DD Turntables

Μηνύματα
127
Reaction score
134

Για αυτους που τους αρεσουν τα DDs. To link εχει αρκετες αναφορες σε καποια απο τα ποιο ιστορικα του ειδους.
View attachment 166277
Sony PS-8750










Sony's little big star for three short years, and part of the ES-II series, as grradually launched by Sony from 1974 onwards.


Its Magnedisc and X-tal Lock systems weren't really Sony (or Denon's or whoever's) inventions but the marketing tags were : the X-tal compares the reading of a barium-ferrite magnetic strip printed inside the platter's rim with a Quartz oscillator to further insure speed stability ; the system was featured on many Sony units from World receivers to the TTS-8000 and PS-X9 masterpiece.

The PS-8750 is also fitted with a special OL-2K mat containing a micron-thick plastic "skin" itself containing a very thick oil, an SBMC base (Sony Bulk Mold Compound), a separate motor for the tonearm's cueing, a big AC direct-drive motor and an even bigger power transformer (seems bigger than that of the TTS-8000...).

Other nice touches : the lid has an anti-static treatment (the white printed grid ; it really works), the output plugs are gold-plated and the arm's pivots rest on two sapphire bearings.

The fitted (and fixed) tonearm is a variation of Sony's own PUA-1600S
(S for short) version, a tonearm available a year before the 8750 but upgraded for the latter with a carbon-fiber tube ; the SH-160 dedicated headshell is also carbon-clad. When properly setup, this 1600S / 160 duet makes sonic wonders (do yourself a favor and use an MC cartridge).


Despite being quite expensive and marred by Sony's usual scant and scarce advertising for its high-end audio output, the PS-8750 sold very well, even in Japan - that's how good it was and that's how good it still is.
The total production run should be of 5000 units, less than half of which must be still alive today (if not even less).

Only one other component bears that "8750" name which was inherited from the TA-8650 's last prototyping stages : the TC-8750-2 (aka TC-880-2) - they both were and still are in the top league.
Έχεις οικονομίες στην άκρη;
 


Μηνύματα
80
Reaction score
115
Έχεις οικονομίες στην άκρη;
Μπαααα...χαχα θα μεινω με το ταπεινο Mk2 μου. Εχασα καποτε το προηγουμενο της σειρας το 6750 που ειναι παραπλησιο για ελαχιστα ευρω.κοιμηθηκε ο θεος και υπηρχαν μονο 2 προσφορες xωρις reserve price στα 200 κατι ευρω ...κοιμηθηκα και εγω ομως!!!!
Μπαααα...χαχα θα μεινω με το ταπεινο Mk2 μου. Εχασα καποτε το προηγουμενο της σειρας το 6750 που ειναι παραπλησιο για ελαχιστα ευρω.κοιμηθηκε ο θεος και υπηρχαν μονο 2 προσφορες xωρις reserve price στα 200 κατι ευρω ...κοιμηθηκα και εγω ομως!!!!
Θα ηταν πολυ ωραιο διπλα στο technics
 

Μηνύματα
163
Reaction score
77
Μπαααα...χαχα θα μεινω με το ταπεινο Mk2 μου. Εχασα καποτε το προηγουμενο της σειρας το 6750 που ειναι παραπλησιο για ελαχιστα ευρω.κοιμηθηκε ο θεος και υπηρχαν μονο 2 προσφορες xωρις reserve price στα 200 κατι ευρω ...κοιμηθηκα και εγω ομως!!!!

Θα ηταν πολυ ωραιο διπλα στο technics
Πάντως δεν έχει καμία σχέση η τιμή του ενός με το άλλο. Ακόμα το βρίσκει κανείς, το 6750, σε φυσιολογική τιμή.


Εγώ δεν τα ξέρω καθόλου, αυτό το στέλνω γιατί το πέτυχα μόλις τώρα. Δεν είναι στα 200, αλλα δεν είναι και στα 1000-2000.
 

Μηνύματα
80
Reaction score
115
Ξερει κανεις αν υπαρχει προβλημα αν βαζουμε τα mat το ενα πανω στο αλλο? Εβαλα ενα ακρυλικο πανω απο το μανισιο του Mk2 για να μειωσω λιγο τον στατικο και σηκωσα λιγο πιο ψηλα τον βραχιωνα. Ηχητικα παντως δεν ακουω καμια διαφορα
Πάντως δεν έχει καμία σχέση η τιμή του ενός με το άλλο. Ακόμα το βρίσκει κανείς, το 6750, σε φυσιολογική τιμή.


Εγώ δεν τα ξέρω καθόλου, αυτό το στέλνω γιατί το πέτυχα μόλις τώρα. Δεν είναι στα 200, αλλα δεν είναι και στα 1000-2000.
Ειναι αλλη κλαση αν και εχουν αρκετα κοινα μερη
 

Μηνύματα
4.544
Reaction score
3.085
….
Από τα παλιά μοντέλα πάντα μου άρεσε το JVC QL10
Λέγανε ότι μηχανολογικώς ήταν από τα πιο τέλεια πικάπ που έγιναν, αλλά δεν ευδοκίμησε στην αγορά όσο άλλα μοντέλα.
View attachment 166514
Μετά την απόκτηση του πρώτου μου πικάπ (το κλασσικό AR XA Turntable, το πρώτο που είχε θέσει σε κυκλοφορία η άλλοτε κραταιά - λόγω ηχείων - Acoustic Research, το οποίο ήταν βέβαια belt drive και το οποίο είχε μάλλον φάει τα ψωμιά του, αγορασμένο στις αρχές της δεκαετίας του '70), είχα αποφασίσει να βρω ένα καλύτερο και πιο σύγχρονο μηχάνημα.

Βρέθηκα με κάποιο βαπόρι στην Ιαπωνία, στη Γιοκοχάμα και μάλιστα οικογενειακώς (τα παιδιά μου σε νηπιακή ηλικία, βέβαια) και όταν πια πέσαμε δίπλα στον ντόκο, βρήκα την ευκαιρία και πήρα την οικογένεια όλη να περπατήσουμε στους γνωστούς για μένα δρόμους της πόλης, αλλά άγνωστους για τη σύζυγο και τα παιδιά.

Φτάσαμε στην αρχή της Isezaki cho (cho στα Γιαπωνέζικα σημαίνει "δρόμος", "οδός"). Η Isezaki είναι ο γνωστότερος δρόμος μαγαζιών, κυρίως με ηλεκτρονικά, φωτογραφικά και άλλα τέτοια, της Γιοκοχάμα, αν όχι ολόκληρης της Ιαπωνίας. Αρχικά και πριν προχωρήσω στο υπόλοιπο της ιστορία, πάρτε μια "γεύση" από την Isezaki cho, όπως είναι σήμερα:

Isezaki Cho.jpg


Εκεί λοιπόν, στην Isezaki, μπήκαμε σε ένα μαγαζί και ζήτησα ένα καλό πικάπ. Ο Γιαπωνέζος μαγαζάτορας με ρώτησε αν θέλω belt drive ή direct drive. Του είπα το δεύτερο. Μου έδειξε διάφορα και διάλεξα το JVC QL-FX5B (το "B" αντιστοιχεί με το Black. Υπάρχει και το ασημί ίδιο μοντέλο). Ήταν ένα πικάπ που ήταν σε αρμονία με το βαλάντιό μου τότε. Μαζί μ' αυτό, ζήτησα και αγόρασα και δυο 12ιντσα woofer της Pioneer, με σκοπό να τα χρησιμοποιήσω σε ιδιοκατασκευή ηχείων, πράγμα που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Το πικάπ είχε πάνω στον βραχίονά του και την κεφαλή κινητού μαγνήτη MD1055IIB της JVC, με "βελόνα" κωνική (όχι Shibata) τύπου D55B

Το εν λόγω πικάπ έφτασε με ασφάλεια κάποια στιγμή στην Ελλάδα και συνδέθηκε με το - τότε - ηχητικό μου σύστημα. Όμως, δεν έπαιξε πολύ, σχεδόν καθόλου (ζήτημα είναι αν άκουσα 5 βινύλια όλα κι όλα μ' αυτό), γιατί έφυγα γρήγορα και όταν επέστρεψα έκανα οριστική και σημαντική αναβάθμιση ολόκληρου του συστήματος, αντικαθιστώντας το QL-FX5B με ένα VPI HW-19 JR, το οποίο φυσικά ακόμα υφίσταται.

Δείτε το:

QL-FX5B-1.jpg


Κατά την άποψή μου πρόκειται για ένα τίμιο μηχάνημα, που σε ένα μέτριο προς το καλό ηχητικό σύστημα θα μπορεί να δώσει ευχάριστες μουσικές στιγμές στον χρήστη του. Δεν είναι βέβαιa Hi-End, αλλά μπορεί να καταταχθεί στην κατηγορία Hi-Fi χωρίς πολλούς συμβιβασμούς.
 

Μηνύματα
80
Reaction score
115
Μετά την απόκτηση του πρώτου μου πικάπ (το κλασσικό AR XA Turntable, το πρώτο που είχε θέσει σε κυκλοφορία η άλλοτε κραταιά - λόγω ηχείων - Acoustic Research, το οποίο ήταν βέβαια belt drive και το οποίο είχε μάλλον φάει τα ψωμιά του, αγορασμένο στις αρχές της δεκαετίας του '70), είχα αποφασίσει να βρω ένα καλύτερο και πιο σύγχρονο μηχάνημα.

Βρέθηκα με κάποιο βαπόρι στην Ιαπωνία, στη Γιοκοχάμα και μάλιστα οικογενειακώς (τα παιδιά μου σε νηπιακή ηλικία, βέβαια) και όταν πια πέσαμε δίπλα στον ντόκο, βρήκα την ευκαιρία και πήρα την οικογένεια όλη να περπατήσουμε στους γνωστούς για μένα δρόμους της πόλης, αλλά άγνωστους για τη σύζυγο και τα παιδιά.

Φτάσαμε στην αρχή της Isezaki cho (cho στα Γιαπωνέζικα σημαίνει "δρόμος", "οδός"). Η Isezaki είναι ο γνωστότερος δρόμος μαγαζιών, κυρίως με ηλεκτρονικά, φωτογραφικά και άλλα τέτοια, της Γιοκοχάμα, αν όχι ολόκληρης της Ιαπωνίας. Αρχικά και πριν προχωρήσω στο υπόλοιπο της ιστορία, πάρτε μια "γεύση" από την Isezaki cho, όπως είναι σήμερα:

View attachment 168078

Εκεί λοιπόν, στην Isezaki, μπήκαμε σε ένα μαγαζί και ζήτησα ένα καλό πικάπ. Ο Γιαπωνέζος μαγαζάτορας με ρώτησε αν θέλω belt drive ή direct drive. Του είπα το δεύτερο. Μου έδειξε διάφορα και διάλεξα το JVC QL-FX5B (το "B" αντιστοιχεί με το Black. Υπάρχει και το ασημί ίδιο μοντέλο). Ήταν ένα πικάπ που ήταν σε αρμονία με το βαλάντιό μου τότε. Μαζί μ' αυτό, ζήτησα και αγόρασα και δυο 12ιντσα woofer της Pioneer, με σκοπό να τα χρησιμοποιήσω σε ιδιοκατασκευή ηχείων, πράγμα που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Το πικάπ είχε πάνω στον βραχίονά του και την κεφαλή κινητού μαγνήτη MD1055IIB της JVC, με "βελόνα" κωνική (όχι Shibata) τύπου D55B

Το εν λόγω πικάπ έφτασε με ασφάλεια κάποια στιγμή στην Ελλάδα και συνδέθηκε με το - τότε - ηχητικό μου σύστημα. Όμως, δεν έπαιξε πολύ, σχεδόν καθόλου (ζήτημα είναι αν άκουσα 5 βινύλια όλα κι όλα μ' αυτό), γιατί έφυγα γρήγορα και όταν επέστρεψα έκανα οριστική και σημαντική αναβάθμιση ολόκληρου του συστήματος, αντικαθιστώντας το QL-FX5B με ένα VPI HW-19 JR, το οποίο φυσικά ακόμα υφίσταται.

Δείτε το:

View attachment 168080

Κατά την άποψή μου πρόκειται για ένα τίμιο μηχάνημα, που σε ένα μέτριο προς το καλό ηχητικό σύστημα θα μπορεί να δώσει ευχάριστες μουσικές στιγμές στον χρήστη του. Δεν είναι βέβαιa Hi-End, αλλά μπορεί να καταταχθεί στην κατηγορία Hi-Fi χωρίς πολλούς συμβιβασμούς.
Απιστευτη εμπειρια το ταξιδι στην Ιαπωνια που θα ηθελα καποτε να ζησω. Ακομα και ενα ταπεινο πικαπ με μια αξιοπρεπη βελονα μπορει να δωσει ενα πολυ καλο αποτελεσμα. Το πρωτο μου πικαπ ηταν ενα Technics sl DD 20 με μια P mount audio technical και νομιζω οτι ο ηχος ηταν μια χαρα. Τωρα οτι οταν το χτυπουσες λιγο...ακουγονταν οκ ανεκτο. Το αγορασα 30 Ευρω στο 1/3 της τιμης της κεφαλοβελονας
 

Μηνύματα
1.391
Reaction score
1.083
Απιστευτη εμπειρια το ταξιδι στην Ιαπωνια που θα ηθελα καποτε να ζησω...
Κι εγώ το ίδιο κι ας μην αγόραζα τίποτα. Οι Γιαπωνέζικες κατασκευές δεκαετιών '70-'80 (πλην ηχείων) είναι οι αγαπημένες μου. Υπάρχουν αρκετά βίντεο μεγάλης διάρκειας στο ΥΤ, παραθέτω ένα μικρό μόνο με πικάπ.

 

Μηνύματα
4.544
Reaction score
3.085
Απιστευτη εμπειρια το ταξιδι στην Ιαπωνια που θα ηθελα καποτε να ζησω.
Με αφορμή αυτή την επισήμανση, μπορεί παρακάτω να ξεφύγουμε λίγο από τον βασικό τίτλο του νήματος, αλλά επιτρέψτε μου:

Στην Ιαπωνία, και ειδικότερα στη Γιοκοχάμα βρέθηκα απευθείας στην πρώτη μου έξοδο από την Ελλάδα. Ήταν το 1966, όταν πήγαμε ένα τσούρμο, ως η δεύτερη αποστολή πληρώματος, ένα απίθανο λεφούσι από ανθρώπους με εντελώς ετερόκλητη προέλευση, κάθε λογής «προσωπικότητες» και χαρακτήρες, να επανδρώσουμε μια "νέα αγορά" της Olympic Maritime S.A (Ωνάσης), που ήταν ένα γκαζάδικο 24000 τόνων. Εγώ ήμουν δόκιμος μηχανικός φυσικά.

Φτάσαμε αεροπορικώς στο Τόκυο, μετά από περίπου 3 (!!) μέρες ταξίδι, με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς και με αλλαγή πτήσης στη Βυρηττό (και με διανυκτέρευση εκεί). Από το αεροδρόμιο του Τόκυο (Haneda International Airport), μας πήραν με πούλμαν και μας πήγανε απευθείας στη Γιοκοχάμα, όπου και μείναμε σε ξενοδοχείο, μέχρι το βαπόρι να παραδοθεί από τους πωλητές (που ήταν η ίδια η Mitsubishi Heavy Industries, η οποία το εκμεταλλευόταν κιόλας ως πλοιοκτήτρια) στους αγοραστές, δηλαδή στην Olympic Maritime.

Στη Γιοκοχάμα μείναμε κάπου 20 μέρες. Με τον πατέρα μου, που ήταν ο ηλεκτρολόγος του βαποριού και ήταν ήδη γνώστης της πόλης από παλιότερα ταξίδια του, βγήκαμε μια βραδιά να ψωνίσουμε μερικά βασικά είδη, ιδιαίτερα λίγα ρούχα.

Με πήγε κατευθείαν στην Isezaki. Τότε, ούτε που ήξερα τι σημαίνει "Isezaki". Βρέθηκα σε ένα πολύβουο πλήθος, ντόπιων και ξένων, που διαπραγματευόντουσαν (και αγόραζαν) κάθε είδους αγαθό. Όμως στον δρόμο κυριαρχούσαν τα μαγαζιά των ηλεκτρονικών. Μικρότερα, μεσαία και μεγάλα μαγαζιά με ένα πλήθος οικιακών (και όχι μόνο) ηλεκτρονικών. Τότε είδα για πρώτη φορά:
- Έγχρωμη τηλεόραση
- Πικάπ, που δεν ήταν ούτε το αρχαίο γραμμόφωνο που ξέραμε ούτε βέβαια κάτι σαν τα φορητά "βαλιτσάκια" τύπου Tepaz και Philips, που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν στην Ελλάδα και τα κουβαλούσαν οι "οργισμένοι νέοι" της εποχής στις παραλίες και στα πάρτι για να ξεβιδώνονται στο σουίνγκ, το τσα-τσα και το τουίστ. Ήταν επιτραπέζια, που από μακριά "φώναζαν" για την ποιότητά τους, σε σχέση με τα "βαλιτσάκια".
- Ενισχυτές και ραδιοενισχυτές, που δεν είχαν καμιά σχέση με τα ραδιόφωνα της εποχής τύπου Wega ή Philips, που στην Ελλάδα αποτελούσαν το κέντρο της οικιακής διασκέδασης.
- Ηχεία. Ένα είδος που ήταν για μένα άγνωστο μέχρι τότε.
και άλλα πολλά.

Ωστόσο, ούτε το βαλάντιό μου (με λιγότερες από 40 λίρες Αγγλίας [στερλίνες], που αντιστοιχούσαν με περίπου 3000+ δραχμές το μήνα μισθό, κάθε αγορά ήταν απαγορευτική), ούτε φυσικά οι γνώσεις μου επέτρεπαν να προβώ σε οποιαδήποτε αγορά κάποιου από αυτά τα είδη.

Ωστόσο, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι σε επόμενή μου επίσκεψη και εφόσον βέβαια θα το επιτρέπουν τα οικονομικά μου, κάτι θα αγόραζα οπωσδήποτε.

Η υπόσχεση αυτή δεν έμελλε να υλοποιηθεί σε εκείνο μου το μπάρκο. Υλοποιήθηκε στο επόμενο όμως, όταν ξαναβρέθηκα στην Ιαπωνία. Αρχικά στο Τόκυο, από όπου αγόρασα από την περίφημη Ginza Street (δείτε εικόνες της πιο κάτω), την πρώτη μου συσκευή Υψηλής Πιστότητας, που για την εποχή κατατασσόταν και στις αρχές του Hi-End. Ήταν έναν μαγνητόφωνο (μπομπινόφωνο) Akai M9 (δείτε εδώ μιαν αναφορά γι' αυτό). Το κουβαλούσα μαζί μου, πάνω στο βαπόρι, στην καμπίνα μου για περίπου 6-7 μήνες, μέχρι που ξαναβρέθηκα πάλι στην Ιαπωνία, αυτή τη φορά στη γνωστή μου Γιοκοχάμα, στην Isezaki. Από ένα μαγαζί εκεί, αγόρασα έναν ραδιοενισχυτή Pioneer SX-440 και δυο μικρά ηχεία (αλλά ηχεία, όμως) της Pioneer, που δεν θυμάμαι τώρα το μοντέλο τους.

Το Akai M9



Pioneer SX-440



Η Ginza Street στο Τόκυο σήμερα




Όλα αυτά μαζί τα κουβάλησα στην Ελλάδα, μετά από περίπου 13μισι μήνες μπάρκο (το δεύτερο της καριέρας μου) και μετά από διάφορες περιπέτειες στο τελωνείο, πήραν τη θέση τους στο δωμάτιό μου, χωμένα μέσα σε έναν προπολεμικό μπουφέ, που χρησίμευε ως το πρώτο μου έπιπλο-ρακ για μηχανήματα audio. Η μουσική πανδαισία που αυτά μου προσέφεραν τότε ήταν βέβαια πρωτόγνωρη για μένα, αφού η μόνη συσκευή αναπαραγωγής που είχα μέχρι τότε χρησιμοποιήσει ήταν ένα ραδιόφωνο Wega, μάλλον το μοντέλο Bambino, μια πολύ ταπεινή συσκευή σε σύγκριση με τις ηχητικές επιδόσεις του συνδυασμού Pioneer SX-440 και ηχείων Pioneer, πόσο μάλλον αυτά σε συνδυασμό με το Akai.

Αυτά και τέλος το off-topic από μένα.
Καλημέρα
 

Μηνύματα
80
Reaction score
115
Χωρις πολλα σχολια απο εμενα το επομενο βιντεο απο το Denon dp 60l. Μελος μια μεγαλης σειρας dp 57 59 62 72 1000 1200 3000 με μικροδιαφορες μεταξυ τους και με ευελιξια να πουλιουνται και ανεξαρτητα οι μηχανισμοι ωστε να το στησεις οπως θελεις
1591702209409.png


1591702259695.png

1591702309107.png


1591702374771.png
 


jpaudio

"Επαγγελματίας"
Μηνύματα
1.993
Reaction score
1.462
Με αφορμή αυτή την επισήμανση, μπορεί παρακάτω να ξεφύγουμε λίγο από τον βασικό τίτλο του νήματος, αλλά επιτρέψτε μου:

Στην Ιαπωνία, και ειδικότερα στη Γιοκοχάμα βρέθηκα απευθείας στην πρώτη μου έξοδο από την Ελλάδα. Ήταν το 1966, όταν πήγαμε ένα τσούρμο, ως η δεύτερη αποστολή πληρώματος, ένα απίθανο λεφούσι από ανθρώπους με εντελώς ετερόκλητη προέλευση, κάθε λογής «προσωπικότητες» και χαρακτήρες, να επανδρώσουμε μια "νέα αγορά" της Olympic Maritime S.A (Ωνάσης), που ήταν ένα γκαζάδικο 24000 τόνων. Εγώ ήμουν δόκιμος μηχανικός φυσικά.

Φτάσαμε αεροπορικώς στο Τόκυο, μετά από περίπου 3 (!!) μέρες ταξίδι, με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς και με αλλαγή πτήσης στη Βυρηττό (και με διανυκτέρευση εκεί). Από το αεροδρόμιο του Τόκυο (Haneda International Airport), μας πήραν με πούλμαν και μας πήγανε απευθείας στη Γιοκοχάμα, όπου και μείναμε σε ξενοδοχείο, μέχρι το βαπόρι να παραδοθεί από τους πωλητές (που ήταν η ίδια η Mitsubishi Heavy Industries, η οποία το εκμεταλλευόταν κιόλας ως πλοιοκτήτρια) στους αγοραστές, δηλαδή στην Olympic Maritime.

Στη Γιοκοχάμα μείναμε κάπου 20 μέρες. Με τον πατέρα μου, που ήταν ο ηλεκτρολόγος του βαποριού και ήταν ήδη γνώστης της πόλης από παλιότερα ταξίδια του, βγήκαμε μια βραδιά να ψωνίσουμε μερικά βασικά είδη, ιδιαίτερα λίγα ρούχα.

Με πήγε κατευθείαν στην Isezaki. Τότε, ούτε που ήξερα τι σημαίνει "Isezaki". Βρέθηκα σε ένα πολύβουο πλήθος, ντόπιων και ξένων, που διαπραγματευόντουσαν (και αγόραζαν) κάθε είδους αγαθό. Όμως στον δρόμο κυριαρχούσαν τα μαγαζιά των ηλεκτρονικών. Μικρότερα, μεσαία και μεγάλα μαγαζιά με ένα πλήθος οικιακών (και όχι μόνο) ηλεκτρονικών. Τότε είδα για πρώτη φορά:
- Έγχρωμη τηλεόραση
- Πικάπ, που δεν ήταν ούτε το αρχαίο γραμμόφωνο που ξέραμε ούτε βέβαια κάτι σαν τα φορητά "βαλιτσάκια" τύπου Tepaz και Philips, που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν στην Ελλάδα και τα κουβαλούσαν οι "οργισμένοι νέοι" της εποχής στις παραλίες και στα πάρτι για να ξεβιδώνονται στο σουίνγκ, το τσα-τσα και το τουίστ. Ήταν επιτραπέζια, που από μακριά "φώναζαν" για την ποιότητά τους, σε σχέση με τα "βαλιτσάκια".
- Ενισχυτές και ραδιοενισχυτές, που δεν είχαν καμιά σχέση με τα ραδιόφωνα της εποχής τύπου Wega ή Philips, που στην Ελλάδα αποτελούσαν το κέντρο της οικιακής διασκέδασης.
- Ηχεία. Ένα είδος που ήταν για μένα άγνωστο μέχρι τότε.
και άλλα πολλά.

Ωστόσο, ούτε το βαλάντιό μου (με λιγότερες από 40 λίρες Αγγλίας [στερλίνες], που αντιστοιχούσαν με περίπου 3000+ δραχμές το μήνα μισθό, κάθε αγορά ήταν απαγορευτική), ούτε φυσικά οι γνώσεις μου επέτρεπαν να προβώ σε οποιαδήποτε αγορά κάποιου από αυτά τα είδη.

Ωστόσο, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι σε επόμενή μου επίσκεψη και εφόσον βέβαια θα το επιτρέπουν τα οικονομικά μου, κάτι θα αγόραζα οπωσδήποτε.

Η υπόσχεση αυτή δεν έμελλε να υλοποιηθεί σε εκείνο μου το μπάρκο. Υλοποιήθηκε στο επόμενο όμως, όταν ξαναβρέθηκα στην Ιαπωνία. Αρχικά στο Τόκυο, από όπου αγόρασα από την περίφημη Ginza Street (δείτε εικόνες της πιο κάτω), την πρώτη μου συσκευή Υψηλής Πιστότητας, που για την εποχή κατατασσόταν και στις αρχές του Hi-End. Ήταν έναν μαγνητόφωνο (μπομπινόφωνο) Akai M9 (δείτε εδώ μιαν αναφορά γι' αυτό). Το κουβαλούσα μαζί μου, πάνω στο βαπόρι, στην καμπίνα μου για περίπου 6-7 μήνες, μέχρι που ξαναβρέθηκα πάλι στην Ιαπωνία, αυτή τη φορά στη γνωστή μου Γιοκοχάμα, στην Isezaki. Από ένα μαγαζί εκεί, αγόρασα έναν ραδιοενισχυτή Pioneer SX-440 και δυο μικρά ηχεία (αλλά ηχεία, όμως) της Pioneer, που δεν θυμάμαι τώρα το μοντέλο τους.

Το Akai M9



Pioneer SX-440



Η Ginza Street στο Τόκυο σήμερα




Όλα αυτά μαζί τα κουβάλησα στην Ελλάδα, μετά από περίπου 13μισι μήνες μπάρκο (το δεύτερο της καριέρας μου) και μετά από διάφορες περιπέτειες στο τελωνείο, πήραν τη θέση τους στο δωμάτιό μου, χωμένα μέσα σε έναν προπολεμικό μπουφέ, που χρησίμευε ως το πρώτο μου έπιπλο-ρακ για μηχανήματα audio. Η μουσική πανδαισία που αυτά μου προσέφεραν τότε ήταν βέβαια πρωτόγνωρη για μένα, αφού η μόνη συσκευή αναπαραγωγής που είχα μέχρι τότε χρησιμοποιήσει ήταν ένα ραδιόφωνο Wega, μάλλον το μοντέλο Bambino, μια πολύ ταπεινή συσκευή σε σύγκριση με τις ηχητικές επιδόσεις του συνδυασμού Pioneer SX-440 και ηχείων Pioneer, πόσο μάλλον αυτά σε συνδυασμό με το Akai.

Αυτά και τέλος το off-topic από μένα.
Καλημέρα
Πες και άλλα, μην σταματάς!!!
 

Μηνύματα
4.544
Reaction score
3.085
Πες και άλλα, μην σταματάς!!!
Προς διαχειριστές (γενικά):

Αν δε με απατά η μνήμη μου, κάπου πρέπει να υπάρχει ένα παλιό νήμα, στο οποίο κάποιοι από μας έχουμε διηγηθεί την προσωπική μας ιστορία για το πως μπήκαμε στον κόσμο του Hi-Fi (ή του Home Cinema).

Αν θυμάται κάποιος, ας βάλει ένα link εδώ και αν χρειαστεί - και δεν έχω εκεί γράψει κάτι - να το κάνω εκεί, ικανοποιώντας την επιθυμία του φίλου jpaudio.
 


Μηνύματα
127
Reaction score
134
Από κάτω κάποιες φωτό από την προσωπική μου αδυναμία... ;)
JVC τέλη της δεκαετίας του 70
Quartz Lock Direct Drive



1591782459291.png

QL A2

1591782514785.png

QL F4


1591782593659.png

QL 5


1591782650369.png

QL 7

1591782709535.png

QL 8
Και συνεχίζουμε...8-)

1591783251007.png

QL 10


1591783683927.png

QL A7

1591783397848.png

QL F6

1591783576535.png

QL A5
 
Last edited:


Μηνύματα
80
Reaction score
115
Προς διαχειριστές (γενικά):

Αν δε με απατά η μνήμη μου, κάπου πρέπει να υπάρχει ένα παλιό νήμα, στο οποίο κάποιοι από μας έχουμε διηγηθεί την προσωπική μας ιστορία για το πως μπήκαμε στον κόσμο του Hi-Fi (ή του Home Cinema).

Αν θυμάται κάποιος, ας βάλει ένα link εδώ και αν χρειαστεί - και δεν έχω εκεί γράψει κάτι - να το κάνω εκεί, ικανοποιώντας την επιθυμία του φίλου jpaudio.
Σαν τους γερους που θυμουνται τα παλια ξανα και ξανα....νομιζω την χρονια που βγηκε το black album των metalica και με αφησαν στο παρακμιακο bar που πηγαινα κρυφα να παιξω με τα mk2. Violent femmes και dubrovniks και amstel πανω στο πικαπ
Σαν τους γερους που θυμουνται τα παλια ξανα και ξανα....νομιζω την χρονια που βγηκε το black album των metalica και με αφησαν στο παρακμιακο bar που πηγαινα κρυφα να παιξω με τα mk2. Violent femmes και dubrovniks και amstel πανω στο πικαπ
Ξερω οτι συτο δεν ειναι hifi αλλα για εμενα τοτε αρχισε η τρελα
 
Last edited:

Μηνύματα
80
Reaction score
115
Εγώ έχω το jvc victor ql y77f
Μπορεί κάποιος να μου βρει το manual του στα Αγγλικά;
Ευχαριστώ. :)
Μπραβο ειναι super...οσο για το manual το vinylengine το χει στα ιαπωνικα. Υποθετω με 3 χρονια φροντιστηριο θα εισαι μια χαρα
 

Μηνύματα
4.544
Reaction score
3.085
Σαν τους γερους που θυμουνται τα παλια ξανα και ξανα....
Ε, κι εγώ δεν βρίσκομαι στην πρώτη νεότητα.
Ούτε καν στη δεύτερη.
Οπότε....

Πέραν βέβαια αυτού, που σε γενικές γραμμές έχουν εκφράσει πολλοί, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, για τη σημασία της μνήμης.
Π.χ.:
- Βίγλα αψηλή στα φρένα μας η μνήμη - Νίκος Καζαντζάκης
- Η μνήμη είναι η μητέρα της σοφίας - Αισχύλος
- Η μνήμη είναι η σωτηρία των αισθήσεων - Πλάτων
- Η μνήμη είναι ο θησαυρός όλων των επιστημών - Κικέρων
- Η μνήμη είναι περίπλοκο πράγμα, συγγενής της αλήθειας, αλλά όχι δίδυμός της - Μπάρμπαρα Κινγκσόλβερ
- Η μνήμη είναι το ημερολόγιο της ζωής - Όσκαρ Ουάιλντ
- Η μνήμη κάθε ανθρώπου είναι η ιδιωτική του λογοτεχνία - Άντους Χάξλεϋ
- Η μνήμη και η σκέψη αποτελούν την πείρα - Αγνώστου
- Λαός χωρίς ιστορική μνήμη είναι λαός χαμένος - Πολλών, με διαφορετικές εκδοχές, αλλά με την ιδια σημασία


Ξερω οτι συτο δεν ειναι hifi αλλα για εμενα τοτε αρχισε η τρελα
Κάπως έτσι άρχισε η τρέλα για πολλούς εδώ μέσα....

(Αν βρεθεί το παλιό εκείνο νήμα, που νομίζω ότι λέει το πως κολλήσαμε το μικρόβιο ή κάπως έτσι, θα δω αν έχω γράψει κάτι εκεί, για να το συνεχίσω. Αλλιώς θα το πιάσω από την αρχή).
 

Μηνύματα
3.764
Reaction score
6.732
Μπραβο ειναι super...οσο για το manual το vinylengine το χει στα ιαπωνικα. Υποθετω με 3 χρονια φροντιστηριο θα εισαι μια χαρα
Το έχω τσεκάρει εκεί ότι είναι μόνο jap αλλά είπα μπας και κάποιο μέλος έχει βρει καμιά άλλη άκρη..
 


Staff online

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Threads
171.310
Μηνύματα
2.858.135
Members
37.893
Νεότερο μέλος
k.dimitriadis
Top