- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
Φτάνει να ’μαστε μαζί - Ensemble c'est toot (2007)
Αισθηματική δραματική κομεντί
Σκηνοθεσία: Κλοντ Μπερί
Πρωταγωνιστούν: Οντρέ Τοτού, Γκιγιόμ Κανέ, Λοράν Στοκέρ, Φρανσουάζ Μπερτέν, Αλέν Σακς
Οι ερωτικές σχέσεις είναι ένα θέμα που απασχολεί μόνιμα τις ταινίες που σκηνοθετεί ο Κλοντ Μπερί. Αλλοτε με δραματικά στοιχεία και δυσλειτουργικούς χαρακτήρες, όπως στην «Οικιακή βοηθό», και άλλοτε με περισσότερη έμφαση στα κωμικά στοιχεία, όπως στο «Φύγε εσύ, μείνε εσύ».
Σε άλλη πραγματικότητα
Για το «Φτάνει να 'μαστε μαζί» έχει επιλέξει να συνδυάσει στοιχεία από αυτές τις δύο κατευθύνσεις για να γυρίσει την ιστορία ενός ζευγαριού που συναντιέται κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, αλλά οφείλει να ξεπεράσει κάθε δυσκολία, επειδή πρέπει να είναι μαζί.
Η κινηματογραφική συνύπαρξη δύο νεαρών σταρ του γαλλικού σινεμά είναι αρκετά ελκυστική, η ταινία όμως δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τον μέσο όρο του είδους της και να φέρει κάτι φρέσκο και ιδιαίτερο στη γαλλική ρομαντική ιστορία. Οι μάλλον αλλοπρόσαλλοι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν, μοιάζουν λιγότερο χαριτωμένοι και περισσότερο εκτός πραγματικότητας.
Η Καμίλ (Οντρέ Τοτού) είναι μια ανορεξική καλλιτέχνις, που για να τα βγάλει πέρα, αναγκάζεται να καθαρίζει γραφεία. Ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα χωρίς θέρμανση, στο ίδιο κτίριο όπου κατοικεί ο ευκατάστατος Φιλιμπέρ, ο οποίος μοιράζεται το μεγάλο διαμέρισμα που κληρονόμησε από τη γιαγιά του με τον φίλο του, τον Φρανκ, έναν σεφ που στον ελεύθερο χρόνο του οδηγεί μηχανή και επισκέπτεται τη γιαγιά του. Σύντομα θα φανεί ότι η Καμίλ και ο Φρανκ θα βρεθούν κοντά.
Η ταινία βασίζεται στο παιχνίδι της έλξης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε διαφορετικούς χαρακτήρες. Η Καμίλ είναι εσωστρεφής και με αρκετά προβλήματα, ενώ ο Φρανκ, ένας άνθρωπος που δίνει προτεραιότητα στο να περνάει καλά. Ο συνδετικός κρίκος είναι ο συγκάτοικος Φιλιμπέρ. Ομως, ενώ η ερμηνεία του Λοράν Στοκέρ είναι πολύ καλή στον ρόλο, ο χαρακτήρας του μένει αρκετά αναξιοποίητος και ελλιπώς ανεπτυγμένος. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Τοτού και Κανέ είναι γοητευτικό, όμως η ταινία του Μπερί αφήνει την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ καλύτερο.
Αισθηματική δραματική κομεντί
Σκηνοθεσία: Κλοντ Μπερί
Πρωταγωνιστούν: Οντρέ Τοτού, Γκιγιόμ Κανέ, Λοράν Στοκέρ, Φρανσουάζ Μπερτέν, Αλέν Σακς
Οι ερωτικές σχέσεις είναι ένα θέμα που απασχολεί μόνιμα τις ταινίες που σκηνοθετεί ο Κλοντ Μπερί. Αλλοτε με δραματικά στοιχεία και δυσλειτουργικούς χαρακτήρες, όπως στην «Οικιακή βοηθό», και άλλοτε με περισσότερη έμφαση στα κωμικά στοιχεία, όπως στο «Φύγε εσύ, μείνε εσύ».
Σε άλλη πραγματικότητα
Για το «Φτάνει να 'μαστε μαζί» έχει επιλέξει να συνδυάσει στοιχεία από αυτές τις δύο κατευθύνσεις για να γυρίσει την ιστορία ενός ζευγαριού που συναντιέται κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, αλλά οφείλει να ξεπεράσει κάθε δυσκολία, επειδή πρέπει να είναι μαζί.
Η κινηματογραφική συνύπαρξη δύο νεαρών σταρ του γαλλικού σινεμά είναι αρκετά ελκυστική, η ταινία όμως δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τον μέσο όρο του είδους της και να φέρει κάτι φρέσκο και ιδιαίτερο στη γαλλική ρομαντική ιστορία. Οι μάλλον αλλοπρόσαλλοι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν, μοιάζουν λιγότερο χαριτωμένοι και περισσότερο εκτός πραγματικότητας.
Η Καμίλ (Οντρέ Τοτού) είναι μια ανορεξική καλλιτέχνις, που για να τα βγάλει πέρα, αναγκάζεται να καθαρίζει γραφεία. Ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα χωρίς θέρμανση, στο ίδιο κτίριο όπου κατοικεί ο ευκατάστατος Φιλιμπέρ, ο οποίος μοιράζεται το μεγάλο διαμέρισμα που κληρονόμησε από τη γιαγιά του με τον φίλο του, τον Φρανκ, έναν σεφ που στον ελεύθερο χρόνο του οδηγεί μηχανή και επισκέπτεται τη γιαγιά του. Σύντομα θα φανεί ότι η Καμίλ και ο Φρανκ θα βρεθούν κοντά.
Η ταινία βασίζεται στο παιχνίδι της έλξης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε διαφορετικούς χαρακτήρες. Η Καμίλ είναι εσωστρεφής και με αρκετά προβλήματα, ενώ ο Φρανκ, ένας άνθρωπος που δίνει προτεραιότητα στο να περνάει καλά. Ο συνδετικός κρίκος είναι ο συγκάτοικος Φιλιμπέρ. Ομως, ενώ η ερμηνεία του Λοράν Στοκέρ είναι πολύ καλή στον ρόλο, ο χαρακτήρας του μένει αρκετά αναξιοποίητος και ελλιπώς ανεπτυγμένος. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Τοτού και Κανέ είναι γοητευτικό, όμως η ταινία του Μπερί αφήνει την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ καλύτερο.
