στο μυαλό
Πες μου για να μάθω, κι εγώ ποιο έχει γίνει
πρώτα η κότα, ή τ’ αυγό

Τόσο καιρό κοντά μου πρέπει να ‘χεις μάθει
τους δικούς μου τρόπους και τα φυσικά
Εκτός από τον έρωτα, μ’ αρέσ’ και το μπουζούκι
Μα εσύ στερείσαι καλλιτεχνικά

Μουφλουζελης

 

[exile]

Just a perfect day,
Drink sangria in the park,
And then later, when it gets dark,
We go home.
Just a perfect day,
Feed animals in the zoo
Then later, a movie, too,
And then home.

Oh its such a perfect day,
Im glad I spent it with you.
Oh such a perfect day,
You just keep me hanging on,
You just keep me hanging on.

Just a perfect day,
Problems all left alone,
Weekenders on our own.
Its such fun.
Just a perfect day,
You made me forget myself.
I thought I was someone else,
Someone good.

Oh its such a perfect day,
Im glad I spent it with you.
Oh such a perfect day,
You just keep me hanging on,
You just keep me hanging on.

Youre going to reap just what you sow,
Youre going to reap just what you sow,
Youre going to reap just what you sow,
Youre going to reap just what you sow...

Lou Reed-Perfect Day

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Από το βράδυ ως το πρωί
με πρέζα στέκω στη ζωή
κι όλο τον κόσμο κατακτώ
την άσπρη σκόνη σαν ρουφώ.

Όλος ο κόσμος είναι θύμα μου
σαν έχω πρέζα και ρουφάω
κι οι πολιτσμάνοι όταν θα με δουν
μελάνι αμολάω.

Σαν μαστουρωθείς
γίνεσαι ευθύς
βασιλιάς, δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας.
Πρέζα όταν πιείς
βρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.

Δική μου είναι η Ελλάς
και στην κατάντια της γελάς,
της λείπει το 'να της ποδάρι
ρε και το παίξανε στο ζάρι.

Εγώ θα είμαι ρε δικτάτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
ο ένας θα μ' ανάβει τον λουλά
κι ο άλλος θα τον σβήνει.



Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης , Μουσική: Σώσος Ιωαννίδης

 

[VILLA21]

Here I sit
A vampire at my piano
The flames burn glaringly higher
And the eyes that stare
through the darkness
Though they have no form
There's no need for alarm

So burn, so burn
Burn the flames higher and higher
So burn, burn the flames
Never to expire

Here I sit
A skeleton at my organ
The candles in my candelabra
burning hellishly, hellish hell

And the laughter unending echoes
through the haunted house
A little Christmas spirit
Ghostly haunting deadly spirit
Every creature is stirring
Even the mouse

So burn, so burn
Burn the flames higher, higher, higher, and higher
So burn, burn the flames
Never to expire

So burn...
Burn the flames higher, higher, higher, and higher
So burn, burn the flames
Never to expire

Here I sit myself at my instruments
Here they sit at their instruments
And the music fills and fills
Terrifies, horrifies, forever scares
The children of the night
What music we make

So burn, so burn
Burn the flames higher and higher
So burn, burn the flames
Never to expire

Roky Erickson - Burn the Flames

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Μες της Πεντέλης τα βουνά
στα πεύκα τριγυρίζω
τον Χάρο ψάχνω για να βρω μανούλα μου
μα δεν τον εγνωρίζω

Ένα γλυκό ξημέρωμα
τον Χάρο ανταμώνω
μες της Πεντέλης τα βουνά μανούλα μου
και του μιλώ με πόνο

Χάρε του λέω άσε με
ακόμα για να ζήσω
έχω γυναίκα και παιδιά μανούλα μου
πες μου πού θα τ' αφήσω

Με βλέπει και χαμογελά
κι αρχίζω πια να σβήνω
μου λέει με δυνατή φωνή μανούλα μου
σε παίρνω δε σ' αφήνω


Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης , Μουσική: Στράτος Παγιουμτζής

 

[Don Mario Lazarou]

Εξόριστοι - Κάνε Μια Ευχή

Κάνω μια ευχή ξανά να 'ρθεις
Αν μ' αναζητήσεις θα με βρεις
Δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά
Στη δικιά μου ζωή στη δικιά μου αγκαλιά που ζητά

Άνοιξη ξανά ακόμα τι να θυμηθώ απ' τον καιρό που οι δυο μαζί ξεκινούσαμε εμείς
Ραντεβού στη χαρά ναι ο έρωτας δίνει φτερά

Είμαστε παιδιά κι ήσουνα εσύ μέσα στ' όνειρο φλόγα ζεστή
Τώρα πως μπορείς να 'σαι σ' άλλη αγκαλιά
Πως μπορείς και γελάς, πως μπορείς και ξεχνάς τα παλιά

Άνοιξη ξανά αλήθεια τι να θυμηθώ απ' τον καιρό που οι δυο μαζί ξεκινούσαμε εμείς
Ραντεβού στη χαρά ναι ο έρωτας δίνει φτερά

 

[Don Mario Lazarou]

Magic De Spell - Εμένα οι φίλοι μου

Eμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα
στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών.
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς.
Κάνουν ό,τι λάxει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδιών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν,
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.

Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών.
Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια
μανταλάκια
τις ένοχες σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από κάυτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση.
Το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.

Κάνουν ό,τι λάχει.
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Όλοι οι φίλοι μου, ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα.
γιατί η δική σας, μόνο για γλύψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.

 

[Don Mario Lazarou]

Λίγη ζωή ακόμη

Στίχοι: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Ερμηνευτές: Domenica


Αλλού εγώ τράβηξα και αλλού με πηγαίνεις
Αλλιώς σε φαντάστηκα και άλλο μου βγαίνεις
Ποτέ σου δεν ρίσκαρες και πώς να πιστέψεις
Ποιό μέλλον μου συζητάς αν το παρόν δεν αντέξεις
Κι αυτό είναι το τέλος μας κι αυτή η ζωή μας
Αυτός είναι ο έρωτας που τη λάμψη θαμπώνει
Αυτή είναι η άγνωστη πλευρά που με λυτρώνει

(ρεφρέν)
Μη με κοιτάς δεν πρόκειται να μου αλλάξεις γνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη
Μακάρι να 'κλεινε η πληγή με μια απλή συγνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη

Αυτές οι αλήθειες μας που γίναν κομμάτια
Τα άπειρα σχέδια στα σκοτεινά δωμάτια
Απίστευτη ήσουνα γεμάτη με πάθη
Στο φως σε περίμενα μα βράδιασε πάλι

 

[Don Mario Lazarou]

Ας εκτεθώ

Στίχοι: Χάρης Ρώμας
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Λιανός

Τι περιμένουμε ποιος πρώτος θα το πει
θέλω τα βράδια πάλι πάνω μου να σκύψεις
ο έρωτάς μου δεν αισθάνεται ντροπή
εγώ την πόρτα σου χτυπώ κι ας μ' απορρίψεις

Ας εκτεθώ του εγωισμού μας δεν αντέχω την παράνοια
Ας εκτεθώ γιατί η αγάπη ξεπερνά την περηφάνεια

Ίσως τη λάθος τακτική ακολουθώ
μα είναι η ανάσα σου αέρας λατρεμένος
κι αν τώρα χάσω το παιχνίδι τι μ' αυτό
αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος

 

[Don Mario Lazarou]

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια...

Puressence - I Suppose

I suppose that I'm all right now,
When all you ever gave was nothing,
I suppose you taught me well now,
When all I ever learned was something,
I suppose that I'm all right now,
I'm all right now and I suppose it,
They suppose they taught me well now,
You taught me hell now and no one knows it,
All right now, all right now, all right now,
There's no horses left to bet on,
And all your pretty purse is blown away,
Someone shows me I've been stepped on,
And now I'm left with nothing more to say,
And I propose we're not all right now,
But I'm all right now, and I propose it,
They suppose they taught me well now,
You taught me hell now and no one knows it,
You're getting sucked in little by little,
And I suppose you feel all right now, all right now, don't feel,
You're getting shot down a little by little,
And I suppose you feel all right now and no one knows it,
( I've got nothing and I feel fine)
(I'm right now, I'm right now)
Have you lost your feeling?
Have you lost your sense of breathing?
Have you gained that tainted feeling?
So, so cold,
Someone poisoned what you're eating,
You're getting shot down, you're getting pushed in, a little by little,
And I suppose you feel all right now, all right now, don't feel,
You're getting shot down a little by little,
And I suppose you feel all right now, all right now, don't feel,
You're getting pushed in a little by little,
And I'm all right now and no one knows it,
And no one knows it, and no one knows it,
And no one knows it, and no one knows it.