θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

[Bhutia]

Απάντηση: θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

Είσαστε άσχετοι ρε! Λοιπόν, ακούστε να μαθαίνετε! Πριν βγει το "βινύλιο", δεν υπήρχε μουσική. Όλοι οι συνθέτες κατέθεταν τις παρτιτούρες τους σε συμβολαιογράφο, με την ένδειξη "να εκδοθεί όταν βγει το βινύλιο, κι όποιος το βγάλει και σε CD, να του καεί το βίντεο". Όποιος παρέλειπε την κατάρα για το CD, (δηλαδή, όποιος έγραφε μόνον τη φράση "να εκδοθεί όταν βγει το βινύλιο", χωρίς τα υπόλοιπα), τιμωρούνταν με 40 βουρδουλιές. Άι τώρα, που ξέρετε από high end. Τσατσόνια του CD και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Άσχετοι! Ε άσχετοι...

:612:

 

[Valve Audio Acoustics]

Απάντηση: Re: θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

Αααααααχ, έχεις δίκιο, ωραίες εποχές! Donna Summer, Bohannon, Barry White, Side Effect, B.T. Express, Chaka Khan, Kid Creole, ... Που και που και κανένας Ray Barretto - ποιος τον ήξερε τότε εδώ στο Ελλάντα! Από ποιον να τον μάθουμε, απ' τον Ζήλο; Καλά κρασιά... Βασικά, εγώ που είμαι παιδί φάκιν-σεντιμένταλ, άκουγα και Zombies, Tell her no, She's not there, And I love her και τα ρέστα. Φυσικά, μ' άρεσε από τότε κι ο Santana. Είχα βρει και το revelations σε 45άρι δισκάκι, αλλά φαλτσάριζε, στραβοτρυπημένο βλέπεις. Ακόμα φαλτσάρει άμα το βάλω στο πικάπιον. Μυστήριο πράμα το βινύλιο, χειρότερο κι από χαϊεντά με κουδουνίστρες, άμα μουλαρώσει απ' την αρχή, δε ξεμουλαρώνει με τίποτα...

Καλά, τώρα που είπα Ray Barretto, θυμήθηκα μια χαρακτηριστική φάση - δε θυμάμαι αν σας το έχω ξαναπεί. Ήμτανε κι-α-που λέτε στη Sweet Thessa Town, στο Rock 100, ένα δισκάδικο στη Διαγώνιο - δε ξέρω αν υπάρχει ακόμα, τότε ήταν απέναντι και λίγο πιο κάτω από το grill του Κοσμά, και χάζευα δίσκους. Βρίσκω έναν Ray Baretto, τον τσακώνω και πάω για το ταμείο. Καθώς πλήρωνα κι ο ταμίας τον έβαζε στη σακουλίτσα, πετάγεται ένα κομπλεξο-σκ@τόμυαλο ούφο μέσα απ' το μαγαζί και λέει καγχάζοντας περιπαικτικά, "Καλλιέντε"! (Caliente ήταν η ετικέττα του δίσκου). Πλήρωσα κι έφυγα...

(Σήμερα, αυτό το ούφο πάω στοίχημα ότι είναι γραμμένος στο χαζομάγαζο, εδώ απέναντι. Ε, άμα σας λέω!)...

Κωστα τι μου θυμισες!!! Στην διαγωνιο ειχε μαγαζι ο πατερας μου το 78! το gril του Κοσμα ηταν στην καθημερινη διαταξη!! και γαμω το σουντζουκακι με την ρωσικη!!!
περισυ που μαζευτηκαμε στον ΕΑΡ , την αλλη μερα ξεποδαριασα τον Νταλιπη να παμε εκει για σαντουιτσ!!! δυστυχος δεν.........

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

Κοσμάς - ποιότης - σταθερή αξία!

 

[Valve Audio Acoustics]

Απάντηση: θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

telika yparxh akoma;

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

Ε δε νομίζω, θα πήρε σύνταξη ο άνθρωπος. Εγώ το γνώρισα το μαγαζί το '82 και τότε ο Κοσμάς ήταν 45άρης...

 

[ichaltou]

Re: Απάντηση: θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

Ε δε νομίζω, θα πήρε σύνταξη ο άνθρωπος. Εγώ το γνώρισα το μαγαζί το '82 και τότε ο Κοσμάς ήταν 45άρης...

το μαγαζί υπήρχε σίγουρα κάνα χρόνο πριν απλά έχει φύγει άπο εκεί που το θυμάστε και έχει μεταφερθεί κοντά στην κλινική του Σαραφιανού, στην Ιουστινιανού...

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Re: θα έχει το CD τη μοίρα του βινυλίου???

Αααααααχ, έχεις δίκιο, ωραίες εποχές! Donna Summer, Bohannon, Barry White, Side Effect, B.T. Express, Chaka Khan, Kid Creole, ... Που και που και κανένας Ray Barretto - ποιος τον ήξερε τότε εδώ στο Ελλάντα! Από ποιον να τον μάθουμε, απ' τον Ζήλο; Καλά κρασιά... Βασικά, εγώ που είμαι παιδί φάκιν-σεντιμένταλ, άκουγα και Zombies, Tell her no, She's not there, And I love her και τα ρέστα. Φυσικά, μ' άρεσε από τότε κι ο Santana. Είχα βρει και το revelations σε 45άρι δισκάκι, αλλά φαλτσάριζε, στραβοτρυπημένο βλέπεις. Ακόμα φαλτσάρει άμα το βάλω στο πικάπιον. Μυστήριο πράμα το βινύλιο, χειρότερο κι από χαϊεντά με κουδουνίστρες, άμα μουλαρώσει απ' την αρχή, δε ξεμουλαρώνει με τίποτα...

Καλά, τώρα που είπα Ray Barretto, θυμήθηκα μια χαρακτηριστική φάση - δε θυμάμαι αν σας το έχω ξαναπεί. Ήμτανε κι-α-που λέτε στη Sweet Thessa Town, στο Rock 100, ένα δισκάδικο στη Διαγώνιο - δε ξέρω αν υπάρχει ακόμα, τότε ήταν απέναντι και λίγο πιο κάτω από το grill του Κοσμά, και χάζευα δίσκους. Βρίσκω έναν Ray Baretto, τον τσακώνω και πάω για το ταμείο. Καθώς πλήρωνα κι ο ταμίας τον έβαζε στη σακουλίτσα, πετάγεται ένα κομπλεξο-σκ@τόμυαλο ούφο μέσα απ' το μαγαζί και λέει καγχάζοντας περιπαικτικά, "Καλλιέντε"! (Caliente ήταν η ετικέττα του δίσκου). Πλήρωσα κι έφυγα...

(Σήμερα, αυτό το ούφο πάω στοίχημα ότι είναι γραμμένος στο χαζομάγαζο, εδώ απέναντι. Ε, άμα σας λέω!)...